http://www.topontiki.gr/ - Μια θερμή σχέση αιώνων - Έξι λόγοι για τους οποίους η Γερμανία παίρνει πάντα το μέρος της Τουρκίας -

  12.10.2020 / ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΑΛΟΥΠΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 2146 στις 8-10-2020

Μια θερμή σχέση αιώνων - Έξι λόγοι για τους οποίους η Γερμανία παίρνει πάντα το μέρος της Τουρκίας

- Για μια ακόμα φορά σε σύνοδο κορυφής η Γερμανία, έχοντας στο πλευρό της την Ισπανία και τη... Μάλτα, ευνόησε απροκάλυπτα με τη στάση της την Τουρκία. Μια χώρα που δεν είναι καν μέλος της Ε.Ε. και που αποτελεί υπαρξιακή απειλή για δυο μέλη της Ένωσης, την Ελλάδα και την Κύπρο, τα ευρωπαϊκά σύνορα και την ίδια την ευρωπαϊκή κυριαρχία.

Φαινομενικά Γερμανία και Τουρκία αποτελούν δυο ασύνδετους «κόσμους», όμως, αν ξύσει κάποιος κάτω από την επιφάνεια, θα βρει πολύ ισχυρούς διαχρονικούς δεσμούς που εξηγούν και για ποιον λόγο η Μέρκελ – όπως και πολλοί προκάτοχοί της με άλλους Τούρκους Προέδρους και πρωθυπουργούς – όχι μόνο κάνει τα στραβά μάτια στο πολυεπίπεδο μπούλινγκ του Ερντογάν, αλλά βάζει και το στήθος της μπροστά ώστε η χώρα του να μην τιμωρηθεί με κυρώσεις.

Για να υπερασπιστεί αυτήν τη σχέση δεν διστάζει να εκνευρίσει ακόμα και τον Μακρόν, ο οποίος έφτασε απαυδισμένος να απειλήσει στη σύνοδο ότι «αν δεν βάλετε κυρώσεις εσείς, θα τις βάλω μόνος μου».

1. Η ισλαμική διείσδυση

Τις δυο δεκαετίες μετά το 1945 οι χώρες της δυτικής Ευρώπης πήραν ως εργάτες εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από μακρινά μέρη. Η Βρετανία Πακιστανούς από τα βουνά του Κασμίρ και τα υψίπεδα του Μπανγκλαντές. Η Γαλλία στράφηκε στις περιοχές της στη Βόρεια Αφρική. Και η Γερμανία εισήγαγε εργάτες από την Ανατολία της Τουρκίας.

Υποτίθεται ότι αυτοί οι Τούρκοι θα έφευγαν από τη Γερμανία όταν θα τελείωνε η δουλειά τους. Αντί γι’ αυτό, έφεραν και τις οικογένειές τους. Η Γερμανία χρονοτρίβησε μέχρι να δώσει υπηκοότητα σε αυτούς και στα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στη Γερμανία, αλλά στο τέλος το έκανε.

Συνολικά στη Γερμανία βρίσκονται σήμερα σχεδόν 4 εκατομμύρια Τούρκοι. Σε καμία άλλη χώρα δεν ζουν περισσότεροι Τούρκοι, εκτός φυσικά της Τουρκίας. Η Άγκυρα χρησιμοποιεί διάφορους τρόπους για να προβάλει τη δική της εκδοχή του Ισλάμ, να διατηρεί τη διασπορά της πιστή στη «μαμά Τουρκία» και να ενισχύει την επιρροή της στη Γερμανία.

Ένας από αυτούς είναι τα τζαμιά που ελέγχει εντός Γερμανίας, 900 τον αριθμό. Το μεγαλύτερο βρίσκεται στην Κολωνία, στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, το γερμανικό κρατίδιο με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση μουσουλμάνων. Είναι χωρητικότητας 1.200 ατόμων, κόστισε 20 εκατ. ευρώ και άνοιξε τον Σεπτέμβριο του 2018 με πολλές φανφάρες.

Στην πράξη η Τουρκία ενδιαφέρεται να αυξήσει την επιρροή της στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Η θρησκεία προσφέρεται για την πολιτική της. Στα εγκαίνια του τεράστιου τζαμιού στην Κολωνία τον Σεπτέμβριο του 2018 ο Ερντογάν και οι εκπρόσωποι του θρησκευτικού κατεστημένου του προκάλεσαν αναστάτωση όταν απέκλεισαν προκλητικά την είσοδο στους τοπικούς αξιωματούχους που είχαν υποστηρίξει την ανέγερση του τζαμιού. Το επεισόδιο φόβισε τους Γερμανούς.

