Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά ..

Τραγούδι, Greek Orthodox Christian Society

Στίχοι

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

Ψηλή μου δεντρολιβανιά

Κι αρχή κι αρχή καλόσ μασ χρόνοσ

Εκκλησιά εκκλησιά με τ' άγιο θρόνοσ

Αρχή που βγήκε ο χριστόσ

Άγιοσ και πνευματικόσ

Στη γη στη γη να περπατήσει

Και να μασ και να μασ καλοκαρδίσει

Άγιοσ βασίλησ έρχεται

Κι' ολουσ δεν μασ καταδεχεται

Από από την καισαρεία

Συ' σαι αρχό συ' σαι αρχόντισσα κυρία

Βαστά εικόνα και χαρτί

Ζαχαροκάντιο ζυμωτή

Χαρτί χαρτί και καλαμάρι

Δεσ και με δεσ και με το παλικάρι

Το καλαμάρι έγραφε

Τη μοίρα του την έλεγε

Και το και το χαρτί ομίλει

Άσπρε μου άσπρε μου άγιε βασίλη

Του χρόνου μασ αρχή καλή

Και ο χριστόσ μασ προσκαλεί

Πικρα κακία να αρνηθούμε

Μ' αρετέσ να στολιστούμε

Πηγή: LyricFind

28 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΜΙΑ ..

                             ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ  EUROΠΕΗ..  

                                             - ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΑ ΙΜΙΑ ???

    

                      Πώς φαινόντουσαν τα Ίμια στους χάρτες της Google

                 -Η Google Maps αναθεώρησε για τα Ίμια – Διόρθωσε και αναγνώρισε το λάθος της..

Λ.Ι

-----------------------------------------------

https://www.kathimerini.gr/

Γερμανικός χάρτης με τα Ιμια ελληνικά – Το παρασκήνιο της κρίσης και ο διπλωματικός πόλεμος

Γερμανικός χάρτης της Τουρκίας, ο οποίος είχε εκδοθεί σε συνεργασία με το τουρκικό Γενικό Επιτελείο πριν από την κρίση των Ιμίων, απεικονίζει τις δύο νησίδες ως ελληνικές με την ονομασία «Ν. Λίμνια» (Νήσος Ιμια), αντί με την τουρκική ονομασία «Καρντάκ» - Δύο πρωταγωνιστές των γεγονότων του ’96 αποκαλύπτουν στην «Κ» άγνωστες πτυχές

Αθανάσιος Κατσικίδης

31 Ιανουαρίου 1996. Η κορύφωση της κρίσης των Ιμίων οδηγεί στη συντριβή του ελικοπτέρου «Π.Ν. 21» τύπου «Αγκούστα Μπελ» και στον θάνατο των τριών Ελλήνων αξιωματικών. Είκοσι οκτώ χρόνια μετά, η «Κ» επιχειρεί να φωτίσει το άγνωστο παρασκήνιο της κρίσης και τις αιτίες που έφεραν τις δύο χώρες σε τροχιά σύγκρουσης. Μέσα από τις αποκλειστικές μαρτυρίες στην «Κ» δύο εκ των πρωταγωνιστών της κρίσης, του Ελληνα τότε πρέσβη στην Αγκυρα Δημητρίου Νεζερίτη και του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Ονούρ Οϊμέν, αποκαλύπτονται άγνωστες λεπτομέρειες της κρίσης και στοιχεία από τον «πόλεμο της διπλωματίας».

Σε ένα χρονολόγιο γεγονότων χωρισμένο σε επτά μέρη, ο στενός συνεργάτης της τότε πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ, το «πραγματικό αφεντικό στο υπουργείο Εξωτερικών», όπως τον χαρακτηρίζει ο πρέσβης Νεζερίτης, ξεδιπλώνει άγνωστες πτυχές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ενώ ο Ελληνας διπλωμάτης προβαίνει στην αποκάλυψη των πραγματικών προθέσεων της τουρκικής ηγεσίας και των λεπτών χειρισμών της ελληνικής αποστολής μέσα από διαλόγους που διημείφθησαν πίσω από τις κλειστές πόρτες.

1

Γερμανικός χάρτης με τα Ιμια ελληνικά – Το παρασκήνιο της κρίσης και ο διπλωματικός πόλεμος-1

Πράξη πρώτη

Η προσάραξη του «Φιγκέν Ακάτ» και τα σχέδια της Αγκυρας

Στα τέλη του 1995 η βεβαρημένη υγεία του Ανδρέα Παπανδρέου τον οδηγεί να παραδώσει την πρωθυπουργία στον Κώστα Σημίτη. Την ίδια ώρα, στην αντίπερα όχθη οι τουρκικές εκλογές της 24ης Δεκεμβρίου, μία ημέρα πριν από την προσάραξη του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Φιγκέν Ακάτ» σε αβαθή στην ανατολική νησίδα των Ιμίων, έφεραν την εκλογική ήττα της Τανσού Τσιλέρ, η οποία παρά τους κλυδωνισμούς και τις αντιδράσεις παρέμεινε στην ηγεσία της χώρας μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Οπως σημειώνει ο Τούρκος πρώην υφυπουργός Εξωτερικών, «όταν ξέσπασε η κρίση ήταν μια περίοδος που στην Τουρκία και στην Ελλάδα υπήρχε αλλαγή κυβερνήσεων, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών μας είχε πρόσφατα αντικατασταθεί. Σκεφθείτε πως υπήρξαν έξι φορές αλλαγές υπουργών στο υπουργείο Εξωτερικών μέσα σε δυόμισι χρόνια. Ετσι δεν ήταν η πιο σταθερή περίοδος».

Σύμφωνα με τον επίτιμο πρέσβη Νεζερίτη, «η τουρκική πλευρά είχε μελετήσει πολύ προσεκτικά το πότε θα προκαλούσε την κρίση, διότι εκείνη την εποχή δεν είχε γίνει ακόμη η εκλογή του Κώστα Σημίτη. Πρωθυπουργός ήταν ακόμη ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος βρισκόταν άρρωστος στο νοσοκομείο. Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις είναι πρωθυπουργοκεντρικές, οπότε εκείνη τη στιγμή η χώρα βρισκόταν σε μια κατάσταση εκκρεμότητας. Το γεγονός αυτό έδινε στην Τουρκία μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία να προχωρήσει στην κρίση αυτή, την οποία, όπως μου είχε αποκαλύψει ο τότε πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της τουρκικής Βουλής, σχεδίαζαν ήδη από το καλοκαίρι του 1995».

«Οταν συνέβη το περιστατικό με το “Φιγκέν Ακάτ”», υποστηρίζει ο Τούρκος διπλωμάτης, «αντιληφθήκαμε ότι τα Καρντάκ (σ.σ. έτσι αποκαλεί τα Ιμια) ήταν καταχωρισμένα στα έγγραφα της τοπικής τουρκικής κυβέρνησης ως μέρος της τουρκικής επικράτειας, και συμβουλευτήκαμε διεθνείς χάρτες που εμφανίζουν τα Καρντάκ εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων. Στη συνέχεια συμβουλευτήκαμε και άλλες υπηρεσίες που μπορεί να ήταν ενημερωμένες για την ιστορία των νησιών και ανακαλύψαμε ότι δεν υπήρχε καμία απολύτως αμφιβολία για την υπαγωγή των Καρντάκ. Ομως εκείνη τη στιγμή δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε πολιτικό πρόβλημα, γιατί το θέμα με το καράβι λύθηκε και δεν υπήρχε τίποτα να κάνουμε».

Ενα κλίμα που δεν προμήνυε κλιμάκωση περιγράφει και ο πρέσβης Νεζερίτης. «Οταν συνέβη το περιστατικό με το “Φιγκέν Ακάτ”, ο γραμματέας της πρεσβείας μας κ. Παπαμελετίου μετέβη στο τουρκικό ΥΠΕΞ και έκανε το διάβημα. Η απάντηση των Τούρκων ήταν “ναι, θα πούμε του κυβερνήτη να δεχθεί να αποκολληθεί από τις ελληνικές αρχές”. Το ζητούμενο είναι ότι εάν η ιστορία είχε μείνει εκεί, τότε δεν θα είχε υπάρξει καμία συνέχεια», θυμάται.

Πράξη δεύτερη

Η αμφισβήτηση του καθεστώτος των νησίδων

Τις ημέρες που ακολούθησαν, η ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα βρισκόταν σε τακτική επικοινωνία με το τουρκικό ΥΠΕΞ, καθώς η τουρκική πλευρά αμφισβητούσε την ελληνικότητα των Ιμίων. Οπως εξιστορεί ο πρώην επικεφαλής της ελληνικής αποστολής, «λίγες ημέρες μετά το επεισόδιο με το τουρκικό φορτηγό πλοίο, η Τουρκία έστειλε ρηματική διακοίνωση στην ελληνική πρεσβεία η οποία έλεγε ότι “οι νησίδες είναι τουρκικές και είναι καταγεγραμμένες στο τουρκικό κτηματολόγιο του νομού Μπόντρουμ”. Η τουρκική διακοίνωση προκάλεσε την άμεση απάντηση της Ελλάδας. Αλλωστε δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε μια ρηματική διακοίνωση σαν και αυτή αναπάντητη, καθώς θα σήμαινε τη σιωπηρή αναγνώριση των ισχυρισμών της τουρκικής πλευράς».

Από την άλλη, ο υφυπουργός Οϊμέν περιγράφει την πρώιμη διπλωματική κρίση και αναφέρεται στις τουρκικές ενστάσεις. «Πήραμε ένα σημείωμα από την ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα που ισχυριζόταν ότι τα Καρντάκ ήταν ελληνικό έδαφος. Οι διπλωμάτες σας επισκέφτηκαν το υπουργείο μας, συνομίλησαν μαζί μου και με τον υπουργό Μπαϊκάλ, προέβαλαν τα επιχειρήματά τους και τους εξηγήσαμε ότι σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως τα νησιά ήταν τουρκικό έδαφος και πως για εμάς δεν υπάρχει καμία συζήτηση επ’ αυτού. Επειτα ο υπουργός μας επισκέφθηκε την πρωθυπουργό και δήλωσε το ίδιο. Οπότε για εμάς το θέμα είχε ήδη κλείσει».

Πράξη τρίτη

Ο «πόλεμος» διά των ΜΜΕ

Γερμανικός χάρτης με τα Ιμια ελληνικά – Το παρασκήνιο της κρίσης και ο διπλωματικός πόλεμος-2

Το νέο έτος (1996) βρίσκει την Ελλάδα υπό την ηγεσία του Κώστα Σημίτη. Ο τότε δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, πληροφορούμενος πως οι τουρκικές αρχές αμφισβητούν το καθεστώς των Ιμίων, μεταβαίνει στις 25 Ιανουαρίου 1996 στην ανατολική νησίδα (Μικρή Ιμια) και υψώνει την ελληνική σημαία. Η πράξη του δημάρχου χαρακτηρίζεται «προκλητική» και «εχθρική» από τον τουρκικό Τύπο, με δημοσιογράφους της εφημερίδας «Χουριέτ» να μεταβαίνουν στη Μικρή Ιμια και να υψώνουν την τουρκική σημαία, υποστέλλοντας την ελληνική.

Οπως υποστηρίζει ο πρέσβης Οϊμέν, «ο ελληνικός Τύπος έγραψε αρκετά άρθρα σχετικά με το θέμα και αυτό δημιούργησε μια δημόσια αντίδραση και στις δύο χώρες. Αρχικά ο δήμαρχος Καλύμνου έφερε μια ελληνική σημαία και πήγε στο Καρντάκ και την τοποθέτησε, ενώ στη συνέχεια ο τουρκικός Τύπος αντέδρασε και έγραψε άρθρα σχετικά με το θέμα. Αυτό οδήγησε κάποιους Τούρκους δημοσιογράφους να μεταβούν στη βραχονησίδα και να κατεβάσουν την ελληνική σημαία και να βάλουν αντί αυτής την τουρκική. Ολο αυτό το ζήτημα προκάλεσε μια μεγάλη πολιτική κρίση».

Στον αντίποδα της εξιστόρησης Οϊμέν, ο Ελληνας πρέσβης Νεζερίτης σημειώνει: «Ηταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα διέρρεαν στον ελληνικό Τύπο οι τουρκικές αξιώσεις, καθώς η Τουρκία μέσω της ρηματικής διακοίνωσης αμφισβητούσε επίσημα όχι μόνο το καθεστώς των Ιμίων, αλλά όλο το καθεστώς της περιοχής, όπως αυτό είχε χαραχθεί μέσω της τουρκο-ιταλικής συμφωνίας για τον καθορισμό των συνόρων στο Νότιο Αιγαίο, στο ύψος της Δωδεκανήσου. Πρέπει να γνωρίζετε πως ένας Τούρκος διπλωμάτης, συνεργάτης της Τσιλέρ, είχε πει ότι “αυτό είναι κάτι το οποίο προετοιμάζουμε από το καλοκαίρι”».

Το διάστημα 25-28 Ιανουαρίου ο «πόλεμος» δι’ αντιπροσώπων κλιμακώνεται, με τις πολιτικές ηγεσίες να λαμβάνουν θέσεις «μάχης» και τους δύο πρωθυπουργούς να διασταυρώνουν τα ξίφη τους στην επικοινωνιακή αρένα. Η ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα βρίσκεται σε συναγερμό, με το ελληνικό επιτελείο να ετοιμάζεται να αντικρούσει τις τουρκικές αιτιάσεις. «Περί το τέλος του Ιανουαρίου, λίγες ημέρες πριν φθάσουμε στο αποκορύφωμα της κρίσεως, επισκέφθηκα το τουρκικό υπουργείο και συνομίλησα με τον υπουργό Μπαϊκάλ», θυμάται ο κ. Νεζερίτης. «Ο Μπαϊκάλ ήταν πολύ ψύχραιμος και καθόλου εκνευρισμένος από την κατάσταση. Καθίσαμε πλάι πλάι και μου διάβασε τη ρηματική διακοίνωση, η οποία ήταν ένα ολόκληρο κατεβατό με το σύνολο της τουρκικής επιχειρηματολογίας, γραμμένης στα αγγλικά».

