Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
https://www.protothema.gr/
(είχε προηγηθεί μάλιστα ο πόλεμος της ανεξαρτησίας των Βιετναμέζων απέναντι στη Γαλλία). Περίπου 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον πόλεμο αυτόν, που έληξε με νίκη των κομμουνιστών και ήττα του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ Νοτίου Βιετνάμ.
Ενα, δύο, τρία... 50 χρόνια Βιετνάμ
- https://www.efsyn.gr/
- Γιώργος Ι. Αλλαμανής
- Ακριβώς μισό αιώνα μετά την αποχώρηση των Αμερικανών εισβολέων από το Βιετνάμ, στη χώρα επικρατεί η σιδηρά πυγμή του γραφειοκρατικοποιημένου κομμουνιστικού κόμματος που λειτουργεί με όρους... ελεύθερης αγοράς ? Το καθεστώς του Χο Τσι Μινχ σήμερα ικετεύει τον Τραμπ να χαλαρώσει τους δασμούς, ενώ πάντως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών... λατρεύει τους Αμερικανούς
.jpg)
- Τρεις λέξεις αποτελούν το εθνικό σύνθημα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ: «Ανεξαρτησία - Ελευθερία - Ευτυχία».
Η ανεξαρτησία κερδήθηκε με αίμα τον περασμένο αιώνα πρώτα πολεμώντας τους Γάλλους αποικιοκράτες και μετά τους Αμερικανούς εισβολείς. Οι τελευταίοι εγκατέλειψαν τέτοιες μέρες πριν από ακριβώς 50 χρόνια τη Σαϊγκόν (σήμερα πόλη Χο Τσι Μινχ, από το όνομα του συνιδρυτή του βιετναμέζικου Κ.Κ.) με την ταπεινωτική «φωτογραφία του ελικόπτερου» που προσγειώθηκε στην ταράτσα της πρεσβείας των ΗΠΑ στις 29 Απριλίου 1975 για να παραλάβει άρον άρον τους εναπομείναντες.
Η ελευθερία πάλι είναι σχετική. Την ασιατική χώρα των 100 εκατομμυρίων κατοίκων κυβερνά με σιδηρά πυγμή το κομμουνιστικό κόμμα, μια απέραντη μιλιταριστική-γραφειοκρατική-επιχειρηματική Α.Ε. που από το περιβόητο 6ο Συνέδριο τον Δεκέμβριο του 1986 έκανε ανοίγματα στην οικονομία της αγοράς προσφέροντας κέρδη στους λίγους και επιβίωση στους πολλούς.
Οσο για την ευτυχία, το ερώτημα είναι ποιος και πώς ορίζει το περιεχόμενό της. Απάντηση: ο αρχηγός. «Ολοι οι Βιετναμέζοι έχουν το δικαίωμα να ζουν και να εργάζονται. Είναι ελεύθεροι να επιδιώκουν την ευτυχία και την αγάπη σε αυτή τη χώρα». Τάδε έφη ο Το Λαμ, γενικός γραμματέας του κόμματος σε ομιλία του με αφορμή την επέτειο.
«Ενα, δύο, τρία... πολλά Βιετνάμ!» φώναζαν οι εξεγερμένοι νέοι της Δύσης στη δεκαετία του ’60. Τώρα απέμεινε μόνο η επετειακή αριθμητική: ένα, δύο, τρία... 50 χρόνια Βιετνάμ.
Καθεστωτική στροφή
Μετά το στραπάτσο της στρατιωτικής ήττας οι ΗΠΑ χάθηκαν για 20 χρόνια από τη χώρα-παγίδα της Ινδοκίνας. Μέτρησαν περίπου 50.000 νεκρούς Αμερικανούς, ενώ οι νεκροί Βιετναμέζοι -αντάρτες, ένστολοι και άμαχοι- έφτασαν κατά μετριοπαθείς εκτιμήσεις το 1,3 εκατομμύριο ψυχές.
