Ναγκόρνο-Καραμπάχ..

 https://www.f-news.gr/

Πόλεμος Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν: Γιατί ξέσπασε η σύρραξη – Τι κρύβεται από πίσω

Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι το θέατρο ενός πολέμου που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και στοίχισε τη ζωή σε 30.000 ανθρώπους. Το Μπακού θέλει να ανακτήσει τον έλεγχο στην περιοχή αυτή, που δεν έχει αναγνωριστεί από καμία χώρα ως ανεξάρτητη δημοκρατία.

Οι ειρηνευτικές συνομιλίες έχουν περιέλθει σε αδιέξοδο εδώ και χρόνια, ενώ συχνά σημειώνονται συγκρούσεις μεταξύ των αυτονομιστών και των Αζέρων, αλλά και μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων.

Η εμπόλεμη σύγκρουση μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν είναι δυστυχώς γεγονός, μετά τις νέες συγκρούσεις που σημειώθηκαν την Κυριακή (27.09) και είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 23 άνθρωποι και να τραυματιστούν άλλοι 100, μεταξύ των αζέρικων δυνάμεων και εκείνων της αποσχισθείσας περιοχής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που στηρίζεται από το Γερεβάν.

Με τη Μόσχα να παίζει τον ρόλο του διαιτητή στην περιοχή, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, ζήτησε να σταματήσουν οι συγκρούσεις, οι χειρότερες από το 2016 σε αυτήν την αμφισβητούμενη περιοχή.

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: Τα τανκς του Αζερμπαϊτζάν ανατινάζονται το ένα πίσω από το άλλο

Τουλάχιστον 16 στρατιώτες των αυτονομιστών σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 100 τραυματίστηκαν στις μάχες, σύμφωνα με τις αρχές του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, που αλληλοκατηγορούνται για το ποιος φέρει την ευθύνη για την κλιμάκωση, ανακοίνωσαν επίσης θύματα μεταξύ των αμάχων: το Γερεβάν κάνει λόγο για μία γυναίκα και ένα παιδί νεκρούς, ενώ το Μπακού ανακοίνωσε ότι σκοτώθηκε μια πενταμελής οικογένεια Αζέρων.

Το υπουργείο Άμυνας του Αζερμπαϊτζάν ανακοίνωσε ότι στις μάχες σήμερα κατελήφθησαν έξι χωριά που ήταν υπό τον έλεγχο των Αρμενίων, μια πληροφορία που διαψεύστηκε από το Γερεβάν.

Το Μπακού υποστηρίζει, επίσης, ότι κατέλαβε ένα στρατηγικής σημασίας ύψωμα στο Καραμπάχ. Στο Αζερμπαϊτζάν επιβλήθηκε στρατιωτικός νόμος, καθώς και απαγόρευση της κυκλοφορίας στην πρωτεύουσα Μπακού, σε πολλές μεγάλες πόλεις και στη ζώνη κοντά στη γραμμή του μετώπου, κατά τις νυχτερινές ώρες.

Νωρίτερα, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας, Νικόλ Πασινιάν, κήρυξε επίσης «γενική κινητοποίηση» και «στρατιωτικό νόμο» στη χώρα. Το ίδιο έπραξαν και οι αρχές του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. «Το αυταρχικό καθεστώς (του Αζερμπαϊτζάν) κήρυξε και πάλι τον πόλεμο στον λαό της Αρμενίας» είπε ο Πασινιάν, εκτιμώντας ότι οι δύο χώρες βρίσκονται στα πρόθυρα ενός «πολέμου ευρείας κλίμακας» με «απρόβλεπτες συνέπειες». Κάλεσε, επίσης, τη διεθνή κοινότητα να εμποδίσει μια τουρκική «παρέμβαση» στη σύγκρουση αυτή, μιας και ο Ερντογάν έχει βάλει και εδώ το βαμμένο με αίμα χέρι του.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεσμεύτηκε ότι θα βοηθήσει «με όλα τα μέσα» το Μπακού, μετά την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Αζέρο ομόλογό του. Η Άγκυρα διατηρεί κατά παράδοση στενές, φιλικές σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν.

Το γειτονικό Ιράν από την πλευρά του δήλωσε έτοιμο να μεσολαβήσει για να ξεκινήσουν συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών.