Όλο και περισσότερο τα τουρκικά τζαμιά χρησιμοποιούνται για πολιτικούς σκοπούς. Το κήρυγμα αντανακλά τη στροφή της Τουρκίας προς έναν επιθετικό, απόλυτο και σκληροπυρηνικό Ισλαμισμό. Όπως είχε δηλώσει πρόσφατα Ευρωπαίος διπλωμάτης, «η Τουρκία, έχοντας επί δεκαετίες προσπαθήσει και αποτύχει να μπει στην Ε.Ε., τώρα προσπαθεί να μπει στη Δύση μέσω των τζαμιών της».

Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα που αντιδρούσε περισσότερο στην προοπτική της τουρκικής ένταξης στην Ένωση ήταν πάντα η Γερμανία, αφού δεν ήθελε την είσοδο στην Ε.Ε. ενός κράτους πληθυσμιακά μεγαλύτερου από αυτήν.

2. Οι Τούρκοι ψηφοφόροι

Το 2016, όταν οι εντάσεις κορυφώνονταν στην Τουρκία λόγω του αποτυχημένου πραξικοπήματος, άρχισαν να ταράζουν και τη Γερμανία. Στις 31 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς 40.000 άτομα συγκεντρώθηκαν σε μια διαδήλωση υπέρ του Ερντογάν στην Κολωνία, που διοργανώθηκε από διεθνείς λομπίστες του κυβερνώντος κόμματος AKP.

Η συγκέντρωση έδειχνε την κλίμακα της υποστήριξης των Τούρκων της Γερμανίας προς τον νεοσουλτάνο, αλλά και τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν οι Γερμανοί πολιτικοί εάν μιλούσαν εναντίον του.

Από τα σχεδόν 4 εκατομμύρια άτομα τουρκικής καταγωγής που ζουν στη Γερμανία, οι μισοί διατηρούν την τουρκική υπηκοότητα, γεγονός που πρακτικά καθιστά τη Γερμανία την τέταρτη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Τουρκίας.

● Από τους 570.000 Τούρκους της Γερμανίας που ψήφισαν το 2015 στις τουρκικές εκλογές, το 60% επέλεξε το κόμμα του Ερντογάν, ο οποίος πήρε έτσι μεγαλύτερο ποσοστό στη Γερμανία παρά μέσα στην πατρίδα του.

● Από τα 3.000 τζαμιά στη Γερμανία τα 2.000 είναι τουρκικά και από αυτά τα 900 χρηματοδοτούνται από το DITIB (παρακλάδι του Diyanet), μοχλό της τουρκικής κυβέρνησης, που στέλνει και τους ιμάμηδες από την Τουρκία.

● Η πλειονότητα των Τούρκων της Γερμανίας δεν έχει ενσωματωθεί στη γερμανική κοινωνία. Σήμερα, όμως, οι τουρκικής καταγωγής ψηφοφόροι είναι περίπου 2 εκατ. και ψηφίζουν στις γερμανικές εκλογές. Στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας, κάτι που λαμβάνουν υπ’ όψιν όλα τα γερμανικά κόμματα.

3. Ο μεταναστευτικός εκβιασμός

Το 2015, περίπου 1,2 εκατομμύρια μετανάστες μπήκαν στη Γερμανία πριν κλείσει η βαλκανική οδός και πριν η ευρωπαϊκή συμφωνία με την Τουρκία, το 2016, μειώσει τις ροές με αντάλλαγμα χρήματα.

Μπορεί η εισροή των μεταναστών και προσφύγων να έμοιαζε ταιριαστή με τις ανάγκες των γερμανικών εταιρειών, που κάποιες προέβλεπαν τότε ένα «οικονομικό θαύμα», αλλά οι μετανάστες ποτέ δεν ενσωματώθηκαν ικανοποιητικά, ενώ άρχισαν να δημιουργούνται σοβαρά πολιτικά προβλήματα στη χώρα (άνοδος της ακροδεξιάς AfD, δυσφορία στη γερμανική κοινωνία κ.λπ.).