Η καθεστωτική στροφή του ’86 επέφερε τέσσερα κακά της καπιταλιστικής μοίρας: εκτεταμένη διαφθορά, λογοκρισία παντού, συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ψιλά γράμματα για το τσουνάμι των επιχειρηματιών και τις ορδές των τουριστών. Το 2024 επισκέφτηκαν το Βιετνάμ περισσότεροι από 17 εκατομμύρια τουρίστες. Το μενού έχει απ’ όλα: μαριονέτες που χορεύουν στο νερό, κρουαζιέρα σε καταπράσινες βραχονησίδες, «εξωτικό» φαγητό σαν καλού βιετναμέζικου εστιατορίου στην Αθήνα και ένα... παγάκι κατεψυγμένης επανάστασης με τις σήραγγες Κουτσί «όπου κρύβονταν οι Βιετκόνγκ» καμιά 70αριά χιλιόμετρα έξω από το Χο Τσι Μινχ με οδηγό και εισιτήριο. Γκατζετάκια, πλεκτά, ψάθινα και παγόδες, photo opportunity για ανέμελους τουρίστες από την Κίνα, τη Ρωσία, την Ευρώπη.
Πίσω από τη βιτρίνα-λαμπίκο απλώνεται η ρυπαρή πραγματικότητα του καπιταλισμού στον άγριο 21ο αιώνα. Ο μέσος μισθός είναι 280 ευρώ τον μήνα. Τα 40 από τα 55 εκατομμύρια του εργατικού δυναμικού απασχολούνται σε «αόρατες» δουλειές, ούτε ασφάλιση ούτε περίθαλψη. Ακόμη κι αν εργάζεσαι σκυλίσια για 14 ώρες τη μέρα δεν μπορείς να αγοράσεις ένα διαμέρισμα ή να στήσεις οικογένεια.
Μια χούφτα εταιρείες-κολοσσοί, επενδυτές από την Αμερική, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Ευρώπη, σε αγαστή συνεργασία με το καθεστώς, ελέγχουν τα εργοστάσια, τα εργαστήρια, τα χωράφια, τα ορυχεία και τα ξενοδοχεία.
Ικετεύοντας τον Τραμπ
Ας μιλήσουν οι αριθμοί: ετήσιες εξαγωγές ύψους 424 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ετήσιες εισαγωγές ύψους 278 δισεκατομμυρίων (στοιχεία 2023). Στην κορυφή του καταλόγου με τα εξαγόμενα προϊόντα βρίσκεται ο «εξοπλισμός μεταδόσεων» (ανταλλακτικά υπολογιστών και φωτογραφικών μηχανών, ηχεία, ακουστικά, κεραίες, ακόμη και υλικά για πυλώνες μεταφοράς ρεύματος υψηλής τάσης) με έσοδα 83 δισ. Ακολουθούν τα ολοκληρωμένα κυκλώματα με 32,5 δισ., τα ανταλλακτικά συσκευών γραφείου (εκείνο το γραναζάκι στον εκτυπωτή; Αυτό...) με 16,8 δισ. Και οι συναρμολογημένοι υπολογιστές με 15,9 δισ.
Υπάρχουν και τα εξαγωγικά παράδοξα: το Βιετνάμ είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας καύσιμου ξύλου (από κάρβουνα μέχρι πέλετ) στον κόσμο.
Ποιοι τα εισάγουν όλα αυτά; Πρώτες οι ΗΠΑ (118 δισ. δολάρια), μετά η Κίνα (85,7 δισ.), η Ιαπωνία, το Χονγκ Κονγκ και η Γερμανία.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι το «κομμουνιστικό» Βιετνάμ προσέπεσε πρώτο στα πόδια του Τραμπ ικετεύοντάς τον ή να μειώσει ή να σβήσει τους τιμωρητικούς δασμούς που επέβαλε (και) σε αυτή τη χώρα. Και ασφαλώς βγάζει νόημα το ότι ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ επισκέφθηκε το Χο Τσι Μινχ λίγο μετά την ιδεοληπτική κήρυξη του εμπορικού πολέμου από τον Τραμπ, ώστε να προσφέρει σοσιαλ-καπιταλιστική χείρα βοηθείας στους Βιετναμέζους μπίζνεσμεν.