Τον τερματισμό των εχθροπραξιών ζήτησαν επίσης η ΕΕ, η Γερμανία, το ΝΑΤΟ και η Γαλλία.

Γιατί ξέσπασε η σύρραξη

Η σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ είναι μια εδαφική και εθνική σύγκρουση μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν για την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η οποία ελέγχεται από την δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αλλά είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως μέρος του Αζερμπαϊτζάν.

Η σύγκρουση έχει τις ρίζες της στις αρχές του 20ου αιώνα, αν και η παρούσα σύγκρουση άρχισε το 1988 και κλιμακώθηκε σε πλήρους κλίμακας πόλεμο στις αρχές του 1990. Παρά την υπογραφή επίσημης κατάπαυσης πυρός το 1994, στην περιοχή συνεχίζουν να υπάρχουν σποραδικές συγκρούσεις και συνοριακές εντάσεις.

Ο πόλεμος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ κράτησε από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 μέχρι τον Μάιο του 1994 στο περίκλειστο έδαφος του Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ των Αρμένιων, υποστηριζόμενοι από τη Δημοκρατία της Αρμενίας, και τη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν. Καθώς προχωρούσε ο πόλεμος, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, και οι δύο πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, είχαν εμπλακεί σε έναν παρατεταμένο, αδήλωτο πολέμου στα ορεινά ύψη του Καραμπάχ, ενώ το Αζερμπαϊτζάν προσπαθούσε να περιορίσει την αποσχιστική κίνηση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Το κοινοβούλιο του περίκλειστου εδάφους είχε ψηφίσει υπέρ της ένωσης του εαυτού της με την Αρμενία, και ένα δημοψήφισμα το οποίο μποϊκόταρε ο Αζερικός πληθυσμός του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με ότι οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας. Η ζήτηση για την ενοποίηση με την Αρμενία, η οποία ξεκίνησε εκ νέου το 1988, ξεκίνησε σε σχετικά ειρηνικό τρόπο. Ωστόσο, τους επόμενους μήνες, καθώς η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης πλησίαζε, σταδιακά εξελίχθηκε σε όλο και πιο βίαιες συγκρούσεις μεταξύ εθνοτικών Αρμενίων και των εθνοτικών Αζέρων, με αποτέλεσμα στις αξιώσεις της εθνοκάθαρσης και από τις δύο πλευρές.

Διαδημοκρατικές συγκρούσεις μεταξύ των δύο ξέσπασαν λίγο μετά το ψήφισμα του κοινοβουλίου της Αυτόνομης Περιφέρειας του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στο Αζερμπαϊτζάν για την ενοποίηση της περιοχής με την Αρμενία στις 20 Φεβρουαρίου του 1988. Η δήλωση απόσχισης από το Αζερμπαϊτζάν ήταν το τελικό αποτέλεσμα μιας εδαφικής σύγκρουσης σχετικά με το έδαφος. Καθώς το Αζερμπαϊτζάν διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σοβιετική Ένωση και απομάκρυνε τις εξουσίες της κυβέρνησης του εγκλωβισμού, η αρμενική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από το Αζερμπαϊτζάν και στη διαδικασία κήρυξε τη μη αναγνωρισμένη Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Οι μεγάλης κλίμακας μάχες ξέσπασαν στα τέλη του χειμώνα του 1992. Η διεθνής διαμεσολάβηση από διάφορες ομάδες, συμπεριλαμβανομένου του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), δεν επέφερε ένα τελικό ψήφισμα με το οποίο θα μπορούσαν να συνεργαστούν και οι δύο πλευρές.

Την άνοιξη του 1993, αρμενικές δυνάμεις κατέλαβαν περιοχές εκτός του ίδιου του θύλακα, απειλώντας τη συμμετοχή άλλων χωρών στην περιοχή.

