Κωστής Παλαμάς...

 Γύριζε. 

- Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη 

-ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια 

-η Αλήθεια τόπο να σταθή για μια στιγμή δε θάβρη. 

Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.

-  Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει 

το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη 

κάθε σπαθί κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι 

στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.

-  Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους, 

κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται. 

- Χαρά στους χασομέρήδες! Χαρά στους Αρλεκίνους! 

- Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. 

- Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα 

ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι 

κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα 

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι. 

- Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι 

και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι 

λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι 

 και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!

-  Κωστής Παλαμάς...