Η Μέρκελ άνοιξε τα σύνορά της θέλοντας ουσιαστικά να εξυπηρετήσει – πάλι – τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας της, αλλά ο πολιτικός αντίκτυπος που πυροδοτήθηκε ήταν καταλυτικός. Συνεχίζει, λοιπόν, να φοβάται μια έκρηξη των εισροών προς την Ευρώπη από μια δυσαρεστημένη Τουρκία. Χαρτί το οποίο παίζει διαρκώς ο Ερντογάν εκβιάζοντας με αυξημένες ροές.

4. Μπίζνες και τράπεζες

Μια κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας θα πονούσε ιδιαίτερα τη Γερμανία, αλλά όχι μόνο αυτήν.

● Σχεδόν 10 δισ. δολ. επενδύσεις και 7.500 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια.

● Πάνω από 7.400 επιχειρήσεις στην Τουρκία έχουν χρηματοδοτηθεί από γερμανικές τράπεζες.

● Οι γερμανοτουρκικές επιχειρήσεις στη Γερμανία ανέρχονται σε 80.000.

● Μόνο το 2019 οι γερμανικές εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία έφταναν σχεδόν τα 400 εκατ. δολ.

● Ο όγκος του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών ανήλθε περίπου στα 40 δισ. δολάρια (2017) αντιπροσωπεύοντας περίπου το 1,5% του γερμανικού διεθνούς εμπορίου και το 10% του αντίστοιχου τουρκικού. Οι συνολικές εξαγωγές της Γερμανίας (2017) ανήλθαν σε περίπου 1,4 τρισ. δολάρια, ενώ οι τουρκικές εξαγωγές, αντίστοιχα, σε 156 δισ. δολάρια. Το 2019 οι γερμανικές εξαγωγές προς την Τουρκία προσέγγισαν τα 22 δισ. δολ.

● Αν και για την Τουρκία η Γερμανία αποτελεί την πρώτη χώρα για τις εξαγωγές της, για τη Γερμανία η Τουρκία βρίσκεται στη 16η θέση.

● Το 2019 η Τουρκία παρέμεινε ο Νο 1 εισαγωγέας γερμανικών όπλων, παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε τον περιορισμό των πωλήσεων όπλων στην Τουρκία. Μόνο τους πρώτους οκτώ μήνες του έτους οι συμβάσεις ήταν ύψους 250,4 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με «διαρροές» στον γερμανικό Τύπο, για το σύνολο του 2019 η Τουρκία παρέλαβε όπλα αξίας 388,6 εκατ. δολ.

Το ενδεχόμενο επιβολής ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία, το οποίο η Γερμανία ούτε καν θέλει να το συζητάει όπως φάνηκε και στην τελευταία σύνοδο κορυφής, θα αποτελούσε σημαντικό πλήγμα για την οικονομία της, αλλά η Ε.Ε. φοβάται για τις συνέπειες στις ευρωπαϊκές τράπεζες που βρίσκονται εκτεθειμένες στο... ξεχειλισμένο πια τουρκικό χρέος.

Ο γερμανικός Τύπος ανησυχούσε ακόμα και για ένα ντόμινο κρίσης σε μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης που έχουν επενδύσει στο τουρκικό χρέος, με απόδοση 12% - 14%, αλλά και στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία. Ο γερμανικός τραπεζικός τομέας, πάντως, είναι λιγότερο εκτεθειμένος στην Τουρκία σε σχέση με τη Γαλλία ή την Ισπανία.

Η συνολική έκθεση των διεθνών τραπεζών σε τουρκικά κρατικά ομόλογα και εταιρείες ήταν κατά το πρώτο τρίμηνο του 2020 πάνω από 180 δισ. δολ. σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΒΙS), με τις ευρωπαϊκές τράπεζες να έχουν το μεγαλύτερο μέρος.

Οι ισπανικές τράπεζες έχουν επενδύσει 62 δισ. δολάρια, οι γαλλικές 29 δισ. δολ, οι βρετανικές 12, οι γερμανικές 11 και οι ιταλικές 9 δισ. δολ. Αντίστοιχα είναι τα ποσά και των άμεσων εταιρικών επενδύσεων, όπου οι γερμανικές διατηρούν τα πρωτεία.

5. Μια στρεβλή αντίληψη

Όπως έχει δηλώσει ο Πολωνός ευρωβουλευτής Σικόρσκι, στα θέματα της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής «η Γερμανία κάνει πάντα πολύ λίγα και πολύ αργά». Η Γαλλία, υπό τον Μακρόν, προσαρμόστηκε πιο γρήγορα από ό,τι το Βερολίνο στη νέα πραγματικότητα, με την απόσυρση της εγγύησης ασφαλείας των ΗΠΑ από την Ευρώπη και την τουρκική επιθετικότητα στη Μεσόγειο.