Μέχρι το τέλος του πολέμου το 1994, οι Αρμένιοι είχαν τον πλήρη έλεγχο του εδάφους (με εξαίρεση την περιφέρεια Σαουμιάν) εκτός από τις γύρω περιοχές του Αζερμπαϊτζάν, κυρίως τον διάδρομο Λάτσιν, ένα ορεινό πέρασμα που συνδέει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την ηπειρωτική Αρμενία. Μια παράνομη κατάπαυση της Ρωσίας υπογράφηκε τον Μάιο του 1994, αλλά οι τακτικές ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν με τη μεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ δεν κατάφεραν να οδηγήσουν σε ειρηνευτική συνθήκη. Αυτό έχει αφήσει την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ σε κατάσταση νομικής έλλειψης, ενώ η δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ παραμένει de facto ανεξάρτητη, αλλά διεθνώς μη αναγνωρισμένη, ενώ οι αρμενικές δυνάμεις ελέγχουν σήμερα 9% περίπου του εδάφους του Αζερμπαϊτζάν έξω από τον έδαφος. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, έχουν εκτοπιστεί 230.000 Αρμένιοι από το Αζερμπαϊτζάν και 800.000 Αζέροι από την Αρμενία.

Μια εκεχειρία υπογράφηκε το Μάιο του 1994 μαζί με ειρηνευτικές συνομιλίες, με τη μεσολάβηση της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ, είχαν πραγματοποιηθεί έκτοτε από την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, οι ένοπλες συγκρούσεις είναι πολύ συχνές πλέον, με τους Τούρκος να παίζουν και εδώ «βρώμικο» ρόλο.

Το αδιαμφισβήτητο είναι ότι η περιοχή του Αρτσάχ είναι κυριολεκτικά προαιώνια κοιτίδα των Αρμενίων, όπου, μάλιστα, υπάρχει και ένα κάστρο με το όνομα Τιγρανακέρτ, το οποίο έχτισε ο Τιγράνης Β΄(140-55 π.Χ.), πιο γνωστός ως Τιγράνης ο Μέγας, βασιλιάς της Αρμενίας, υπό την ηγεσία του οποίου η Αρμενία έγινε για ένα μικρό χρονικό διάστημα το ισχυρότερο κράτος στα ανατολικά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

  Ο γενοκτόνος γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος

- Από τον Σάββα Καλεντερίδη

 Τις τελευταίες ημέρες είναι σε εξέλιξη επιθετική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας του αζέρικου στρατού εναντίον του Αρτσάχ, που είναι γνωστό ως Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες για τα πολιτικοδιπλωματικά αυτού του θέματος, γιατί το άρθρο αυτό δεν έχει αυτόν τον σκοπό.

Το αδιαμφισβήτητο είναι ότι η περιοχή του Αρτσάχ είναι κυριολεκτικά προαιώνια κοιτίδα των Αρμενίων, όπου, μάλιστα, υπάρχει και ένα κάστρο με το όνομα Τιγρανακέρτ, το οποίο έχτισε ο Τιγράνης Β΄(140-55 π.Χ.), πιο γνωστός ως Τιγράνης ο Μέγας, βασιλιάς της Αρμενίας, υπό την ηγεσία του οποίου η Αρμενία έγινε για ένα μικρό χρονικό διάστημα το ισχυρότερο κράτος στα ανατολικά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Το ενδιαφέρον για μας τους Ελληνες είναι ότι στην υπόθεση αυτή έχει ενεργή εμπλοκή η Τουρκία, η οποία άνοιξε το μέτωπο αυτό μόλις λίγες εβδομάδες μετά την προσχηματική της υποχώρηση από το μέτωπο της ανατολικής Μεσογείου, με τον απόσυρση του ερευνητικού σκάφους «Oruc Reis».

Επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η Τουρκία έχει στόχο την κατάληψη του Αρτσάχ από τον στρατό των Αζέρων, στον οποίο η Τουρκία παρέχει κάθε είδους υποστήριξη, των ισλαμιστών μισθοφόρων της Συρίας συμπεριλαμβανομένων.

Όμως, για τον σκοπό που γράφεται αυτό το άρθρο, η κατάληψη της περιοχής του Αρτσάχ αυτή καθαυτήν δεν είναι το ενδιαφέρον του πράγματος, αλλά τα σχέδιά της για την εξάλειψη από την περιοχή των Αρμενίων, κάτι που κάνει κατά την προσφιλή της τακτική σε όλες τις περιοχές που καταλαμβάνει η Τουρκία και τον τελευταίο χρόνο.

