Το 13.09/1922 οι φίλοι μας οι Τούρκοι ΠΥΡΠΟΛΟΥΝ την Σμύρνη και...

Το βιβλίο ιστορίας της 6ης Δημοτικού της Μαρίας Ρεπουση και η αναφορά της περί συνωστισμού στην παραλία της Σμύρνης για να περιγράψει τις σφαγές των Τούρκων άναψε για ακόμα μια φορά φωτιές στη πολιτική αντιπαράθεση.

Τη σπίθα αυτή τη φορά άναψε ο Τάσος Νεράντζης ο οποίος στην ομιλία του για τον προϋπολογισμό θυμήθηκε και την μικρασιατική καταστροφή λέγοντας «Είναι χαλεπότερες σήμερα οι συνθήκες και από τον καιρό της μικρασιατικής καταστροφής, εκεί που ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες, καθημαγμένοι και προδομένοι, δήθεν συνωστίσθηκαν στην παραλία της Σμύρνης. Ακούσαμε και αυτό. Αιδώς -όχι εδώ- και τώρα.

1922: Ξεκινά ο εμπρησμός της Σμύρνης και η σφαγή τόσο των Ελλήνων όσο και των Αρμενίων της πόλης. Η καταστροφή αυτή άρχισε, στις 13 Σεπτεμβρίου 1922, επτά ημέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από τη Μικρά Ασία και μετά την είσοδο του τουρκικού στρατού, του ιδίου του Μουσταφά Κεμάλ και των ατάκτων του στην πόλη. Η φωτιά εκδηλώθηκε αρχικά στην αρμενική συνοικία και συγκεκριμένα από την ανατίναξη της Αρμενικής Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα και πολιορκούντο από τους Τούρκου.

Την πολιορκία την έσπασε με το ασκέρι του ο Έλληνας καπετάνιος Σιδερής (Ισίδωρος) Πανταζόπουλος, που επί πολλά έτη πολεμούσε τους άτακτους Τσέτες ληστές στα γύρω βουνά. Οι Έλληνες μπήκαν μέσα στην εκκλησία και έδωσαν νερό και τρόφιμα στους πολιορκημένους, όμως, οι πολυπληθέστεροι Τούρκοι γρήγορα ανασυντάχθηκαν και παίρνοντας πυρίτιδα από γειτονική πυριταδαποθήκη, περικύκλωσαν και πάλι την εκκλησία και την ανατίναξαν.Με τη βοήθεια του ευνοϊκού για τους Τούρκους ανέμου (που έπνεε αντίθετα από την τουρκική συνοικία) και της βενζίνης με την οποία οι Τούρκοι ράντιζαν τα σπίτια, η φωτιά κατέκαψε όλη την πόλη, εκτός από τη μουσουλμανική και την εβραϊκή συνοικία.