Αυτά παθαίνει όποιος μπαίνει στην αρένα του καπιταλισμού έχοντας διπλή ψευδαίσθηση: ότι μέχρι κάποια στιγμή «έχτιζε τον σοσιαλισμό» και ότι το «μικτό σύστημα» θα ελέγχεται εσαεί χωρίς κραδασμούς.
Το καλάμι του Φο Μι Τσιν
Για το τέλος, το πιο εκπληκτικό. Ολες οι έρευνες κοινής γνώμης δείχνουν ότι σήμερα οι Βιετναμέζοι λατρεύουν τους Αμερικανούς. Σε δημοσκόπηση του 2024 ποσοστό 84% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν «θετική ή πολύ θετική γνώμη» για τους άλλοτε εισβολείς, φονιάδες, καταστροφείς της οικονομίας και της φύσης της υγρής και καταπράσινης πατρίδας τους.
Ασιατική ευγένεια; Οχι βέβαια. Είναι ένας συνδυασμός πολιτιστικού ιμπεριαλισμού made in USA, προσδοκιών για βελτίωση των βιοτικών συνθηκών λόγω μπίζνες με την «υπερδύναμη» και αναμονής για το... τσεκ -ας το πούμε έτσι- του Βιετναμέζου θείου από την Αμερική. Μετά την 29η Απριλίου 1975 περισσότεροι από δύο εκατομμύρια Βιετναμέζοι μετανάστευσαν στις ΗΠΑ αναζητώντας καλύτερη τύχη. Πολλοί ευδοκίμησαν.
Το συνάλλαγμα που στέλνουν στους δικούς τους είναι πολύτιμο σαν το οξυγόνο από το καλάμι με το οποίο ανάσαινε ο «Φο Μι Τσιν» στο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Βιετνάμ γιε γιε» κρυμμένος στο ποτάμι, ενώ τριγύρω οι Γιάνκηδες πυρπόλησαν το ρύζι.
1 MAI
Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.
Τα γεγονότα του Σικάγου
Τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886 για το οκτάωρο, ωθούμενα από τις επιτυχημένες διεκδικήσεις των καναδών συντρόφων τους. Την περίοδο εκείνη το κανονιστικό πλαίσιο εργασίας στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν το προσωπικό τους κατά το δοκούν, ακόμη και τις Κυριακές.
Στην απεργία πήραν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Την Πρωτομαγιά του 1886 έγινε στο Σικάγο η πιο μαχητική πορεία, με τη συμμετοχή 90.000 ανθρώπων. Στην κεφαλή της πορείας ήταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς, η γυναίκα του Λούσι και τα επτά παιδιά τους.
- Το πρώτο αίμα χύθηκε δύο ημέρες αργότερα έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο. Απεργοσπάστες προσπάθησαν να διασπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολούθησε συμπλοκή. Η Αστυνομία και οι μπράβοι της επιχείρησης επενέβησαν δυναμικά. Σκότωσαν τέσσερις απεργούς και τραυμάτισε πολλούς, προκαλώντας οργή στην εργατική τάξη της πόλης.
Την επομένη αποφασίστηκε συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, με πρωτοστατούντες τους αναρχικούς. Η συγκέντρωση ήταν πολυπληθής και ειρηνική. Το κακό, όμως, δεν άργησε να γίνει. Οι αστυνομικές δυνάμεις πήραν εντολή να διαλύσουν δια της βίας τη συγκέντρωση και τότε από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών ρίφθηκε μια χειροβομβίδα προς το μέρος τους, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες. Η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστεί απροσδιόριστος αριθμός, ενώ έξι αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο), ανεβάζοντας τον αριθμό τους σε επτά.
