ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ...

ΕΤΣΙ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ  ...

- ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ..

- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ??

- ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ?? 

- ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ?? ..

- ΑΥΤΟ ..

ολα ειναι θεμα παιδειας ΡΕ ΟΜΟΦΟΒΙΚΕ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΕ . ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ .
 

Γαλλία: Πήγε στα επείγοντα με οβίδα του Α’ Παγκοσμίου στον πρωκτό του – Εκκενώθηκε γαλλικό νοσοκομείο Οι ειδικοί εξουδετέρωσης βομβών διαπίστωσαν ότι υπήρχε μικρή πιθανότητα η οβίδα να εκραγεί μέσα στον άνδρα.

 «Ένα μήλο, ένα μάνγκο ή ακόμα και ένας αφρός ξυρίσματος… Έχουμε συνηθίσει να βρίσκουμε ασυνήθιστα αντικείμενα που μπαίνουν εκεί που δεν θα έπρεπε. Αλλά μια οβίδα ποτέ, μέχρι σήμερα» λέει η Var-Matinμ, μια  από τις γιατρούς που χειρίζεται επείγοντα περιστατικά στο νοσοκομείο Sainte-Musse, στην Τουλόν της Γαλλίας.

- Σύμφωνα με τα γαλλικά ΜΜΕ, ο 88χρονος ασθενής επισκέφτηκε το νοσοκομείο Sainte Musse για να αφαιρέσει την οβίδα, αλλά αντ’ αυτού προκάλεσε πανικό.

ΕΤΣΙ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΟΥ  ...

- ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ..

- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ??

- ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ?? 

- ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟΣ ?? ..

- ΑΥΤΟ ..

26/12/16 Έφυγε ο Andrea Bellini Ιστορική μορφή της ιταλικής εργατικής αυτονομίας ..

Μιλάνο. Δεκαετία του '70. Ο φασίστας Τζούσβα, κρυμμένος σ' ένα ασθενοφόρο, σημαδεύει την είσοδο μιας πολυκατοικίας, περιμένοντας να βγει ο στόχος του.

https://www.politeianet.gr/

Είναι πολλοί οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν. Ο άνθρωπος που θέλει να δολοφονήσει είναι ο Αντρέα Μπελίνι, ξανθός με μακριά μαλλιά, ψηλός ένα μετρό κι ενενήντα, φοράει μακριά καμπαρντίνα και γυαλιά Ray-Ban. Εδώ και χρόνια ηγείται της πιο τρομερής κινηματικής ομάδας περιφρούρησης, μιας παρέας νέων από τη γειτονιά του Καζορέτο που επέλεξαν τον δρόμο της πολιτικοποίησης και της μαχητικότητας, έχοντας στο μυαλό τους τις εικόνες από την ταινία του Σαμ Πέκινπα "Άγρια Συμμορία" και αποφασισμένων να διατηρήσουν πάση θυσία την κοινωνική και πολιτική τους αυτονομία. Το μυθιστόρημα του Μάρκο Φίλοπατ (ακτιβιστής, συγγραφέας και μέλος της κολεκτίβας των εκδόσεων "Agenzia X" με έδρα το Μιλάνο) αναπαράγει το έπος της συμμορίας Μπελίνι, ένα πραγματικό μητροπολιτικό μύθο (που για ένα περίπου χρόνο ο ίδιος ο πρωταγωνιστής αφηγήθηκε στο συγγραφέα καθώς περιπλανούνταν στα μπαρ του Μιλάνο) αποτελούμενο από συγκρούσεις με την αστυνομία, κυνηγητό στους φασίστες και τους πρεζέμπορους, έρωτες, φόβους, δραματικές διαμάχες, λεηλασίες, καταλήψεις, μεθύσια, χαρές και απογοητεύσεις, διαρκή περιπλάνηση στο μητροπολιτικό πεδίο. Η ιστορία της συμμορίας Μπελλίνι μπορεί εύκολα να διαβαστεί σαν επιτομή του κοινωνικού ανταγωνισμού στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις τις δεκαετίες του '70 και του '80, αλλά και (τηρουμένων των αναλογιών) σαν αυτή κάποιων παρεών-ομάδων του αναρχικού χώρου στην Αθήνα τις δεκαετίες του '80 και του '90. Η σημασία της παραμένει αναλλοίωτη και αυτό είναι κάτι που καθιστά το μυθιστόρημα όχι μόνο άκρως συναρπαστικό, αλλά και εξαιρετικά επίκαιρο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

26/12/16 Έφυγε ο Andrea Bellini Ιστορική μορφή της ιταλικής εργατικής αυτονομίας ..

                                                          https://www.toperiodiko.gr/

 ToPeriodiko admin team | 27/12/2016

Πέθανε σε ηλικία 65 ετών τη Δευτέρα, 26 Δεκεμβρίου 2016, λόγω ανίατης ασθένειας, ο Andrea Bellini, ιστορική μορφή της ιταλικής εργατικής αυτονομίας, μεταξύ των ιδρυτών της μαχητικής συλλογικότητας Casoretto, μίας από τις πιο σημαντικές που έδρασαν μεταξύ 1968 και 1976, και η οποία έμεινε στην ιστορία ως “Η Συμμορία Μπελίνι”. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε φύγει και ο αδελφός του, Gianfranco. “Η Συμμορία Μπελίνι”, αρκετά επικίνδυνη μάλλον για την καθεστηκυία τάξη, μπήκε από νωρίς στο στόχαστρο των πολιτικών εχθρών της,  με έναν από τους τότε ηγέτες της ακροδεξιάς, μάλιστα, τον Valerio “Giusva» Fioravanti, να αποπειράται, αποτυχημένα, να δολοφονήσει τον Andrea, στήνωντάς του ενέδρα.

-Η εποποιία της ομάδας του Casoretto έγινε γρήγορα ένας μύθος. Ένα παράδειγμα του εξεγερτικού πνεύματος και της μαχητικότητας που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες και τις μεγάλες κινητοποιήσεις του Μιλάνο της δεκαετίας του ’70. Ένα σύμβολο ρήξης με τις παραδόσεις και τα δόγματα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και το παραδοσιακό εργατικό κίνημα. Συγκρούσεις με τους καραμπινιέρους και τους εμπόρους ναρκωτικών, ένοπλη περιφρούρηση διαδηλώσεων, λεηλασίες, καταλήψεις, μαχητικός αντιφασισμός, αλλά και ένας νέος τρόπος ζωής με άλλες διαπροσωπικές, πολιτικές σχέσεις, κοινωνικές σχέσεις στις γειτονιές και τους δρόμους της πόλης.  Στο επίκεντρο η πρόταξη των αναγκών και των επιθυμιών μιας καινούργιας προλεταριακής νεολαίας.

- Το γνωστό μυθιστόρημα του Marco Philopat, “Η Συμμορία Μπελίνι” (εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα) σκιαγραφεί τη διαδρομή της θρυλικής παρέας στο μητροπολιτικό πεδίο, με τις χαρές και τις απογοητεύσεις τους, τους έρωτες και τους φόβους τους που υπήρξαν άρρηκτα δεμένα με την πολιτική τους στράτευση.

*η κεντρική φωτό είναι από την ιταλική έκδοση του βιβλίου “Η Συμμορία Μπελίνι”

Σκατάρ 2022/12/13 …Με πρωτεύουσα τη Μπόχα!

https://ergdhmerg.wordpress.com/

 - Παλιό μαθητικό αστείο, όπως η «Σουηδική Αραβία»! (Αν καί σήμερα, όπως είναι τα πράγματα, η Σουηδία έγινε όντως Σουηδική Αραβία! lol!!!)

Τέλος πάντων, τα γεγονότα των ημερών τα ξέρετε: ανάθεμα την ώρα, Κατάρ(α) τη στιγμή, ετσάκωσαν οι Βέλγοι την Εύα Καϊλή! 🙂

Καί, διατί παρακαλώ την ετσακώσασιν;

- Διότι πήρε λεφτά (πολλά…) ανά χείρας, γιά να πεί εις τας Ευρώπας πόσο καλό κράτος είναι το Σκατάρ… καί οι Βέλγοι, καί γενικώς αι Ευρώπαι, δεν τα σηκώνωσιν κάτι τέτοια.

Καί δεν είναι καλό κράτος, το Σκατάρ;

Όχι, ρέ βλαμμένε, δεν είναι!

Καί διατί δεν είναι, περικαλώ;

- Διότι, λέει, γιά να φτιαχτούν οι εγκαταστάσεις (γήπεδα, κτλ), που φιλοξενούν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2022, σκοτώθηκαν σε εργατικά ατυχήματα κτλ εξήμιση χιλιάδες (6,500) εργάτες. («Τα πλούτη τους, το αίμα μας!», που έλεγε κι ένα παλιό -μάλλον αφελές- σύνθημα.)

- Καί ποιός τα λέει αυτά;

Όλος ο κόσμος τα λέει!… Τα Δυτικά ΜΜΕ – αλλά κι ένα ηλίθιο πανώ μιανής αριστερής νεολαίας, που έτυχε να δω αναρτημένο στον δρόμο μου. («Το Σκατάρ δεν είναι θέαμα, είναι έγκλημα!», έγραφε. Κατ’ αρχήν, το Σκατάρ είναι κράτος, ανόητοι.)

- Καί δεν είναι αυτός αρκετός λόγος να καταδικάσουμε το Σκατάρ καί να χωθεί στη Βέλγικη ψειρού η δεσποινίς (ετών 44ων) Καϊλή;

Όχι!

Καί διατί δεν είναι, ρέ νομπελίστα Εργοδότη;

-Διότι υπάρχουν δύο ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΩΤΕΡΟΙ λόγοι καταδίκης του Σκατάρ· γιά τους οποίους, όμως, δεν μιλάει κανείς. Ούτε τα Δυτικά ΜΜΕ, ούτε οι Βέλγοι, ούτε αι Ευρώπαι, ούτε η εγχώριος ηλίθια Αριστερά. Όσο γιά την (με το αζημίωτο…) διαφήμιση, που τού ‘κανε στας Ευρώπας η δεσποινίς (ετών 44ων) Καϊλή, εχέσθημεν. Αν θύμωσαν οι διάφοροι Βέλγοι με τη διαφήμιση, να πάνε να μάθουν την Ελληνική παροιμία: «- Σιγά μή στάξει η ουρά του ποντικού!»

[…Παλιά, που είχανε πιθάρια με λάδι στα υπόγεια, καμιά φορά βρίσκανε μέσα στο λάδι να κολυμπάνε ποντίκια. Τα πιάνανε οι υπηρέτριες με αηδία («- Τά τά τά!!! Πίφφφ!!!») καί τα πετούσαν έξω απ’ το πιθάρι. Αλλά, αν δείχνανε περισσή (καί περιττή) προσοχή στο εξωπέταγμα του ποντικού, επενέβαινε ο νοικύρης του σπιτιού κι έλεγε: «- Σιγά μή στάξει η ουρά του ποντικού!» Εξ ού καί η παροιμία.

Εδώ, κολυμπούσε ολόκληρος μέσα στο λάδι, τις μάρανε τις υπηρέτριες το να μή στάξει η ουρά του ξανά μέσα στο δοχείο; Έτσι κι αλλοιώς, το λάδι ήταν πλέον μαγαρισμένο κι άχρηστο γιά φαγητό.

Από κάτι τέτοια πιθάρια στα υπόγεια, βγήκανε κι οι εκφράσεις: «σα λαδωμένος ποντικός», καί «σαν αλευρωμένος ποντικός».]

. . . . . . . . . . .

Ο πρώτος λόγος, είναι ότι το Σκατάρ χρηματοδοτεί την Τουρκία. Διαρκώς. Με τεράστια ποσά. Με τα οποία η Τουρκία αφ’ ενός καλύπτει τις (μεγάλες…) τρύπες της οικονομίας της, αφ’ ετέρου προμηθεύεται όπλα.

Κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η Τουρκία (με τα όπλα που προμηθεύεται από το Σκαταριανό χρήμα) γενοκτονεί τους Κούρδους. Καί δεν μιλάμε γιά εξήμιση χιλιάδες νεκρούς, αλλά γιά πολλούς περισσότερους.

Εν ολίγοις, το Σκατάρ χρηματοδοτεί εν γνώσει του ένα φασιστικό κράτος – υπότροπο εγκληματία.

Καί, όπως καταλαβαίνετε, η Τουρκία ΔΕΝ θα σταματήσει εκεί. Κάποια στιγμή (μετά τους Κούρδους) θά ‘ρθει κι η σειρά μας να δοκιμάσουμε τα «παιχνιδάκια», που αγοράζονται από τους Τουρκαλάδες με τα λεφτά του Σκατάρ.

Αυτά, όχι μόνον δεν τα βλέπουν οι διάφοροι Βέλγοι καί οι εγχώριοι ηλίθιοι αριστεροί ( ; )… αλλά, καί να τα βλέπουν, στα παπάρια τους. Οι από καθέδρας σαχλαμάρες της Καϊλή τους πείραξαν, αυτουνούς!…

[Τί να τους κάνουμε!… Φέτος κρυώνουν κιόλας, οι Ευρωπαίοι, οπότε δεν είναι να πολυ-τσατίζονται με κράτη που πουλάνε πετρέλαια καί λοιπά καύσιμα. Αλλά οι νεκροί εργάτες… άααα, κακό Σκατάρ, εμείς εδώ εις τας Ευρώπας είμεθα μπολιτισμένοι στην εργατική νομοθεσία, καί δεν τα σηκώνομεν κάτι τέτοια! Όλα κι όλα!!!]

. . . . . . . . . . .

- Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι τσατίστηκαν οι ηπαπαραίοι. Οι οποίοι είχαν καλομάθει επί δεκαετίες να καθορίζουν την τιμή του δολλαρίου καί την τιμή του πετρελαίου («πετροδολλάρια») μονομερώς καί να παίζουν γεωπολιτικά παιχνιδάκια… συνεπικουρουσών διαφόρων δικών τους κελεμπιοφορεμένων μαριονεττών.

Καί τώρα, που το Σκατάρ τους την έκανε (κι αυτό!) γυριστή καί κόλλησε στον «άξονα του κακού» Ρωσσίας / Τουρκίας / Ιράν, τους κακοφαίνεται… εξ ού καί κακό το Σκατάρ, που δολοφονεί οικοδόμους γηπέδων… «- Ντά ντά ντά, κακό Σκατάρ! Κακό!» Κι όποιος το επαινεί, θα τον πάρει καί θα τον σηκώσει.

Λιγάκι παιδιάστικη αυτή η εκδικητικότητα, σαν κανενός «μπούλη» Δημοτικού σχολείου (σε στύλ: «- Τώρα θα δείς!»), αλλά ουδέποτε η ηπαπαραίϊκη πολιτική καί διπλωματία είχαν σοβαρώτερο μυαλό. (Καί τί διπλωματία να περιμένεις από γκάνγκστερζ, δηλαδή; )

. . . . . . . . . . .

[…Τώρα, βέβαια, καί η Σουηδική Αραβία τους την έχει κάνει γυριστή από καιρό, αλλά εκεί δεν μιλάνε οι ηπαπάρα (παρά την τρομερή τσατίλα τους καί μ’ αυτήν), διότι η Σουηδική Αραβία είναι πολύ καλός πελάτης γιά τα δικά τους όπλα· καί δεμπανα γενοκτονεί Υεμεναίους, ά λά Τουρκία με Κούρδους!

Κι εδώ μιλάμε γιά γερό ρίξιμο στους γκάνγκστερζ!

