Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή 1922: Συμφωνείται μεταξύ ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας η κυριαρχία της δεύτερης στην περιοχή της Παλαιστίνης.

- Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή
1  Ιουλίου 1920–14  Μαΐου 1948

Χώρα    Βρετανική Αυτοκρατορία
Διοικητική υπαγωγή    Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας και Ηνωμένο Βασίλειο
Πρωτεύουσα    Ιερουσαλήμ


Η Βρετανική Εντολή της Παλαιστίνης (αγγλικά: British Mandate of Palestine) ήταν μια γεωπολιτική οντότητα που δημιουργήθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δημιουργήθηκε το 1920 και τερματίστηκε το 1948 με την ίδρυση του Ισραήλ. Ακολούθησε ο Αραβο-ισραηλινός πόλεμος 1948.
Η εγκαθίδρυση της βρετανικής εντολής στην Παλαιστίνη

A government under the Hashemite Emir Abdullah was established in Transjordan in April 1921 and in September 1922 the British government presented a memorandum to the League of Nations stating that Transjordan would be governed under its own Mandate, and this memorandum was approved. The British Mandate for Palestine included modern day Israel, the West Bank and Gaza from September 1922 until 1948.

 

 

A picture of Barclay's Bank, on VE Day, in Jerusalem, Palestine. Slightly cropped from original at the Library of Congress. Victory in Europe Day (V-E Day or VE Day) was May 7 and May 8, 1945, the dates when the World War II Allies formally accepted the unconditional surrender of the armed forces of Nazi Germany and the end of Adolf Hitler's Third Reich. Victory Day (Russia)- May 9. 

 

 

 

 

Από το 1517 και για τετρακόσια χρόνια η περιοχή της Παλαιστίνης ήταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 

Matson Photo Service, photographer - This image is available from the United States Library of Congress's Prints and Photographs division under the digital ID matpc.12586. This tag does not indicate the copyright status of the attached work. A normal copyright tag is still required. See Commons:Licensing.

Κατά το δέκατο ένατο αιώνα, σε διάφορες περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας που κατοικούσαν άλλοι λαοί, υπήρξε άνοδος των διαφόρων εθνικισμών. Έτσι και η Παλαιστίνη γνώρισε την άνοδο του αραβικού εθνικισμού που οδήγησε στην επανάσταση των Αράβων εναντίον των Οθωμανών (Ιούνιος 1916-Οκτώβριος 1918). [1]

Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή της Παλαιστίνης η Βρετανία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που είχε ταχθεί με το μέρος των Κεντρικών Δυνάμεων. Θέλοντας λοιπόν η Βρετανία να πάρει με το μέρος της τους Άραβες, υποστήριξε την ανεξαρτησία των Αράβων στην περιοχή, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ του Βρετανού Ύπατου Αρμοστή της Αιγύπτου Χένρι Μακ Μάχον (Henry McMahon) και του Σαρίφη της Μέκκας, Χουσεϊν Μπιν Αλί (Hussein bin Ali). [2]
-----------
Από τον Ιανουάριο του 1915 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 1918 έλαβε χώρα στη χερσόνησο του Σινά και στην Παλαιστίνη η ομώνυμη εκστρατεία, που έληξε με νίκη των βρετανικών δυνάμεων ενάντια στα
---  οθωμανικά και γερμανικά -----    στρατεύματα και κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Βρετανούς.
--------------------------
Μετά την κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Βρετανούς την εξουσία άσκησε για περίπου ενάμιση χρόνο η Διοίκηση Κατεχόμενων Εχθρικών Εδαφών (Occupied Enemy Territory Administration). Τον Ιούλιο του 1920 η στρατιωτική διοίκηση αντικαταστάθηκε από πολιτική διοίκηση με επικεφαλής τον Ύπατο Αρμοστή για την Παλαιστίνη (High Commissioner). [3] Πρώτος Ύπατος Αρμοστής στην Παλαιστίνη ήταν ο Χέρμπερτ Σάμουελ (Herbert Samuel).

Στη Σύνοδο Ειρήνης του Παρισιού το 1919 αποφασίστηκε μεταξύ άλλων η Συρία, ο Λίβανος, η Παλαιστίνη και το Ιράκ, που πριν τον πόλεμο ήταν επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να αποτελέσουν μια ενότητα που θα διοικούνταν με το σύστημα της εντολής και την επόμενη χρονιά στη Διάσκεψη του Σαν Ρέμο η Παλαιστίνη και το Ιράκ πέρασαν στη βρετανική εντολή. [4]

Στις 24 Ιουλίου του 1922 η Βρετανική Εντολή επικυρώθηκε από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών, έχοντας ενσωματώσει στο άρθρο 2 τη Διακήρυξη Μπάλφουρ. Ως Διακήρυξη Μπάλφουρ (Νοέμβριος 1917) είναι γνωστή μια επιστολή του Υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ προς τον Λάιονελ Ουόλτερ Ρότσιλντ, στην οποία ο Βρετανός υπουργός δήλωνε ότι η κυβέρνηση της χώρας του υποστήριζε τη δημιουργία στην Παλαιστίνη μιας εθνικής πατρίδας για τον εβραϊκό λαό, χωρίς να βλάπτονται τα δικαιώματα των άλλων κοινοτήτων που ζούσαν στην Παλαιστίνη. [5]

https://el.wikipedia.org/