Έστω και δειλά ή απρόθυμα, η Γερμανία αρχίζει τουλάχιστον να αποδέχεται την άποψη Μακρόν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να κάνει περισσότερα για τον εαυτό της, αλλά και για την ιδέα περί «ευρωπαϊκής κυριαρχίας», που στο παρελθόν προκαλούσε μειδιάματα στο Βερολίνο, επειδή αρέσκεται στα οφέλη, αλλά όχι στο κόστος μιας ευρωπαϊκής ηγεσίας.

Η μεγαλύτερη ίσως αυταπάτη της Γερμανίας είναι ότι το εμπόριο και η οικονομία μπορούν να απομονωθούν από τη γεωπολιτική. Η στάση της Γερμανίας προς την Τουρκία, η έμπρακτη θέσπιση αυστηρών ορίων από την Ε.Ε. στην επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της κυριαρχίας ευρωπαϊκών χωρών (Ελλάδας, Κύπρου) και άλλα θέματα, όπως π.χ. ο αγωγός φυσικού αερίου από τη Ρωσία ή το κινεζικό 5G, είναι, εκτός από οικονομικά, κυρίως πολιτικά πρότζεκτ.

Η Φραντσίσκα Μπράντνερ, βουλευτής των Πρασίνων, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Η υπόλοιπη Ευρώπη δεν πρόκειται να γίνει πιο κυρίαρχη αν η Γερμανία ακολουθεί πάντα την οδό των εθνικών της συμφερόντων». Όπως, για παράδειγμα, διαφαίνεται και από τη συναντίληψη μεταξύ Άγκυρας - Βερολίνου - Μόσχας π.χ. στο Λιβυκό, αλλά και στην ενεργειακή τους συνεργασία, με στάση καθαρά φιλογερμανική και σαφώς «υπονομευτική» για τα συμφέροντα της υπόλοιπης Ευρώπης.

6. Συμμαχία με ιστορικό βάθος

Οι γερμανοτουρκικές γεωπολιτικές και οικονομικές σχέσεις ανάγονται από την εποχή των αυτοκρατοριών, της Γερμανικής και της Οθωμανικής, και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Οι σχέσεις αυτές είναι πολιτικές, στρατιωτικές και οικονομικές. Η μία είχε ανάγκη την άλλη καθώς:

● Όταν η Γερμανική Αυτοκρατορία προσπαθούσε να ανταγωνιστεί τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, Αγγλία και Γαλλία, χρειαζόταν την Οθωμανική, κυρίως γεωστρατηγικά.

● Όταν η Οθωμανική, από την πλευρά της, πάλευε να αποφύγει κάθε τρεις και λίγο την πολιτική και οικονομική κατάρρευση, συχνά απευθυνόταν στους Γερμανούς για να λύσει τα προβλήματα. Ο πρώτος οικονομικός εταίρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη ήταν η Γερμανία.

Τον Ιούλιο του 1941, αθετώντας υποχρεώσεις που είχε αναλάβει έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών μέσω επίσημων συνθηκών, η Τουρκία υπέγραψε σύμφωνο φιλίας με τη ναζιστική Γερμανία. Τυπικά διακήρυττε ουδετερότητα αλλά πίσω από κλειστές πόρτες η Τουρκία διαπραγματευόταν την ένταξή της στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας έναντι εδαφικών ανταλλαγμάτων.

Από τα ελληνικά εδάφη ζητούσε να πάρει τα Δωδεκάνησα, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, την Κύπρο, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης κ.ά. Παρόμοια παζάρια έκανε και με τους Άγγλους, αφού δεν ήξερε πού θα «κάτσει η μπίλια» όσον αφορά την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Έχοντας κάνει ό,τι μπορούσε για να εξασφαλίσει τη στήριξη των γερμανικών στρατευμάτων στη διάρκεια του πολέμου, στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν δηλαδή η συντριβή των ναζί είχε «κλειδώσει», η Τουρκία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Για τα μάτια του κόσμου...

ΕΣΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ??