Τις περασμένες δεκαετίες, τί κάνανε οι ηπαπαραίοι;

Παίρνανε το Σαουδαραβικό πετρέλαιο μπίρ παρά (διότι το δικό τους το κρατούσαν γιά καβάτζα – γιά να εκβιάζουν -ως μονοπώλιο- στο μέλλον τους πάντες, όταν θα τελείωναν τα αποθέματα των χωρών του Κόλπου).

Το μεταπουλούσαν με κέρδος – τόσο στη δική τους αγορά, όσο κι αλλού. (Όπως ακριβώς κάνουν τώρα με το Ρωσσικό πετρέλαιο -ώ, ναί!!!-, ενώι η ηλίθια Ευρώπη προτιμάει να ξεπαγιάζει καί να πληρώνει νταβατζηλίκι στους ηπαπαραίους -την τιμή του ίδιου Ρωσσικού πετρελαίου με καπέλλο εφτά φορές απάνω-, γιά να τιμωρήσει τους κακούς Ρώσσους, «- Ντά ντά ντά, νά στον πωπό, κακοί Ρώσσοι, παλιόπαιδα!»)

Καί τους διεφθαρμένους σεΐχηδες τους πληρώνανε ένα εξήμισυ τοις εκατό (6.5%) του κόστους σε «ρευστό χρήμα» / δολλάρια-φωτοτυπίες (υπεραρκετό, γιά να πουλάνε μούρη οι διάφοροι γυιοί των σεΐχηδων, γκαζώνοντας με Φερράρι καί διάγοντες βίον πολυτελή ανά την υφήλιο), καί το υπόλοιπο σε εβραίϊκα κωλόχαρτα – ομόλογα, κτλ!

Έ, αυτόν ακριβώς τον λουφέ τους χάλασε των ηπαπαραίων ο τωρινός πρίγκηπας!

- Ο Αλλάχ να τον έχει καλά, τον άνθρωπο, να τους τη σπάει! 🙂 🙂 ]

. . . . . . . . . . .

- Συνεπώς, η ξανθιά πλήρωσε (εκτός απ’ την απληστία καί τη χαζομάρα της, καί) την τρομερή εκδικητικότητα των ηπαπάρα. Τίποτ’ άλλο.

Ούτ’ αυτά τα βλέπουν τόσο αι Ευρώπαι, όσο καί η εγχώρια ηλίθια Αριστερά ( ; ). Κι αν τα βλέπουν, σιγά μην (τολμήσουν να) τα ξεστομίσουν!

Τίποτ’ άλλο – διότι φοβάμαι πως φλυάρησα σε ήδη γνωστά πράγματα. Γνωστά, βέβαια, σε όσους χρησιμοποιούν το μυαλό τους καί κάνουν τον κόπο να ψάχνουν. Όχι σε Ζά.

. . . . . . . . . . .

Επίμετρον – Αι γεναίκαι

- Δεν θ’ άφηνα την ευκαιρία να ρίξω καί μιά μίνι ανάλυση στο ψυχολογικό προφίλ της σημερινής ανόητης Ελλαδέζας, που φέρεται σαν την ετών 44ων δεσποινίς.

Δεν το κάνω από κακία / αντρικό εγωϊσμό, επειδή (όντως) δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να πάω μαζί με τη λεγάμενη – η οποία όντως είναι ωραία γυναίκα.

[Όντως, εκ τρίτου, ποτέ δεν ήμουν από τους άντρες, που θα της τραβούσαν την προσοχή – ποτέ δεν ήμουν ούτε μέλος της μανδάμ Εξουσίας, ούτε κονομημένος. Αλλά, αφ’ ενός έχω πάει με πολύ αξιολογώτερες γυναίκες απ’ την αφεντιά της (τις οποίες θα ευγνωμονώ όσο ζώ, διότι με ανέβασαν στον Παράδεισο), αφ’ ετέρου ρώτα κι εμένα, μπάρμπα! Τη δική μου τη γνώμη!

Έ, λοιπόν, ποτέ δεν θα καταδεχόμουν, ως άντρας, να μπω σε σύγκριση με τους ντενεκέδες εκπροσώπους της μανδάμ Εξουσίας καί του χρήματος· κι ακόμη, τη δεσποινίς τη θεωρώ καί κρυόκωλη, καί χαζή· άρα, καί να με παρακαλούσε, δέεεεννν… Αναγνωρίζω, βέβαια, ότι αλλονών τους τρέχουν τα σάλια γι’ αυτήν, αλλά εγώ δέεεννν.]

Ό,τι πω εδώ παρακάτω, θα το πω από οίκτο γιά την κατάντια των περισσοτέρων σημερινών Ελλεεινίδων. (Μπας καί συνέλθει καμιά τους.)

. . . . . . . . . . .

- Είτε μας αρέσει, είτε όχι, η γυναίκα κρατάει το βασικό κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια. Κι άμα η γυναίκα πάρει τον στραβό δρόμο, τότε τελείωσαν όλα! Ποιά πατρίδα να υπερασπίσεις, μετά!…

Λοιπόν, η σημερινή Ελλαδέζα κάνει τα εξής βασικά (καί πολύ χοντρά) λάθη:

- «Αφροδισιάζεται» (να μην το πω λαϊκώς πως…) με την Εξουσία. (Καί το χρήμα – αλλ’ αυτό το κυνηγάνε όλες εξαπανέκαθεν! lol!!!)

Νομίζει ότι, επειδή είναι όμορφη, θα πέσει η κοινωνία να την προσκυνήσει. (Κι άμα πάρει καί κανένα πτυχιάκι, έ! εκεί είναι, που καβαλλάει αγρίως το καλάμι!)

Είναι ξερόλας.

Δεν καταλαβαίνει τίποτε από κοινωνικές / οικονομικές κρίσεις, ούτε θέλει να καταλάβει. («- Ποιά κρίση;», σου λέει. «Αφού εγώ περνάω καλά, δεν με νοιάζει καμμία κρίση!» «- Μά, δεν βλέπεις πόσοι αυτοκτονούν από απελπισία;» «- Άει παράτα με!», η απάντηση της Ελλαδέζας γιαλαντζή αυτοκράτειρας.)

Δυστυχως, καμμία γυναίκα αυτής της νοοτροπίας δεν βλέπει ότι:

Οι εκπρόσωποι της μανδάμ Εξουσίας είναι ντενεκέδες ξεγάνωτοι. (Αλλοιώς, δεν θα ήταν Εξουσία! Δεν θα το επιτρέπανε τα μεγάλα αφεντικά στις στοές της αγγλίτσας καί των ηπαπάρα.) Κι όταν τις χαρούν καί τις βαρεθούν, τις πετάνε στα σκουπίδια, διότι έχουν σειρά νεώτερες κι ομορφώτερες… καί κλάααααμμα μετά, οι κυρίες!

Η Εξουσία δεν είναι μόνιμη κατάσταση. (Πχ, πού βρίσκεται τώρα το πάλαι ποτέ μέγα καί τρανό Πασόκ; Πασόκοι βρίσκονται παντού, ως υπουργοί καί τα ρέστα, ναί· αλλά το «όλον» Πασόκ, που έδινε στον κάθε χωριάτη χρήμα «μαζί τα έτρωγαν», πού βρίσκεται; Είναι ζήτημα αν σε μιά δυό τετραετίες -κι αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, με εκλογές κτλ- θα μπορεί να μπεί στη Βουλή.)

Τα νιάτα καί οι ομορφιές δεν κρατάνε γιά πάντα· άλλως τε, η ομορφιά είναι πλέον πληθωριστικό χαρτονόμισμα. Όμορφες υπάρχουν αμέτρητες· τις άσχημες είναι, που τις ψάχνουμε σήμερα με το κυάλι!

Τα πτυχία είναι επίσης πληθωριστικό χαρτονόμισμα. Τά ‘παμε… στη χώρα μας, οι 4 στους 10 έχουν κορνιζωμένο κάποιο κωλόχαρτο. Οι τέσσερεις στους δέκα! («- ‘Κωλόχαρτο’, ρέ Εργοδότη;» Ναί… άμα δείς πώς ψηφίζουν… Τζάμπα το πήραν, άρα κωλόχαρτο άνευ αξίας. Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα.)

Ειδικά γιά τα πτυχία, υπάρχουν κάποιες σχολές, των οποίων οι απόφοιτοι νομίζουν πως πιάσανε τον πάπα απ’ τ’ αρχίδια!

[Γιά να μαθαίνετε: κάποτε, μετά το χουνέρι που έπαθαν στη Ρώμη με την πάπισσα Ιωάννα, το κάνανε αυτό στους υποψήφιους πάπες, γιά να διαπιστώσουν πως πράγματι είναι άντρες. Κι από ‘κεί μας έμεινε η έκφραση.

Το έθιμο καταργήθηκε επί πάπα Βοργία, ο οποίος δεν είχε αφήσει γυναίκα γιά γυναίκα, που να μην τη γκαστρώσει. Δεν χρειαζόταν πλέον απόδειξη, αν ο πάπας είναι άντρας! 🙂 ]

Κάτι Ιατρικές, κάτι Αρχιτεκτονικές… λες κι οι υπόλοιποι δεν είμαστε επιστήμονες! Λες καί σπουδάσαμε πώς ν’ αρμέγουμε γίδγια, καί να βγάζουμε τυρί. Ρέ ούστ, ψωνάρες!!! 🙂

. . . . . . . . . . .

- Οπότε, η δεσποινίς ετών 44ων έκανε όλα τ’ ανωτέρω λάθη μαζεμένα!!!

Προφανώς δέχτηκε ασμένως από μικρή τις κολακείες των πλησίον της ατόμων (γονέων, κτλ – «- Κορίτσι μου, εσύ, όμορφο!»), την ψώνισε (δεύτερη φορά) με το πτυχίο που πήρε (Αρχιτεκτονική), άρχισε τα κολλητηλίκια με την μανδάμ Εξουσία, άπαντες οι αρσενικοί του κύκλου της προφανώς της έκαναν όλα τα χατήρια, πέρναγε ζωή καί κότα…

…Αλλά το τελευταίο λάθος της, ήταν το καθοριστικό!

- Ο ξερολισμός (συν, υποθέτω, μιά μπουρτζοβλάχικη νοοτροπία: «- Δεν θα με ξεγελάσει κανείς εμένα, διότι είμαι πονηρή!») την οδήγησε στο να ζητήσει μετρητά στο χέρι… κι όχι κατάθεση σε κάποιον λογαριασμό σε κάποιον φορολογικό Παράδεισο, με ίχνη μή ανιχνεύσιμα από φορολογικές μπατσαρίες ηπαπαραίων καί λοιπών. (Όπως κάνουν οι λοιποί πωλητικοί. Δεν της μάθανε τίποτε, τόσα χρόνια; ) Κι έτσι, την πάτησε όπως την πατάνε κάτι ανόητοι πρόεδροι τριτοκλασάτων ομάδων, που πάνε να στήσουν αγώνες με ανταλλαγή μετρητών κάτω απ’ το τραπέζι στην πιτσαρία του γνωστού, καί τους πιάνουνε στα πράσσα.

[Ηλίθιο κόλπο, ούτε κάν γιά τη δεκαετία του 1960! Αυτές οι δουλειές γίνονται μέσωι του παρανόμου στοιχήματος, κατά Σιγκαπούρη μεριά. Μόνο κάτι ξερόλες δικοί μας νομίζουν πως τα στησίματα αγώνων γίνονται μ’ αυτόν τον τρόπο – καί με τηλεφωνικές συνεννοήσεις των διεφθαρμένων προέδρων, όπου μιλάνε στα ίσα γιά το τί πάνε να κάνουν.]

. . . . . . . . . . .

- Γιά το τέλος, σας φυλάω καί μία έκπληξις! Έτσι, γιά να δήτε μέχρι πού φτάν’ η χάρη μου! lol!!!

- Κάποτε, πολλά-πολλά χρόνια πρίν, είχα γνωρίσει αρχιτεκτόνισσα (ναί! – όχι από σχολή στην Ελλάδα, αλλά απόξω, από σοβαρή χώρα), ξανθιά (ναί! – ορίτζιναλ), ψώνιο (ναί, εκ τρίτου!), γκομενάρα (επίσης ναί!)… καί που -δυστυχώς- πολύ κωλοτριβόταν με τη μανδάμ Εξουσία. (Αναμενόμενο, όμως.) Όλα τα κακά καί απευκταία γνωρίσματα τέτοιων γυναικών μαζεμένα, δηλαδής. Μονάχα ο ξερολισμός της ήτανε αρκετά περιορισμένος (διότι, προφανώς, έμαθε από την ξένη νοοτροπία του σοβαρού κράτους, που λέγαμε) : της άρεσε ν’ ακούει καί να μαθαίνει, σε θέματα που δεν γνώριζε.

- Αυτηνής, όμως, η διαφορά με την δεσποινίς ετών 44ων ήταν πως ήταν έξυπνη. Είχε κι ένα άλλο όντως σημαντικό προσόν: ήταν τηλεπαθητική. Αλλά, δυστυχώς, ούτε η εξυπνάδα της, ούτε η τηλεπαθητική της ικανότητα της επέτρεψαν να δεί, ότι απ’ αυτόν που νταραβεριζόταν, θα έτρωγε χυλόπιττα.

- Την προειδοποίησα, αλλά δέν μ’ άκουσε· ήταν το μόνο, όπου δεν μ’ άκουσε καί δεν με πήρε στα σοβαρά – καί συνέβη. Όταν της είπα ότι στα ερωτικά είμαι πιό έμπειρος απ’ αυτήν, διότι έχω φάει χυλόπιττα απ’ τα 16 μου, ενώι αυτή ποτέ, γελούσε γιά κανα δεκάλεπτο. Μετά το …έδεσμα, βέβαια, δεν γελούσε καθόλου, αλλά τί τα θες! Οι καλές συμβουλές πρέπει να εκτιμώνται εγκαίρως.

Μπαγιάτικες, δεν λένε.

Όπως ούτε κι οι χυλόπιττες.

. . . . . . . . . . .

Αυτά, κυρίες μου!

- Γιά να σας δώ, τώρα, εσάς τις καραψωνισμένες… Θα ξαναπάτε να γλείψετε την Εξουσία, μετά την ανάγνωση του παρόντος; Ή, μήπως, νομίζετε ότι οι χυλόπιττες κι οι φυλακές του Βελγίου δεν είναι γιά σας;

Market pass: Επισιτιστικό δελτίο ή αριστερά του χαβιαριού .

 

https://www.in.gr/

«Market Pass» και «Food Pass» στην Ελλάδα του 1953 – Η υποτίμηση της δραχμής και ο Μαρκεζίνης (φωτο)

 Δημοσιεύτηκε στις 21/12/2022

---

Στις μέρες μας χρησιμοποιείται μια ιδιόμορφη και άκρως ιδεολογική γλώσσα αυτή της λεγόμενης πολιτικής ορθότητας -«political correct»- για να περιγράψει σειρά κοινωνικών φαινομένων και σχέσεων με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνεται πλήρως η σχέση του ανθρώπου με το κοινωνικό και φυσικό του περιβάλλον και πάνω από όλα η σχέση του με τους άλλους ανθρώπους.

Γλωσσικό περιτύλιγμα

Αυτές οι «αμερικανιές» στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης που βαφτίζουν τον διαδικτυακό αυνανισμό ως «cyber sex», δίνουν διάφορους επιθετικούς προσδιορισμούς στη φτώχεια όπως πχ «ενεργειακή φτώχεια» και αποτελούν το απάγαυσμα της μεταφυσικής προσδίδοντας στα δημιουργήματα του ανθρώπου νοητικές ιδιότητες που μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος διαθέτει (πχ «έξυπνες» πόλεις, «έξυπνες» συσκευές, κλπ) σήμερα έχουν γίνει το κυρίαρχο σύστημα επικοινωνίας και «συννενόησης» των ανθρώπων στον 21ο αιώνα.