Για τη βομβιστική επίθεση, που προκάλεσε τον θάνατο του αστυνομικού, κατηγορήθηκαν οι αναρχοσυνδικαλιστές Άουγκουστ Σπις, Γκέοργκ Έγκελ, Άντολφ Φίσερ, Λούις Λινγκ, Μίκαελ Σβαμπ, Σάμουελ Φίλντεν, Όσκαρ Νίμπι και Άλμπερτ Πάρσονς, που ήταν από τους οργανωτές της διαδήλωσης. Όλοι, εκτός του Πάρσονς και του Φίλντεν, ήταν γερμανοί μετανάστες. Η δίκη των οκτώ ξεκίνησε στις 21 Ιουνίου 1886. Ο εισαγγελέας Τζούλιους Γκρίνελ ζήτησε τη θανατική ποινή και για τους οκτώ κατηγορουμένους, χωρίς να προσκομίσει κανένα στοιχείο που να τους συνδέει με τη βομβιστική επίθεση. Απλώς, είπε ότι οι κατηγορούμενοι ενθάρρυναν με τους λόγους τους τον άγνωστο βομβιστή να πραγματοποιήσει την αποτρόπαια πράξη του, γι’ αυτό κρίνονται ένοχοι συνωμοσίας.
Από την πλευρά της, η υπεράσπιση έκανε λόγο για προβοκάτσια και συνέδεσε τη βομβιστική επίθεση με το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», που συχνά χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες ως απεργοσπαστικό μηχανισμό. Οι ένορκοι εξέδωσαν την ετυμηγορία τους στις 20 Αυγούστου 1886 κι έκριναν ενόχους και τους οκτώ κατηγορούμενους. Οι Σπις, Έγκελ, Φίσερ, Λινγκ, Σβαμπ, Φίλντεν και Πάρσονς καταδικάστηκαν σε θάνατο, ενώ ο Νίμπι σε κάθειρξη 15 ετών. Μετά την εξάντληση και του τελευταίου ενδίκου μέσου, ο κυβερνήτης της Πολιτείας του Ιλινόις, Ρίτσαρντ Όγκλεσμπι, μετέτρεψε σε ισόβια τις θανατικές ποινές των Σβαμπ και Φίλντεν, ενώ ο Λιγκ αυτοκτόνησε στο κελί του. Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου 1887 οι Σπις, Πάρσονς, Φίσερ και Έγκελ οδηγήθηκαν στην αγχόνη, τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα». Η δίκη των οκτώ θεωρείται από διαπρεπείς αμερικανούς νομικούς ως μία από τις σοβαρότερες υποθέσεις κακοδικίας στην ιστορία των ΗΠΑ.
Στις 26 Ιουνίου 1893 ο κυβερνήτης του Ιλινόις, Τζον Πίτερ Άλτγκελντ παραδέχθηκε ότι και οι οκτώ καταδικασθέντες ήταν αθώοι και κατηγόρησε τις αρχές του Σικάγου ότι άφησαν ανεξέλεγκτους τους ανθρώπους του «Πίνκερτον». Ως μια ύστατη πράξη δικαίωσης έδωσε χάρη στους φυλακισμένους Φίλντεν, Νίμπε και Σβαμπ. Αυτό ήταν και το πολιτικό του τέλος. Αργότερα, ο επικεφαλής της αστυνομίας του Σικάγου, που έδωσε την εντολή για τη διάλυση της συγκέντρωσης, καταδικάσθηκε για διαφθορά. Μέχρι σήμερα παραμένει ανεξακρίβωτο ποιος ήταν ο δράστης της βομβιστικής επίθεσης.
Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς έγινε το 1893, στην Αθήνα, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Η 1η Μαΐου ήταν Σάββατο και εργάσιμη. Έτσι, επελέγη η Κυριακή 2 Μαΐου, για να έχει η γιορτή μαζικό χαρακτήρα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής», που εξέδιδε ο Καλλέργης, στις 5 το απόγευμα της Κυριακής συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο πάνω από 2.000 σοσιαλιστές και εργαζόμενοι. Η «Εφημερίς» τους υπολόγισε μόνο σε 200 και σημείωνε σε άρθρο της: «Οι πλείστοι εξ αυτών ήσαν εργάται, ευπρεπώς κατά το πλείστον ενδεδυμένοι, με ερυθράς κονκάρδας επί της κομβιοδόχης, και πολύ ήσυχοι άνθρωποι. Αυτοί είναι οι πρώτοι σοσιαλισταί εν Ελλάδι, και συνήλθον χθες εις το πρώτον αυτών εν Αθήναις συλλαλητήριον».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα το οποίο είχε ως εξής:
«Συνελθόντες σήμερον την 2 Μαΐου, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. εν τω Αρχαίω Σταδίω, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι μέλη του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» και υπό μισθόν πάσχοντες εψηφίσαμεν:
Α) Την Κυριακήν να κλείωσι τα καταστήματα, καθ’ όλην την ημέραν, και οι πολίται ν’ αναπαύωνται.
Β) Οι εργάται να εργάζωνται 8 ώρας την ημέραν.
Γ) Ν’ απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανικάνους προς διατήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.
Δ) Το συμβούλιον του «Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου» να επιδώση το ψήφισμα εις την Βουλήν.»
Το ψήφισμα επεδόθη, τελικά, στον Πρόεδρο της Βουλής την 1η Δεκεμβρίου 1893 από τον Σταύρο Καλλέργη. Ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής ανήλθε στη συνέχεια στο δημοσιογραφικό θεωρείο και περίμενε με ανυπομονησία από τον Πρόεδρο της Βουλής να το εκφωνήσει. Αυτός κωλυσιεργούσε και «ησχολείτο εις την ανάγνωσιν ετέρων αναφορών προερχομένων εκ διαφόρων προσώπων και πραγματευομένων κατά το μάλλον και ήττον περί ανέμων και υδάτων», όπως έγραψε στον «Σοσιαλιστή».
Ο Καλλέργης διαμαρτυρήθηκε μεγαλοφώνως και με εντολή του Προέδρου συνελήφθη για διατάραξη της συνεδρίασης. Οι στρατιώτες της φρουράς, αφού τον κτύπησαν με τα κοντάκια των όπλων τους, τον μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμεινε επί διήμερο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1983 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ημερών, τις οποίες εξέτισε στις φυλακές του Παλαιού Στρατώνα. Με τον περιπετειώδη αυτό τρόπο έληξε και τυπικά ο πρώτος εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα.
https://thelocals.gr/
[Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles]
https://www.press-gr.com/
«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε!
Κάθε απλός άνθρωπος λυπάται για τον θάνατο οποιουδήποτε, πόσω μάλλον για τον θάνατο του Χόρχε Μαρία Μπεργκόλιο, γνωστός ως πάπας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.
Θα πουν πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να γίνει μια ανάλυση, κριτική αποτίμηση ενός ποντίφικα που έγινε πάπας όταν εν ζωή υπήρχε ο πραγματικός πάπας Γιόζεφ Ράτσινγκερ.
Ο καθολικισμός. όπως κι πάλαι ποτέ Ορθόδοξη εκκλησία, αντικειμενικά βιώνουν μια φάση μεγάλης αδυναμίας. Η αποχριστιανισμένη και ταλμουδική Ευρώπη της γυναικολόγου Φον ντερ Λάιεν μισεί τους χριστιανούς. Τους "αποδέχεται" μόνον αφού τους μετατρέψει σε λάτρεις των αγορών, της επικράτησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της «επιστήμης» (με ασυλία κι ακαταδίωκτο) που εκπορνεύεται στις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες και στην πολιτική.