  ΕΛΛAΔΑ

12.10.2020 / ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ WEB

Κορωνοϊός: Νέες αλλαγές από σήμερα σε όλη την Ελλάδα - Τι ισχύει με μάσκα, εστίαση και συναθροίσεις

- Σε εφαρμογή τίθενται από σήμερα οι τροποποιήσεις σε επί μέρους κανόνες που ίσχυαν σχετικά με τα μέτρα προστασίας από την νόσο Covid-19. Συγκεκριμένα πρόκειται για τροποποιήσεις που κρίθηκαν αναγκαίες λόγω της αλλαγής των καιρικών συνθηκών το φθινόπωρο και τον χειμώνα και της αύξησης του επιδημιολογικού κινδύνου που προκαλεί ο συγχρωτισμός σε κλειστούς χώρους.

Με βάση τον χάρτη υγειονομικής προστασίας και ασφάλειας που παρουσιάστηκε από τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκο Πιερρακάκη και τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκο Χαρδαλιά, 74 περιφερειακές ενότητες της χώρας εντάσσονται πλέον σε επίπεδα υγειονομικής ασφάλειας και προστασίας με αντίστοιχες δέσμες μέτρων που ισχύουν για όλους. Πιο συγκεκριμένα εντάσσονται στα εξής επίπεδα: Επίπεδο 1 - Ετοιμότητας, Επίπεδο 2 - Επιτήρησης, Επίπεδο 3 - Αυξημένης Επιτήρησης και Επίπεδο 4 - Αυξημένου Κινδύνου.

Τι ισχύει από σήμερα σε όλη την Ελλάδα

Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική σε εσωτερικούς χώρους εργασίας και εξωτερικούς χώρους με συγχρωτισμό, σε όλα τα επίπεδα συναγερμού για όλη την χώρα.

Περιορίζεται το ωράριο λειτουργίας της εστίασης και των κέντρων ψυχαγωγίας σε όλα τα επίπεδα συναγερμού, δηλαδή σε όλη την χώρα, σε όλη την επικράτεια. Πιο συγκεκριμένα, οι παραπάνω επιχειρήσεις δεν θα λειτουργούν από τη 1 μετά τα μεσάνυχτα ως τις 5 το πρωί, στις περιοχές που βρίσκονται στο επίπεδο 1. Από τις 12:30 το βράδυ ως τις 5 το πρωί, στις περιοχές που βρίσκονται στο επίπεδο 2. Και από τα μεσάνυχτα έως τις 5 το πρωί στις περιοχές που βρίσκονται στο επίπεδο 3.

Στις συναθροίσεις σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, ορίζεται ανώτατο όριο χωρίς εξαιρέσεις τα 100 άτομα για τις περιοχές στο επίπεδο 1, τα 50 άτομα για τις περιοχές στο επίπεδο 2 και τα 9 άτομα στις περιοχές που βρίσκονται στο επίπεδο 3.

Τίθενται αναλογικοί κανόνες τετραγωνικών και πληρότητας σε συνέδρια, χώρους λατρείας και μουσεία.

Τίθενται αυστηρά όρια πληρότητας σε θέατρα, σινεμά και συναυλίες, που είναι τα εξής: 65% στο επίπεδο 1, 50% στο επίπεδο 2, 30% στο επίπεδο 3.

Τα όρια πληρότητας στην εστίαση καθορίζονται σε 80% για το επίπεδο 1, 65% για το επίπεδο 2 και 50% για το επίπεδο 3.

Προβλέπεται χρήση μάσκας στα γυμναστήρια για το προσωπικό, αλλά και τους αθλούμενους, αναλόγως του επιπέδου συναγερμού.

Σε τι επίπεδο έχει κατανεμηθεί η κάθε περιφερειακή ενότητα

Σύμφωνα με τον Χάρτη Υγειονομικής Ασφάλειας και Προστασίας από τις 74 Περιφερειακές Ενότητες οι 27 ανήκουν στο επίπεδο 1, (σε ετοιμότητα), 25 βρίσκονται στο επίπεδο 2, (σε κατάσταση επιτήρησης), και 22 στο επίπεδο 3, (σε κατάσταση δηλαδή αυξημένης επιτήρησης), ενώ καμία δεν βρίσκεται σε κατάσταση αυξημένου κινδύνου (επίπεδο 4).