• Market pass: Επισιτιστικό δελτίο ή αριστερά του χαβιαριού; – Τι θα ψηφίσουν τα κόμματα στη Βουλή

Ουσιαστικά, μέσα από αυτό το «χολιγουντιανό» και δήθεν προοδευτικό γλωσσικό μοντέλο (το οποίο ενίοτε καταλήγει σε μια καθαρά γκαιμπελική γλώσσα όπως πχ να βαφτίζεται στήριξη της εργασίας η αναστολή της σύμβασης εργασίας, ή ακόμα να αποκαλούνται σχεδόν οι πάντες μεσαία τάξη) επιχειρείται η νοηματοδότηση μιας έρημης, μίζερης και αδιέξοδης πραγματικότητας που μόνο η «γυμνή» κινηματογραφική γλώσσα του ιταλικού νεορεαλισμού θα μπορούσε να αποδώσει αποδομώντας κάθε γυαλιστερό και φανταχτερό περιτύλιγμα με το οποίο την ενδύει η γλώσσα του κυρίαρχου δυτικού προτύπου.

Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει η καθιέρωση των διαφόρων «pass» για τη διαχείριση της κρίσης και σε πρώτο πλάνο της ακρίβειας. Οι κυρίαρχες ελίτ για να κρύψουν το σύνδρομο της Μαρίας Αντουανέτας που τις διακατέχει βαφτίζουν με φαντεζί ονόματα και πάντοτε αγγλιστί τα διάφορα «κουπόνια» και «δελτία» της φτώχειας και της ανέχειας. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το περιβόητο «food pass» ή «market pass».

Εβδομήντα χρόνια πριν

Μας το θύμισε σήμερα από το βήμα της Βουλής με το δικό του τρόπο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Κώστας Σκανδαλίδης, ο οποίος ανέγνωσε ένα ατομικό δελτίο επισιτισμού του 1953 λέγοντας χαρακτηριστικά «Εβδομήντα χρόνια πριν» και επιτέθηκε στην κυβέρνηση προσθέτοντας: «Νομίζω ότι η προεκλογική Ελλάδα γυρίζει σήμερα εβδομήντα χρόνια πίσω, για τη μεθοδολογία που διάλεξε η κυβέρνηση».

Συμπλήρωσε δε: «Όλες οι κυβερνήσεις έκαναν και κάνουν προεκλογικές παροχές. Δυστυχώς, όμως, εσείς της ΝΔ για άλλη μια φορά γίνεστε πρωταθλητές και πρωτοπόροι. Πουθενά στην Ευρώπη και στον πολιτισμένο κόσμο δεν διανοήθηκαν να θεσπίσουν ένα μέτρο τέτοιας μορφής, που να δίνει ένα ελάχιστο μπαχτσίσι στον καταναλωτή και να ανοίγει έναν πόλεμο στην κοινωνία. Γιατί καθιστά ευάλωτο τον καταναλωτή σε μια αγορά που η σύγκρουση συμφερόντων και η κοινωνική ρήξη παίρνει πια άγρια μορφή».

Κουπόνια άρτου και ειδών παντοπωλείου

Η φωτογραφία αυτή του ατομικού επισιτιστικού δελτίου στο οποίο αναφέρθηκε ο κ. Σκανδαλίδης, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και κυρίως στα λεγόμενα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (social media – ένας ακόμα όρος της εποχής της λεγόμενης πολιτικής ορθότητας. Πόσο κοινωνική είναι η «δικτύωση» όταν η επικοινωνία των ανθρώπων δεν είναι άμεση και φυσική αλλά διαμεσολαβείται από ηλεκτρονικές συσκευές που χειρίζεται ατομικά κάθε άνθρωπος πίσω από μια οθόνη;) αμέσως μετά την ανακοίνωση του μέτρου από τον πρωθυπουργό κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκαμε από την σελίδα «Πάλαι ποτέ στο Βύρωνα» στο facebook παρόμοιες φωτογραφίες του 1953 με τον τίτλο «ατομικό επισιτιστικό δελτίο» Ιανουαρίου – Απριλίου του υπουργείου Εμπορίου (Διεύθυνσις Διανομών) αλλά και άλλες, όπως «κουπόνια άρτου» και κουπόνια για την αγορά ειδών παντοπωλείου.   

Η υποτίμηση της δραχμής

Σύμφωνα με το συνοδευτικό -γι’ αυτές τις φωτογραφίες- κείμενο της σελίδας «Πάλαι ποτέ στο Βύρωνα», τα εν λόγω ατομικά δελτία επισιτισμού και κουπόνια καθιερώθηκαν στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο πόλεμο.

Ειδικότερα για το 1953 πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι το έτος υποτίμησης του τότε εθνικού νομίσματος, της δραχμής με υπουργό Συντονισμού στην κυβέρνηση Παπάγου τον Σπύρο Μαρκεζίνη. Το βράδυ της 9ης Απριλίου 1953, ο Σπύρος Μαρκεζίνης, με ραδιοφωνικό μήνυμά του, ανακοινώνει την υποτίμηση του νομίσματος. Η δραχμή υποτιμήθηκε βίαια έναντι του δολαρίου (από τις 15.000 στις 30.000 δραχμές).

Η υποτίμηση έφερε και την κατάργηση διοικητικών και αγορανομικών περιορισμών όπως τα δελτία σίτισης και τα διάφορα κουπόνια. Η ανακοίνωση της υπότιμησης της δραχμής έγινε στις 9 Απριλίου 1953 επειδή ήταν Μεγάλη Πέμπτη και ακολουθούσε πενθήμερη αργία, για να μην διαταραχθεί το χρηματιστήριο. © πηγή: in.gr

Η Προπαγανδα για τους ευαλωτους ..

https://harrytsopanos.blogspot.com/

 Καθε τοσο ακουμε τις ανακοινωσεις των κυβερνωντων οτι θα δοθουν τοσα χρηματα για τους ευαλωτους,ο κοσμος που δεν ξερει και δεν νοιαζεται για αυτα νομιζει οτι οι ευαλωτοι μεσα σε εναν πληθυσμο περνανε ζωη και κοτα με τα πενιχρα επιδοματα που δινει η καθε συμμορια που κυβερναει,δεν μπαινει στην διαδικασια να διαβασει τους ορους με τους οποιους δινονται αυτα τα επιδοματα,πιστευει οτι ο καθενας μπορει να τα παρει και βλαστημαει που αυτος πληρωνει φορους για να τρωνε πλουσιοπαροχα καποιοι αχρηστοι που"δεν θελουν να δουλεψουν"μερικοι τεμπεληδες δηλαδη.

Αυτο βολευει τις συμμοριες που μοιραζουν τα επιδοματα αυτα,τις βολευει να μην ξερει ο κοσμος ποσο λιγοι τελικα θα επωφεληθουν απο αυτα,φυσικα σε καθε ευκαιρια μνημονευουν τους ευαλωτους και ποσο πολυ προσπαθουν να τους βοηθησουν με καθε μετρο που παιρνουν.

Ολη η αναλγησια και η κοροιδια μαζεμενη σε αυτες τις συμμοριες ειναι.

Παραδειγματα?

- Προσφατα εγινε ολοκληρο θεμα με τις δηλωσεις Χατζηδακη...του γνωστου που τον παρακολουθει ο Κουλης αλλα το εκανε γαργαρα μην χασει το υπουργειο...οτι:

- Ζαπλουτοι με πολλα ακινητα κοροιδευουν τον Οαεδ και παριστανουν τους ανεργους για να παιρνουν τα πλουσια επιδοματα που δινει αυτος ο τελειως αχρηστος οργανισμος.

- Ο Χατζηδακης ξερει οτι αυτο που λεει ειναι ψεμα,ξερει επισης οτι οσοι..και ειναι πολλοι ....δεν ασχολουνται η δεν ξερουν τι ακριβως δινει ο Οαεδ και πως καποιοι μπορουν να παρουν π.χ. το επιδομα ανεργιας. ....

- Θα πιστεψουν τον ανεπαγγελτο υπουργο και τα καναλια που το ειχαν πρωτο θεμα ...λες και δεν μπορουσαν τα καναλια να κανουν ενα ρεπορταζ για να μαθουν τις διαδικασιες και να ξεφωνησουν τον ανεπαγγελτο υπουργο για τα ψευδη που λεει.

- Του εστειλα λοιπον ενα email στο γραφειο του και του εξηγησα ποιοι παιρνουν επιδομα ανεργιας η επιδομα μακροχρονια ανεργου,με τι δικαιολογητικα και για ποσο χρονο,γιατι εχουν αφησει τον κοσμο να πιστευει οτι ο ανεργος επιδοτειται αιωνια και οχι μονο 12 μηνες το μαξιμουμ.

- Το εχετε διαβασει σε καμια εφημεριδα η ακουσει σε κανενα καναλι αυτο?

ΟΧΙ

Ελάχιστο εγγυημενο εισοδημα

Εχουν βαλει τοσους περιορισμους που ενα πολυ μικρο ποσοστο ευαλωτου πληθυσμου μπορει να κανει αιτηση για να το λαβει...

- Απεχθες ειναι οτι δεν το δινουν σε οσους φιλοξενουνται,δηλαδη...αν εισαι ανεργος,δεν εχεις κανενα εισοδημα,ΜΗΔΕΝ,και ζεις με την οικογενεια σου,σε φιλους η σε φιλοξενουν ακομα και αγνωστοι δεν εχεις δικαιωμα να παρεις αυτο το επιδομα,σας το εχουν πει σε ολους εσας που νομιζετε οτι ετσι ευκολα το δινουν?

- Εχει υποχρεωση να σε ταιζει αυτος που σε φιλοξενει?

Αν ζει και ο ιδιος με ελαχιστα?

Αναγκες αλλες δεν εχεις?

- Επισης ακομα και αν παιρνεις το επιδομα μακροχρονια ανεργου η το επιδομα ανεργιας,...πρεπει να περιμενεις 6 μηνες απο την τελευταια πληρωμη αυτου του επιδοματος για να μπορεσεις να κανεις αιτηση για το Ελαχιστο εγγυημενο εισοδημα.

Καποιος δηλαδη που επαιρνε 200 ευρω επιδομα μακροχρονια ανεργου για 12 μηνες  και τελειωσε πρεπει να περιμενει 6 μηνες χωρις κανενα εισοδημα και μετα να κανει αιτηση για το Ε.Ε.Ε.

Τους εξι μηνες τι θα τρωει?Θα εχει αποταμιευσει απο τα 200 ευρω που επαιρνε τον μηνα? 

- Ετσι ενδιαφερονται για τους ευαλωτους,εχουν την εντυπωση οτι ενας που επι ενα χρονο ζει με 200 ευρω τον μηνα (δεν ζει κανεις με τοσα εκτος αν τον βοηθαει καποιος αλλος οικονομικα) ...μπορει να περιμενει 6 μηνες μετα το τελευταιο επιδομα για να κανει αιτηση για το επομενο.

- Οι ανθρωποι αυτοι που σχεδιαζουν αυτα τα μετρα ειναι γελοιοι και επικινδυνοι. Ασχετοι με την πραγματικοτητα.

Σας το εχει πει κανενα καναλι αυτο?

- Οσοι ειναι ανω των 60 ετων,χωρις εισοδημα που λογικα θα επαιρναν συνταξη πριν οι εγκληματιες ανεβασουν το οριο ηλικιας στα 67 αναγκαζονται να ζουν με 200 ευρω Ε.Ε.Ε.εχοντας να δωσουν εκτος απο τροφιμα και λογαριασμους αρκετα χρηματα σε φαρμακα,ποιος νοιαζεται?

- Αυτες τις μερες δινουν το επιδομα ακριβειας,θα σκεφτεστε ολοι εσεις που εργαζεστε οτι σας βγαινει η πιστη ενω αλλοι καθονται και περνανε τελεια παιρνοντας επιδοματα,ετσι θελουν να πιστευετε.

- Κι ετσι θα παρουν 250 ευρω αναμεσα σε αλλους και οσοι ειναι εως 24 μηνων ανεργοι.

Οσοι ειναι πανω απο 24 μηνες  Η δεν τρωνε

Η δεν ζουν  η κατι τρεχει με αυτους.

- Δηλαδη...μια γυναικα με 2 παιδια...παραδειγμα

- Ανεργη χωρις εισοδημα

δεν θα το παρει επειδη ειναι 25 μηνες χωρις δουλεια,οποτε δεν παιρνει ουτε επιδομα ανεργιας ουτε μακροχρονια ανεργου,αν τα επαιρνε και αυτα,διοτι τις περισσοτερες φορες οταν καποιος απολυεται δεν δικαιουται επιδομα ανεργιας η δικαιουται λιγοτερους μηνες λογω προυπηρεσιας.

- Και δεν θα το παρει επισης γιατι παιρνει επιδομα παιδιων,αυτα τα ελαχιστα ψίχουλα που δινουν στις οικογενειες με παιδια και νομιζουν οτι με αυτα μπορει να ζησει και να μεγαλωσει και παιδια.

- Νεοταξιτες υπαλληλοι του Σβαμπ και των παγκοσμιοποιητων.

-Να διευκρινησω οτι αναφερομαι σε ατομα που ειλικρινως ειναι ευαλωτα γιατι ξερω οτι δεκαδες και εργαζονται μαυρα και παιρνουν τα διαφορα επιδοματα,τους συναντησα στις ουρες που καναμε για την πρωτη αιτηση του ΚΕΑ,τοτε που ο Συριζα ξεφτιλισε καθε ανθρωπινη αξιοπρεπεια με το συστημα που ειχε δημιουργησει.

- Αυτα ειναι ελαχιστα παραδειγματα,οι υποσημειωσεις μεσα σε καθε αποφαση βοηθειας σε ευαλωτους ειναι δεκαδες,τοσες που να αποκλειουν την πλειοψηφια και να δινουν τελικα την βοηθεια αυτη σε ελαχιστους απο οσους την εχουν αναγκη,και δεν ειναι θεμα αριστερης η δεξιας συμμοριας αυτο,και τα δυο κομματα εχουν την ιδια φιλοσοφια,μην σας πω οτι ο Συριζα που θελει να πιστευει οτι ειναι αριστερο κομμα ειναι χειροτερος απο την δεξια του Κουλη.

- Αυτες ειναι λιγες απο τις περιπτωσεις που δεν αναφερονται στα καναλια,στα σαιτ και τις εφημεριδες,που καποιος δεν θα μπει στον κοπο να τις ψαξει,εκτος αν ειναι ευαλωτος,και να τις ψαξει τι θα γινει?

- Τιποτα,σου λενε αυτο αναφερει η αποφαση και δεν μπορεις να πεις και κατι,εδω υπαρχει ο Γενικος γραμματεας για την καταπολεμηση της φτωχειας στο Υπουργειο εργασιας που δεν ξερει οτι για να παρει καποιος τροφιμα που μοιραζει το ΤΕΒΑ πρεπει να ειναι γραμμενος στο Ε.Ε.Ε. και συμβουλευει οσους δεν ειναι να παρουν τροφιμα απο εκει για να ζησουν,οσο μπορει να ζησει καποιος με τα ελαχιστα που δινει το ΤΕΒΑ,μετα υπαρχουν οι καδοι απορριματων και στο τελος η κλεβει κανεις για να ζησει η πεθαινει ησυχα και ανωδυνα,γιαυτο οποτε ακουτε τυπους σαν την Μιχαηλιδου,τον Σταικουρα η οποιον αλλον απο την συμμορια του Κουλη να μιλαει για ευαλωτους και βοηθεια σε αυτους μην πιστευετε λεξη.