«Πρέπει να σας πω», προσθέτει ο Ελληνας πρέσβης, «πως όπως καθόμουν δίπλα του, έριξα μια ματιά στο κείμενο που διάβαζε. Παρατήρησα πως σε ορισμένα σημεία πάνω από τα αγγλικά είχε γραμμένες μεταφράσεις λέξεων στα τουρκικά. Ο άνθρωπος δεν ήξερε πάρα πολύ καλά αγγλικά ώστε να γνωρίζει τι ήταν ακριβώς αυτά τα οποία μου έλεγε».

«Οι οδηγίες που είχα πάρει από τον Θ. Πάγκαλο», προσθέτει ο κ. Νεζερίτης, «ήταν να πάω στο υπουργείο και να δω όλη την ανώτατη ηγεσία για να προσπαθήσουμε να εκτονώσουμε την κρίση, με το επιχείρημα ότι η συσσώρευση ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή προκαλούσε κίνδυνο σύρραξης. Μετά τη συνάντηση με τον Μπαϊκάλ πήγα και είδα τον Οϊμέν και μου είπε ορισμένα πράγματα, τα οποία μετέφερα στην Αθήνα. Ο Οϊμέν συνόψισε τη συζήτησή μας με τη φράση “αγαπητέ κύριε πρέσβη, τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά. Η κρίση αυτή πρέπει να ελεγχθεί. Μαζέψτε τις δυνάμεις σας, μαζέψτε τις σημαίες σας και αποσυρθείτε”. Αυτά συνέβησαν το πρωί της ημέρας της κρίσεως, ενώ από τις 3-4 το απόγευμα ο Οϊμέν είχε εξαφανιστεί γιατί ήταν στις συσκέψεις που προετοίμαζαν την απόβαση στα Ιμια. Μην έχουμε αυταπάτες, ο Οϊμέν ήταν το πραγματικό αφεντικό στο υπουργείο Εξωτερικών».

Την ίδια ώρα, ο Οϊμέν περιγράφει τα γεγονότα ως εξής: «Η ελληνική κυβέρνηση ενήργησε επίσημα, έστειλε στρατεύματα και τοποθέτησαν την ελληνική σημαία στα Ιμια. Ο Θ. Πάγκαλος μας είπε ότι αυτή η σημαία δεν θα αποσυρθεί ποτέ και τα στρατεύματα δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Ετσι προκλήθηκε μια πραγματική πολιτική κρίση μεταξύ των δύο χωρών, ενώ στο υπουργείο συζητήσαμε για το πώς μπορούμε να αντιδράσουμε. Ετσι χρησιμοποιήσαμε όλους τους διπλωματικούς τρόπους και τα μέσα για να επικοινωνήσουμε με την ελληνική κυβέρνηση».

Συμπληρώνοντας, ο Τούρκος πρέσβης περιγράφει το σκηνικό στο τουρκικό επιτελείο. «Η θέση του Θ. Πάγκαλου δεν άφηνε περιθώρια ελιγμών σε κανέναν», υποστηρίζει και προσθέτει: «Ως εκ τούτου συζητήσαμε με την κυβέρνηση σε ανώτατο επίπεδο και η κυβέρνηση αποφάσισε ότι σε περίπτωση που οι Ελληνες δεν δεχθούν τον διπλωματικό τρόπο επίλυσης του προβλήματος, ο μόνος τρόπος να αποτρέψουμε τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης είναι στέλνοντας στρατεύματα όχι στα μικρά νησιά όπου στάθμευαν τα ελληνικά στρατεύματα, αλλά στην άλλη βραχονησίδα (Δυτική Ιμια), αποφεύγοντας οποιαδήποτε αντιπαράθεση, και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε μέσω της διπλωματίας».

«Η Τουρκία δεν πέτυχε τους στόχους της στα Ιμια»

Πράξη τέταρτη

Η αποστολή στρατευμάτων και ο ρόλος της διπλωματίας

Από τις πρώτες μέρες της κρίσης οι αμερικανικές δυνάμεις παρακολουθούσαν τα γεγονότα. Ο υπεύθυνος της αμερικανικής διπλωματίας για τα θέματα Ευρώπης, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ βρισκόταν σε ανοικτή γραμμή με τα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών. «Τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ τον γνώριζα ήδη από τις προηγούμενες συνεργασίες μας», λέει ο Οϊμέν. «Κατά τις 3.00 τα ξημερώματα (31 Ιανουαρίου) μου τηλεφώνησε και είπε, “ακούσαμε ότι τα τουρκικά στρατεύματα πρόκειται να αποβιβαστούν στο Καρντάκ, είναι αλήθεια; Γιατί μια τέτοια πράξη δημιουργεί πραγματικά μια σοβαρή κατάσταση”. Του απάντησα “έχετε λάθος πληροφορία”. “Τώρα είμαι ανακουφισμένος”, μου λέει και του απαντώ: “Μην ανακουφίζεστε γιατί τα στρατεύματά μας είναι ήδη εκεί. Δεν σχεδιάζουν να αποβιβαστούν, αλλά είναι ήδη εκεί, διότι δεν υπάρχει δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος μέσω της διπλωματίας και ο μόνος τρόπος για να πείσουμε την ελληνική κυβέρνηση να αποσύρει τα στρατεύματά της είναι να πάρει πίσω τη σημαία της”.

»Στην άλλη πλευρά της γραμμής, προφανώς ήταν και ο Θ. Πάγκαλος. Είχαμε 4 ή 5 τηλεφωνικές συνομιλίες με τον Χόλμπρουκ. Στο τέλος της νύχτας, ο Χόλμπρουκ μας είπε, “σε περίπτωση που τα ελληνικά στρατεύματα αποσυρθούν και η ελληνική σημαία απομακρυνθεί, η τουρκική κυβέρνηση θα είναι έτοιμη να πάρει πίσω τα στρατεύματά της και την παρουσία της;”».

γερμανικός-χάρτης-με-τα-ιμια-ελληνικά-562250902

27 χρόνια από τα Ίμια: Η θυσία μπορούσε να είχε αποφευχθεί

Μία ώρα νωρίτερα (02.00), ο Ελληνας πρέσβης ειδοποιείται για την αποβίβαση των τουρκικών ειδικών δυνάμεων στη δυτική βραχονησίδα. Οπως εξιστορεί, «στις 2 το πρωί με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής του γραφείου Τύπου, κ. Σταθουλόπουλος και με ενημέρωσε σχετικά, οπότε πήρα τηλέφωνο τους υπόλοιπους συνεργάτες, τους εξήγησα την κατάσταση και τους έφερα όλους στην πρεσβεία».

Στο τουρκικό επιτελείο οι συνεδριάσεις είναι συνεχείς, ο Οϊμέν βρίσκεται στο επίκεντρο των επαφών. «Εκείνες τις ώρες μίλησα με τον υπουργό και με τους ανωτέρους μου, οι οποίοι τόνισαν ότι αυτή ήταν η αρχική μας θέση, δηλαδή η απόσυρση των δυνάμεων και των σημαιών», αναφέρει στην αφήγησή του στην «Κ». «Δεν ήταν στις προθέσεις μας να εισβάλουμε σε κανένα νησί ή να στείλουμε στρατεύματα σε κάποιο νησί της περιοχής αυτής. Αλλά αναγκαστήκαμε από τους Ελληνες να προβούμε σε μια τέτοια ενέργεια», υποστηρίζει.

Σύμφωνα με τον Τούρκο διπλωμάτη, «από τις πρώτες ώρες της επόμενης ημέρας (1η Φεβρουαρίου) είχαμε επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση στα Καρντάκ, δεν υπήρξε καμία περαιτέρω αντιπαράθεση και κανένα πρόβλημα, ενώ οι Ελληνες απέσυραν τα στρατεύματά τους και εμείς πήραμε πίσω τα δικά μας. Οπότε, δεν υπήρχε πλέον τοποθετημένη η ελληνική σημαία και αυτό μας επανέφερε στο “status quo ante”».

Γερμανικός χάρτης με τα Ιμια ελληνικά – Το παρασκήνιο της κρίσης και ο διπλωματικός πόλεμος-3

Πράξη πέμπτη

Το ελικόπτερο «Π.Ν. 21» και η θυσία των τριών ιπταμένων

Η κρίση των Ιμίων σημαδεύτηκε από την απώλεια των τριών μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου «Π.Ν. 21», των υποπλοιάρχων Χριστόδουλου Καραθανάση και Παναγιώτη Βλαχάκου και του αρχικελευστή Εκτορα Γιαλοψού. Ο επίτιμος πρέσβης Οϊμέν και πρώην επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας σημειώνει: «Η πτώση του ελικοπτέρου ήταν προφανώς ένα ατύχημα. Λυπούμαστε πολύ για τους πιλότους, για τις οικογένειές τους και για την ελληνική κυβέρνηση. Η κατανόηση του συμβάντος και οι πληροφορίες που έχουμε είναι ότι πρόκειται για ατύχημα. Συνέβη κατά τη διάρκεια της νύχτας και πιθανόν να είχαν προβλήματα με τον εξοπλισμό νυχτερινής όρασης. Δεν ξέρω περισσότερα καθώς δεν έχουμε αναφορά για το ατύχημα από την ελληνική πλευρά, αλλά αυτή η κρίση ήταν μια περιττή κατάσταση και είναι κρίμα που οι τρεις αεροπόροι έχασαν τη ζωή τους». Στο ερώτημα της αντίδρασης στην είδηση της πτώσης του ελικοπτέρου, ο κ. Νεζερίτης δήλωσε πως επιθυμεί να μην τοποθετηθεί.

Στη συνέχεια της συζητήσεως, ο Τούρκος πρώην υφυπουργός Εξωτερικών ερωτάται αν είχε δοθεί εντολή στους στρατιώτες να προσβάλουν ή να καταρρίψουν τα ελληνικά πτητικά μέσα: «Το ελικόπτερο δεν καταρρίφθηκε. Δεν είχαμε τέτοια πολιτική, ούτε τέτοια πρόθεση και φυσικά δεν δόθηκαν τέτοιες οδηγίες στους στρατιώτες μας».

«Το ελικόπτερο δεν καταρρίφθηκε. Δεν είχαμε τέτοια πολιτική, ούτε τέτοια πρόθεση και φυσικά δεν δόθηκαν τέτοιες οδηγίες στους στρατιώτες μας», λέει ο Τούρκος διπλωμάτης.

Πράξη έκτη 

Η αποκλιμάκωση και η απόσυρση των στρατευμάτων

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών, η πολιτική αστάθεια στο εσωτερικό της Τουρκίας και η κυβερνητική αδυναμία της Τσιλέρ, που οδήγησε τον Ιούνιο του 1996 σε συνασπισμό με τον Νετσμετίν Ερμπακάν, συνηγόρησαν στην εξωτερίκευση της έντασης στο Αιγαίο.

Ο Οϊμέν απορρίπτει αυτήν την εκδοχή και υποστηρίζει: «Δεν ήταν τουρκική πρωτοβουλία αυτή η κρίση, δεν δημιουργήσαμε εμείς την κρίση και προσπαθήσαμε να την επιλύσουμε μέσω της διπλωματίας από την πρώτη μέρα. Αλλά η κ. Τσιλέρ ανέφερε στο τέλος πως τα ελληνικά στρατεύματα θα αποσυρθούν και θα πάρουν πίσω την ελληνική σημαία. Αυτό ήταν λοιπόν αυτό που είπε. Αλλά ξαναλέω πως η τουρκική κυβέρνηση δεν ήταν ο εμπνευστής αυτής της κρίσης και αυτού του προβλήματος».

«Ειλικρινά μιλώντας», συμπληρώνει ο Τούρκος διπλωμάτης, «δεν περίμενα έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας, γιατί ήμουν αρκετά σίγουρος ότι οι Ελληνες θα αντιλαμβάνονταν πως η Τουρκία είναι αποφασισμένη, και έκαναν αυτό που περιμέναμε να κάνουν, δηλαδή απέσυραν τα στρατεύματά τους και τη σημαία τους και έτσι δεν δημιουργήσαμε κανένα πρόσθετο πρόβλημα στον Τύπο ή στην κοινή γνώμη. Επομένως, η εκτίμησή μου είναι ότι επρόκειτο για μια σοβαρή κρίση εκείνη τη στιγμή, η οποία τώρα έχει τελειώσει».

γερμανικός-χάρτης-με-τα-ιμια-ελληνικά-562255426

27 χρόνια από τα Ιμια – Πώς άλλαξε το αμυντικό δόγμα

Στη δική του εκτίμηση για τη βαρύτητα της κρίσης των Ιμίων, ο κ. Νεζερίτης αξιολογεί την κατάσταση ως «αρκούντως σοβαρή», υπογραμμίζοντας: «Κοιτάξτε, βρεθήκαμε αρκετά κοντά στον πόλεμο και οι στιγμές ήταν κρίσιμες, αλλά κατά τη γνώμη μου, δεν θα γινόταν ένας ολοκληρωτικός πόλεμος. Οι Τούρκοι επιδίωκαν να γίνει μια τοπική σύρραξη, να βουλιάξουν κάνα δυο καράβια, να σκοτωθούν γύρω στα εκατό άτομα, καθώς οι Τούρκοι δεν τους λογαριάζουν πολύ τους ανθρώπους και μετά να ασκηθούν πιέσεις προς τις δύο πλευρές για συνομιλίες».