Η σημερινή Ευρώπη είναι το απόλυτο κακό κι είναι ένας αμετάκλητος εχθρός της ίδιας της έννοιας της υπέρβασης και της χριστιανικής αγάπης.
Συνεπώς, όλα τα σκεπτικά περί σατανικού παπά, το πράσινο διαβατήριο για εμβολιασμένους κι ο αφορισμός των ανεμβολίαστων, τον παπά του μάρκετινγκ, του χρηματιστηρίου, της πράσινης ανάπτυξης, της ομοφυλοφιλίας, τραπεζίτη κ,α,π,... ας τα αφήσουμε στους ευφυείς, στους αναλυτές, στους δημοσιογράφους, τους ιεράρχες κι όχι στους σκεπτόμενους πληβείους κι απλούς πολίτες...
Ενδεικτικά...
Ποιος είναι ο πάπας που αφορίζει τους "αντί-εμβολιαστές" και ζητάει -από τον θεό ο αθεόφοβος-, να βοηθήσει τις πολυεθνικές ώστε να λογοκρίνουν «θεωρίες συνωμοσίας»;
Ποιος είναι ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, σήμερα πάπας Φραγκίσκος;
«Κάτι σάπιο υπάρχει στην Δανιμαρκία»...
μονολογεί ο Δανός πρίγκηπας Άμλετ...
Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, "Η Τραγική Ιστορία του Άμλετ, Πρίγκιπα της Δανιμαρκίας", 1602
8 Σεπτέμβρη 2021 ➦ Ο Πάπας αφορίζει τους αντί-εμβολιαστές!
25 Απρίλη 2016, όταν στην "πολιτισμένη" δύση δεν μιλούσε κανένας για το νεοναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ ➦ Μετά τη Λέσβο, ο "φιλάνθρωπος" Χόρχε Μπεργκόλιο... προκύρηξε ΕΡΑΝΟ για να βοηθηθεί η Ουκρανία!
Το Βατικανό στρατεύτηκε από την πρώτη στιγμή ΚΑΙ στον παγκόσμιο αγώνα για τον "κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής", αλλά και την "πράσινη ανάπτυξη" όπως και τη μεγαλειώδη "αραβική άνοιξη made in USA"...
Ας θυμηθούμε το ➦ Greta Thunberg... έχεις γράμμα!
6 Απρίλη 2022 ➦ Όταν επιστρατεύουν ΚΑΙ τον Μπεργκόλιο! Λείπει ο Μάρτης απ΄ τη Σαρακοστή;
7 Ιούλη 2023 ➦ Μπεργκόλιο, Κλίντον, Σόρος... για την "ειρήνη"!
Νοέμβρης 2023 ➦ ΒΙΝΤΕΟ! Ο κόσμος καίγεται και... ο πάπας σε γεύμα με 44 Τρανσέξουαλ!
Υ.Γ. Πως ένας επίσκοπος έγινε πάπας και γιατί, όταν ο πραγματικός πάπας ήταν εν ζωή;
Κανένα ΜΜΕ, καμία αργυρώνητη δημοσιογραφική πόρνη δεν έκανε μνεία στο τελευταίο χαστούκι του Βενέδικτου XVI: Όχι στην παρουσία του Μπάιντεν στην κηδεία μου! «Γιόζεφ Ράτσινγκερ: "Δεν θέλω τον Μπάιντεν στην κηδεία μου"!
Η είδηση είναι τεράστια από μόνη της, αλλά δεν την είδαμε στα κυρίαρχα ΜΜΕ ➦ Η δημοσιογραφική πορνεία και το χαστούκι του πάπα Βενέδικτου στον Μπάιντεν!