- Ελαχιστοι θα ωφεληθουν αλλα εσεις θα νομιζετε οτι χιλιαδες αχρηστοι τεμπεληδες τρωνε απο τους φορους σας.

Και δεν ειναι ετσι.

- Και θα το αναφερω ακομα μια φορα και εδω

Το bluetooth που αγορασε ο διοικητης του Οαεδ με 200 ευρω χρεωνοντας το στο κρατος

- Ειναι ισοποσο με το μηνιαιο επιδομα ενος ευαλωτου για τον οποιον ολοι σφαζονται να βοηθησουν στην κυβερνησαρα του Κουλη.

- Κι οι υπολοιποι της συμμοριας εχουν φαει με κουταλες δεκαπλασια,εκατονταπλασια.

Απόπειρα αυτοκτονίας ΤΟΥ Χρήστου Ζαχόπουλου . στις 20, προέβη σε απόπειρα αυτοκτονίας, οπότε και υπέστη βαριές κακώσεις.

tanea.gr TANEA Team 21 Δεκεμβρίου 2007

Σοκ και δέος στο Μαξίμου

- Στη δίνη ενός μείζονος πολιτικού σκανδάλου μπαίνει η κυβέρνηση, με κεντρικό πρόσωπο τον στενό συνεργάτη και προσωπικό φίλο του Κώστα Καραμανλή, Χρήστο Ζαχόπουλο, ο οποίος νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στη εντατική του «Ευαγγελισμού».

- Η απόπειρα αυτοκτονίας του πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού πάγωσε χθες το μεσημέρι το κυβερνητικό στρατόπεδο. Μετά το αρχικό σοκ, στο Μαξίμου σήμανε γενικός συναγερμός για την πολιτική διαχείριση της υπόθεσης, αφού κρίθηκε ότι η απονενοημένη κίνηση Ζαχόπουλου μπορεί να εξελιχθεί σε τορπίλη για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον Πρωθυπουργό. Κυβερνητικά στελέχη δεν έκρυβαν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις που δρομολογούνται, αναγνωρίζοντας ότι ο Χρήστος Ζαχόπουλος δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο στην κυβερνητική μηχανή, αλλά «εκλεκτός του Κων. Καραμανλή, που για περισσότερο από τρία χρόνια κρατούσε ουσιαστικά και τα ηνία του υπουργείου Πολιτισμού».

- Ροζ ιστορίες

Η φημολογία για ροζ ιστορίες και προσωπικές έριδες του πρώην γραμματέα, αλλά και για υποθέσεις με οικονομικό αντικείμενο που διαχειρίστηκε στο ΥΠΠΟ έδωσαν και πήραν χθες στη Ν.Δ., αλλά όλοι παραδέχονταν ότι η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο σκάνδαλο, όχι τόσο από ενδεχόμενα στοιχεία τέτοιας κλίμακας, αλλά λόγω του «ειδικού πολιτικού ρόλου» του Χρ. Ζαχόπουλου και της ειδικής σχέσης του με τον Κ. Καραμανλή.

- Ύστερα από αλλεπάλληλες συσκέψεις που έγιναν χθες στο απόγευμα στο Μαξίμου, στις οποίες συμμετείχε και ο Πρωθυπουργός, αποφασίστηκε η κυβέρνηση να κρατήσει σαφείς αποστάσεις από την υπόθεση, δίνοντας έμφαση μόνον στην ανθρώπινη πτυχή της απόπειρας αυτοκτονίας, ενώ υπήρξε διακριτική εντολή προς υπουργούς και υφυπουργούς να αποφύγουν τις δηλώσεις ή να περιοριστούν σε ευχές για τη ζωή του πρώην γραμματέα.

- Αποστάσεις πανικού

Το μήνυμα αυτό εξέπεμψε ουσιαστικά και ο υπουργός Επικρατείας Θόδωρος Ρουσόπουλος, ο οποίος ευχήθηκε να διαφύγει τον κίνδυνο και άφησε να εννοηθεί ότι και η κυβέρνηση περιμένει απαντήσεις: «Όταν κάποιος φτάνει να κάνει το απονενοημένο διάβημα δημιουργείται ένα μεγάλο “γιατί”. Ελπίζουμε οι έρευνες να δώσουν απαντήσεις», είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

- Την αγωνία πάντως ότι μπορεί πλέον να ξετυλιχθεί ένα κουβάρι αποκαλύψεων που ενδέχεται να φέρουν σε δύσκολη θέση και τον Πρωθυπουργό δεν κρύβουν ούτε οι συνεργάτες του Κων. Καραμανλή. «Αυτή την ώρα καλούμαστε να διαχειριστούμε μια υπόθεση με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στην υπόθεση του Γιάννη Βαρθολομαίου. Ακόμη και εάν παραμείνουμε στο πλαίσιο μιας προσωπικής ιστορίας, η κυβέρνηση πολιτικά θα έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αυτή την ώρα ότι η κατάσταση δεν θα γίνει ακόμη χειρότερη...», έλεγε χθες το βράδυ κομματικό στέλεχος που είναι σε θέση να γνωρίζει τον προβληματισμό που υπάρχει στο Μαξίμου.

19 χρόνια φίλος και συνεργάτης

- Η ΣΥΝΔΕΣΗ του Πρωθυπουργού με τον Χρήστο Ζαχόπουλο ήρθε αναγκαστικά από χθες το μεσημέρι στο προσκήνιο. Γι΄ αυτό τον λόγο κυβερνητικοί παράγοντες έσπευδαν να επισημάνουν ότι «από καιρό ήταν κλειστοί οι δίαυλοι επικοινωνίας του Κων. Καραμανλή με τον Χρ. Ζαχόπουλο», ενώ τόνιζαν πως ο πρώην γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟ οδηγήθηκε στην έξοδο από το υπουργείο με εντολή του Μαξίμου.

- Ωστόσο, ο ίδιος ο πρώην γραμματέας δήλωνε σύμβουλος του Κων.Καραμανλή από το 1997 έως σήμερα, ενώ σημαντικό ρόλο για τις ημέρες παντοδυναμίας που πέρασε στο ΥΠΠΟ όλοι παραδέχονται στη Ν.Δ. ότι έπαιξε και η σύζυγος του Πρωθυπουργού. Ο Χρ. Ζαχόπουλος ήταν αντιπρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Ανέμη» που έχει ιδρύσει η κ. Νατάσα Καραμανλή, ενώ με την ανάληψη της προεδρίας του κόμματος από τον Κων. Καραμανλή ο Θεσσαλονικιός καθηγητής ανελίχθηκε και στο κομματικό στερέωμα της Ρηγίλλης, αναλαμβάνοντας τη θέση του αναπληρωτή γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της Ν.Δ. (1998-2000).

- Με τον Κων. Καραμανλή συνδέεται από το 1989, όταν ο Πρωθυπουργός πέρασε στην πολιτική και πρωτοεξελέγη βουλευτής στη Α΄ Θεσσαλονίκης. Ο Χρ. Ζαχόπουλος είχε κεντρικό ρόλο στη συνδικαλιστική παράταξη της Ν.Δ. στην τοπική ΕΛΜΕ (καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης) και στην πορεία και στις κεντρικές υπηρεσίες του κόμματος, ενώ υπήρξε στη Θεσσαλονίκη ο ιθύνων νους του φιλολογικού σωματείου «Ηγησόπολις» που, μεταξύ άλλων, διοργάνωνε εκδηλώσεις με βασικό ομιλητή τον Κ. Καραμανλή.

- Σε σύγκρουση με τους υπουργούς

- ΨΥΧΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ όχι μόνον με τους προϊσταμένους του υπουργούς και υφυπουργούς στο ΥΠΠΟ, αλλά σχεδόν με όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου ήταν ο Χρ. Ζαχόπουλος. Για πολλούς, το 2004, όταν ο Κων. Καραμανλής ανέλαβε και καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, ο Χρ. Ζαχόπουλος κινούσε τα νήματα στο υπουργείο και βρισκόταν σε μία σύγκρουση διαρκείας με τον τότε υφυπουργό Πέτρο Τατούλη (μαζί στη φωτό) η οποία οδήγησε στην έξοδο του βουλευτή Αρκαδίας.

- Πρωταγωνιστικό ρόλο συνέχισε να διαδραματίζει και επί υπουργίας Γιώργου Βουλγαράκη, ώσπου ήρθαν σε ρήξη λόγω της αλαζονικής εμφάνισης Ζαχόπουλου στην καμένη Αρχαία Ολυμπία. Ο καθηγητής από τη Θεσσαλονίκη, ωστόσο, επέζησε και μετά τις εκλογές, αλλά με τον (νέο υπουργό) Μιχάλη Λιάπη δεν βρήκε ποτέ κοινό βηματισμό... Οι σχέσεις του με τον εξάδελφο του Πρωθυπουργού ήταν μάλλον ψυχρές, ενώ το κλίμα στα ηγετικά κλιμάκια του ΥΠΠΟ είχε γίνει ακόμη πιο βαρύ τις τελευταίες εβδομάδες και λόγω του σκανδαλώδους διαγωνισμού για τις 148 προσλήψεις μονίμων υπαλλήλων, εκτός ΑΣΕΠ, στη Γενική Γραμματεία Ολυμπιακής Αξιοποίησης. Ο διαγωνισμός έχει παγώσει από τον κ. Λιάπη, αλλά κατά πληροφορίες ο πρώην γραμματέας ήταν από εκείνους που πίεζαν για την επικύρωση της λίστας των «επιτυχόντων».

- Στο στόχαστρο είχε βρεθεί την τελευταία περίοδο ο Χρ.

- Ζαχόπουλος και για τον κατάλογο των επιχορηγούμενων φορέων από το ΥΠΠΟ, τον οποίο προώθησε λίγο πριν παραιτηθεί. Μάλιστα, για την επιλογή των επιχορηγούμενων φορέων, αλλά και για την εξαίρεση άλλων, όπως ο Πανελλαδικός Σύνδεσμος Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων που αναγκάζεται πλέον να βάλει «λουκέτο», η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μαρία Δαμανάκη κατέθεσε χθες το πρωί ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας εξηγήσεις από τον υπουργό Πολιτισμού.

- Επίθεση με βιντεοκασέτα

- Η πτώση τού επί τριάμισι χρόνια γενικού γραμματέα- και ανθρώπου του φιλικού περιβάλλοντος του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή- από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του, αλλά και η προηγηθείσα παραίτησή του τη νύχτα της 18ης Δεκεμβρίου «για λόγους υγείας» και η εισαγωγή του στο Παθολογικό του Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν αφήνουν σειρά ερωτημάτων, τα οποία πολιτικοί κύκλοι σχετίζουν με τη διαχείριση σημαντικών υποθέσεων από τη θέση που κατείχε.

- Oι λόγοι της παραίτησης και της απόπειρας αυτοκτονίας θεωρείται πως σχετίζονται με επεισόδιο προ ημερών, στο οποίο πρωταγωνιστούσε στενή πρώην συνεργάτις του Χρήστου Ζαχόπουλου (εκστομίζοντας κατηγορίες κραδαίνοντας χαρτιά και κασέτες στους διαδρόμους του υπουργείου Πολιτισμού). Συνεργάτις η οποία χειριζόταν τις σημαντικότατες υποθέσεις- και υψηλού οικονομικού πλαφόντου γραφείου του που είχαν σχέση με κονδύλια του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, τον χειρισμό υποθέσεων αγοράς ακινήτων από ιδιώτες και τον αποχαρακτηρισμό κηρυγμένων

- ΧΕΙΡΙΖΟΤΑΝ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

- Ησυνεργάτις χειριζόταν τις σημαντικότατες υποθέσεις- και υψηλού οικονομικού πλαφόν- του γραφείου του ως αρχαιολογικών χώρων οικοπέδων ιδιωτών από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, στο οποίο προήδρευε. Ίσως γι΄ αυτό κύκλοι του υπουργείου Πολιτισμού συνέδεαν την παραίτηση Ζαχόπουλου, η οποία φέρεται ότι υποβλήθηκε όταν εκλήθη εσπευσμένως από το Μέγαρο Μαξίμου, με την παραίτηση του Νίκου Κορκολόπουλου, προέδρου στο Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων Αρχαιολογικών Έργων, όργανο που διαχειριζόταν αρχαιολογικά κονδύλια και κονδύλια που σχετίζονταν με ιδιώτες.

- Πάντα μαζί του

Η πρώην συνεργάτις του Εύη Τσέκου, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης, υπήρξε σύμβουλος επί των εικαστικών στη «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα 1997». Είχε προσληφθεί το 2004 στον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού και αποσπάσθηκε με κινήσεις του πρώην γενικού γραμματέα στο υπουργείο, ως υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεών του. Τον συνόδευε μάλιστα σε όλα τα ταξίδια, ασχολούνταν με χρηματοδότηση εκδηλώσεων κ.ο.κ.

- Προ δεκαημέρου, όταν η πολύ στενή συνεργασία τους διακόπηκε και η Εύη Τσέκου, η οποία είχε προσληφθεί με σύμβαση έργου, αποσπάσθηκε στη Γενική Διεύθυνση Αναστήλωσης Μνημείων, εκείνη φέρεται ότι ζήτησε εις μάτην να ανανεωθεί η σύμβασή της που λήγει στις 31.12.2007. Κάτι που οδήγησε στο επεισόδιο και τη συγγραφή επιστολής, την οποία μαζί με έγγραφα απέστειλε στο γραφείο του Πρωθυπουργού και φέρεται ότι έχει ως συνέπεια την εσπευσμένη κλήση του πρώην γενικού γραμματέα στο Μαξίμου και την υποβολή της- εξαναγκαστικής, όπως φαίνεται- παραίτησής του προτού ξεσπάσει σκάνδαλο.

- Ερωτικό περιεχόμενο

Στο μεταξύ, σύμφωνα με πληροφορίες, είχε φτάσει στο Αlter (όπως και στο Μega) βιντεοκασέτα με ερωτικό περιεχόμενο (το βίντεο κατέληγε στη φράση «Κοίτα, κοίτα τι κορμάρα στηρίζει τον Καραμανλή»...), το οποίο όμως δεν δέχθηκε κανείς να βγάλει στον αέρα.

- Σε εκπομπή που ετοίμαζε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος για την υπόθεση, φαίνεται πως θα υπήρχε μόνο δήλωση δικηγόρου της Εύης Τσέκου, ο οποίος ισχυριζόταν πως ο πρώην γενικός γραμματέας εκβίαζε την πρώην συνεργάτιδά του ότι για να ανανεωθεί η σύμβαση θα πρέπει να υποκύψει σε ερωτικές προτάσεις. Ανεπιβεβαίωτη πληροφορία πάντως θέλει τον πρώην γενικό γραμματέα να έχει κινηθεί επίσης νομικά με αγωγή για «εκβιασμό και συκοφαντική δυσφήμηση». Παράλληλα, υπήρξε νέα πρόταση να δοθούν στο κανάλι έγγραφα που καταδεικνύουν δραστηριότητες- και οικονομικής φύσεως- του φίλου του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.