Πράξη έβδομη 

Οι σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας στη «μετα-Ιμια» εποχή

Ολοκληρώνοντας τις συζητήσεις με τους δύο διπλωμάτες, ο κ. Οϊμέν τονίζει πως η κρίση των Ιμίων δεν έληξε στο Αιγαίο, αλλά μεταφέρθηκε στη διπλωματική σκακιέρα. «Κοιτάξτε, μετά το πέρας της κρίσης, οι Ελληνες συνέχιζαν να δημιουργούν προβλήματα, καθώς αποφάσισαν να μπλοκάρουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση τη βοήθεια που έπρεπε να παρασχεθεί στην Τουρκία για να αντισταθμίσει την τελωνειακή ένωση. Ετσι, δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση, ένα νέο πρόβλημα μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, το οποίο διήρκεσε αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα».

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ελληνας πρέσβης που χειρίστηκε την κρίση και τις σχέσεις των δύο κρατών μετά το πέρας αυτής τονίζει στην «Κ»: «Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις από την εποχή των Ιμίων ήταν μονίμως πια κακές. Ημασταν σε μια περίοδο συνεχούς κρίσεως, καθώς μετά τα Ιμια εμφανίστηκε η πολιτική των γκρίζων ζωνών. Τα τέσσερα χρόνια που παρέμεινα στην Τουρκία οι σχέσεις των δύο χωρών πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Πάντως, πρέπει να τονιστεί ότι η Τουρκία δεν πέτυχε τον επιδιωκόμενο στόχο της στα Ιμια, δηλαδή μια διαπραγμάτευση Ελλάδας – Τουρκίας για το καθεστώς του Αιγαίου».

«Συνοψίζοντας, το συμπέρασμα που λάβαμε», αναφέρει ο Τούρκος διπλωμάτης, «είναι ότι όλοι θα πρέπει να παίρνουν μαθήματα από τέτοιες κρίσεις και να συνειδητοποιήσουν ότι ο μόνος τρόπος για να λυθούν τα τουρκοελληνικά προβλήματα δεν είναι μέσω τετελεσμένων γεγονότων ή μέσω προκλήσεων και επιθέσεων, αλλά να δημιουργηθεί μια καλύτερη ατμόσφαιρα μεταξύ των δύο χωρών μέσω του διαλόγου, ενώ η συμφιλίωση Τουρκίας και Ελλάδας μπορεί να έρθει και μέσω της βοήθειας του εκάστοτε γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ».

Πώς προέκυψε η φράση «πίστευε και μη ερεύνα»; Αναφέρεται στο Ευαγγέλιο;

- Συχνά ακούμε ή λέμε τη φράσή : «Το Ευαγγέλιο λέει: πίστευε και μη ερεύνα». Έχετε λάβει, όμως, ποτέ απάντηση στο ερώτημα “σε ποιό σημείο το αναφέρει αυτό το Ευγγέλιο;”.

- Πριν μπείτε σε σκέψεις, σας απαντάμε θετικά ότι στο Ευγγέλιο δεν υπάρχει πουθενά αυτή η φράση. Αντίθετα στο Ευαγγέλιο αναφέρεται «Ερευνάτε τας γραφάς». Πιο συγκεκριμένα στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο πέμπτο, στίχο 39.: «Ερευνάτε τας γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν? και εκείναι εισίν αι μαρτυρούσαι περί εμού». Δηλαδή, εξετάζετε, με προσκόλληση στο εξωτερικό γράμμα τις ?γιες Γραφές, διότι νομίζετε ότι με μόνη την ανάγνωση και την εξέταση αυτή θα έχετε ζωή αιώνια. Και εκείνες είναι που μαρτυρούν για Μένα.

- Αυτή είναι η προσταγή του Κυρίου. Καθώς η Αγία Γραφή μαρτυρεί περί του Χριστού και με αυτή ο Θεός δίδει μαρτυρία περί Αυτού. Πρέπει, λοιπόν, να ερευνά ο κάθε πιστός χριστιανός τις «Γραφές», διότι με την έρευνα θα επιτύχει την αιώνια ζωή. «Και η ζωή αυτή υπάρχει στον Υιό Του και με την ένωση μετά του Υιού Του μεταδίδεται στους πιστούς. Εκείνος, που είναι ενωμένος διά της πίστεως με τον Υιό και έχει Αυτόν ως δικό Του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή». (Α’ Ιω. Ε’ 11-12). Η προτροπή του Κυρίου «ερευνάτε τας γραφάς» αναφέρεται και στην υμνολογία της Εκκλησίας μας. Το δοξαστικό της Λιτής στη γιορτή της Υπαπαντής του Κυρίου λέει τα εξής: «Ερευνάτε τις Γραφές, καθώς είπε ο Χριστός ο Θεός μας στα ιερά Ευαγγέλια, διότι σ’ αυτές βρίσκουμε τον Χριστό να γεννάται και να σπαργανούται, να θηλάζει και να γαλουχείται, να δέχεται περιτομή και να βαστάζεται από τον Συμεών? όχι κατά δοξασία, ούτε κατά φαντασία, αλλά αληθινά έχει φανερωθεί στον κόσμο? προς Αυτόν ας βοήσουμε? ο προ αιώνων Θεός, δόξα σοι».

- Στην εύλογη, λοιπόν, απορία, πως προέκυψε η φράση «πίστευε και μη ερεύνα», η απάντηση είναι ότι χρησιμοποιούνται από τους Ιησουίτες. Οι Ιησουίτες, τάγμα μοναχών της δυτικής παπικής εκκλησίας, είχαν τη φράση αυτή, ως αρχή τους. Η έννοια δε της φράσης ερμηνεύεται ως εξής: Κλέψε, ατίμασε, εξαπάτησε, πάτησε πάνω σε πτώματα, αρκεί όλα αυτά να τα κάνεις για καλό σκοπό, οπότε δεν συμβαίνει τίποτε. Αλλά αυτός ο τρόπος σκέψης και δράσης δεν είναι σύμφωνος με την ηθική του Ευαγγελίου. Είναι τελείως ξένος προς αυτό. Είθισται η χρήση της φράσης, να αποβλέπει στο να καθησυχάζουν τη συνείδησή τους και να αποφεύγουν τον έλεγχό της.

- Πηγή: Με πληροφορίες από το βιβλίο: «Ο Νόμος του Θεού και ο Άνθρωπος», του μακαριστού Αρχιμ. Καλλιστράτου Ν. Λυράκη, Αθήνα 2000

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ... - RIDICOLA ..Jewish fascists ...

 23 Δεκεμβρίου 2024

https://koukfamily.blogspot.com/

Μήνυμα από την καλή μας φίλη Μάγδα Λ.:

Θάνο, θα ήθελα να σου γνωστοποιήσω μια προσωπική μου εμπειρία. 

 Στέλνω ακόμη κάποιες κάρτες σε Ελλάδα και εξωτερικό σε υπέργηρους συγγενείς που δεν χειρίζονται ΗΥ.

  -  Σε πληροφορώ πως όλα τα γραμματόσημα που κυκλοφορούν τώρα είναι με συναγωγές της Ελλάδας, Αθηνών, Ιωαννίνων και Τρικάλων (με αστέρι του Δαυίδ και επτάφωτη λυχνία). Προσπάθησα να βρω άλλα γραμματόσημα αλλά απέτυχα. Πήγα και στα κεντρικά ΕΛΤΑ Πειραιά και στο τοπικό μου παράρτημα, αλλά με διαβεβαίωσαν πως δεν υπήρχαν εναλλακτικές. Έγινα έξω φρενών που κάποιος βρήκε λογικό Χριστουγεννιάτικα να επιβάλει αυτή τη σειρά γραμματοσήμων. 

 - Αναγκάστηκα να αιτιολογήσω το γραμματόσημο στους παραλήπτες με υστερόγραφο, καθώς το βρήκα άκρως προκλητικό (και σε περίοδο γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού ).

Τελικά η μόνη χαρά ήταν στο φτύσιμο...

- ΟΙ ΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΟΙ ΝΕΝΕΚΟΙ ...

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ .... ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ....

ΠΑΝΤΑ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ EURO ΠΕΗ MOY ...

- 2002: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδικάζει το ποσό των 13,7 εκατ. ευρώ (4,6 δισ. δρχ.) ως αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου στον ΦΥΤΕΜΕΝΟ  ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ   ΣΤΟΥΣ  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ...τέως βασιλιά Κωνσταντίνο για την απαλλοτρίωση της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας, ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ...

---   Οίκος του Γκλύξμπουργκ

Armoiries de Frederic-Christian II de Schleswig-Holstein-Sondebourg-Augustenbourg.svg

Χώρα Flag of Denmark.svg Δανία ...

 

- ΟΙ ΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΟΙ ΝΕΝΕΚΟΙ ...

-   Οίκος του Γκλύξμπουργκ

Armoiries de Frederic-Christian II de Schleswig-Holstein-Sondebourg-Augustenbourg.svg

Χώρα Flag of Denmark.svg Δανία ..

                                                                                                                                                                                           

                                                                                  

- 2002: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδικάζει το ποσό των 13,7 εκατ. ευρώ (4,6 δισ. δρχ.) ως αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου στον ΦΥΤΕΜΕΝΟ  ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ   ΣΤΟΥΣ  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ...τέως βασιλιά Κωνσταντίνο για την απαλλοτρίωση της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας, ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ..

ΦΛΟΥΦΛΗΔΕΣ ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ??

 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

20.12.24 

efsyn.gr

Επιστροφή Αυγενάκη στη Ν.Δ., ξεχάστηκε η τραμπούκικη συμπεριφορά ..

Πέντε μήνες κράτησε η κοροϊδία μετά το απαράδεκτο περιστατικό στο «Ελ. Βενιζέλος».

Χριστουγεννιάτικος μποναμάς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη προς τον Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος τον τελευταίο καιρό πάσχιζε να αποδείξει ότι είναι... κυβερνητικότερος της κυβέρνησης προκειμένου να επιστρέψει στην Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας.

Έτσι, πέντε μήνες μετά τη διαγραφή του για το απαράδεκτο περιστατικό τραμπουκισμού εργαζόμενου στο «Ελ. Βενιζέλος», ο πρώην υπουργός επιστρέφει στην κοινοβουλευτική ομάδα της «γαλάζιας» παράταξης. Με την επιστροφή Αυγενάκη η Ν.Δ. αριθμεί, πλέον, 156 βουλευτές. 

Το περιστατικό του Ιουλίου του 2024 είχε προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις, καθώς ο Λευτέρης Αυγενάκης είχε καταγγελθεί και καταγραφεί σε βίντεο να προπηλακίζει και να τραμπουκίζει υπάλληλο του «Ελ. Βενιζέλος».

ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ...

jevousauraisprevenu-blogspot-com.

 Blog των αφυπνισμένων...

Χώρος προσωπικής έκφρασης, με σκοπό να αφυπνίσει τα μυαλά και να ευαισθητοποιήσει τον ρόλο του καθενός σε αυτόν τον κόσμο...

ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

14 Δεκεμβρίου 2024

Η κατάσταση στη Συρία είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό,τι θα μπορούσε κανείς να πιστέψει με την πρώτη ματιά. Πολλοί, νομίζοντας ότι οι αντάρτες, που κρατήθηκαν υπό έλεγχο για 14 χρόνια, έγιναν ξαφνικά ελίτ δυνάμεις μέσα σε λίγες μέρες, κάνουν σοβαρό λάθος. Μακριά από αυτό, αυτό που συνέβη στη Συρία είναι έργο γεωπολιτικής χειραγώγησης που ενορχηστρώθηκε προσεκτικά από τις δυτικές δυνάμεις που εκπροσωπούνται από τη CIA και τη Μοσάντ. Η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ δεν έγινε αυθόρμητα, αλλά μέσω ενός ελιγμού παρόμοιου με αυτό που είδαμε στο Ιράκ με τον Σαντάμ Χουσεΐν και στη Λιβύη με τον Καντάφι. 

Στα παρασκήνια, η CIA και η Μοσάντ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανατροπή του Σύρου ηγέτη, μια επιχείρηση που ήταν τόσο διακριτική όσο και γρήγορη. Και τώρα, στο κατώφλι της ορκωμοσίας του Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζονται να παράσχουν κεφάλαια σε τρομοκρατικές ομάδες που τώρα καταλαμβάνουν τη θέση του Άσαντ, ομάδες που έχουν χαρακτηριστεί επίσημα ως τρομοκράτες σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα κεφάλαια, επιπλέον, δεν θα χρησιμοποιηθούν μόνο για την υποστήριξη ένοπλων ομάδων στη Συρία, αλλά θα καταλήξουν στις προεκλογικές εκστρατείες ορισμένων αγαπημένων σας πολιτικών, χάρη στις γενναιόδωρες «δωρεές» των στρατιωτικών εταιρειών που είναι υπεύθυνες. Από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή, είναι πάντα το ίδιο και για άλλη μια φορά, η γεωπολιτική απάτη συνεχίζεται, χωρίς οι περισσότεροι να το συνειδητοποιούν. 

Το Ισραήλ, από την πλευρά του, ενήργησε όπως πάντα χωρίς ενδοιασμούς, εκμεταλλευόμενο το χάος για να καταλάβει επιπλέον εδάφη στα σύνορα με τη Συρία, που χαρακτηρίζονται ως «ζώνη ουδέτερης». Αυτό το παιχνίδι εκποίησης γης είναι στην πραγματικότητα μια νέα προσπάθεια κατάληψης των τελευταίων τμημάτων των Υψιπέδων του Γκολάν, ενός στρατηγικού εδάφους που το Ισραήλ ποθούσε τόσο καιρό. Αλλά αυτό που κρύβεται πίσω από αυτό το παιχνίδι εξουσίας με τον τόνο της ακίνητης περιουσίας είναι ένα πολύ μεγαλύτερο σχέδιο. Ο αιμοδιψής Νετανιάχου έχει δηλώσει μονομερώς ότι η συμφωνία οριοθέτησης με τη Συρία δεν αξίζει πλέον τίποτα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει πλέον συριακή κυβέρνηση. Το Ισραήλ άδραξε την ευκαιρία να επεκτείνει το έδαφός του χειραγωγώντας την πολιτική κατάσταση στη Συρία, εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας τρομοκράτες που είναι γνωστό ότι εξυπηρετούν τα δικά του συμφέροντα. Αυτό το είδος χειραγώγησης δεν περιορίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ, αλλά εμπλέκει και άλλους παράγοντες, όπως η Τουρκία και το Ιράν, των οποίων οι σχέσεις επιδεινώνονται καθώς προχωρά ο πόλεμος στη Συρία.