Πρόσφατα το έκανε στο Αφρίν και στη ζώνη Σερεκάνιγε-Γκίρε Σπι, στη Β. Συρία, απ’ όπου εκδίωξε ή εξολόθρευσε τους Κούρδους, διαπράττοντας μια σύγχρονη γενοκτονία.

Στο παρελθόν το έκανε στην Κύπρο, στα Κατεχόμενα, και πριν από έναν αιώνα το έκανε εναντίον των χριστιανικών λαών της Ανατολίας, Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων.

Τα τελευταία χρόνια το κάνει εναντίον των Κούρδων της Τουρκίας, όπου διαπράττει μια πολιτική γενοκτονία, φυλακίζοντας προέδρους κομμάτων, βουλευτές, δημάρχους και χιλιάδες στελέχη του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP).

Γενοκτονία λοιπόν και πάλι, αυτή τη φορά στους Αρμενίους του Αρτσάχ, πολύ απλά γιατί η διεθνής κοινότητα δεν πίεσε ποτέ την Τουρκία να αποδεχτεί την πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα, αυτή εναντίον των χριστιανών της Ανατολίας.

Νιώθει δικαιωμένος ο Ερντογάν για την αποτρόπαια πράξη της γενοκτονίας, γι’ αυτό συνεχίζει το βάρβαρο έργο του στα μέτωπα που προαναφέραμε. 

Νιώθει δικαιωμένος, γιατί το ελληνικό κράτος δεν έθεσε ποτέ ως προϋπόθεση εξομάλυνσης των σχέσεων της Ελλάδας με την Τουρκία την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Νιώθει δικαιωμένος, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη συμπάθειας προς τους Αρμενίους του Αρτσάχ για την εμφανή απειλή που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, να υποστούν γενοκτονία. Αντιλαμβανόμαστε την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης Αρτσάχ και τους κινδύνους που υπάρχουν για τα Κατεχόμενα και το ψευδοκράτος, παρότι πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Όμως, το ζήτημα της απειλής για διάπραξη νέας γενοκτονίας, με υπενθύμιση της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Αρμένιοι μαζί με τους Ελληνες και τους Ασσύριους έναν αιώνα πριν, θα έπρεπε να τονιστεί, ακριβώς για να μη νιώθει δικαιωμένος ο Ερντογάν.

Γιατί ό,τι δεν έκανε η ελληνική κυβέρνηση, είχε την πολιτική ευφυΐα και εντιμότητα απέναντι στην ιστορία να το πράξει η κυβέρνηση της Αρμενίας, ο πρωθυπουργός της οποίας έγραφε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου:

«Γιατί επέστρεψε η Τουρκία στον Νότιο Καύκασο 100 χρόνια αργότερα; Για να συνεχίσει την αρμενική γενοκτονία. Για την Τουρκία, ωστόσο, η συνέχιση μιας γενοκτονικής πολιτικής δεν είναι μόνο ένα μέσο εφαρμογής της αρμενοφοβίας, αλλά και μια απλή εμπεδωμένη πρακτική».

Νιώθει δικαιωμένος ο Ερντογάν, λοιπόν, γιατί εκτός από τα λάθη των κυβερνήσεων, εμείς, οι απλοί πολίτες, οι λαοί που υποστήκαμε γενοκτονία, δεν ενωθήκαμε με μια κοινή στρατηγική για να αφυπνίσουμε και να κινητοποιήσουμε τη διεθνή κοινότητα.

Δυστυχώς, η στάση της κυβέρνησης απέναντι στο επιχειρούμενο έγκλημα της συνέχισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων επηρέασε τους πολίτες στην Ελλάδα.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη κοινής στρατηγικής και ενότητας, φάνηκε την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020 στην πλατεία Συντάγματος, όπου οι Αρμένιοι της Ελλάδος έκαναν εκδήλωση διαμαρτυρίας για την επίθεση στο Αρτσάχ.

Αρκετοί Αρμένιοι και ελάχιστοι Ελληνες, πλήρης απουσία του λεγόμενου οργανωμένου μικρασιατικού και ποντιακού χώρου. Μπορεί τις ευθύνες να τις έχουν οι διοργανωτές, όμως η πραγματικότητα ήταν θλιβερή.