- Η επιστολή παραίτησης

Με τη νοσηλεία του στο Ερρίκος Ντυνάν μπόρεσε να επικαλεσθεί στην παραίτησή του - με ημερομηνία 19 Δεκεμβρίου- λόγους υγείας: «Σας υποβάλλω την παραίτησή μου. Λόγοι υγείας δεν μου επιτρέπουν να ασκώ τα καθήκοντά μου με την αφοσίωση και αποτελεσματικότητα που απαιτεί το λειτούργημα αυτό. Σας ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιβάλατε, καθώς και για την άριστη συνεργασία που είχαμε».

Καθώς ήδη είχε γίνει γνωστή- και μετά το επεισόδιο και μετά τις κρούσεις στα κανάλια- η ύπαρξη της βιντεοκασέτας με το ερωτικό περιεχόμενο, μετά την απόπειρα αυτοκτονίας του πρώην γενικού γραμματέα υπήρξε τάση από το Μαξίμου να παρουσιαστεί το ζήτημα ως ερωτικό σκάνδαλο.

Άλλωστε δεν ήταν λίγα αυτά που κυκλοφορούσαν για τη δραστηριότητά του στο υπουργείο, τα οποία είχαν φτάσει και στα αυτιά της συζύγου του Πέρσας Αγραφιώτη- Ζαχοπούλου, ειδικής συμβούλου στο υπουργείο Παιδείας, με την οποία φέρεται ότι είχε συνάντηση και η πρώην συνεργάτις του Χρήστου Ζαχόπουλου.

- Σύμβουλος Καραμανλή, αντιπρόεδρος στην Ανέμη της Νατάσας

- Ο ΧΡΗΣΤΟΣ Ζαχόπουλος, που έχει ξεκινήσει ως καθηγητής σε γυμνάσια της Θεσσαλονίκης (και συνδικαλιστής της Β΄ ΕΛΜΕ), υπήρξε μέλος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής, σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή, πρόεδρος των πολιτιστικών σωματείων Ηγησίπολις και Λέσχη Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Ηδύπολις και αντιπρόεδρος του σωματείου Ανέμη, με πρόεδρο την κυρία Νατάσα Καραμανλή. Η οποία και τον ευχαριστούσε μαζί με τον Λουκά Ανανίκα στη διδακτορική της διατριβή, το 2003 (σύμπτωση: το 2004 και οι δύο έγιναν γενικοί γραμματείς, ο πρώτος του υπουργείου Πολιτισμού και ο δεύτερος τού ΜακεδονίαςΘράκης).

- Στα διοικητικά συμβούλια των ίδιων σωματείων μετείχαν και άνθρωποι που έκτοτε απάρτιζαν το στενό περιβάλλον του Χρήστου Ζαχόπουλου, όπως ο εκδότης Ανδρέας Σιδέρης, ο σκηνοθέτης βιντεοταινιών Γιώργος Μυλωνάς και ο διευθυντής του Παθολογικού στο Ερρίκος Ντυνάν (όπου νοσηλεύθηκε από τη νύχτα της Τρίτης) Αντώνης Βασιλογιαννόπουλος.

- Πολλοί αποχαρακτηρισμοί αρχαιολογικών χώρων επί προεδρίας Ζαχόπουλου

- ΜΕΛΗ ΤΟΥ Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου πιστοποιούσαν πως στη θητεία του (προεδρεύοντος- και με διπλή ψήφο) πρώην γενικού γραμματέα έγιναν οι περισσότεροι αποχαρακτηρισμοί δεσμευμένων ως «αρχαιολογικών χώρων» ή και μη χαρακτηρισμοί οικοπέδων ιδιωτών, στα οποία υπάρχουν ενδείξεις αρχαιοτήτων. Κάτι που θεωρείται πως έχει μεγάλο οικονομικό αντίκρυσμα από την πλευρά των ιδιωτών και μπορεί να τους κάνει πολύ γενναιόδωρους.

- Ακόμη, τα στοιχεία αποδεικνύουν πως στη δραστηριότητα του γραφείου τού γενικού γραμματέα την ίδια περίοδο πραγματοποιήθηκαν αρκετές αγορές ολόκληρων έτοιμων κτιρίων από ιδιώτες για λογαριασμό του Δημοσίου, καθώς και ότι πολλές χορηγήσεις από τον ειδικό λογαριασμό του υπουργείου Πολιτισμού φέρουν την υπογραφή του.

- Ξενοδοχεία στα αρχαία

Επανειλημμένα δημοσιεύματα ήταν που τελικώς σταμάτησαν στο παρά πέντε, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, την επιχείρηση αποχαρακτηρισμού από αρχαιολογικό χώρο του οικοπέδου όπου έχουν εντοπισθεί υπολείμματα του περίλαμπρου ναού της Αρτέμιδος Αγροτέρας στο Μετς (στην οδό Αρδηττού), που είχε καταφέρει να χαρακτηρίσει και να διατηρήσει με νύχια και με δόντια η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη. Δεν είχαν όμως την ίδια τύχη άλλοι χώροι που αποχαρακτηρίστηκαν «σιωπηλά», όπως π.χ. πάνω από το διατηρητέο σπήλαιο Αλεπότρυπα ή στη Μάνη, που απελευθερώθηκαν για να χτιστούν μελλοντικά ξενοδοχειακές μονάδες.

- Το γραφείο του γενικού γραμματέα δεν ήταν άμοιρο ευθυνών για την απελευθέρωση των ανά τη χώρα θαλασσών, όπου υπάρχουν αρχαία ναυάγια, μέσω νέου νόμου- κίνηση που ευνόησε ιδιωτικά γραφεία καταδύσεων στα ξέφραγα πλέον παράλια.

- Επίσης, πρωτοστάτησε στην κατάργηση αρκετών απαλλοτριώσεων προς ιδιώτες, στο πλαίσιο μιας «άφατης» στρατηγικής, καθώς υπάρχουν πολλά χρέη του Δημοσίου σ΄ αυτόν τον τομέα.

- Την τελευταία στιγμή αποσοβήθηκε επίσης- χάρη σε δημοσιεύματα- η επιχείρηση χρήσης της Ακρόπολης και του χώρου μπροστά από τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, δίχως καν καταβολή τελών στο Ελληνικό Δημόσιο, από εταιρεία λαμπτήρων και αυτοκινητοβιομηχανία αντιστοίχως, για διαφημίσεις, κάτι που είχε ξεκινήσει από το ίδιο γραφείο.

- Τον κράτησε η κουπαστή της σκάλας κινδύνου

- Η κουπαστή της σκάλας κινδύνου ανέκοψε τη θανάσιμη πορεία της πτώσης του κ. Χρ. Ζαχόπουλου στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας όπου διαμένει, στην οδό Καρνεάδου στο Κολωνάκι.

- O πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, αν και έπεσε από ύψος 12 μέτρων- από τον τέταρτο όροφο όπου διαμένει και δύο επιπλέον ορόφους των υπογείων- διακομίστηκε ζωντανός στον Ευαγγελισμό. Από τις πρώτες εκτιμήσεις, την αυτοψία που έγινε από τον ιατροδικαστή και ανώτερους αξιωματικούς της Ασφάλειας που ανέλαβαν την υπόθεση, μια σειρά συμπτώσεων ανέκοψε τη θανάσιμη πτώση. Ο ιατροδικαστής κ. Γιάννης Αϊβατίδης δήλωσε χθες χαρακτηριστικά ότι «κανένα στοιχείο αναντίστοιχο

- ΕΙΧΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ

- Παρά την πτώση από ύψος 12 μέτρων και τα κατάγματα, ο Ζαχόπουλος είχε τις αισθήσεις του της εκδοχής της απόπειρας αυτοκτονίας δεν διαπιστώθηκε. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει κατ΄ αρχήν να προσέκρουσε στον εξωτερικό τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας και στη συνέχεια επιβραδύνθηκε η πορεία του σώματος από την πρόσκρουση σε κουπαστή σκάλας που οδηγεί στο υπόγειο».

- Έπεσε από την κουζίνα

Ο Χρήστος Ζαχόπουλος έπεσε στο κενό από το μπαλκόνι της κουζίνας του διαμερίσματός του που βλέπει στον ακάλυπτο. Κατά την πτώση- σε ύψος περίπου πέντε μέτρων από το έδαφος- χτύπησε στον τοίχο της απέναντι πολυκατοικίας που τις χωρίζει ο στενός φωταγωγός. Στο σημείο εκείνο βρέθηκαν κηλίδες αίματος.

Πετάχτηκε απέναντι και στη συνέχεια έπεσε πάνω στην κουπαστή της σκάλας του υπογείου. Το χτύπημα στη μεταλλική κουπαστή, όπως φαίνεται από τη στρέβλωσή της, έγινε από ύψος περίπου ενάμιση μέτρου από το έδαφος και ανακόπηκε η πορεία. Από την πτώση τραυματίστηκε στην πλάτη και δεν χτύπησε πολύ βαριά στο κεφάλι.

Η ώρα ήταν 2.05 το μεσημέρι, όταν ο Χρήστος Ζαχόπουλος για λόγους που ακόμα διερευνώνται αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, πέφτοντας από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του.

Η σύζυγος του την ώρα εκείνη έλειπε από το σπίτι. Στους αξιωματικούς της Ασφάλειας, στις πρώτες ερωτήσεις που έγιναν στο διαμέρισμά της λίγο μετά το τραγικό συμβάν, απάντησε: «Στις 11 το πρωί φύγαμε από το νοσοκομείο. Λίγο μετά τη 1.30 τον άφησα και κατέβηκα για δουλειές». Επιστρέφοντας άκουσε φωνές και όταν μπήκε στην πολυκατοικία είδε κόσμο στον ακάλυπτο χώρο και τον σύζυγό της αιμόφυρτο.

Δύο τηλεφωνήματα

Η Αστυνομία ειδοποιήθηκε από δύο τηλεφωνήματα που έγιναν στην Άμεση Δράση: ένα ανώνυμο που ανέφερε ότι κάποιος στην Καρνεάδου καλεί σε βοήθεια και ένα δεύτερο από μια γυναίκα που είπε ότι άκουσε φωνές.

Αμέσως έσπευσαν ανώτατοι αξιωματικοί της Ασφάλειας, ενώ αστυνομικές δυνάμεις φρουρούσαν την είσοδο της πολυκατοικίας όση ώρα γίνονταν οι έρευνες και λαμβάνονταν καταθέσεις από τη σύζυγο και τους ενοίκους.

Ο Χρήστος Ζαχόπουλος, όπως επιβεβαιώνει μάρτυρας, κατά τη μεταφορά του με το φορείο στο ασθενοφόρο διατηρούσε τις αισθήσεις του.

Σοκ για τη σύζυγο

«Έπεσε από τόσο ύψος- έξι ορόφων- και όμως είχε τις αισθήσεις του. Δεν μπορούσε βέβαια να μιλήσει και βογκούσε από τους πόνους. Στο πρόσωπο δεν είχε αίματα. Αλλά το αριστερό του μάτι ήταν μελανιασμένο. Αίματα είχε στο σώμα. Η σύζυγος ήταν σε κατάσταση σοκ. Απ΄ ό,τι μάθαμε έλειψε για λίγο από το σπίτι της. Είχε πάει, όπως έμαθα, να πάρει το αυτοκίνητό της που ήταν σταθμευμένο στην περιοχή. Απ΄ ό,τι κατάλαβα κάπου θα πήγαιναν στη συνέχεια», λέει κάτοικος της περιοχής.

Ο κ. Λ. Καββαδίας, ιδιοκτήτης τυπογραφείου που βρίσκεται απέναντι, δήλωσε στα «ΝΕΑ»: «Όλα έγιναν στον ακάλυπτο χώρο, όπου δεν έχουμε οπτική γωνία. Τον θόρυβο ακούσαμε και τις φωνές. Απ΄ ό,τι ξέρουμε, η σύζυγος του, αν και ήταν πολύ ταραγμένη, ειδοποίησε το ΕΚΑΒ. Είχε τις αισθήσεις του και πονούσε πολύ. Δεν ακούσαμε να λέει το παραμικρό. Τραυματιοφορείς τον έβαλαν στο ασθενοφόρο και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο».

Σοβαρά κατάγματα και μεγάλη απώλεια αίματος

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ κρίσιμη χαρακτηρίζεται από τους γιατρούς η κατάσταση της υγείας του Χρήστου Ζαχόπουλου, ο οποίος νοσηλεύεται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στον Ευαγγελισμό. Οι γιατροί εκτιμούν πως τα επόμενα 24ωρα θα είναι κρίσιμα για τον τραυματισμένο, αφού η κατάστασή του έως χθες αργά το απόγευμα παρέμενε ασταθής.

Η διοίκηση του νοσοκομείου ανακοίνωσε πως ο Χρήστος Ζαχόπουλος παρουσίαζε μεγάλη απώλεια αίματος γι΄ αυτό και, σύμφωνα με πληροφορίες, αποφασίστηκε νωρίς χθες το βράδυ να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση κάτω άκρων. Σοβαρά κατάγματα φέρει ωστόσο και στα πλευρά, τη λεκάνη και την ωμοπλάτη.

Ο Χρήστος Ζαχόπουλος μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό με κινητή μονάδα του ΕΚΑΒ λίγο πριν από τις 2.30 το μεσημέρι. Διασωληνώθηκε αμέσως, ενώ υποβλήθηκε σε κλινικές, απεικονιστικές και εργαστηριακές εξετάσεις, από τις οποίες διαπιστώθηκε πως δεν προκλήθηκαν σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις από την πτώση ή ρήξη κάποιου συμπαγούς οργάνου.

- Έρευνα στις τελευταίες κλήσεις του κινητού

ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, για τις τελευταίες κλήσεις που δέχθηκε ο Χρήστος Ζαχόπουλος, διερευνούν οι αξιωματικοί της Ασφάλειας που χειρίζονται την υπόθεση της απόπειρας αυτοκτονίας του πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού.

Μέχρι αργά χθες το βράδυ συνεχιζόταν η εξέταση μαρτύρων όπως η σύζυγός του, προκειμένου να δοθεί απάντηση για τους λόγους που τον οδήγησαν στη μοιραία απόφαση. Στην Ασφάλεια αναμένεται να κληθούν και άλλοι μάρτυρες από τον προσωπικό και επαγγελματικό του χώρο, οι οποίοι θεωρούνται πρόσωπα- κλειδιά στην υπόθεση.

Από την Ασφάλεια έλεγαν χθες ότι δεν βρέθηκε κανένα ιδιόχειρο σημείωμα στο οποίο να αναφέρονται οι λόγοι της αυτοκτονίας. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες, στην κουζίνα βρέθηκε ένα διπλωμένο χαρτί με άγνωστο μέχρι στιγμής περιεχόμενο. Επίσης θα εξεταστεί και ο υπολογιστής, για να διαπιστωθεί αν ο Χρ. Ζαχόπουλος άφησε κάποιο ηλεκτρονικό μήνυμα για τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση της αυτοκτονίας.

 

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990, βρισκόμενος στο σπίτι μιας γνωστής του στο Νέο Κόσμο, έπεσε σε κώμα και άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στον Ευαγγελισμό, χάνοντας τη μάχη με την ηρωίνη.

 https://www.rockap.gr/

Παύλος Σιδηρόπουλος

 19 Ιουνίου 2018

 12665

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα.

Ήταν γιός του Κωνσταντίνου Σιδηρόπουλου και της Ιωάννας (Τζένης) Σιδηροπούλου το γένος Αλεξίου (1, 2).