Αναλυτικά έχουν κατανεμηθεί ως εξής:

Επίπεδο 1: Άνδρος, Αρκαδία, Άρτα, Δράμα, Έβρος, Ευρυτανία, Ηλεία, Θάσος, Θεσπρωτία, Ιθάκη, Ικαρία, Καβάλα, Κάλυμνος, Κάρπαθος- Κάσος, Κεφαλληνία, Λασίθι, Λευκάδα, Λήμνος, Μεσσηνία, Μήλος, Ρέθυμνο, Σέρρες, Σποράδες, Σύρος, Τήνος, Φωκίδα, Χανιά

Επίπεδο 2: Αιτωλοακαρνανία, Αργολίδα, Βοιωτία, Γρεβενά, Εύβοια, Ημαθία, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Κιλκίς , Κορινθία, Κως, Λακωνία, Λάρισα, Μαγνησία, Νάξος, Ξάνθη, Πάρος, Πιερία, Πρέβεζα, Ροδόπη, Ρόδος, Φθιώτιδα, Φλώρινα, Χαλκιδική, Χίος.

Επίπεδο 3: Ανατολική Αττική, Αχαΐα, Βόρειος Τομέας Αθηνών, Δυτική Αττική, Δυτικός Τομέας Αθηνών, Ζάκυνθος, Ηράκλειο, Θήρα, Ιωάννινα, Καρδίτσα, Καστοριά, Κέα- Κύθνος, Κεντρικός Τομέας Αθηνών, Κοζάνη, Λέσβος, Μύκονος, Νήσοι Αττικής, Νότιος Τομέας Αθηνών, Πειραιάς, Πέλλα, Σάμος, Τρίκαλα.

Παράλληλα, στην τελευταία ενημέρωση για την πορεία της πανδημίας στη χώρα ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων ξεκαθάρισε ότι «με βάση τα σημερινά δεδομένα βρισκόμαστε μακριά από την ένταξη της Αττικής στο επίπεδο 4, και μένει κάθε μέτρο που εφαρμόζεται να φέρνει κάποια αποτελέσματα. Για την ώρα η καμπύλη στην Αττική παραμένει επίπεδη».

Ο καθορισμός του επιπέδου συναγερμού σε κάθε περιοχή εξαρτάται από την αυξανόμενη ή μειούμενη τάση επιδημιολογικών μεγεθών, όπως ο αριθμός κρουσμάτων ανά 100 χιλιάδες κατοίκους, των δεικτών πληρότητας του συστήματος Υγείας (πχ. χρησιμοποιούμενες απλές κλίνες και κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας) και των ποιοτικών χαρακτηριστικών της επιδημιολογικής κατάστασης, όπως αυτά αποτυπώνονται από τα δεδομένα της ιχνηλάτησης. Η γεωγραφική αναφορά και εφαρμογή των μέτρων πραγματοποιείται σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας, εκτός αν προκύψουν έκτακτες περιστάσεις σύμφωνα με τα πρωτόκολλα του υπουργείου Υγείας και της Πολιτικής Προστασίας που να δικαιολογούν εξαιρέσεις σε τοπικό επίπεδο εντός της περιφερειακής ενότητας.

Η ενημέρωση για τα προληπτικά μέτρα σε κάθε περιοχή της χώρας μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους: α) με την εισαγωγή ταχυδρομικού κωδικού στο σχετικό πεδίο β) επιλέγοντας την περιφερειακή ενότητα από το οικείο μενού ή γ) κάνοντας κλικ στην περιοχή ενδιαφέροντος πάνω στον χάρτη.

Ο χάρτης θα επικαιροποιείται ανά 14 ημέρες με βάση τις εισηγήσεις ειδικής επιτροπής λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας ή και συχνότερα, όταν αυτό επιβάλλεται από τους υγειονομικούς και επιδημιολογικούς δείκτες. Ο προσδιορισμός των μέτρων και κανόνων υπόκειται σε τροποποιήσεις με βάση νεότερα επιστημονικά και ερευνητικά δεδομένα.

Σημειώνεται ότι η ιστοσελίδα με τον χάρτη υγειονομικής ασφάλειας και προστασίας είναι η https://covid19.gov.gr/

http://www.topontiki.gr/

 http://www.topontiki.gr/

- 1.10.2020 / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

«Αδειασμα» Πομπέο σε Πάιατ (και εγχώρια εξαπτέρυγα)…

Η (μερική) αποστρατιωτικοποίηση των νησιών είναι στο τραπέζι.

 

Το ρεπορτάζ του «Π» από τις 11 Σεπτέμβρη ήταν σαφές και (εξακολουθεί να) υποστηρίζει ότι στις διαβουλεύσεις για την επικείμενη έναρξη των ελληνοτουρκικών συνομιλιών έχει μπει θέμα (μερικής) αποστρατιωτικοποίησης των ελληνικών νησιών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Π» αυτήν την «ιδέα» έχουν υιοθετήσει και προωθούν (και) οι ΗΠΑ. Μάλιστα αναφορά σ αυτήν την πιθανότητα γίνεται και στο «κείμενο κατανόησης» της «μυστικής» συνάντησης των εκπροσώπων Μητσοτάκη – Ερντογάν – Μέρκελ στο Βερολίνο.