Εν τω μεταξύ, εκμεταλλευόμενο το χάος που προκλήθηκε στη Συρία, το Ισραήλ χρησιμοποιεί την κατάσταση για να προωθήσει τα πιόνια του σε όλη την περιοχή. Μέσα σε μόλις δύο ημέρες, ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε μια περιοχή διπλάσια από τη Λωρίδα της Γάζας, με στρατεύματα μόλις 40 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό. Το συριακό καθεστώς, αποδυναμωμένο και χειραγωγημένο, φαινόταν σχεδόν αδιάφορο για αυτή την προέλαση, χωρίς καν να αντιδράσει ή να διαμαρτυρηθεί για την προσάρτηση αυτών των εδαφών. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα πώς η κατάσταση στη Συρία έχει διαφθαρεί από εξωτερικές δυνάμεις, που η καθεμία επιδιώκει τα δικά της συμφέροντα εις βάρος του τοπικού πληθυσμού. Επομένως, η γενοκτονία συνεχίζεται με τη δυτική υποστήριξη.

Η περίπτωση του Ερντογάν είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν υπογράμμισε επίσης ότι ο Ερντογάν, προδίδοντας τη Ρωσία και το Ιράν, φαίνεται ότι έκανε την επιλογή να έρθει πιο κοντά στα ισραηλινά συμφέροντα και τις παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις. Έχασε έναν σημαντικό στρατηγικό σύμμαχο, τη Ρωσία, και πλέον κινδυνεύει να αποκλειστεί από το διεθνές παιχνίδι. Η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά και υποψήφια για τους BRICS, βρίσκεται σε αβάσιμη γεωπολιτική θέση. Ο Ερντογάν, που έπαιζε ένα διφορούμενο παιχνίδι για χρόνια, τώρα έρχεται αντιμέτωπος με τις αντιφάσεις του και την πραγματικότητα της προδοσίας του. 

Και μετά υπάρχει το ζήτημα των προσφύγων. Εκατομμύρια Σύροι εγκαταλείπουν τη χώρα τους, αναζητώντας καταφύγιο στην Τουρκία και σύντομα στην Ευρώπη μέσω του συνηθισμένου καναλιού των ΜΚΟ του Σόρος. Ενώ το Βέλγιο, η Ελλάδα, η Γερμανία και η Αυστρία κλείνουν τις πόρτες τους στα αιτήματα ασύλου από τη Συρία, η Γαλλία, που εξακολουθεί να υστερεί σε σχέση με τους γείτονές της, συνεχίζει να χρονοτριβεί. Η γαλλική πολιτική, υπό την αιγίδα του Μακρόν, φαίνεται τόσο ανίσχυρη μπροστά σε μια κρίση που βοήθησε να επιδεινωθεί μέσω των διπλωματικών και οικονομικών επιλογών του. Είμαστε ο περίγελος των πραγματικών δυνάμεων του κόσμου. Ακόμα και η Αφρική μας απορρίπτει.

Η τρέχουσα γεωπολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση φαίνεται επομένως να είναι η αντανάκλαση ενός παγκόσμιου συστήματος που επιθυμούν οι παγκοσμιοποιητές, όπου η διαφθορά και η εκμετάλλευση των πληθυσμών είναι οι πραγματικοί μοχλοί της πολιτικής τους. Είτε στη Συρία, είτε στη Γαλλία είτε αλλού, οι ισχύουσες δυνάμεις επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα, χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες για τους ανθρώπους που δεν ισχυρίζονται πλέον καν ότι προστατεύουν. Ο κυνισμός και η υποκρισία βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους και είναι καιρός ο παγκόσμιος πληθυσμός να συνειδητοποιήσει τι πραγματικά συμβαίνει μπροστά στα μάτια του.

Ο κόσμος γύρω μας, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, δεν είναι πλέον ένα απλό πεδίο περιφερειακών συγκρούσεων. Είναι ο τόπος όπου πλέκονται οι ίντριγκες των μεγάλων δυνάμεων, μια σκακιέρα όπου θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές και η κυριαρχία των εθνών στο όνομα της γεωπολιτικής φιλοδοξίας μιας αιμοδιψής Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Ο πόλεμος στη Συρία είναι το τέλειο παράδειγμα αυτής της ενορχηστρωμένης χειραγώγησης. Πιστεύετε πραγματικά ότι οι επαναστάτες, παγιδευμένοι για περισσότερα από 14 χρόνια, απέκτησαν ξαφνικά ικανότητες αντάξιες της Delta Force μέσα σε λίγες εβδομάδες; Αν ναι, κοροϊδεύεστε. Ήταν η CIA, με τη στρατηγική της που είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στο Ιράκ και τη Λιβύη, που ενορχήστρωσε την ανατροπή του Άσαντ, όπως ακριβώς κατέστρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν και τον Καντάφι πριν από αυτόν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τώρα που έχει επικρατήσει χάος, οι Ηνωμένες Πολιτείες στέλνουν βοήθεια σε αυτούς που πήραν την εξουσία από τον ίδιο τον Άσαντ – μια ομάδα στη λίστα των τρομοκρατών, θυμηθείτε! Και αυτά τα χρήματα, είτε προέρχονται από δημόσια είτε από ιδιωτικά κονδύλια, χρησιμεύουν μόνο για τη στήριξη των προεκλογικών εκστρατειών διεφθαρμένων πολιτικών. Μια μνημειώδης φάρσα, σίγουρα καλά κρυμμένη, αλλά που δεν κοροϊδεύει πια κανέναν.  Είναι μια πολύ ευρύτερη στρατηγική, ένα παιχνίδι ντόμινο όπου η Συρία θυσιάζεται στον βωμό των δυτικών ενεργειακών συμφερόντων.

Αλλά ποιος πραγματικά τραβάει τα νήματα; Ο Πούτιν το ξέρει, το ξέρεις κι εσύ. Πίσω από τη μάσκα μιας εσωτερικής σύγκρουσης κρύβεται μια διεθνής συνωμοσία από απάτριδες τραπεζίτες. Η Ρωσία και το Ιράν υπήρξαν, κατά κάποιο τρόπο, οι ενοχλητικοί σύμμαχοι αυτού του μεγάλου δυτικού εγχειρήματος. Υποστήριξαν τον Άσαντ, όπως και ο Ερντογάν έπαιξε διφορούμενο ρόλο σε αυτή την ιστορία. Σε μια εποχή που το Ισραήλ κατακτά εδάφη, ο Ερντογάν, κάποτε σταθερός επικριτής του Ισραήλ, φαίνεται περισσότερο από ποτέ εγκλωβισμένος σε έναν υποκριτικό διπλωματικό χορό.

Το «Μεγάλο Ισραήλ», που συχνά χαρακτηρίζεται ως μεσσιανικός ή ιδεολογικός στόχος από ορισμένους, στην πραγματικότητα περιορίζεται σε ένα γεωπολιτικό και κτηματομεσιτικό έργο, που αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση της ισραηλινής ισχύος ως στρατηγικού ρελέ για τις Ηνωμένες Πολιτείες στην περιοχή. Εκτός από βιβλική αναζήτηση, είναι μια ρεαλιστική πολιτική που στοχεύει στον έλεγχο της στρατηγικής γης και των πόρων, στην εκμετάλλευση των εσωτερικών διαιρέσεων και των συγκρούσεων για την εδραίωση της περιφερειακής επιρροής. Το Ισραήλ, μαζί με τις δυτικές δυνάμεις - συμπεριλαμβανομένης της CIA και της Μοσάντ - διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη ένοπλων ή τρομοκρατικών ομάδων, όπως το Daesh, η Al-Qaeda ή το ISIS, λειτουργώντας συστηματικά ως όργανα για την αποσταθεροποίηση των αδέσμευτων κυβερνήσεων και τον κατακερματισμό της τοπικής αντίστασης.

Αυτές οι στρατιωτικές επεμβάσεις, που συχνά συνοδεύονται από συντριπτική προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης και υποστήριξη τρομοκρατών ή κρατικών «πληρεξούσιων», έχουν ξεκάθαρο στόχο να αποτρέψουν την εμφάνιση μιας νέας πολυπολικής τάξης πραγμάτων. Σε έναν κόσμο όπου οι BRICS προσφέρουν βιώσιμες οικονομικές εναλλακτικές και τα έθνη αρχίζουν να απομακρύνονται από την αμερικανική επιρροή, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους προσπαθούν απεγνωσμένα να διατηρήσουν την κυριαρχία τους μέσω της χρήσης βίας. Αλλά αυτή η βάναυση στρατηγική, που βασίζεται στην ιδιοποίηση ενεργειακών πόρων και την αποσταθεροποίηση κυρίαρχων κρατών, εξαντλείται μπροστά σε ολοένα και πιο αποφασιστικούς αντιπάλους, μια διεθνή κοινότητα όλο και περισσότερο ενήμερη για τα πραγματικά ζητήματα και μια κοινή γνώμη που έχει κουραστεί να εξυπηρετείται την ίδια ταινία κάθε φορά.

Μιλώντας για αυτούς τους ηθοποιούς του χάους, ποιος θα ξεχάσει τον ρόλο ομάδων όπως αυτή με επικεφαλής τον Abu Mohammed al-Golani; Ένας άνθρωπος στο κεφάλι του οποίου οι Ηνωμένες Πολιτείες βάζουν τίμημα 10 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά τον οποίο η Δύση υποστηρίζει παρά τους δεσμούς του με τρομοκρατικές ομάδες. Αυτός είναι ο κυνισμός της διεθνούς πολιτικής: ένας ηθοποιός που, χθες, τρομοκρατούσε τον συριακό πληθυσμό, σήμερα γίνεται στρατηγικός σύμμαχος των δυτικών συμφερόντων. Μια αντίφαση στην οποία τα ΜΜΕ κλείνουν τα μάτια ή, χειρότερα, αγνοούν εν γνώσει τους.

Αυτό το πολύ επαναλαμβανόμενο χαοτικό αριστούργημα, όπου κάθε νότα, κάθε πλάνο, χρηματοδοτείται από μεγάλους θαμώνες με πολύ καλά λαδωμένες ατζέντες. Πετροδολάρια από τις μοναρχίες του Κόλπου, το Κατάρ επικεφαλής, που επιθυμούν να συντρίψουν τον σιιτικό άξονα, στις Ηνωμένες Πολιτείες και το περίφημο πρόγραμμα "Timber Sycamore" που εξόπλιζε και εκπαίδευε "μετριοπαθείς αντάρτες" πριν γίνουν "εξτρεμιστές διαβόητοι" σύμφωνα με τις ανάγκες, περνώντας μέσω της Τουρκίας του Ερντογάν που παίζει τον επιμελητή, όλοι έβγαλαν το βιβλιάριο επιταγών τους. Σε αυτή τη γεωπολιτική όπερα έχουν προσκληθεί ακόμη και ιδιώτες «ευεργέτες», με το πρόσχημα φυσικά της ανθρωπιστικής βοήθειας. Αποτέλεσμα ; Μια δολοφονική κακοφωνία όπου όλοι τραβούν τη χορδή του βιολιού τους... και παρεμπιπτόντως και βλήματα.

Αν στην Ουκρανία επρόκειτο για BlackRock και καλλιεργήσιμες εκτάσεις, παρά την εμπορία ανθρώπων και τα Bio-Labs του Μπάιντεν, ενώ ανέπτυξε όλο και περισσότερες βάσεις του ΝΑΤΟ προκειμένου να αποτραπεί οποιαδήποτε ενοποίηση «με κάθε κόστος» της Ευρώπης με τη Ρωσία. Για τη Συρία, οι ανταγωνισμοί είναι γύρω από τις ενεργειακές διαδρομές, τις οικονομικές κυρώσεις και την εκμετάλλευση των ενόπλων ομάδων πάντα μέρος αυτής της λογικής της ανθυγιεινής κυριαρχίας που στοιχειώνει το μυαλό των Αμερικανών Κυβερνητών και των Ισραηλινών. Αλλά η ανάδειξη του κρίσιμου ρόλου των BRICS στην αμφισβήτηση αυτής της άδικης τάξης και των δυνατοτήτων που προσφέρουν για ένα πιο δίκαιο μέλλον στη Μέση Ανατολή αλλάζει το παιχνίδι ενάντια στις αρχαϊκές ιδεολογίες των αιώνιων εποίκων.

Αλλά δεν γίνονται μόνο στη Μέση Ανατολή οι χειρισμοί. Είναι εντυπωσιακός ο παραλληλισμός αυτής της συριακής κατάστασης, όπου η προδοσία των κατεστημένων οργάνων επέτρεψε την προσάρτηση της χώρας, με την κατάσταση στη Γαλλία. Η χώρα, γεμάτη από διαφθορά, έχει γίνει γόνιμο έδαφος για τις αμφισβητούμενες πρακτικές ορισμένων μεγάλων εταιρειών και δικηγορικών γραφείων. Στη χώρα μας, για παράδειγμα, η ATOS, ένας τεχνολογικός κολοσσός, ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμύρια σε αμοιβές δικηγόρων σε μια αναδιάρθρωση που οδήγησε στη χρεοκοπία της. Αυτή η υπόθεση επέτρεψε σε δικηγόρους όπως εκείνους της εταιρείας Darrois να εισπράξουν αστρονομικά ποσά, συχνά εν μέσω της κατάρρευσης των εταιρειών που «συμβουλεύουν». Πίσω από αυτό το αδιαφανές σύστημα, πολιτικοί όπως ο Μακρόν εμπλέκονται άμεσα, υποστηριζόμενοι από ισχυρά λόμπι που διαμορφώνουν πολιτικές προς όφελός τους. Αυτό ακριβώς βίωσε η Συρία την περασμένη εβδομάδα.