Οι Σιδηρόπουλοι ήταν Πόντιοι εκ Ρωσίας, αστοί, που ζούσαν από την καλλιέργεια και το εμπόριο του καπνού. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος, γεννήθηκε το 1918 στο Σοχούμ της Ρωσίας. Από τη Ρωσία οι Σιδηρόπουλοι έφυγαν μετά την επανάσταση του 1917 και το 1923 ήρθαν στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς όπου ασχολήθηκαν με το εμπόριο καπνού.

To 1936 ο παππούς του Παύλου μαζί με τα 6 παιδιά του έφυγαν από το Κιλκίς κι εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Οι Αλεξίου ήταν μια μεγάλη οικογένεια διανοουμένων από το Ηράκλειο της Κρήτης. Η μητέρα του Παύλου, Ιωάννα (Τζένη), γεννήθηκε το 1924 στο Ηράκλειο της Κρήτης, πατέρας της ήταν ο Ραδάμανθυς Αλεξίου και μητέρα της η Αναστασία Αλεξίου το γένος Ζορμπά. Ο Ραδάμανθυς ήταν αδελφός της γνωστής παιδαγωγού και πεζογράφου Έλλης Αλεξίου (1, 2), της Γαλάτειας Αλεξίου-Καζαντζάκη (πρώτη σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη) και του εκπαιδευτικού και συγγραφέα Λευτέρη Αλεξίου.

Η Αναστασία, γεννημένη στην Ορμύλια της Χαλκιδικής, ήταν κόρη του Γεωργίου Ζορμπά του γνωστού ως Αλέξη Ζορμπά όπως τον παρουσιάζει στο ομώνυμο έργο του ο Καζαντζάκης. Ο Ζορμπάς γεννήθηκε στο Ελευθεροχώρι στα 1857 και πέθανε στα Σκόπια στις 16 Σεπτεμβρίου 1941. [Γουδέλης Γιάννης, Ο Καζαντζάκης ξανασταυρώνεται, εκδ. Δίφρος, 1987, Αθήνα]
O Παύλος αμέσως μετά τη γέννησή του στην Αθήνα, επέστρεψε μαζί με τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη. Έμειναν εκεί μέχρι και τα έξι πρώτα χρόνια της ζωής του (1, 2, 3, 4, 5). Ζούσαν μαζί με όλη την οικογένεια του παππού του Παύλου στο ιδιόκτητο διώροφο αρχοντόσπιτο του παππού του. Ως παιδί ήταν πολύ ζωηρός, πειραχτήρι και ριψοκίνδυνος στα παιχνίδια του. Ήταν πρόσχαρος, πάντα ευαίσθητος, καλόκαρδος και ως πολύ κοινωνικός έκανε εύκολα φίλους. (1, 2, 3, 4).



Από τα έξι χρόνια του και μετά, αφού έχει γεννηθεί και η αδελφή του Σεμέλη (Μελίνα), η τετραμελής πλέον οικογένεια, παίρνοντας μαζί και την ξαδέρφη του πατέρα του Παύλου, Παρασκευή Παραστατίδου-Λαζαρίδου, φεύγει από τη Θεσσαλονίκη κι όλοι μαζί εγκαθίστανται στην Αθήνα. Το πρώτο σπίτι της οικογένειας στην Αθήνα ήταν στην οδό Βλαβιανού 13 στα Πατήσια. Από το 1970 και μέχρι το 1984, περίοδος που ο Παύλος γίνεται γνωστός στα μουσικά πράγματα της χώρας, η οικογένεια μένει στο σπίτι της οδού Ιωάννου Δροσοπούλου 50 στην Κυψέλη. Από το 1984 και μέχρι το θάνατό του η οικογένεια μένει στην οδό Φωσκόλου 3 στο Γαλάτσι.

Ο πατέρας του, που είχε κάνει σπουδές στο χημικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας, μαζί με τον αδελφό του και τον γαμπρό του δημιούργησαν μια μικρή βιομηχανία, την ΕΛΦΩΤ (απασχολούσε 12-15 εργαζόμενους), τη μοναδική ελληνική βιομηχανία η οποία παρήγαγε φωτογραφικό χαρτί.

Ο Παύλος ως μαθητής φοίτησε σε δημόσιο σχολείο, τελείωσε το 22ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών στην οδό Νικοπόλεως στα Πατήσια και συνέχισε στο 8ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, από το οποίο και αποφοίτησε το 1966. Ήταν έξυπνος και καλός μαθητής χωρίς να χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα επιμελής. Στο βιβλίο Η΄Γυμνάσιο-Λύκειο – Εκπαιδευτήρια Μ.Κ.ΝΟΜΙΚΟΣ 1911-2000 Ιστορικό οδοιπορικό [Αθήνα, 2003], γράφουν για τον Παύλο: «Σαν μαθητής, χάρη στην άμεση αντίληψή του, είχε καλές επιδόσεις» (1, 2, 3, 4, 5, 6). Παρ’ όλα αυτά δεν έδωσε αμέσως εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Το 1967, χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια και μάλλον αδιάφορα, «πέρασε εύκολα στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης».

Τις σπουδές του στο Μαθηματικό δεν τις ολοκλήρωσε, έφτασε μέχρι το 3ο έτος σπουδών και διέκοψε μιας και οι καλλιτεχνικές του ανησυχίες, και το ταλέντο του στη μουσική τον είχαν οριστικά κατακτήσει. Ως παιδί, δεν σπούδασε μουσική, έστω κι αν το ταλέντο του είχε φανεί από πολύ νωρίς. Δεν το είχε θελήσει ο πατέρας του. «Κάθε μουσικό άκουσμα άγγιζε την ψυχή του μικρού Παυλάκη. Νανουριζόταν κάνοντας κούνια πάνω στο μικρό του αλογάκι που το κινούσε με απίστευτο ρυθμό πάνω στη μελωδία που σιγοτραγουδούσε μόνος του», διηγιόταν η μητέρα του. Από τα εφηβικά του χρόνια, άκουγε πολύ μουσική και του άρεσε να χορεύει. Το ροκ εν ρολ, που είχε αρχίσει τότε να ακούγεται, έγινε η μουσική που τον αντιπροσώπευε. Μουσικές σπουδές έκανε πολύ αργότερα, αφού είχε ξεκινήσει τη μουσική του σταδιοδρομία και είχε ήδη γίνει γνωστός με το ντουέτο Δάμων και Φιντίας. Πριν το 1975 και για μικρό σχετικά διάστημα, όσο ο ίδιος έκρινε ότι του χρειαζόταν, σπούδασε ένα χρόνο σολφέζ, αρμονία και αντίστιξη με το μουσικό και δάσκαλο Αλέξανδρο Αινειάν (1907-1983). Για περιορισμένο επίσης διάστημα, πήρε μαθήματα και από τον μουσικό Ιωάννη Ιωαννίδη (1930), ενώ με ενθουσιασμό μιλούσε για τον συνθέτη Στέφανο Βασιλειάδη (1933-2004), στενό συνεργάτη του Γιάννη Χρήστου, τον οποίο θεωρούσε δάσκαλό του επειδή τον μύησε κάποια στιγμή στην ηλεκτροακουστική μουσική. Τη στρατιωτική του θητεία δεν την έκανε. Ο ίδιος λέει γι’ αυτό: «Την άνοιξη του 1976 με ενάμησι μήνα Τρίπολη, είκοσι μέρες 401 και τέσσερα ηλεκτροσόκ παίρνω τρελλόχαρτο».

Το οικογενειακό περιβάλλον

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος μεγάλωσε μέσα σε ένα άνετο οικονομικά περιβάλλον, με σεβασμό στις ανθρωπιστικές αξίες, με προοδευτικές πολιτικές πεποιθήσεις και πνευματική καλλιέργεια. Στην παιδική του ηλικία δέχτηκε ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα. Στο σπίτι εκτός από τους γονείς του και την αδελφή του ζούσε και η θεία Παρασκευή, η οποία ήταν πολύ σημαντικό στήριγμα για τον μικρό Παυλάκη αλλά και για όλη την οικογένεια. Τις Κυριακές στο πατρικό του σπίτι, συνήθιζαν να τρώνε μαζί με τη θεία, Έλλη Αλεξίου και το δεύτερο σύζυγο της Γαλάτειας, ποιητή, πεζογράφο, θεατρικό συγγραφέα και κριτικό λογοτεχνίας, Μάρκο Αυγέρη (1, 2). Εκεί άναβαν οι συζητήσεις περί τέχνης και πολιτισμού ή πέρι των πολιτικών εξελίξεων της εποχής, πάντα όμως με χιούμορ και κριτική διάθεση κάτι που διασκέδαζε κι επηρέαζε το, συνεχώς ανήσυχο πνεύμα του Παύλου.

Ο πατέρας του, Κωνσταντίνος Σιδηρόπουλος, ήταν άνθρωπος καλός, απλός, έντιμος, ήπιων τόνων, με ευγένεια και ανθρωπιά αλλά και με αυστηρές ηθικές αρχές, με τις οποίες διαπαιδαγώγησε τον Παύλο. Αγαπούσε πολύ τα μαθηματικά, η λύση ασκήσεων ήταν το χόμπι του κι αυτό ήταν κάτι που προσπάθησε να εμφυσήσει στον Παύλο. Είχε ταλέντο στη μουσική και πολύ ωραία φωνή, του άρεσε να τραγουδάει, κυρίως όπερα και να παίζει πιάνο χωρίς όμως να έχουν προηγηθεί μουσικές σπουδές.



Παρά την αστική του προέλευση, ο Κωνσταντίνος, ήταν από νεαρή ηλικία προοδευτικός και του άρεσε να συναναστρέφεται με τους απλούς ανθρώπους της δουλειάς. Για τις προοδευτικές του πεποιθήσεις τον απέβαλαν από όλα τα γυμνάσια της Θεσσαλονίκης.
Ο θαυμασμός του πατέρα του, Κωνσταντίνου για την προοδευτική διανόηση τον οδήγησε στη γνωριμία του με την Έλλη Αλεξίου. Στο σπίτι της Έλλης Αλεξίου γνώρισε κι ερωτεύτηκε τη μητέρα του Παύλου, Τζένη Αλεξίου, η οποία είχε έρθει από το Ηράκλειο στην Αθήνα για να τελειώσει τις σπουδές της στο πιάνο. Η Τζένη Αλεξίου ήταν μία όμορφη γυναίκα, χωρίς κακίες, με πνεύμα σπιρτόζο όλο ζωντάνια και χιούμορ. Ήταν πολύ ευχάριστος άνθρωπος, και είχε πάντα να σου διηγηθεί μια ιστορία που θα σου προκαλούσε γέλιο και θα σου έφτιαχνε το κέφι. Είχε αδυναμία στον Παύλο, τον καταλάβαινε, θαύμαζε την εξυπνάδα του και τον στήριξε στην καλλιτεχνική του πορεία. Από πολύ νέα αρρώστησε από μια σπάνιας μορφής ρευματοειδή αρθρίτιδα που κατέληξε να την καθηλώσει. Ήταν πολύ φιλόξενη, με αποτέλεσμα το σπίτι να είναι πάντα γεμάτο κόσμο, από συγγενείς και φίλους μικρούς και μεγάλους. Ο Παύλος ήταν πολύ δεμένος μαζί της, τόσο ώστε να πιστεύουν αρκετοί απ’ αυτούς που τον γνώριζαν, πως αν δεν έφευγε εκείνη πρώτη, πιθανώς να μην έφευγε και αυτός. Δεν έκανε δική του οικογένεια, παρόλο που ερωτευόταν με πάθος και δινόταν ολοκληρωτικά. Χαρακτηριστικά, για τη γυναίκα και την ερωτική σχέση των δύο φύλων, ο Παύλος είχε πει:   «Η γυναίκα είναι ο καθρέφτης μας. Είναι το πλάσμα που μπορούμε να πούμε ότι αγαπάμε στο έπακρο και το μισούμε στο έπακρο ταυτόχρονα, όπως με το ίδιο σκεπτικό λέμε ότι εμπεριέχουμε το σατανά και το Θεό…» [συνέντευξη στο Νίκο Μποζινάκη για το περιοδικό Ποπ+Ροκ, τεύχος 88]

Μουσική σταδιοδρομία

Στη Θεσσαλονίκη, ο Σιδηρόπουλος, νεαρός φοιτητής και μακριά από την οικογένειά του, ξεκίνησε τη μουσική του σταδιοδρομία. Χαρακτηριστική για το ξεκίνημά του είναι η μαρτυρία του τότε συγκάτοικού του, τραγουδοποιού Βαγγέλη Γερμανού.

 

Δάμων και Φιντίας

Την περίοδο εκείνη ο μουσικός Παντελής Δεληγιαννίδης έπαιζε κιθάρα με τους Olympians. Ο Παύλος τον άκουσε και ενθουσιάστηκε: «Ξεχώριζε ο άνθρωπος, δεν είχε καμία δουλειά με τον Πασχάλη και τους υπόλοιπους» έλεγε σε συνέντευξή του [Οκτώβρης 1982, περιοδικό Μουσική]. Τα κοινά ακούσματά τους πολλά –blues, Eric Clapton, Cream, John Mayall κ.ά.- και έχοντας κι ο Παύλος ήδη κάποιες πρώτες συνθέσεις, του πρότεινε να συνεργαστούν. Δημιούργησαν το ντουέτο Δάμων και Φιντίας (1, 2), κατέβηκαν στην Αθήνα και άμεσα -μέσα στη διετία 1970-1971- ηχογράφησαν για τη Lyra (μέσω του label της Zodiac) τον πρώτο τους μικρό δίσκο 45 στροφών, με τα τραγούδια «Ξέσπασμα» και «Ο κόσμος τους». Συμμετείχαν επίσης -ανάμεσα σε μουσικούς και σχήματα όπως η Δέσποινα Γλέζου, Εξαδάκτυλος, Socrates– στη ζωντανή ηχογράφηση «Ζωντανοί στο Κύτταρο» με τα κομμάτια τους «Απογοήτευση» και «Ο Γέρο-Μαθιός». Το πρώτο περιλαμβανόταν στον κυρίως δίσκο, ενώ το δεύτερο αποτελούσε τη μία όψη ενός μικρού δίσκου 45 στροφών που συνόδευε τις πρώτες παρτίδες της έκδοσης (στην άλλη όψη  του δίσκου αυτού υπήρχε η εξελληνισμένη από τον Τάσο Φαληρέα εκδοχή του ‘The Road Ladies’ του Frank Zappa, με το Δημήτρη Πουλικάκο και τους Εξαδάκτυλος).

 

Μπουρμπούλια

Το 1972 οι Δάμων και Φιντίας συνεργάστηκαν με το Νίκο Τσιλογιάννη (τύμπανα) και το Βασίλη Ντάλλα (μπάσο, κιθάρα) από τα Μπουρμπούλια, διατηρώντας το ίδιο όνομα στη νέα ροκ μπάντα που δημιούργησαν (1, 2, 3, 4, 5). Από την ετικέτα Zodiac της Lyra, κυκλοφόρησαν ένα μικρό δίσκο με τα τραγούδια «Ο Ντάμης ο ληστής» (εξαιτίας του φόβου της λογοκρισίας μετονομάστηκε ως «Ο Ντάμης ο Σκληρός») και «Απογοήτευση», σε μουσική του Δεληγιαννίδη και -στο ένα- στίχους του Σιδηρόπουλου. Στις εμφανίσεις τους έπαιζαν πέντε κομμάτια τα οποία θα κυκλοφορούσαν σε δίσκο, κάτι που όμως δεν έγινε ποτέ. Γι’αυτό το υλικό, είχε μιλήσει ο Παύλος, το Φλεβάρη του 1973: «Όλα τα κομμάτια στηρίζονται στη δημοτική μουσική και το κλασικό ροκ και ένα από αυτά έχει προκλασικά στοιχεία. Είναι «Το ξέρεις θα ’μαι μακριά» βασισμένο στη μακεδονίτικη μουσική, «Ο Καμπούρης», που αποτελείται από δύο μέρη, το ένα από τα οποία είναι βασισμένο σε στοιχεία της προοδευτικής τζαζ και «Ο θάνατος του Βασιλιά Σαρδόνιου», πάνω σε στοιχεία δημοτικά και προκλασικά». [συνέντευξη στην Όλγα Μπακομάρου, περιοδικό Φαντάζιο]. Σύμφωνα με μεταγενέστερες μαρτυρίες του Παύλου, υπήρχαν και τα κομμάτια «Η ερημική χώρα»και το δημοτικό αφιέρωμα «Στην Ελευθερία». Το τελευταίο, μαζί με το τραγούδι «Ο Καμπούρης», είχαν κινηματογραφηθεί για τη μοναδική μουσική τηλεοπτική εκπομπή της εποχής, Δισκοθήκη για νεολαία του Νίκου Μαστοράκη, αλλά δεν προβλήθηκαν ποτέ εξ αιτίας της λογοκρισίας του χουντικού καθεστώτος.