Τουναντίον, στην Κύπρο, η κυβέρνηση της οποίας έκανε μια στιβαρή και ιστορικά δίκαιη ανακοίνωση για την επίθεση στο Αρτσάχ, είδαμε και περισσότερο κόσμο, κυρίως νεολαία, αλλά και ένα σύνθημα, που έδειξε ότι ο λαός μπορεί να δείχνει τον δρόμο στις κυβερνήσεις.

Ενα σύνθημα που μας έδωσε ελπίδα: 

 

«Κύπρος, Πόντος, Αρμενία – Οχι άλλη Γενοκτονία» βροντοφώναξαν Αρμένιοι και Ελληνες στη διχοτομημένη και όχι «διχασμένη» Λευκωσία.

Ας ελπίσουμε κυβέρνηση και πολίτες να έλαβαν το μήνυμα.

Η Ελλάδα πρέπει διπλωματικά, ανθρωπιστικά, οικονομικά και στρατιωτικά να στηρίξει το Αρτσάχ, γιατί αυτό επιτάσσει η καρδιά μας αλλά και η ψυχρή λογική μας. #IstandwithArtsakh

 - Η καρδιά και ο νους μας να είναι στο Αρτσάχ

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

 Το Ναγκόρνο – Καραμπάχ είναι πανάρχαια αρμενική γη και η αληθινή, η Αρμενική ονομασία του είναι Αρτσάχ

Ο Στάλιν, ανάμεσα στα πολλά εγκλήματά του, θυμίζω πως εξόρισε και σκότωσε και χιλιάδες Ελληνες, διότι απλούστατα ήταν Ελληνες, ενώ έδωσε διοικητικά την περιοχή στη Σοβιετική «Δημοκρατία» του Αζερμπαϊτζάν. Οι δε Αζέροι και τους προηγούμενους αιώνες είχαν διαπράξει βίαιους εξισλαμισμούς και πληθυσμιακή αλλοίωση της περιοχής, που όμως παρέμενε πλειοψηφικά Αρμενική. 

Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ οι γηγενείς Αρμένιοι διεκδίκησαν την ελευθερία τους. Οι Αζέροι απάντησαν με πογκρόμ, λεηλασίες και δολοφονίες Αρμενίων σε όλες τις αζέρικες πόλεις, κατά τη γνωστή, διαχρονική τουρκική συνταγή, π.χ., από την Αρμενική κοινότητα του Μπακού δεν έμεινε ούτε ένας. Μήπως σας θυμίζει κάτι, την Πόλη ίσως; Την Ιμβρο, την Τένεδο; Τη Μικρά Ασία;

Παράλληλα επιτέθηκαν στο Αρτσάχ, όπου ηττήθηκαν κατά κράτος από την πανστρατιά των Αρμένιων μαχητών, οι οποίοι τους εξευτέλισαν, όπως και σε κάθε προσπάθεια νέας υποδούλωσης Αρμενικών εδαφών.

  Μερικοί αριστεροί και αδέξιοι δεξιοί της πλάκας λένε με εμβρίθεια πως το Αρτσάχ είναι από άποψη Διεθνούς Δικαίου και στάτους σαν την Κύπρο, ανήκε δηλαδή στο Αζερμπαϊτζάν, το κατέλαβε η Αρμενία, οπότε δεν μπορούμε ευθέως να υποστηρίξουμε την Αρμενία και το δίδυμο αδερφάκι της, τη Δημοκρατία του Αρτσάχ, με πρωτεύουσα το Στεπανακέρτ, διότι τότε δικαιώνουμε τους Τούρκους για την εισβολή στην Κύπρο.

Πρώτον, η Κύπρος ήταν ιστορικά κομμάτι του Ελληνικού Εθνους, ως γη, πληθυσμός, πολιτισμός. 

Αντίστοιχα το Αρτσάχ ήταν και είναι κομμάτι του Αρμενικού Εθνους, τόσο Αρμενικό όσο Ελληνικά είναι το Τρόοδος, ο Ολυμπος, η Ακρόπολη των Αθηνών, η αρχαία Σαλαμίνα της Κύπρου, η Πάφος.