Αυτό το blitzkrieg τρομοκρατών που χρηματοδοτείται από τους συνηθισμένους θερμοκάπηλους (Αμερικανούς, Άγγλους, Γάλλους και Γερμανούς) εναντίον της Συρίας απλώς βρίσκει τις ρίζες του (και επομένως τη χρηματοδότησή του!) σε έναν σκληρό ανταγωνισμό για τον έλεγχο των ενεργειακών διαδρομών, πιο συγκεκριμένα γύρω από δύο αντίπαλα έργα αγωγών φυσικού αερίου.

Τρέχοντες και μελλοντικοί αγωγοί φυσικού αερίου, με το θαλάσσιο πεδίο απέναντι από τη Γάζα, για το οποίο αυτές οι δυνάμεις είναι έτοιμες, έστω και ανυπόμονες, να θυσιάσουν ακόμα ανθρώπινες ζωές κατά εκατοντάδες χιλιάδες και να συνεχίσουν να νομαδίζουν τον ανατολικό κόσμο για να τον συγκρουστεί όλο και περισσότερο με τον δυτικό Ευρώπη. 

Αυτή η δυναμική δεν είναι καινούργια. Από το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι δυτικές δυνάμεις προσπάθησαν να διχάσουν και να ελέγξουν τη Μέση Ανατολή για να οικειοποιηθούν τους στρατηγικούς της πόρους. Η δημιουργία του Ισραήλ το 1948, για παράδειγμα, είναι μέρος αυτής της λογικής, με τη δημιουργία ενός δυτικού προγεφυρώματος στην καρδιά της περιοχής. Ομοίως, οι μοναρχίες του Κόλπου, που υποστηρίζονται από τη Δύση, λειτουργούν ως όργανα κυριαρχίας στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Ο πόλεμος στη Συρία, όπως ακριβώς και αυτός στο Ιράκ ή τη Λιβύη, είναι επομένως και πάλι μέρος αυτής της παράδοσης της ενεργειακής αποικιοκρατίας που δημιουργεί όλους τους πολέμους στον κόσμο. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, δαιμονοποιώντας το Ισλάμ αυτή τη φορά, ή δικαιολογώντας αυτούς τους πολέμους στο όνομα της δημοκρατίας ή μιας μεσσιανικής αυταπάτης, απλώς δικαιολογούν το απαράδεκτο και τροφοδοτούν αυτή τη στρατηγική ελέγχου μέσω της βίας και του θανάτου.

Ένας άλλος εντυπωσιακός παραλληλισμός μπορεί να γίνει με τη δολιοφθορά του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream το 2022. Αυτή η δολιοφθορά, που αποδόθηκε σε αμερικανικά συμφέροντα, είχε ως στόχο να διακόψει τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ρωσίας στην Ευρώπη, ενισχύοντας έτσι τη λαβή των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά. Αυτή η ίδια λογική βασίζεται στους πολέμους στη Μέση Ανατολή: εξασφάλιση ενεργειακών πόρων για τη διατήρηση της οικονομικής και γεωπολιτικής κυριαρχίας. Αντιμέτωποι με αυτήν την κυριαρχία από τον δυτικό πολεμικό εκβιασμό, μια αξιόπιστη εναλλακτική έχει εμφανιστεί με τους BRICS. Αυτή η ομάδα εθνών προσφέρει ένα πολυπολικό όραμα διεθνών σχέσεων, που βασίζεται στην οικονομική συνεργασία, τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και την απουσία πολέμου μεταξύ των κρατών μελών. Ο Πούτιν είχε ήδη καταστήσει δυνατή την υποδοχή της Ινδίας και της Κίνας.

Η τυφλή αποδοχή ορισμένων πολιτικών από τα επιδοτούμενα μέσα ενημέρωσης και τις κυβερνήσεις, μπροστά σε συντριπτικά στοιχεία διαφθοράς και χειραγώγησης, εγείρει ερωτήματα. Εν τω μεταξύ, οι πολιτικοί, συνένοχοι σε αυτούς τους ελιγμούς, συγκεντρώνουν δωρεές με τη μορφή «εισφορών» για τις μικρές υποθέσεις τους, ενώ αφήνουν τους πολίτες σε άγνοια της αλήθειας και της πραγματικότητας. Αυτή η διαφθορά, αυτός ο νεποτισμός, αυτή η συνένοχη αδιαφορία των θεσμών, οδηγεί σε πλήρη αποτυχία της οικονομίας, διώχνοντας ξένους επενδυτές και καταστρέφοντας τον βιομηχανικό ιστό κάθε χώρας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η Ευρώπη βρίσκεται σε παρακμή. Το κεφάλαιο καταφεύγει σε προορισμούς όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή η Ινδία, όπου οι επενδύσεις ρέουν μαζικά. Η Γαλλία, στη γραφειοκρατική της παράλυση και στην αδυναμία της να μεταρρυθμιστεί, βλέπει τη βιομηχανία της να καταρρέει. Η πώληση των στρατηγικών εταιρειών της σε ξένους παράγοντες είναι οικονομικό έγκλημα, προδοσία της εθνικής κυριαρχίας, όπως αυτό που βιώθηκε στη Συρία. Γίγαντες όπως η Alstom έχουν τεθεί στα χέρια ξένων συμφερόντων, θέτοντας σε κίνδυνο το βιομηχανικό μέλλον της χώρας.

Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, πολύ μακριά από το να είναι αυτές οι ψευδείς ιδεολογικές ή θρησκευτικές σταυροφορίες, είναι καθαρά μάχες για την ενεργειακή και γεωπολιτική κυριαρχία μιας μικρής ομάδας ανθυγιεινών ανθρώπων. Είναι επικεφαλής των κοινοπραξιών ναρκωτικών, πωλήσεων όπλων, πετρελαίου και ακινήτων! Και πίσω από τις μεγάλες ομιλίες για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα κρύβονται μόνο βάναυσα οικονομικά συμφέροντα, υποκινούμενα από την απληστία των μαζικών δολοφόνων που κυβερνούν αυτές τις δυτικές δυνάμεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εμφάνιση των BRICS προσφέρει μια αχτίδα ελπίδας για το μέλλον. Αλλά για να γίνει πραγματικότητα αυτό το όραμα, θα χρειαστεί να εγκαταλείψουμε τη λογική της κυριαρχίας και της ληστείας που υπαγόρευαν τόσο καιρό την ιστορία της Δύσης στη Μέση Ανατολή. Και μόνο μια πραγματικά δίκαιη προσέγγιση θα καταστήσει δυνατή την αποκατάσταση των καταγμάτων και την οικοδόμηση ενός βιώσιμου μέλλοντος για αυτήν τη στρατηγική περιοχή και τους κατεστραμμένους πληθυσμούς της.

Ήρθε η ώρα να πούμε τέρμα σε αυτούς τους χειρισμούς. Οι πολίτες σε όλο τον κόσμο αξίζουν καλύτερα από το να ζουν σε μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται από κρυφά συμφέροντα, ξεκάθαρα ψέματα και πολιτικές προδοσίες. Ο πόλεμος, η διαφθορά και η κυνική διαχείριση αυτών των προκατασκευασμένων κρίσεων είναι όργανα κυριαρχίας. Αυτό όμως δεν πρέπει να συνεχιστεί πλέον. Ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει!

Η χειραγώγηση συνεχίστηκε αρκετά. Ο κόσμος χρειάζεται αλήθεια, δικαιοσύνη και πάνω απ' όλα ελευθερία. Είναι καιρός να διεκδικήσουμε ξανά το μέλλον μας, να σπάσουμε την επιβεβλημένη σιωπή και να αμφισβητήσουμε αυτό το διεφθαρμένο σύστημα που εξυπηρετεί μόνο τους αόρατους κυρίους του.

Phil BROQ.

- Κι όμως, ο Μελανσόν δεν νίκησε ...

 https://www.tanea.gr/

- Ο Αλέξης Τσίπρας πανηγυρίζει την πρωτιά του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία. Θεωρεί ότι είναι το μοντέλο που έχει στο μυαλό του για την επιστροφή του στο πολιτικό προσκήνιο, ασφαλώς σε κάτι ευρύτερο του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα νέο μέτωπο. Γι’ αυτό και έγραψε στα σόσιαλ έναν θούριο:

«Οταν οι προοδευτικές δυνάμεις παραμερίζουν το “εγώ”, αφήνουν τη διαίρεση και βάζουν μπροστά το “εμείς” και το “μαζί”, τότε μπορούν να ανατρέψουν τα προγνωστικά και να πετύχουν μια ιστορική νίκη». Στην ίδια ανακοίνωση, ο πρώην πρωθυπουργός προσθέτει ότι «το γαλλικό μάθημα δεν αφορά μόνο τη Γαλλία. Αφορά όλη την Ευρώπη. Και την Ελλάδα, προφανώς».

Οπως συμβαίνει με τον Αλέξη Τσίπρα, του αρέσει πάντα να παραπέμπει σε πράγματα που βοηθάνε τον βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό του, ξεχνώντας τα συμφραζόμενα. Ενα από τα συμφραζόμενα του «γαλλικού μαθήματος», στο οποίο παραπέμπει, είναι η γνώμη αυτού που ο Τσίπρας θεωρεί νικητή στις γαλλικές εκλογές, του Ζαν-Λικ Μελανσόν, επικεφαλής του Μετώπου. Του θυμίζω τι είχε δηλώσει ο Μελανσόν αναφερόμενος στο πρόσωπό του τον Ιούλιο του 2018, στο γαλλικό δίκτυο BFMTV:

«Ο Τσίπρας εξελέγη, υποσχόμενος ένα αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και όταν του παρουσίασαν ένα απαράδεκτο μνημόνιο το έθεσε σε δημοψήφισμα, χωρίς να αποδεχθεί τελικά τη βούληση του λαού του. Πρόδωσε τον λόγο του. Γιατί ξεπουλά τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει τη χώρα του; Δεν θέλω να υπάρχει ούτε ένας γάλλος πολίτης που να πιστεύει πως αν εγώ αναλάβω την εξουσία θα γίνω ένας ακόμη… Τσίπρας». Για τους λόγους αυτούς, ο Μελανσόν στην ίδια συνέντευξη είχε αποκαλέσει τον Τσίπρα μια «από τις πιο ελεεινές φιγούρες της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής».

Του Κώστα Σκλαβενίτη

- Τι σημαίνει αυτό; Οτι αν ο Μελανσόν βρισκόταν στη θέση του πρωθυπουργού, θα στόχευε στην υλοποίηση του αριστερού προγράμματος όχι του Μετώπου αλλά του κόμματός του, της Ανυπότακτης Γαλλίας – το οποίο ναι μεν δεν έχει σχέση με το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (χρησιμοποιώ το παράδειγμα, επειδή ο Τσίπρας κάνει ανοίκειες συγκρίσεις) αλλά είναι σαφώς πρόγραμμα παροχών τύπου «δώσ’ τα όλα», πρόγραμμα δηλαδή χρεοκοπικό και, πάντως, πρόγραμμα που υπονομεύει τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απέναντι στις ευρωπαϊκές επιλογές είναι και στο ζήτημα της Ουκρανίας. Το 2014 είχε υποστηρίξει την κατάληψη της Κριμαίας και, ενώ το 2022 είχε στραφεί κατά του Πούτιν, στη συνέχεια έχει κάνει δηλώσεις σκεπτικισμού για την ευρωπαϊκή στήριξη στην Ουκρανία ενώ είναι κατά της συμμετοχής της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ.

Με αυτές τις θέσεις, είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτός ο Μελανσόν στην πρωθυπουργία όχι από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν αλλά ακόμα κι από τους εταίρους του στο μέτωπο, και ιδίως τους σοσιαλιστές και τον Ραφαέλ Γκλικσμάν.

Με άλλα λόγια, η γαλλική κυβερνητική λύση (έστω: μια κάποια λύση) δεν θα προέλθει από κάποιο Μέτωπο αλλά από κάποια πρόσωπα και την πίστη στον ρόλο της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό σύστημα. Ο νικητής των εκλογών, ο Μελανσόν, έχει ηττηθεί. Πύρρειος η νίκη του. Ο Αλέξης Τσίπρας (αλλά και ο Χάρης Δούκας, και άλλοι ονειροπόλοι ενός ανάλογου εγχώριου μετώπου) ποντάρουν σε ζωτικές πλάνες. Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο – που, και στην περίπτωση αυτή, έχει όνομα: Εμανουέλ Μακρόν. Ο οποίος, αφού περιόρισε στρατηγικά τη Λεπέν, ήρθε η ώρα να συμβάλει στην εκκαθάριση της ευρωπαϊκής από την αποσταθεροποιητική της ευρωπαϊκής πορείας Αριστερά.

Φυλακές ή ξενοδοχείο;

Είναι ο πέμπτος χρόνος με κυβέρνηση Μητσοτάκη και ορισμένα ζητήματα που τα αποδίδουμε στις πρακτικές ή στη νομοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή μας. Ενα από τα ζητήματα αυτά ανέκυψε με τη δολοφονία, στο Νέο Ψυχικό, του τοπογράφου Παναγιώτη Στάθη. Οι αστυνομικοί εντόπισαν ένα άτομο στο οποίο αποδίδουν τη δολοφονία. Η έκπληξη είναι ότι ο φερόμενος ως δολοφόνος βαρύνεται για ανθρωποκτονίες, ληστείες, επιθέσεις, εκβιασμούς αλλά και εμπλοκή σε απαγωγή επιχειρηματία. Για όλες αυτές τις πράξεις έχει καταδίκες σε βαριές ποινές αλλά, εδώ και περίπου δύο χρόνια, κυκλοφορεί ελεύθερος.