 

Την «διάψευση» του ρεπορτάζ του «Π» ανέλαβαν αξιότιμοι κατά τα λοιπά συνάδελφοι οι οποίοι μετέφεραν (αμάσητα) τις κυβερνητικές θέσεις (κι αυτό ρεπορτάζ είναι) καθώς και διάφοροι καθηγητάδες, διανθίζοντας τα όσα υποστήριζαν με απόψεις «ότι αυτά δεν γίνονται» ή ότι όλα αυτά (το ρεπορτάζ του «Π» δηλαδή) «εκπορεύονται από γνωστούς κύκλους» (ποιους άραγε;) ή ότι «καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα δεχόταν κάτι τέτοιο». Σ’ αυτό το τελευταίο, να σημειώσουμε ότι το ρεπορτάζ του «Π» ουδέποτε υποστήριξε ότι η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε. Αυτό που υποστηρίζει είναι ότι αντιμετωπίζει ασφυκτικές πιέσεις προκειμένου να δεχτεί αυτήν τη συζήτηση…

 

Στην προσπάθεια αποδόμησης του ρεπορτάζ η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ υπερ-πρόβαλε την… ειλικρίνεια του αμερικανού πρεσβευτή Πάιατ ο οποίος σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ δεν συνηθίζουν να κάνουν τέτοια πράγματα, δηλαδή να λένε αν και πού θα πρέπει η χώρα να τοποθετήσει τον οπλισμό της…

 

Ωστόσο, και επειδή οι Αμερικανοί είναι σοβαροί στις δουλειές τους (σοβαρότεροι τουλάχιστον από τα… ρουλεμάν τους), τα ψέματά τους τα διαβαθμίζουν και τα διασπείρουν, όχι από την κορυφή, αλλά από τη βάση. Στην κορυφή τα προσχήματα τηρούνται.

 

Έτσι, όταν ο Πομπέο ρωτήθηκε ευθέως από τον Αλέξη Παπαχελά στην συνέντευξη που έδωσε στην Καθημερινή αν ισχύουν κάποιες αναφορές που επιμένουν ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το τουρκικό αίτημα περί αποστρατιωτικοποίησης, ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας απάντησε: «Έχουμε τη θέση πως αυτές οι απαιτήσεις, οι διαφορές, πρέπει να επιλύονται μέσα από την προβλεπόμενη διεθνή διαδικασία. Αυτός είναι ο τρόπος επίλυσης. Διαφορές όπως αυτές που βλέπουμε στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν πολλές σε όλο τον κόσμο. Πάντα λέγαμε ότι πρέπει να καταφεύγουμε στους διεθνείς κανόνες και στο διεθνές δίκαιο και όχι να ενεργούμε με απειλές στρατιωτικών συγκρούσεων, αλλά οι διαφορές να επιλύονται μέσω μηχανισμών που είναι διαθέσιμοι για όλες τις χώρες».

 

Είναι προφανές ότι θα αρκούσε ένα «όχι», αλλά είπαμε στην κορυφή ενός σοβαρού συστήματος εξουσίας όπως είναι το αμερικανικό δεν χωράνε χοντροκομμένα ψέματα τα οποία μάλιστα μπορούν να αποκαλυφθούν «αύριο». Για τη λάντζα οι αμερικανοί έχουν τους πρεσβευτές τους και άλλους κατά τόπους υπαλλήλους τους, συμπεριλαμβανομένων καθηγητάδων ακόμη και κυβερνητικών αξιωματούχων…

 

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι το λιγότερο που συνάγεται από την απάντηση Πομπέο είναι η αναγνώριση του επίσημου τουρκικού αιτήματος (όπως καταγράφηκε πριν μερικές μέρες με δήλωση του τουρκικού Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας) περί αποστρατιωτικοποίησης, το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενα του αμερικανού ΥΠΕΞ καλό είναι να συζητηθεί σύμφωνα με τους Διεθνείς Κανόνες…

 