Οι Αζέροι Τούρκοι κατείχαν το Αρτσάχ ελέω Στάλιν και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το απελευθέρωσαν οι Αρμένιοι πατριώτες.

Αρα το Αρτσάχ συσχετίζεται με την Κύπρο, αλλά από την ανάποδη. Απλά τα Αρμενάκια, που έχουν δίδυμους αδένες, δεν εγκαταλείπουν τη δική τους Κύπρο, Βόρειο Ηπειρο στα χέρια των λύκων. Πολέμησαν, ελευθέρωσαν τα αδέρφια τους και τώρα τα υπερασπίζονται – και εύχομαι και στα δικά μας.

Να το κάνω πιο «ψιλά»: Είναι σαν εμείς να απελευθερώσουμε την Κύπρο, και οι Τούρκοι να θέλουν να πάρουν πίσω τα πρώην Κατεχόμενα.

Δεύτερον, οι ίδιοι οι Κύπριοι αδερφοί μας έχουν διαφορετική γνώμη. Σε αντίθεση με το ελλαδικό ΥΠΕΞ, που τήρησε ίσες αποστάσεις, το Κυπριακό ΥΠΕΞ ευθέως και χωρίς τζιριτζάντζουλες καταδίκασε την παραβίαση της εκεχειρίας από το Αζερμπαϊτζάν. Ο δε πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, μια διασταύρωση Μπόρατ, Ταμτάκου αλλά -από ό,τι φαίνεται- και Τοπάλ Οσμάν, πριν από λίγες εβδομάδες προσέβαλε βάναυσα τη χώρα μας στο πρόσωπο του Πρέσβη μας κατά την επίδοση των διαπιστευτηρίων του, με ιταμές δηλώσεις, που διακήρυσσαν την πίστη του στο ερντογανικό δόγμα για την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, «ένα Έθνος, δύο κράτη».

Εγώ λέω «ένα έθνος Γενοκτόνων, δύο κράτη-συμμορίες», διότι ο Τουρκισμός προσπαθεί στον Καύκασο να τελειώσει τη δουλειά που άφησε στη μέση το 1915. 

Είναι καθήκον κάθε πολιτισμένου ανθρώπου και διπλό καθήκον εμάς των Ελλήνων να ηττηθεί και να τιμωρηθεί ο Τουρκισμός σε κάθε έκφανσή του και ο Αλίγιεφ να κάτσει στο ίδιο σκαμνί με τον Ερντογάν.

Είναι δε περισσότερο από προφανής ο άθλιος ρόλος της Ρωσίας, η οποία έχει μεγάλη στρατιωτική παρουσία στο έδαφος της Αρμενίας, στα σύνορα Αρμενίας – Τουρκίας έχει εγκατεστημένους και S-400. Παρ’ όλα αυτά η Τουρκία μετέφερε με C-130 χιλιάδες τζιχαντιστές από τη Συρία στα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν με το Αρτσάχ, οι οποίοι μετέχουν στη γενική επίθεση κατά των Αρμενίων, έχουν δώσει πλήθος τουρκικών οπλισμένων drone τύπου Μπαϊρακτάρ, τα οποία χρησιμοποιούν οι Αζέροι, τουρκικά F-16 έχουν εγκατασταθεί στο Αζερμπαϊτζάν, βομβαρδίζουν αρμενικές θέσεις και κατέρριψαν ένα Αρμενικό Su-25.

 

Τι κάνει στο μεταξύ η Ρωσία όσο οι ισλαμοφασίστες Τούρκοι και Αζέροι σκοτώνουν Αρμένιους Χριστιανούς μέσα στην αυλή του Πούτιν;  

Κοιτάζει απαθώς και τιμωρεί τη σημερινή κυβέρνηση του Γερεβάν, που τόλμησε να βάλει χέρι σε πρόσωπα που στελέχωναν τον φιλορωσικό μηχανισμό εξάρτησης της χώρας στο παρελθόν.

Η πρεσβεία της Ρωσίας στην Αθήνα αντεπιτέθηκε με σφοδρότητα για τις δηλώσεις Πομπέο, πως προσπαθούν να σύρουν τον λαό μας σε «αντιρωσική» στάση.