Η δήλωση εκπροσώπου της ΕΛ.ΑΣ. δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά: «Ο άνθρωπος αυτός, παρόλο που γνωρίζουν το παρελθόν του στην Ασφάλεια γιατί έχουν ξανασχοληθεί, δεν γνωρίζουν πώς κατάφερε και αποφυλακίστηκε και με τι όρους βρίσκεται έξω». Σοβαρολογεί; Ακόμα κι αν ο κατηγορούμενος βγήκε με νόμους του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δυνατόν οι υπηρεσίες ασφαλείας να μη γνωρίζουν πώς είναι ελεύθερος ένας βαρυποινίτης, πού κινείται, αν ζει πάνω από τις δυνατότητές του; Πώς εμπεδώνεται το αίσθημα ασφάλειας αν δεν υπάρχει μια στοιχειώδης επιτήρηση; Και τι είναι οι φυλακές, ξενοδοχείο;

- Κάτι τέτοιες περιπτώσεις πληγώνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στις κυβερνήσεις.

JEWS FASCIST .....Ο εκπρόσωπος τύπου της Lehava δήλωσε: Ο Χίτλερ είχε δίκιο! Αλλά έκανε λάθος στον έθνος…

Για να γίνει αυτός ο γάμος κι η δεξίωση το ζευγάρι έπρεπε να μισθώσει 14 σεκιούριτι επειδή οι λεχαβίτες μετέτρεψαν  τον γάμο μιας εβραίας κι ενός Άραβα, σε εθνικό ζήτημα. Ο εκπρόσωπος τύπου της Lehava δήλωσε: Ο Χίτλερ είχε δίκιο! Αλλά έκανε λάθος στον έθνος…

      - Ο εκπρόσωπος τύπου της Lehava δήλωσε: Ο Χίτλερ είχε δίκιο! Αλλά έκανε λάθος στον έθνος…
 

- Jewish fascists ... «Η παλαιστινιακή απειλή μοιάζει με καρκίνο που πρέπει να διαχωριστεί […] για την ώρα εγώ εφαρμόζω χημειοθεραπεία»

 https://www.rovespieros.gr/

#7. «Η παλαιστινιακή απειλή μοιάζει με καρκίνο που πρέπει να διαχωριστεί […] για την ώρα εγώ εφαρμόζω χημειοθεραπεία»

Δηλώσεις 10 Ισραηλινών που προκαλούν ανατριχίλα - Επίλογος

Δηλώσεις 10 Ισραηλινών που προκαλούν ανατριχίλα

Η αντιπαράθεση με τους Παλαιστινίους είναι μια υπαρξιακή, κακοήθη απειλή για το Ισραήλ, σύμφωνα με τον Αρχηγό του Ισραηλινού Επιτελείου Στρατού.

Στην πρώτη συνέντευξή του από τότε που ανέλαβε αυτή τη θέση, ο Moshe Yaalon επιτέθηκε σε όσους εβραίους κατηγορούν το Ισραήλ για χρήση υπερβολικής βίας κατά των παλαιστινίων επικρίνοντας ταυτόχρονα τη στάση των Ισραηλινών ΜΜΕ.

Ως επικεφαλής του Ισραηλινού Στρατού κατά την διάρκεια των ισραηλινών πολεμικών επιχειρήσεων κατά των Παλαιστινίων (2η Ιντιφάντα), δέχτηκε την παρακάτω ερώτηση:

«Ποια από όλες τις απειλές που περιβάλλουν το κράτος του Ισραήλ, σας ενοχλεί περισσότερο; Υπάρχει κάποια από τις απειλές με υπαρξιακό χαρακτήρα;» (σ.σ.: για το κράτος του ισραήλ).

Ο νυν, πλέον, υπουργός Άμυνας της Κυβέρνησης Νετανιάχου, έδωσε την εξής απάντηση:

«Η παλαιστινιακή απειλή φιλοξενεί χαρακτηριστικά που μοιάζουν με καρκίνο και που πρέπει να διαχωριστεί. Υπάρχουν λύσεις παντός είδους για τον καρκίνο. Κάποιοι λένε ότι είναι απαραίτητο να ακρωτηριάσουν όργανα ή μέλη αλλά για την ώρα εγώ εφαρμόζω χημειοθεραπεία».

Με λίγα λόγια… αυτός είναι αρκετά «μετριοπαθής» συγκρινόμενους με κάποιους άλλους στρατηγούς που ζητούν πιο δραστικά μέτρα κατά του… «παλαιστινακού καρκίνου».

- Jewish fascists ...Πίσω από το όμορφο χαμόγελο κρύβεται ένα τέρας. Την έχει κάνει όμως η Tzipi Hotovely, μέσα στο… Ισραηλινό Κοινοβούλιο ως βουλετής που από το 2015 έχει τη θέση της αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Νετανιάχου.

 https://www.rovespieros.gr/

#6. «Σε 92.000 οικογένειες ο ένας παρτενέρ δεν είναι εβραίος – Έχουμε ένα πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε»

Τη παραπάνω επισήμανση θα μπορούσε να είχε κάνει ο Μένγκελε ή κάποιος «άριος» στη Ναζιστική Γερμανία τη δεκαετία του 1930.

- Δηλώσεις 10 Ισραηλινών που προκαλούν ανατριχίλα  ...

Πίσω από το όμορφο χαμόγελο κρύβεται ένα τέρας.

Την έχει κάνει όμως η Tzipi Hotovely, μέσα στο… Ισραηλινό Κοινοβούλιο ως βουλετής που από το 2015 έχει τη θέση της αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών στην Κυβέρνηση Νετανιάχου.

Συγκεκριμένα, τον Φεβουάριο του 2011, η επιτροπή της Ισραηλινής Βουλής για τη «Θέση των Γυναικών» συγκάλεσε για συζήτηση σχετικά με την «αφομοίωση».

Η πρόεδρος αυτής της Επιτροπής ήταν η Tzipi Hotovely, η οποία παρουσιάζοντας κάποια τα στατιστικά στοιχεία από την «Επιτροπή Έρευνας» του κοινοβουλίου δήλωσε:

«Μιλάμε για 92.000 οικογένειες στο Ισραήλ στις οποίες ένας από τους εταίρους δεν είναι Εβραίος. Εχουμε ένα πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε».

Αν δεν καταλάβατε, το θέμα της συζήτησης ήταν η «αφομοίωση» των εβραίων γυναικών  από τον Αραβικό – Μουσουλμανικό πληθυσμό, το οποίο για την επιτροπή (κι όχι μόνο) είναι μέγα ζήτημα γιατί σύμφωνα με την νυν υπουργό εξωτερικών, είναι πρόβλημα τόσες χιλιάδες εβραίες να παντρεύονται μουσουλμάνους άραβες και να «αφομοιώνονται» αυτές και τα παιδιά τους.

Με δύο λόγια, συνεδρίασε ολόκληρη επιτροπή, για να προτείνουν μέτρα προς την κυβέρνηση για μην «αφομοιωθεί» ο εβραϊκός πολιτισμός.

Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Κι «αφομοίωση» δηλαδή από ποιούς; Από έναν λαό καταπιεσμένο που με την εγκληματική πολιτική που ακολουθεί το ισραήλ έχει καταντήσει ο ίδιος μειοψηφία – μέσα στην ίδια του τη χώρα – την Παλαιστίνη. Μάλιστα!!

Υπευνθυμίζω, πως δύο χρόνια πριν κάνει αυτή τη δήλωση, η Tzipi Hotovely είχε πρωτοεκλεγεί βουλευτής, με το κόμμα Likud του Νετανιάχου, κι ήταν η νεαρότερη βουλευτής της ισραηλινής βουλής.

Τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβει κανείς πως το να είναι κάποιος πολύ νέος κι στην πολιτική ζωή δεν είναι αρκετό ούτε και στέκεται εμπόδιο στο να φέρνει στο προσκήνιο ότι πιο σάπιο κι απάνθρωπο και να εκφράζει τις πιο οπισθοδρομικές ιδέες, δημοσίως.

Το θέμα που προκύπτει πίσω από αυτή την δήλωση είναι τόσο μεγάλο… που δεν μπορεί να «χωρέσει» στο παρών και το έχω δημοσιεύσει αναλυτικά εδώ.

- ΟΙ ΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΜΙΖΑΔΟΡΟΙ ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΟΙ ΝΕΝΕΚΟΙ ...

- 2002: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδικάζει το ποσό των 13,7 εκατ. ευρώ (4,6 δισ. δρχ.) ως αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου στον ΦΥΤΕΜΕΝΟ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ...τέως βασιλιά Κωνσταντίνο για την απαλλοτρίωση της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας, ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ...

--- Οίκος του Γκλύξμπουργκ

Armoiries de Frederic-Christian II de Schleswig-Holstein-Sondebourg-Augustenbourg.svg

Χώρα Flag of Denmark.svg Δανία ...

 

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή .

Ηλίας Μαγκλίνης

08.04.2020 

 Έχει γίνει μια παρεξήγηση σχετικά με το ρόλο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ ως δημοσιογράφου κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η παρεξήγηση είναι αυτή: ότι ο 23χρονος τότε Αμερικανός δημοσιογράφος και μετέπειτα νομπελίστας συγγραφέας κάλυψε ως ανταποκριτής την πτώση της Σμύρνης. Η αλήθεια είναι ότι ο Χέμινγουεϊ ουδέποτε βρέθηκε στη Σμύρνη εκείνες τις δραματικές μέρες και ώρες. Εγραψε όμως γι’ αυτή στα βιβλία του ως διηγηματογράφος και μυθιστοριογράφος. Ως δημοσιογράφος προσπάθησε να βρεθεί εκεί, δεν τα κατάφερε, κατάφερε όμως να φτάσει έως την Αδριανούπολη, όπου έζησε και κατέγραψε μοναδικά το δράμα των Ελλήνων προσφύγων και του εξαθλιωμένου, ηττημένου ελληνικού στρατού, καθώς επίσης να συνομιλήσει με αυτόπτες μάρτυρες της καταστροφής της Σμύρνης.

Αργότερα, σε βιβλία του όπως τη συλλογή διηγημάτων «Στην εποχή μας» και στη νουβέλα «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» (στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Καστανιώτη), δραματοποίησε μερικά από εκείνα τα γεγονότα που σφράγισαν την ιστορία του σύγχρονου ελληνισμού, και ίσως εδώ να βρίσκεται η αιτία της παρεξήγησης αυτής. Πρόκειται όμως για μυθοπλασία, για ως λογοτεχνική αφήγηση, όχι για πολεμική, δημοσιογραφική ανταπόκριση.

- Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή – Μια αφήγηση-1

Δεν είναι όμως τυχαίο ότι ο νεότατος τότε Χέμινγουεϊ επιλέγει ως θέματα κάποιων διηγημάτων του την τραγωδία της Ιωνίας. Διότι μπορεί να μην πρόλαβε να δει τη Σμύρνη να καταλαμβάνεται από τους Τούρκους και να καίγεται, όπως θα δούμε όμως, η όλη κατάληξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας Χρονολογικά τον συγκίνησε βαθιά.

Στο μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά και να δούμε συνοπτικά την προϊστορία του ίδιου του Χέμινγουεϊ. Αυτό έχει τη σημασία του για να καταλάβουμε ότι όταν βιώνει το τέλος της Μικρασιατικής Καταστροφής, είναι μεν ένας πολύ νεαρός άνδρας, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι άβγαλτος, που σημαίνει ότι είχε μια κάποια ευρύτερη εποπτεία των τεκταινόμενων.

Βρισκόμαστε στα 1920. Τότε είναι που ο νεαρός Χέμινγουεϊ δημοσιεύει τα πρώτα του δημοσιογραφικά κομμάτια στην καναδική εφημερίδα The Toronto Star Weekly. Δεν ήταν όμως αυτό και το παρθενικό του βήμα στη δημοσιογραφία, καθώς το 1917-18 είχε εργαστεί ως μαθητευόμενος ρεπόρτερ στην εφημερίδα The Kansas City Star. Μετά μπήκε ο πόλεμος στη ζωή του, η συμμετοχή του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια εμπειρία που τον άλλαξε ριζικά.

Νωρίς ένα πρωινό του 1920, λοιπόν, κι ενώ η χώρα μας έχει ήδη εμπλακεί στη μεγάλη περιπέτεια της Μικράς Ασίας, μακριά στην Αμερική ο Χέμινγουεϊ λαμβάνει προφορικά ένα τελεσίγραφο από την αυστηρή μητέρα του: ή θα βρει δουλειά ή θα εγκαταλείψει την πατρική εστία.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που ο 21χρονος Χέμινγουεϊ έχει επιστρέψει τραυματίας από το μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο υπηρέτησε ως τραυματιοφορέας. Η ελαττωματική του όραση στο αριστερό μάτι τού είχε στερήσει την ευκαιρία να γίνει μάχιμος και έτσι συμβιβάστηκε με την ειδικότητα του τραυματιοφορέα. Βρέθηκε στο ιταλικό μέτωπο, στην πρώτη γραμμή του πυρός, απ’ όπου σημείωσε γεμάτος έξαψη: «Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην πιο σημαντική δημοσιογραφική αποστολή κι ότι καλύπτω τη μεγαλύτερη είδηση της χρονιάς».

- Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή – Μια αφήγηση-2

Ως εθελοντής του Ιταλικού Ερυθρού Σταυρού, ο νεαρός «Χεμ» θα περισυλλέξει πολλά διαμελισμένα πτώματα, κυρίως γυναικών, μετά από βομβαρδισμό ενός εργοστασίου πυρομαχικών και η εμπειρία αυτή θα τον σημαδέψει. Τα χειρότερα όμως δεν είχαν έρθει ακόμα. Τη νύχτα της 8ης Ιουλίου 1918, επισκεπτόμενος ακροαστικό φυλάκιο των Ιταλών κοντά στη Φοσάλτα, κι ενώ μοιράζει στους στρατιώτες σοκολάτες, τσιγάρα και ταχυδρομικές κάρτες κι οι τελευταίοι γελούν με τα ιταλικά που ο Χέμινγουεϊ μιλάει με αμερικανική προφορά, οι Αυστριακοί βάλλουν κατά των θέσεών τους με οβίδες πυροβολικού, όλμους και πολυβόλα. Διακόσια τριάντα επτά από τα θραύσματα όλμων θα σφηνωθούν στο σώμα του Χέμινγουεϊ εκείνη τη βραδιά – αν και το πιο σοβαρό τραύμα ήταν στο δεξί του γόνατο, από ριπή πολυβόλου.

Παρότι τραυματισμένος, ο καταπονημένος Χέμινγουεϊ προσπάθησε να μεταφέρει έναν άλλο τραυματία Ιταλό στρατιώτη. Κατάφερε να συρθεί γύρω στα 100 μέτρα, κάτω από συνεχόμενα πυρά, παρέδωσε τον τραυματία σε ασφαλή χέρια και μετά έπεσε αναίσθητος. Είχε καταφέρει να μειώσει την αιμορραγία στα τραύματά του σβήνοντας πάνω του αναμμένα τσιγάρα.

Αλλά η περιπέτειά του δεν είχε λήξει. Η περιοχή βομβαρδιζόταν από το εχθρικό πυροβολικό και η μεταφορά του αναίσθητου Χέμινγουεϊ δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Καταφύγιο δεν υπήρχε και οι δύο τραυματιοφορείς που είχαν αναλάβει τη μεταφορά του, τον απόθεταν κάθε τόσο στο έδαφος, μετακινούμενοι στα σύντομα διαλείμματα ανάμεσα στις εκρήξεις. Κάποια στιγμή, συνήλθε και, όπως διηγήθηκε αργότερα, βρισκόταν ανάμεσα σε πτώματα και ετοιμοθάνατους. Όπως έγραψε, ο θάνατος εκείνη τη στιγμή του φάνηκε κάτι τόσο φυσικό όσο και η ζωή η ίδια.

Βυθίστηκε σε τέτοια απελπισία, ώστε του πέρασε απ’ το μυαλό η ιδέα να αυτοκτονήσει με το περίστροφο του αξιωματικού που ήταν υπεύθυνος γι’ αυτόν. Πέρασαν πολλές ώρες για να καταφέρει να βρεθεί σε χειρουργικό τραπέζι και να λάβει την απαραίτητη φροντίδα. Είχε αναζητήσει την περιπέτεια και την είχε βρει και με το παραπάνω.

Μέσα στους επόμενους τρεις μήνες, καθηλωμένος σε αμερικανικό νοσοκομείο στο Μιλάνο, ο Χέμινγουεϊ υποβλήθηκε σε 12 επεμβάσεις προκειμένου να αφαιρεθούν τα σφηνωμένα θραύσματα αλλά και για να του σώσουν το γόνατο. Η σύντομη αυτή πολεμική εμπειρία του άφησε πολλά προβλήματα νευρολογικής φύσης, κυρίως τρομακτικές αϋπνίες που τον βασάνιζαν για πολλά χρόνια (όπως και πολλούς από τους ήρωές του) καθώς και μια αδυναμία του να κοιμάται χωρίς κάποιο φως αναμμένο.

Η επιστροφή του στρατιώτη

Έτσι λοιπόν, ο Χέμινγουεϊ επέστρεψε ως ήρωας στο σπίτι του (είχε παρασημοφορηθεί από την ιταλική κυβέρνηση επειδή έσωσε έναν Ιταλό στρατιώτη), όμως δεν μπορούσε καθόλου να προσαρμοστεί. Μετά τον πόλεμο και μια σφοδρή ερωτική απογοήτευση με μια Αγγλίδα νοσοκόμα που τον περιέθαλψε την περίοδο της νοσηλείας του, Για τη βικτοριανών αρχών κυρία Γκρέις Χέμινγουεϊ, η στάση αυτή (όπως και τα όνειρά του να ασχοληθεί με το γράψιμο) δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά η στάση ενός ανεύθυνου, ανώριμου άντρα. Μη έχοντας λοιπόν άλλη επιλογή και μη αντέχοντας τη μητρική πίεση, ο Έρνεστ εγκατέλειψε την πατρική εστία σε πολύ βαριά ατμόσφαιρα.

- Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή – Μια αφήγηση-3

Βρήκε δουλειά στο Σικάγο, και πάλι ως δημοσιογράφος. Μάλιστα, το Σεπτέμβριο του 1921 παντρεύτηκε την κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του Χάντλι Ρίτσαρντσον και λίγο μετά εγκαταστάθηκε μαζί της στο Παρίσι, εργαζόμενος ως ξένος ανταποκριτής της εφημερίδας Toronto Star. Εκεί θα γίνει δεκτός στην «αυλή» της Γετρούδης Στάιν, ενώ θα γνωριστεί με τον Έζρα Πάουντ, τον Τζέιμς Τζόις, τον Τ. Σ. Έλιοτ, τον Σέργουντ Άντερσον κ.ά. Στο Παρίσι θα τυπώσει και το πρώτο του βιβλίο, το “Three Stories and Ten Poems” και θα συνεχίσει να ασκεί τη δημοσιογραφία.

Ενώ λοιπόν βρισκόταν στο Παρίσι, ο Χέμινγουεϊ έλαβε εντολή από την Toronto Star να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να καλύψει τον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Αυτό συμβαίνει όταν στις 13 Αυγούστου, με το παλαιό ημερολόγιο, του 1922 οι Τούρκοι εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση κατά των ελληνικών θέσεων, φτάνοντας τελικά μέχρι τη Σμύρνη. Δεν ήταν τόσο η πτώση της Σμύρνης που κέντρισε τους Καναδούς αρχισυντάκτες του Χέμινγουεϊ, ώστε να τον στείλουν να καλύψει τα γεγονότα όσο το ότι, μετά τον θρίαμβο του Κεμάλ στη Σμύρνη, οι Τούρκοι απειλούσαν ότι θα καταλάμβαναν και την ουδέτερη ζώνη των Στενών του Βοσπόρου από τη Μαύρη Θάλασσα στον βορρά έως τα Δαρδανέλια στο νότο, την οποία φρουρούσαν οι Σύμμαχοι. Τουρκικές μονάδες είχαν προωθηθεί κοντά στα βρετανικά συρματοπλέγματα στα Δαρδανέλια και επικρατούσε η φήμη ότι ο Κεμάλ θα καταλάμβανε την Κωνσταντινούπολη.

Ο Χέμινγουεϊ χρειάστηκε να δώσει σκληρή μάχη με τη Χάντλι, τη γυναίκα του, για να καταφέρει να ταξιδέψει στην Πόλη. Τελικά, αναχώρησε στις 25 Σεπτεμβρίου και από τη Σόφια, ο Χεμ έστειλε μια πρώτη ανταπόκριση στην καναδική εφημερίδα γραμμένη με το χέρι.

Αρρωστος στην Κωνσταντινούπολη

Το μεσημέρι της 29ης Σεπτεμβρίου, ο Χέμινγουεϊ έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, την οποία περιέγραψε ως «θορυβώδη, ζεστή, βρόμικη μα όμορφη… γεμάτη στολές και φήμες». Αυτή ήταν η πρώτη πρόταση της πρώτης του ανταπόκρισης που έγραψε από την επισκευασμένη του γραφομηχανή μάρκας Κορόνα. Η άφιξή του συνέπεσε με τη συνεχή άφιξη βρετανικών στρατευμάτων, εξαιτίας των φημών ότι οι Τούρκοι θα εξαπέλυαν μεγάλη επίθεση στην πόλη. Στο μεταξύ, οι ειδήσεις από τις θηριωδίες στη Σμύρνη είχαν τρομοκρατήσει τους χριστιανούς που βρίσκονταν στην πόλη και επικρατούσε αναβρασμός. Ο Έλληνας διοικητής του ξενοδοχείου στο οποίο διέμενε ο Χέμινγουεϊ, είπε στον Αμερικανό συγγραφέα ότι θα προτιμούσε να πολεμήσει παρά να χάσει τη δουλειά του και την περιουσία του. Ακούγονταν επίσης φήμες ότι ο Κεμάλ είχε αποφασίσει να εξαφανίσει το αλκοόλ, τον τζόγο, τα νυχτερινά κέντρα και τους οίκους ανοχής.

Ο Χέμινγουεϊ είχε όλη την καλή διάθεση να αφεθεί στον ανατολίτικο εξωτισμό της Πόλης, αλλά τίποτα δεν του πήγε καλά. Υπέφερε από κρίσεις ελονοσίας και από τα τσιμπήματα των κουνουπιών και των κοριών.

Άλλαζε συνεχώς ξενοδοχείο αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Οι δρόμοι της Πόλης ήταν γεμάτοι από σκοτωμένους αρουραίους που σάπιζαν στους δρόμους, από μεθυσμένους που τρέκλιζαν και από ύποπτους τύπους οι οποίοι παραμόνευαν στο σκοτάδι. Ξαφνικά, αισθάνθηκε ότι καλό θα ήταν να μπει στην πόλη ο Κεμάλ και να καθαρίσει όλη αυτή τη βρομιά.

- Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή – Μια αφήγηση-4

Το μόνο θετικό ήταν η γνωριμία του με έναν ευφυή Άγγλο αξιωματικό, τον συνταγματάρχη Τσαρλς Σουίνι, έναν κοσμοπολίτη στρατιωτικό με εξαιρετικές γνώσεις στρατηγικής, με τον οποίο ο Χέμινγουεϊ πέρασε πολλές ώρες συζητώντας και πίνοντας. Ήταν όμως τόσο εξαντλημένος που δεν κατάφερε να μεταβεί στη Μυτιλήνη, μαζί με άλλους ανταποκριτές, για να μιλήσει με τους επαναστατημένους Έλληνες στρατιωτικούς, τους υποστηρικτές του Βενιζέλου.

Ένα άλλο πρόβλημα ήταν η απαγόρευση στους δημοσιογράφους να μεταβούν στα Μουδανιά, όπου και αποφασίστηκε η παράδοση της ανατολικής Θράκης στους Τούρκους. Στον Ελληνικό Στρατό δόθηκε τελεσίγραφο τριών ημερών να εγκαταλείψει την περιοχή, και την ημέρα της υπογραφής της συμφωνίας, ο Χέμινγουεϊ υπέφερε από τέτοια ρίγη εξαιτίας της ελονοσίας, που πλήρωσε δέκα πιάστρα σε έναν γιατρό για να του χορηγήσει χάπια με κινίνο.

Η εμπειρία της Θράκης

Η συμφωνία στα Μουδανιά έστρεψε λοιπόν το ενδιαφέρον από την Κωνσταντινούπολη στη Θράκη. Στις 14 Οκτωβρίου, ο Χέμινγουεϊ αγόρασε τρεις καινούργιες, καθαρές κουβέρτες, καθώς υπέφερε ακόμη από τους κοριούς, και κατευθύνθηκε δυτικά. Κατέληξε στην Αδριανούπολη, όπου επικρατούσε χαοτική κατάσταση. Εκεί, αναγκάσθηκε να δώσει ακόμα μεγαλύτερες μάχες με την ελονοσία και τους κοριούς, κατάφερε όμως να περιγράψει από πρώτο χέρι το δράμα των Ελλήνων προσφύγων, οι οποίοι, ανακατεμένοι με εξαθλιωμένους Έλληνες στρατιώτες, εγκατέλειπαν την περιοχή κατευθυνόμενοι δυτικά.

Καταπολεμώντας τον υψηλό πυρετό και τα ρίγη με ασπιρίνες και κινίνα, τα οποία συνόδευε με γλυκερό θρακιώτικο κρασί που διόλου δεν του άρεσε, ο Χέμινγουεϊ έγραφε κι έστελνε συνεχώς τις ανταποκρίσεις του, ώσπου κάποια στιγμή επιβιβάσθηκε στο Οριάν Εξπρές και μετά από τέσσερις ημέρες βρέθηκε σε κακή κατάσταση και πάλι στο Παρίσι, όπου τον υποδέχθηκε η Χάντλι. Τον υποχρέωσε να ξυρίσει εντελώς το κρανίο του για να απαλλαγεί από τις ψείρες, φροντίζοντας τις πληγές που είχε προξενήσει στο δέρμα του τα αλλεπάλληλα τσιμπήματα των διαφόρων εντόμων. Για μια ολόκληρη εβδομάδα, ο Χέμινγουεϊ δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να κοιμάται.

Η έρευνα του Φρέντυ Γερμανού

Η ιστορία μας όμως δεν τελειώνει εδώ. Πολλά χρόνια αργότερα, το 1969, ο Φρέντυ Γερμανός συνάντησε την τελευταία σύζυγο του Χέμινγουεϊ, την Μέρι Ουελς στον Καναδά, η οποία του είχε πει ότι ο Έρνεστ «είχε πάντα αυτή την εικόνα μέσα του», των προσφύγων της Θράκης. Η Ουελς προέτρεψε τον Έλληνα συγγραφέα και δημοσιογράφο να διαβάσει όλες τις ανταποκρίσεις του Χέμινγουεϊ, λέγοντας ότι πάντα της έλεγε ότι οι «Έλληνες δεν κινήθηκαν από τους Τούρκους – νικήθηκαν από την προδοσία».