Σιωπή αντί απαντήσεων

Ανάλογη θα πρέπει να σημειώσουμε ήταν και η απάντηση του εκπροσώπου του αμερικανικού ΥΠΕΞ στην ευθεία ερώτηση που έθεσε πριν την επίσκεψη Πομπέο ο συνάδελφος Μιχάλης Ιγναντίου στην Ουάσιγκτον:

 

Ερώτηση: Σύμφωνα με αναφορές, ο κ. Πομπέο, ο υπουργός Πομπέο πηγαίνει στην Ελλάδα ως διαμεσολαβητής στην ένταση με την Τουρκία. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν αυτή η πληροφορία είναι σωστή. Και η δεύτερή μου ερώτηση: Ζητήσατε από την Ελλάδα να αποσύρει στρατό και όπλα από τα νησιά του Αιγαίου; υπάρχουν δημοσιεύματα και γι αυτό. Σας ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ.

 

(Σ.σ. Να δούμε και αυτήν την απάντηση σημειώνοντας ότι τόσο η ερώτηση όσο και η απάντηση δεν έπαιξαν στα ελληνικά ΜΜΕ)

 

Απάντηση Στέητ Ντηπάρτμεντ: «(…) Όπως γνωρίζετε, μιλήσαμε γι’ αυτό και ο Υπουργός έχει βεβαίως μιλήσει γι’ αυτό πάρα πολλές φορές, για την ανάγκη αποκλιμάκωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχει εκφράσει το βαθύ του ενδιαφέρον για τις προκλήσεις που είχαμε εκεί, αλλά και πάλι, εναγκαλιζόμενος τις πρόσφατες θετικές εξελίξεις και την προοπτική της επιστροφής στο διάλογο. Καλωσορίζουμε την ανακοίνωση της 22ας Σεπτεμβρίου για την επανέναρξη των διερευνητικών συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και φυσικά το ενθαρρύνουμε. Οπότε είμαι βέβαιος ότι θα συζητηθεί το θέμα.

 

»Όπως γνωρίζετε, τον περασμένο μήνα, ο Υπουργός έχει συναντηθεί με τον Υπουργό Εξωτερικών Δένδια στη Βιέννη και επίσης συναντήθηκε με τον Υπουργό Εξωτερικών Τσαβούσογλου της Τουρκίας λίγες μέρες μετά, όταν και οι δύο βρίσκονταν στη Δομινικανή Δημοκρατία. Βεβαίως, η ικανότητα αποκλιμάκωσης και κατόπιν συνομιλιών μεταξύ των δύο αυτών ΝΑΤΟικών συμμάχων, Ελλάδας και Τουρκίας, είναι τόσο σημαντική και μειώνει την πιθανότητα κάποιων περιστατικών ή δυστυχημάτων, οπότε συνεχίζουμε να ενθαρρύνουμε την Ελλάδα και την Τουρκία να προχωρήσουν μπροστά και, ιδανικά, να μπορέσουν να δημιουργήσουν/ ολοκληρώσουν μια συμφωνία (…)».

 

Τελειώνοντας, προς το παρόν, μ' αυτό το θέμα, έχουμε τέσσερις ερωτήσεις τις οποίες οι αρμόδιοι θα μπορούσαν να απαντήσουν με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο για να διαλύσουν μια για πάντα τις όποιες εντυπώσεις έχουν δημιουργηθεί:

 

1. Στο «κείμενο κατανόησης» του Βερολίνου τί ακριβώς περιλαμβάνεται; Υπάρχει νύξη περί αποστρατιωτικοποίησης;

 

2. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν βρήκε μισή αράδα να καταδικάσει ή να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας της Τουρκίας το οποίο ζητά στο υψηλότατο δυνατό επίπεδο την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών;

 

3. Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ γίνεται ή όχι συζήτηση για κάποια «ποιοτική» αλλαγή του οπλισμού που υπάρχει στα νησιά;

 

4. Τι ακριβώς περιλαμβάνει η συζήτηση που σύμφωνα με τις επανειλημμένες δηλώσεις του εκπροσώπου του Ερντογάν γίνεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ως συμπληρωματική διαδικασία των διερευνητικών που θα ξεκινήσουν οσονούπω;

 

Κάθε (πειστική) απάντηση δεκτή. Μέχρι τότε…

ΠΟΝΤΙΚΙ..

ΠΟΝΤΙΚΙ

TYPOS

ΙΣΟΤΙΜΑ ?? ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ...το αλλο με τον τοτο το ξερετε ρε ??

ΣΑΣ ΦΥΤΕΥΩ ..ΛΕΜΕ..

ΠΟΝΤΙΚΙ ..