Γενικότερα ως ήχος, τα Μπουρμπούλια, στη μετασαββοπουλική συγκεκριμένη φάση τους, εξέφραζαν μια τάση παντρέματος της ροκ με την παραδοσιακή μουσική και τον ελληνικό στίχο. Διαλύονται στις αρχές του 1974, αφού από τις τάξεις τους πέρασαν και πολλοί άλλοι μουσικοί (Άρης Τασούλης, Νίκος Πολίτης, Γιάννης Σπυρόπουλος, Γιώργος Κουβαράς).

 

Συνεργασία με το Γιάννη Μαρκόπουλο

Είναι η εποχή της μεταπολίτευσης και «η ροκ σκηνή δεν έχει νόημα ύπαρξης πλέον γιατί το πολιτικό τραγούδι κυριαρχεί. Οι περισσότεροι μουσικοί ή φεύγουν έξω ή σιωπούν», όπως αφηγείται ο Σιδηρόπουλος το Σεπτέμβριο του ’90 -στην τελευταία συνέντευξή του, στο Δημήτρη Δημητράκα και τον Rock FM. Προκειμένου να κάνει ο,τιδήποτε άλλο τότε, δούλεψε για κάποιους μήνες στο εργοστάσιο του πατέρα του, αλλά φαίνεται πως δεν το άντεχε. Κάπου εκεί και μέσα στη δημιουργική απελπισία του, συμφωνεί να συνεργαστεί με το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, ο οποίος ήρθε σε επαφή μαζί του μέσω του Π. Ζέρβα, ιδιοκτήτη των κλαμπ Κύτταρο και Ροντέο. Ο Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με το Μαρκόπουλο από το 1974 έως το 1976, ως σατιρικός τραγουδιστής και ηθοποιός. Μετά τις πρώτες πρόβες, ο Παύλος θυμόταν πως «ο Μαρκόπουλος σχεδόν απαγόρεψε στον οποιονδήποτε φίλο του να με πλησιάσει. Με σύστηνε πάντα με χαμόγελο ως ο ροκ επικίνδυνος τρόπος ζωής, αλλά φαίνεται ότι ασκούσα κάποια έλξη απάνω του γι αυτόν ακριβώς τον τροπο της ζωής». Συμμετείχε σε τρεις δίσκους του Γιάννη Μαρκόπουλου:

– «Θεσσαλικός Κύκλος» (1974, ΕΜΙ), με τα τραγούδια «Εισαγωγή – Τελάλης», «Το τηλέφωνο» (μαζί με τη Λιζέττα Νικολάου), «Η Βασίλω» και «Το Γράμμα» (μαζί με το Λάκη Χαλκιά).

– «Ανεξάρτητα» (1975, ΕΜΙ), με το σκωπτικό τραγούδι «Τούμπου Τούμπου Ζα» (μαζί με το Λάκη Χαλκιά) και

– «Οροπέδιο» (1976, ΕΜΙ), όπου ερμήνευσε το «Δεν Ήρθα σαν Ξένος» σε ποίηση Μιχάλη Κατσαρού (με τη συμβολή του κιθαρίστα Γιάννη Σπάθα των Socrates).

Στις 4 & 6 Οκτωβρίου του 1976, ο Παύλος συμμετείχε στις συναυλίες του Μαρκόπουλου στο Ηρώδειο, οι οποίες ηχογραφούνται -αλλά θα μείνουν στο ράφι για δύο δεκατίες και πλέον, μέχρι το 1990 που κυκλοφορεί το διπλό άλμπουμ «Η Συναυλία στο Ηρώδειο». Με τις συναυλίες αυτές ολοκληρώνεται ο πρώτος κύκλος συνεργασίας του Σιδηρόπουλου με το Μαρκόπουλο. Στα τέλη του 1986, ο Παύλος συνεργάζεται ξανά με το συνθέτη για το δίσκο «Τολμηρή Επικοινωνία», όπου ερμηνεύει τα τραγούδια «Μάθε το Ζήτω», «Ώρα Μηδέν» (μαζί με τη Μαρία Φωτίου), «Παπαντόπ Ντοπ Ντοπ» (μαζί με το συνθέτη), «Ηλεκτρικός Θησέας» (μαζί με τη Μαρία Φωτίου), ενώ απαγγέλει και τα ποιήματα «Γραμμή ανοιχτή» του Δημήτρη Βάρου και «Σκηνή της αφίξεως στη Γένοβα» του Γιώργου Χρονά.

Για την περίοδο εκείνη και τη συνεργασία αυτή, ο Παύλος εξηγούσε –το Μάιο του 1979: «Δεν ήμουν δημιουργός. Ήταν μια εμπειρία ως εκτελεστής. (…) στην αρχή μπήκα ασυνείδητα στο χώρο του Μαρκόπουλου, αλλά στην πορεία επάνω μπήκα συνειδητά. Ήταν μια εμπειρία αυτό που λένε σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, που δεν μου πρόσφερε καμία συγκίνηση ή πολύ ελάχιστες» [συνέντευξη στο περιοδικό Μουσική, τεύχος 18]. Η συνεργασία του με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, δεν ήταν παρά ένα διάλειμμα στις προσωπικές και καλλιτεχνικές του ανησυχίες και ενώ είχε πρόταση να συνεχίσει, μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού, ο Παύλος αρνήθηκε, επιστρέφοντας οριστικά και αμετάκλητα στον αυθεντικό ροκ ήχο και ουσιαστικά στον ίδιο του τον εαυτό. Η χρονική περίοδος αυτή ταυτίζεται με το δημιουργικό διάστημα κατά το οποίο ο Σιδηρόπουλος έγραψε τους στίχους και τη μουσική του πρώτου μεγάλου δίσκου του, «Φλου».

Σπυριδούλα

Στα τέλη του 1977, ο Σιδηρόπουλος, έχοντας ήδη έτοιμο το υλικό για το δίσκο «Φλου», γνωρίζεται με τους Σπυριδούλα (1 – 3), οι οποίοι τότε ήταν ένα νέο ροκ συγκρότημα -είχαν δημιουργηθεί το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς από τους αδερφούς Σπυρόπουλους, Βασίλη και Νίκο, αλλά μέσω των συχνών ζωντανών εμφανίσεων είχαν ήδη γίνει γνωστοί στη ροκ σκηνή. Άρεσαν και στον Παύλο «γιατί δεν είχαν μεγάλη τεχνική κατάρτιση, το παίξιμό τους είχε αίσθημα, γουστάρανε που παίζανε, δηλαδή κινιότανε το πράγμα πάνω στο πάλκο» [σε συνέντευξή του στο Λάκη Παπαδόπουλο, περιοδικό Ποπ+Ροκ, τεύχος 6].

Μέσα στο 1978, Σιδηρόπουλος και Σπυριδούλα δίνουν μαζί συναυλίες, με τον Παύλο αρχικά να συμμετέχει σε διασκευές τραγουδιών (κυρίως των Rolling Stones). Την άνοιξη του ίδιου χρόνου, ύστερα από ανακατατάξεις στο ανθρώπινο δυναμικό, το συγκρότημα καταλήγει στη σύνθεση με την οποία ξεκίνησε τα sessions του «Φλου» (ΕΜΙΑΛ, 1979): ο Παύλος στη φωνή και τα κρουστά, Βασίλης και Νίκος Σπυρόπουλος στις ηλεκτρικές και ακουστικές κιθάρες (με το Νίκο να παίζει επίσης πλήκτρα και φλάουτο), ο Τόλης Μαστρόκαλος στο μπάσο και ο Ανδρέας Μουζακίτης πίσω από τα τύμπανα (ο οποίος κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, θα δώσει τη θέση του στον Τάσο Φωτοδήμο). Το γκρούπ υπογράφει στην ΕΜΙΑΛ (EMI Columbia) και αρχίζει ηχογραφήσεις με παραγωγό τον Θόδωρο Σαραντή, ενώ ο Μάνος Ξυδούς αναλαμβάνει το συντονισμό. Οι ηχογραφήσεις ολοκληρώνονται μέσα στο 1978, αλλά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει το Μάιο του ’79. Στο δίσκο συμμετέχουν φίλοι μουσικοί (Δημήτρης Πολύτιμος, Νίκος Πολίτης, Γιώργος Μαγκλάρας κ.α.), ενώ στην ψυχεδελική «Ώρα του Stuff» κάνει φωνητικά η Δήμητρα Γαλάνη. Αξίζει να σημειωθεί πως το «Φλου» ψηφίστηκε από τους συντάκτες του περιοδικού Ποπ+Ροκ -σε σχετικό αφιέρωμα τον Οκτώβριο του 1992– ως το καλύτερο άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής ροκ σκηνής.

Μετά από λίγους μήνες -και αρκετές συναυλίες για την προώθηση του δίσκου- η συνεργασία του Παύλου με το συγκρότημα τελειώνει. Έναν από τους λόγους που έπαιξαν ρόλο σ’αυτό, εξηγεί διακριτικά ο Σιδηρόπουλος: «Τα παιδιά στη Σπυριδούλα ήθελαν μια πιο μαρξιστική τοποθέτηση. Τα παιδιά θέλανε ένα γκρουπ με συγκεκριμένη πολιτική θέση, πράγμα στο οποίο εγώ δε συμφωνούσα και εκεί βρήκαμε ότι δεν ταιριάζουμε και σταματήσαμε να συνεργαζόμαστε» [συνέντευξη στον Ανδρέα Γιαννακουλόπουλο, περιοδικό Μουσική, Οκτώβριος 1982].

Εταιρεία Καλλιτεχνών

Το καλοκαίρι του 1979, ο Σιδηρόπουλος έχει μείνει χωρίς συγκρότημα, αλλά δεν χάνει τον ενθουσιασμό του. Παίζει μαζί με τον Τόλη Μαστρόκαλο και τον Θόδωρο (Τέρρυ) Παπαντίνα (θρυλικός κιθαρίστας της ροκ σκηνής της Θεσσαλονίκης ήδη από τα ’70s), τζαμάροντας στο σπίτι του τελευταίου, οπότε και αποφασίζουν να δημιουργήσουν σχήμα. Στη σύνθεση προστίθενται ο  επίσης Σαλονικιός Στίλπων Νέστορας (ρυθμική κιθάρα) και ο Τζίμης Τζιμόπουλος (τύμπανα). Ο τελευταίος προτείνει να ονομαστεί το γκρουπ Art Associations και ο Σιδηρόπουλος συμφωνεί, αλλά με το όνομα να αναγράφεται στα ελληνικά και …εγένετο Εταιρεία Καλλιτεχνών. Έπαιζαν ροκ εν ρολ της δεκαετίας 1955-1965, αλλά και δικά τους κομμάτια, τα οποία αν και σχεδίαζαν να δισκογραφήσουν, αυτό δεν έγινε ποτέ. Οι κριτικές του μουσικού Τύπου για τις εμφανίσεις τους ήταν εντυπωσιακές -ενδεικτικά: «η Εταιρεία Καλλιτεχνών έχει μια αρμονία που διαχέει μυστηριακή συγκίνηση», «ένα καταπληκτικό σύνολο με βαθιά αίσθηση του ροκ εν ρολ, που κινητοποιεί τον κόσμο και απελευθερώνει τελείως την ένταση».  Ένα χρόνο μετά, ο Παύλος θα πει για το γκρουπ: «Μπορεί όλοι να ‘μαστε από διαφορετικά μουσικά ρεύματα επηρεασμένοι, αλλά τα μουσικά αυτά ρεύματα είναι του ροκ εν ρολ και όλοι μας γουστάρουμε να παίζουμε ροκ εν ρολ». Όμως, αυτά τα διαφορετικά μουσικά ρεύματα φάνηκαν τελικά ισχυρότερα και η Εταιρεία Καλλιτεχνών διαλύθηκε μετά από μια βραχύβια παρουσία, αφήνοντας πίσω της όλες κι όλες τέσσερις ηχογραφήσεις, διασκευές γνωστών ροκ κομματιών, οι οποίες παρέμεναν ανέκδοτες μέχρι πρότινος, στο αρχείο του Παπαντίνα. Πρόκειται για τα τραγούδια ‘You really got me’ των Kinks, ‘So you want to be a rock’n’roll star’ των Byrds, ‘We gotta get out of this place’ των Barry Mann & Cynthia Weil(γνωστό από τους Animals) και το ‘As I went out one morning’ του Bob Dylan, ηχογραφημένα όλα ζωντανά στο αθηναϊκό club Skylab τον Οκτώβρη του ’79.

Ο Σιδηρόπουλος συνεχίζει τις εμφανίσεις του σε ροκ συναυλίες συνοδευόμενος για λίγο καιρό από τους ανερχόμενους Sharp Ties. Κάπου εκεί -και πριν τη δημιουργία των Απροσάρμοστων- τοποθετείται χρονικά η δημιουργία ενός βραχύβιου σχήματος που ονομαζόταν Μουρμούρα και το οποίο αποτελούσαν παλιοί γνώριμοι (Σιδηρόπουλος, Ντάλλας, Τζιμόπουλος), ο Πιερ Χωρέμης και ο Νίκος Γιαννάτος. Θυμάται σχετικά ο Γιαννάτος: «Η Μουρμούρα έπαιξε ένα καλοκαίρι στον Φλοίσβο στο Φάληρο κι έκανε μερικές σποραδικές εμφανίσεις εδώ κι εκεί. Απ’ ότι έλεγαν ο Παπαντίνας και ο Μαστρόκαλος που μας είχαν ακούσει, παίζαμε καλά. Μετά ήρθε πάλι η πρέζα, το γκρούπ διαλύθηκε και ο Παύλος έβγαλε το δίσκο Εν Λευκώ» [συνέντευξη στον Αντώνη Μποσκοΐτη, περιοδικό Οδός Πανός, Μάιος 2011]

Απροσάρμοστοι

Αρχές του 1980, ο Παύλος Σιδηρόπουλος βρίσκεται και πάλι στη διαδικασία αναζήτησης μουσικών. Όλα δείχνουν ότι πλέον αναζητά μια μόνιμη μπάντα που να μπορεί να ανταποκρίνεται στο όραμά του και να αφοσιωθεί σ’αυτό το σκοπό. «Ξέρω πολλούς κιθαρίστες που παίζουν ροκ εν ρολ, αλλά ποιοι είναι ροκεντρολίστες; Η γενιά του ’70 όσον αφορά το ροκ εν ρολ είναι τελειωμένη» έλεγε σε συνέντευξή του στον Τάσο Ψαλτάκη [περιοδικό Μουσικό Εξπρές, τεύχος 26, Δεκέμβριος 1980]. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγει  νέα παιδιά για το συγκρότημα που φτιάχνει, «γιατί υπάρχει όρεξη… και ύστερα είναι όλοι σε καλή φυσική κατάσταση. Πολλοί από τους παλιούς μουσικούς δεν είναι σε καλή κατάσταση. Η φυσική κατάσταση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Για να χεις όρεξη να κάνεις κάτι, δηλαδή, κι όχι να ψάχνεις να βρεις χαμένες… παιδικές ευτυχίες…».