Ο Φρέντυ Γερμανός βρήκε εκείνες τις ανταποκρίσεις («Μια πομπή βυθισμένη στη σιωπή και τη θλίψη» και «Πρόσφυγες από τη Θράκη»), σε μία από τις οποίες διαβάζουμε: «Σε καμία περίπτωση δεν φταίει ο Έλληνας φαντάρος για την ήττα του ’22. Ακόμη και στην υποχώρηση, οι κουρασμένοι Έλληνες στρατιώτες έδειχναν τις έξοχες αρετές τους. Έβλεπες ακόμη και εκείνη την ώρα στα σφιγμένα πρόσωπα το πείσμα, ένα πείσμα που σίγουρα θα κόστιζε ακριβά στους στρατιώτες του Κεμάλ, αν αναγκάζονταν να πολεμήσουν ξανά με τον στρατό αυτό. Αλλά ο πόλεμος στη Θράκη δεν έγινε ποτέ. Η Θράκη χαρίστηκε στον Κεμάλ με τη συνθήκη στα Μουδανιά».

Σε μια άλλη ανταπόκριση με ημερομηνία 3 Νοεμβρίου 1922, ο Χέμινγουεϊ κυριεύεται από οργή. Το άρθρο είναι βασισμένο σε αποκλειστική συνέντευξη με τον λοχαγό Ουίταλ, έναν από τους Βρετανούς παρατηρητές στον πόλεμο της Μικράς Ασίας. Ο Ουίταλ πέρασε αργότερα στα «Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» ως ο Άγγλος παρατηρητής που «έκλαιγε σαν μικρό παιδί βλέποντας τους αξιωματικούς του Κωνσταντίνου να μην ξέρουν που πάνε τα τέσσερα». Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη ανταπόκριση, «Οι Έλληνες ήταν πρώτης τάξεως πολεμιστές και σίγουρα κάμποσα σκαλοπάτια παραπάνω από το στρατό του Κεμάλ. Αυτή είναι η άποψη του Ουίταλ.

Πιστεύει ότι εύζωνοι θα είχαν καταλάβει την Άγκυρα – και θα είχαν τελειώσει τον πόλεμο, αν δεν είχαν προδοθεί».

Τι ακριβώς όμως εννοούσε ο Χέμινγουεϊ όταν μιλούσε περί «προδοσίας»; «Όταν ο Κωνσταντίνος ανέλαβε την εξουσία», γράφει στο ίδιο κομμάτι, «όλοι οι Έλληνες αξιωματικοί που βρίσκονταν σε επιτελικές θέσεις υποβαθμίστηκαν αμέσως σε χαμηλότερα πόστα. Πολλοί από αυτούς είχαν κερδίσει τους βαθμούς τους επ’ ανδραγαθία, στο πεδίο της μάχης. Ήταν έξοχοι πολεμιστές – και μεγάλοι ηγέτες. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε το Κόμμα του Κωνσταντίνου να τους διώξει και να τους αντικαταστήσει με αξιωματικούς που δεν είχαν ακούσει ποτέ τους να πέφτει μια τουφεκιά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σπάσει το μέτωπο».

- Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή – Μια αφήγηση-5

Η επόμενη ανταπόκριση στην ίδια εφημερίδα, αποκάλυπτε μια τραγική πτυχή από το πεδίο της μάχης της Μικρασιατικής Εκστρατείας, την οποία έφερε στο φως η μαρτυρία του Ουίταλ: «Οι νέοι Έλληνες αξιωματικοί του Πυροβολικού, οι οποίοι δεν είχαν καμία επαγγελματική πείρα, τα έκαναν θάλασσα με τις βολές τους. Συχνά εξόντωσαν το ίδιο το ελληνικό Πεζικό. Ο Ουίταλ ανέφερε σε μένα προσωπικά περιπτώσεις εγκληματικής αμέλειας του Επιτελείου και για αξιωματικούς που έκαναν χρήση πούδρας (face powder – not gun powder) και ρουζ! Σε κάποια μάχη της Μικράς Ασίας, οι εύζωνοι πραγματοποίησαν μια πραγματικά άψογη έφοδο.

Ξαφνικά, το ελληνικό πυροβολικό άρχισε να βάλλει εναντίον τους. Ο Άγγλος ταγματάρχης Τζόνσον, επίσης παρατηρητής στη συγκεκριμένη μάχη, άρχισε να ουρλιάζει όταν είδε το μακελειό που γινόταν μπροστά στα μάτια μας. Ήθελε να μπει στη μάχη και να αναλάβει αυτός τη διοίκηση της Πυροβολαρχίας. Αλλά δεν μπορούσε. Οι εντολές που είχαμε ήταν να τηρήσουμε αυστηρή ουδετερότητα – δεν περνούσε από το χέρι μας να κάνουμε τίποτε απολύτως».

Η ανταπόκριση έκλεινε με ένα σχόλιο του Χέμινγουεϊ: «Αυτή είναι η πικρή ιστορία της προδοσίας του Ελληνικού Στρατού από τον Κωνσταντίνο…»

Στην τελευταία του ανταπόκριση, ο Χέμινγουεϊ έκανε λόγο και για την Επανάσταση του 1922. «Η επανάσταση του 1922 ήταν η εξέγερση ενός προδομένου στρατού. Οι παλαιοί βενιζελικοί αξιωματικοί επέστρεψαν στις θέσεις τους και οργάνωσαν σωστά το στρατό της Θράκης. Για την Ελλάδα του 1922, η Θράκη ήταν σαν τη μάχη του Μάρνη – εκεί θα παιζόταν και θα κερδιζόταν ξανά το παιχνίδι. Το θέαμα ήταν συγκλονιστικό. Όλη η χώρα βρισκόταν μέσα σε πολεμικό πυρετό. Τα τρένα μετέφεραν συνεχώς στρατιώτες. Κι ύστερα, συνέβη το αναπάντεχο: οι Σύμμαχοι χάρισαν την ανατολική Θράκη στους Τούρκους και έδωσαν στον Ελληνικό Στρατό προθεσμία τριών ημερών για την εκκένωσή της…» Στο σημείο αυτό, ο Αμερικανός συγγραφέας και ανταποκριτής δίνει μιαν ανάγλυφη εικόνα του ταπεινωμένου Έλληνα στρατιώτη. «Στην αρχή περίμεναν, νομίζοντας ότι είχε γίνει κάποιο λάθος. Δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι η κυβέρνησή τους είχε αποδεχθεί τη συμφωνία αυτή. Το πικρό χαρτί, ωστόσο, είχε υπογραφεί. Κι επειδή ήταν στρατιώτες κι έπρεπε να υπακούσουν, άρχισαν να φεύγουν σιγά σιγά».

Ο Φρέντυ Γερμανός, που πρώτος αυτός παρέθεσε τις παραπάνω περιγραφές στο περιοδικό «Διαβάζω» (τχ. 159, 13/1/1987), σχολιάζει: «Τις καταθέτω στη μνήμη των φαντάρων εκείνων που, καθώς έσερναν τα βήματά τους, περνούσαν χωρίς να το ξέρουν μπροστά στο νικητή του αυριανού Νόμπελ: έναν αμούστακο νεαρό που κρατούσε σημειώσεις σε ένα μικρό μαύρο σημειωματάριο».

Η ανταπόκριση με τον τίτλο, «Μια πομπή βυθισμένη στη σιωπή και τη θλίψη», είναι ενδεικτική του βλέμματος του Χέμινγουεϊ πάνω σε εκείνα τα γεγονότα. Σε μιαν άλλη, που επίσης παραθέτει ο Φρ. Γερμανός, ο Χέμινγουεϊ γράφει: «Όλη τη μέρα τους έβλεπα να περνούν από μπροστά μου. Κουρασμένοι, βρόμικοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι. Και γύρω τους η σιωπή της ξαφνιασμένης Θράκης Έφευγαν. Χωρίς μπάντες, χωρίς εμβατήρια, χωρίς καν περίθαλψη! Μόνο με μια βρόμικη κουβέρτα ο καθένας. Και με συντροφιά βέβαια τα κουνούπια της νύχτας. Αυτοί οι άντρες ήταν οι σημαιοφόροι της δόξας που πριν λίγο καιρό λεγόταν Ελλάδα. Κι αυτή η εικόνα ήταν το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας».

Κι όμως έγραψε για το 1922

Όλα αυτά είναι όντως πολύ ενδιαφέροντα και συγκινητικά, ωστόσο, δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι ως προς την ορθότητα των συμπερασμάτων του Χέμινγουεϊ (ήταν μόλις 23 ετών όταν έγραφε αυτές τις ανταποκρίσεις), κυρίως δεν είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό που λέει, ότι μετά την καταστροφή της Σμύρνης, η (διχασμένη) Ελλάδα διέθετε το ηθικό και τη δύναμη να εξαπολύσει τέτοια σφοδρή αντεπίθεση στη Θράκη και να συντρίψει τους Τούρκους. Αλλά αυτά είναι ζητήματα στα οποία καλούνται να μιλήσουν οι ιστορικοί.

Το 1925 πάντως, όταν εξέδωσε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων, ξεκινούσε με ένα σύντομο κείμενο που τιτλοφορείται «Στην προκυμαία της Σμύρνης», στο οποίο περιγράφει –προφανώς βασισμένος σε μαρτυρίες που συνέλεξε- την κόλαση της πόλης τον Αύγουστο του 1922: «Ένα παράξενο πράγμα, είπε, πώς ούρλιαζαν κάθε βράδυ τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν πάντα εκείνη την ώρα. Ήμαστε στο λιμάνι κι εκείνες βρίσκονταν στην προβλήτα και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Για να σωπάσουν, ρίχναμε τον προβολέα πάνω τους. Αυτό πάντα έπιανε. Ανεβοκατεβάζαμε το φως του προβολέα πάνω τους δύο ή τρεις φορές για να πάψουν. […]

Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και η Μικρασιατική Καταστροφή – Μια αφήγηση-6

Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά μωρά. Ήταν αδύνατον να πείσεις τις γυναίκες να εγκαταλείψουν τα νεκρά μωρά τους. Είχαν στην αγκαλιά τους μωρά πεθαμένα εδώ και έξι μέρες. Δεν έλεγαν να τ’ αφήσουν. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρεις με τη βία. Έπειτα, ήταν και μια ηλικιωμένη κυρία, αυτή ήταν η πιο απίστευτη περίπτωση. Μίλησα γι’ αυτό σ’ ένα γιατρό και είπε ότι έλεγα ψέματα. Τις μαζεύαμε από την προβλήτα, είχαμε να μαζέψουμε και τα πτώματα, και αυτή η ηλικιωμένη κυρία ήταν ξαπλωμένη μέσα σ’ ένα σωρό σκουπίδια. Είπαν, «Θα της ρίξετε μια ματιά, κύριε;» Και της έριξα μια ματιά κι εκείνη τη στιγμή πέθανε και κοκάλωσε αμέσως. Τα πόδια της τέντωσαν και η ίδια τέντωσε από τη μέση και κάτω κι έγινε τελείως άκαμπτη. Σαν να είχε πεθάνει την προηγούμενη νύχτα. Ήταν νεκρή και τελείως άκαμπτη. Το είπα σ’ ένα γιατρό και μου είπε ότι αυτό δε γίνεται.

Βρίσκονταν όλες στην προβλήτα και δεν έμοιαζε καθόλου με σεισμό ή κάτι τέτοιο διότι ποτέ δεν έμαθαν για τον Τούρκο. Ποτέ δεν έμαθαν τι θα έκανε ο Τούρκος. Θυμάσαι που μας διέταξαν να μην πλησιάσουμε το λιμάνι και να μην μαζέψουμε άλλους; Όταν εκείνο το πρωί μπήκαμε στο λιμάνι ήμουν τρομερά ανήσυχος. Είχε στη διάθεσή του αρκετές πυροβολαρχίες και θα μπορούσε να μας τινάξει όλους στον αέρα. Ήταν να μπούμε μέσα, να πλησιάσουμε στην προβλήτα, να ρίξουμε άγκυρα και μετά να βομβαρδίσουμε τον τουρκικό τομέα της πόλης. Αυτοί θα μπορούσαν να μας έχουν τινάξει στον αέρα αλλά κι εμείς θα μπορούσαμε να ισοπεδώσουμε ολόκληρη την πόλη. Απλώς μας έριξαν μερικές άσφαιρες βολές καθώς μπαίναμε στο λιμάνι. Κατέβηκε ο Κεμάλ και απέλυσε τον Τούρκο διοικητή. Για κατάχρηση εξουσίας ή κάτι τέτοιο. Μάλλον ήταν εκτός εαυτού. Θα γινόταν πραγματική κόλαση.

Θυμάσαι το λιμάνι. Κάμποσα ωραία πραγματάκια επέπλεαν εκεί μέσα. Ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που άρχισα να φαντάζομαι διάφορα. Δεν σε πείραζε για τις γυναίκες που γεννούσαν όσο για εκείνες που έσερναν πάνω τους τα νεκρά μωρά τους. Πάνω τους. Είναι ν’ απορείς που μόνο τόσες λίγες από δαύτες πέθαναν. Απλώς τις σκεπάζαμε με ό,τι βρίσκαμε και τις αφήναμε να μπούνε στο πλοίο. Πάντα διάλεγαν την πιο σκοτεινή γωνιά στο αμπάρι για να τα έχουν στην αγκαλιά τους. Από τη στιγμή που άφηναν την προβλήτα, καμιά τους δεν έδινε δεκάρα για τίποτε άλλο.

Κι οι Έλληνες, καλά παιδιά ήταν και δαύτοι. Κατά την υποχώρηση, έπιασαν κι έσπασαν τα μπροστινά πόδια των αλόγων και των μουλαριών επειδή δεν μπορούσαν να τα πάρουν μαζί τους και μετά τα έριξαν στα αβαθή για να πνιγούν. Όλα εκείνα τα μουλάρια, να τα σπρώχνουν να πέσουν στ’ αβαθή, με τα μπροστινά τους πόδια σπασμένα. Ήταν μια πολύ ευχάριστη επιχείρηση. Α, ναι, μα την πίστη μου, πολύ ευχάριστη.

https://www.kathimerini.gr/