Εγώ ρωτάω ευθέως: Κύριε Πρέσβη, πραβοσλάβι αδελφέ μας, ποιος πούλησε S-400 στην Τουρκία, που σας κατέρριψε αεροπλάνο και λίντσαρε τον πιλότο σας; 

Ενάντια σε ποιων την Πολεμική Αεροπορία, αν όχι την ελληνική, στρέφεται αυτό το οπλικό σύστημα; Γιατί δεν τους διώξατε με τις κλοτσιές από τη Συρία; 

Γιατί η Ρωσία χτίζει πυρηνικό σταθμό για τους Τούρκους; 

Γιατί κοιτάτε Αζέρους και Τούρκους, όπως η αγελάδα κοιτάει τα τρένα να περνούν, να σκοτώνουν Αρμένιους, όταν με μια μόνο κίνησή σας θα τους στέλνατε στον αγύριστο, κίνηση που θα κέρδιζε για πάντα τον νου και την καρδιά των Ελλήνων και όχι μόνο;  

Εσείς με την πολιτική και στρατιωτική συμμαχία σας με Γενοκτόνους και διεθνείς τραμπούκους, εχθρούς του Έθνους μας και του Χριστιανισμού, καλλιεργείτε αντιρωσικά αισθήματα, βλάπτοντας τα συμφέροντά μας και ειλικρινά απορούμε, διότι είμαστε σίγουροι πως και τα αισθήματα του γενναίου Ρωσικού Έθνους είναι ενάντια σε αυτή την αφύσικη, αντιχριστιανική συμμαχία με τον Ερντογάν, που μακροπρόθεσμα βλάπτει και τα δικά σας συμφέροντα. Οποιες διαφορές και αν έχετε με την κυβέρνηση της Αρμενίας, δεν δικαιολογείται η υπόθαλψη της τουρκικής επιθετικότητας στο Αρτσάχ.

Εμείς οι Ελληνες οφείλουμε...

 

 να συμπαραταχθούμε με το αγωνιζόμενο Αρμενικό Έθνος, τον Στρατό του οποίου διοικούν σε μεγάλο βαθμό απόφοιτοι της Στρατιωτικής Σχολής των Ευελπίδων, σάρκα από τη σάρκα μας, για μας συνεχιστές της Αρμενικής Λεγεώνας που πολέμησε μαζί με τους παππούδες μας στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα μας στη Μικρά Ασία.

Πέρα από αυτούς τους ηθικούς – ιστορικούς λόγους, το καθήκον μας είναι διπλό, διότι ταυτίζονται και τα ευρύτερα συμφέροντά μας. Τα όπλα και οι μέθoδοι που η ισλαμοφασιστική Τουρκία χρησιμοποιεί κατά του Αρτσάχ και της Αρμενίας θα χρησιμοποιηθούν αύριο εναντίον μας. Επομένως είναι αδήριτη και ελληνική εθνική ανάγκη να ηττηθούν οι Αζέροι, οι Τούρκοι και οι τζιχαντιστές μισθοφόροι τους να σπάσουν τα μούτρα τους στο Αρτσάχ.

Οι Τούρκοι πρέπει να ταπεινωθούν, διότι η ήττα τους στα βουνά του αγωνιζόμενου Αρμενικού Έθνους θα τους κόψει τη φόρα στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, την ΑΟΖ.  

Anzhela @ANZHELA211291 · 18 ώ The phenomenon of #Armenian and #Armenians: father,grandfather and the son are next to each other in frontline, protecting our borders from the military attacks of #Azerbaijan supported by #Turkey. #NagornoKarabakh #ՀԱՂԹԵԼՈՒԵՆՔ #StopAzerbaijaniAggression #StopAliyev #stopErdogan

 

ΕΣΕΙΣ ΡΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ?? ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΤΕΣ ΞΕΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ.. - ΠΑΝΤΑ ΣΤΑ 4 -ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΚΗΝΗΜΕΝΟΙ - ΠΑΝΤΑ ΠΟΥΛΑTΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ..

Prime Minister of #Armenia, @NikolPashinyan : "Not an inch of land to our enemy. I came here to declare that I am ready to die for our Homeland."

 

READY TO DIE FOR ARMENIA, PRESIDENT NIKOL PASHINYAN SAYS NOT AN INCH OF LAND TO ENEMY