Ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ - Τα Ιουλιανά του 1965 – Ο ρόλος του ΤΟΤΕ βασιλιά, η αποστασία και η κρίση που οδήγησαν στη χούντα ...

 Για άλλη μια φορά στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, η βούληση του Ελληνικού λαού αγνοήθηκε και για άλλη μια φορά η βασιλική οικογένεια είχε βάλει το χεράκι της ..

 Ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ

Ο ρόλος του Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ στην αποστασία ήταν ύπουλος και σκοτεινός και δεν αμφισβητείται από τα γεγονότα. Μάλιστα λίγους μήνες πριν την χούντα ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αρχηγός της ΕΡΕ που είχε στηρίξει την αποστασία και τις βασιλικές επιλογές έγραψε σε υπόμνημα του προς τον Γλίξμπουργκ: «Το χειρότερον … είναι ότι η απόσπασις των αναγκαίων βουλευτών… έγινε με εξαγοράν συνειδήσεων… με τον υπουργικόν θώκον ή και με άλλα ακατονόμαστα μέσα …»

Η μεγαλομανία του Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ να παραμείνει βασιλιάς σε μια χώρα που κανείς δεν τον ήθελε αδιαφορώντας για τα προβλήματα της χώρας αυτής, αντικατοπτρίζεται πλήρως σε μια έρευνα που έκανε ο καθηγητής Ιστορίας του πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, Μόενς Πελτ, που στηρίχτηκε σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της περιόδου της χούντας.

                                                               Ο ΦΥΤΕΜΕΝΟΣ ΚΟΚΟΣ ..

Σύμφωνα με αυτά, προκύπτει ότι ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ προσπαθούσε να επικοινωνήσει με τη δικτατορία και ιδιαίτερα με τον Παπαδόπουλο μέσω του Γερμανού και του Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα για να καταστήσει σαφές ότι:

-Ήταν πρόθυμος να επιστρέψει άνευ όρων στην Ελλάδα και να συγκυβερνήσει με τους πραξικοπηματίες. Δεχόταν μάλιστα, όταν επιστρέψει, να τεθεί υπό εικοσιτετράωρη καθημερινή επιτήρηση από ανθρώπους έμπιστους της δικτατορίας.

-Ήταν αντίθετος με κάθε διεθνή πίεση προς τη δικτατορία για αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών. Στις πιέσεις αυτές συμπεριλαμβάνονταν η αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και η διακοπή της Αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας. Ο Κωνσταντίνος προσφερόταν μάλιστα να εργαστεί για την αναστολή κάθε διεθνούς κριτικής εναντίον της επανάληψης της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας. Χαρακτήρισε «αντιπατριωτική πράξη» κάθε τέτοια κριτική από Έλληνες.

-Αποδεχόταν το δικτατορικό Σύνταγμα του 1968 και το θεωρούσε ως ένα ικανοποιητικό πλαίσιο άσκησης των πολιτικών ελευθεριών.

-Δεν σκόπευε να αποκαταστήσει τους αξιωματικούς που είχαν υποστηρίξει τον ίδιο στο λεγόμενο αντιπραξικόπημα του Δεκεμβρίου 1967.

-Επιδίωκε συνάντηση με τον Παπαδόπουλο εκτός Ελλάδας για το διακανονισμό της επιστροφής του.

https://www.in.gr/