Ο Παύλος δοκιμάζει αρκετούς μουσικούς και σιγά-σιγά διαμορφώνεται η τελική σύνθεση της ομάδας που θα ηχογραφήσει τον επόμενο δίσκο. Λέει ο ίδιος, την άνοιξη του ’82, πως «έχοντας αλλάξει και γω δεν ξέρω πόσους μπασίστες και ντράμερ, φτιάχνω το σημερινό μου γκρουπ, τους Απροσάρμοστους. Τώρα πια το γκρουπ είναι έτοιμο και, όπως ξέρεις, σύντομα θα κυκλοφορήσουμε ένα δίσκο, που θα λέγεται «Εν Λευκώ» και που η μουσική και οι στίχοι του είναι δικοί μου. Όπως βλέπεις δεν πολυκαθόμουνα αυτό τον καιρό, αλλά το μυαλό μου στο βάθος βάθος του ήταν πάντα εκεί» [συνέντευξη στον Άκη Λαδικό, περιοδικό Phenomenon, τεύχος 4].



Το συγκρότημα Απροσάρμοστοι αποτελούσαν οι: Οδυσσέας Γαλανάκης (ηλεκτρική κιθάρα), Βασίλης Πετρίδης (ηλεκτρική κιθάρα),  Αλέκος Αράπης (μπάσο) και Κυριάκος Δαρίβας (τύμπανα) -αν και στο «Εν Λευκώ» τύμπανα έπαιξε ο Άκης Σημηριώτης, μιας και ο Δαρίβας υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του. Το Μάρτιο του ’82, ο Σιδηρόπουλος έρχεται σε νέα συμφωνία με την ΕΜΙ και ξεκινούν οι ηχογραφήσεις του δίσκου, στο στούντιο του Σταμάτη Σπανουδάκη. Το «Εν Λευκώ» (ΕΜΙ, 1985) κυκλοφορεί τον ίδιο χρόνο, προκαλώντας αντιδράσεις -ακόμα και την παρέμβαση της λογοκρισίας.

Οι Απροσάρμοστοι χωρίζουν πρόσκαιρα με τον Παύλο στα τέλη του ’82 και ο Παύλος τραγουδάει τα blues που τόσο του άρεσαν, με τους BUM (Blue United Musicians), στο Ροντέο. Ο ίδιος παραδεχόταν πως ως νέος δεν είχε καμία σχέση με το βαρύ blues του Muddy Waters ή του Howlin’ Wolf «γιατί δεν είχα τραβήξει τίποτα ακόμα. Ήμουνα πιτσιρικάς. Δεν με αντιπροσώπευε καθημερινά στη ζωή μου αυτό το πράγμα, αλλά ταυτόχρονα κάτι μου ‘λεγε ότι “στα λέω γιατί μπορεί να ‘ρθουνε κι αυτά έξω από την πόρτα σου κάποτε”… […] Και με ξένιζε αυτό το μαύρο, το μουντό, το βαρύ πράγμα, αλλά ταυτόχρονα με γοήτευε αφάνταστα. Γιατί εγώ δεν είμαι ροκενρολίστας από γεννησιμιού μου. Είχα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Αλλά το διάλεξα σαν τρόπο ζωής και ό,τι τράβηξα μετά, το τράβηξα επειδή το ‘θελα, όχι επειδή οδηγήθηκα προς τα’κει.» [συνέντευξη στο Νίκο Πολίτη, περιοδικό Ήχος, Μάιος 1981]

Ο Σιδηρόπουλος ψάχνει παράλληλα για συγκρότημα, μιας και οι Απροσάρμοστοι «αφού μάθανε όσα θέλανε και δέθηκαν, θεώρησαν τους εαυτούς τους φίρμες. Έτσι, κάποια στιγμή, με είπαν αυταρχικό, απόλυτο κλπ. Μετά απ’ αυτά, για τελείως προσωπικούς λόγους δηλαδή, διέκοψα τις επαφές μου μαζί τους. Μόνο ο Βασίλης Πετρίδης, ένας σπουδαίος κιθαρίστας και πραγματικός γνώστης της κιθάρας ήρθε μαζί μου». Τελικά όμως, οι Απροσάρμοστοι τα ξαναβρίσκουν με τον Παύλο και θα παραμείνουν μαζί του μέχρι το τέλος. Αργότερα, στο συγκρότημα συμμετείχαν περιστασιακά ο κιθαρίστας Σπύρος Σούκης και  μόνιμα ο Λουκάς Γκέκας στα πλήκτρα.

Τον Απρίλιο του 1984, ξεκινούν οι ηχογραφήσεις για το άλμπουμ «Zorba the Freak» (ΕΜΙ, 1985). Πλέον, Παύλος Σιδηρόπουλος + Απροσάρμοστοι = (αλλάξανε) Zorba the Freak. Ο Δημήτρης Πουλικάκος αναλαμβάνει την παραγωγή της ηχογράφησης, ενώ πολλοί φίλοι μουσικοί, συνδράμουν σε ένα παρεϊστικο κλίμα -μουσικοί όπως ο κιθαρίστας Δήμης Παπαχρήστου (1953 – 2008), ο πιανίστας–οργανίστας Δημήτρης Πολύτιμος, ο σαξοφωνίστας David Lynch, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Πέτρος Σκούταρης των Sharp Ties κ.α. Ο δίσκος κυκλοφορεί στα μέσα του 1985 και περιέχει ορισμένα από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε ο Παύλος, όπως τα «R’Ν’R στο κρεβάτι», «Άντε και καλή τύχη μάγκες», «Μίκη Μάου(ς)», καθώς και αναθεωρημένες εκτελέσεις σε παλιότερα κομμάτια του («Απογοήτευση», «Το ΄69»), ενώ για πρώτη φορά γράφει και τραγουδάει στα αγγλικά -στο blues κομμάτι «Clown».

Με τους Απροσάρμοστους, ο Σιδηρόπουλος πραγματοποιεί όλα αυτά τα χρόνια πολλές συναυλίες -σε ιστορικά κλαμπ (Αν, Ροντέο, Cinema, Μετρό, Κύτταρο κ.α.), κινηματογράφους, φεστιβάλ, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, ακόμα και στη Μπιενάλε της Βαρκελώνης. Μια από αυτές τις συναυλίες -το Φλεβάρη του 1989 στη μουσική σκηνή Μετρό– αποτυπώνεται στη δισκογραφική κυκλοφορία «Χωρίς Μακιγιάζ» (ΜΒΙ, 1989), η οποία αποτέλεσε το τελευταίο εν ζωή άλμπουμ για το Σιδηρόπουλο και το μοναδικό ζωντανά ηχογραφημένο. Ο δίσκος περιείχε κυρίως κομμάτια που παρ’ότι παίζονταν συχνά στις συναυλίες, δεν είχαν δισκογραφηθεί ποτέ πριν. Παραγωγός ήταν ο στενός φίλος του Παύλου, Πάνος Ηλιόπουλος, ο οποίος μέσω της δισκογραφικής ετικέτας Η Πόρτα Που Ανοίγει, ήταν και ο μόνος που επιμελήθηκε και μετά το θάνατο του Παύλου την κυκλοφορία άλλων ηχογραφήσεων από ζωντανές εμφανίσεις του.

Ευρύτερη Καλλιτεχνική Δραστηριότητα

Ως Ηθοποιός

Στην τελευταία συνέντευξή του -στο Δημήτρη Δημητράκα, στο Rock FM– ο Σιδηρόπουλος με σαρκασμό ομολογεί ότι κάποια περίοδο θέλησε να ασχοληθεί με την ηθοποιία. Η συμμετοχή του στην ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου «Ο ασυμβίβαστος», τον είχε δελεάσει.

Οι πρώτες του εμφανίσεις ως ηθοποιός έγιναν την εποχή του Μαρκόπουλου, όπου τραγουδώντας στο πάλκο, ζωντάνευε θεατρικά, ευρηματικά και με χιούμορ το περιεχόμενο των τραγουδιών. Ο Μαρκόπουλος εκείνη την εποχή είχε γράψει και τη μουσική στο παιδικό έργο «Ντενεκεδούπολη» της Ευγενίας Φακίνου, ένα πρωτότυπο κουκλοθέατρο από ντενεκεδάκια. Η Φακίνου, το 1977, όταν ανέβασε στο θέατρο Κάβα το έργο της Στο Κουρδιστάν σε μουσική Χρήστου Λεοντή, χρειάστηκε έναν ηθοποιό. Ο Μαρκόπουλος της πρότεινε τον Παύλο και τους έφερε σε επαφή. Συνεργάστηκαν στις παραστάσεις του συγκεκριμένου έργου με τον Παύλο να υποδύεται τον «Μπουλντόζα». Χαρακτηριστική για το κλίμα της εποχής, αλλά και για την άτυπη αντιπαλότητα μεταξύ πολιτικού τραγουδιού και ροκ είναι η ακόλουθη μαρτυρία του συνθέτη Χρήστου Λεοντή: «Ήμουν τόσο απορροφημένος με την κατασκευή του ήχου της παράστασης, εφόσον οι τεχνικές συνθήκες ήταν άθλιες, που δυστυχώς δεν είχα το χρόνο να δουλέψω περισσότερο με τους ηθοποιούς-τραγουδιστές του έργου. Θυμάμαι ότι με ένα κασετόφωνο της κακιάς ώρας και με έναν μετρονόμο προσπαθούσα να αναδείξω τον ήχο των ρολογιών-ξυπνητηριών, που ήταν πολύ βασικός για τη δραματουργική εξέλιξη. Βέβαια, θυμάμαι και τον Σιδηρόπουλο σαν μία ευγενική φυσιογνωμία που τραγούδησε το κομμάτι που είχα γράψει για τον «Μπουλντόζα», τον κακό χαρακτήρα της παράστασης. Δεν μας δόθηκε η ευκαιρία περαιτέρω συνεργασίας, ούτε καν προσωπικής γνωριμίας. Εγώ άλλωστε ήμουν απόλυτα ταγμένος τότε στο πολιτικό τραγούδι, ενώ εκείνος στο αμερικανόφερτο είδος, το λεγόμενο ροκ. Και ροκ με πολιτικό τραγούδι δεν τα έβρισκαν ιδιαίτερα». Από τις παραστάσεις εκείνες δεν υπάρχει καμία ηχογράφηση, ούτε φωτογραφία. Ωστόσο, οι τελευταίες φράσεις του Χρήστου Λεοντή δεν θα έβρισκαν απόλυτα σύμφωνο τον Παύλο. Ο ίδιος υπήρξε ένα ευρέως πολιτικοποιημένο άτομο που μέσα από το ροκ εξέφραζε την επαναστατικότητα του. Γι’ αυτές του τις ιδέες, ερχόταν σε ρήξη με πολλούς στρατευμένους συνθέτες της εποχής, θεωρώντας πως η κραυγαλέα επαναστατικότητα των στίχων που χρησιμοποιούσαν, κατέληγε να μην είναι γνήσια επαναστατική. Κάτι σχετικό είχε δηλώσει στον συγγραφέα-δημοσιογράφο Μισέλ Φάις, τον Σεπτέμβριο του 1990, για το περιοδικό ΗΧΟΣ&HI-FI: «Το ροκ στην Ελλάδα ακόμα είναι επαναστατικό είδος. Δεν έχει χάσει τον κοινωνικό του ρόλο. Ανεβαίνεις στο πάλκο και βλέπεις ότι ο άλλος έρχεται ανοιχτός να σε ακούσει για τα καθημερινά του προβλήματα».

Το 1977 ο Αντρέας Θωμόπουλος, γνωστός ήδη στους αντεργκράουντ μουσικούς και κινηματογραφικούς κύκλους της εποχής από το φιλμ «Αλδεβαράν» του 1976, γράφει το σενάριο της επόμενης ταινίας του με τελικό τίτλο Ο Ασυμβίβαστος. Η μουσική της ταινίας είναι του Γιώργου Θεοδωράκη. Στην ταινία περιέχονται και τα τραγούδια «Να μ’ αγαπάς», «Μη μου μιλάς για τίποτα» «Στον Ύπνο μου», «Τι να σου πω» σε στίχους και μουσική του Αντρέα Θωμόπουλου καθώς και το τραγούδι «Κάποτε θά ‘ρθουν» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν το 1977 με πρωταγωνιστή τον Σιδηρόπουλο, ο οποίος και ερμηνεύει τα τραγούδια της ταινίας (το Τι να σου πω ηχογραφήθηκε και με τη φωνή του Γιώργου Θεοδωράκη). Ο Σιδηρόπουλος στην τελευταία του συνέντευξη στον Δημήτρη Δημητράκα για τον ROCK FM θα πει σχετικά: «Με πήρε μια μέρα ο Αντρέας τηλέφωνο και μου λέει: Έχω γράψει ένα έργο για πάρτη σου, μοιάζει πολύ με τη ζωή σου. Το βρήκα λίγο μελό είναι η αλήθεια, αλλά ο Αντρέας μου είπε ότι στο δρόμο θα αλλάξει θα το κάνουμε πιο πειστικό και πιο ανθρώπινο, αλλά δεν έγινε. Το έκανα με μαύρη καρδιά είναι η αλήθεια». Είναι σχεδόν σίγουρο πως με την παραπάνω μαρτυρία του, ο Παύλος αναφερόταν στην αναπροσαρμογή του σεναρίου της ταινίας πάνω στον χαρακτήρα του και την ιδιοσυγκρασία του από τον σκηνοθέτη. (από δω και κάτω μπαίνει στο κομμάτι «Μαρτυρίες» ή «Είπαν για τον Παύλο») Ο ίδιος ο Ανδρέας Θωμόπουλος σε συνέντευξη του στον Αντώνη Μποσκοΐτη για περιοδικό «Δίφωνο» (Δεκέμβριος 2008) θυμάται την πρώτη γνωριμία του με τον Σιδηρόπουλο, αλλά και τη «μοίρα» της ταινίας του, όταν βγήκε στις αίθουσες: « Το 1977 έκανα διαφημιστικές ταινίες. Ένας συνεργάτης μου, ο Τόλης Μαστρόκαλος, εκτός από καλός βοηθός σκηνοθέτη και μπασίστας (έπαιζε με τη Σπυριδούλα), ήταν και καλός φίλος του Παύλου. Ένα ζεστό βράδυ με επισκέφτηκε με τον Παύλο για καφέ και μείναμε για ώρες, στο μπαλκόνι στο Παγκράτι, με δύο κιθάρες, μία φυσαρμόνικα και κάμποσο τσίπουρο. Με τον Παύλο, ανάμεσα στα τραγούδια που του ‘παιξα και του ‘παιξα, ανταλλάξαμε μυθολογίες. Εντυπωσιάστηκα απ’ τη συγκροτημένη σκέψη, την ακρίβεια στο λόγο του, τη φωτογένεια και την ευκολία του να ακούει ένα άγνωστο τραγούδι και να το παίζει αμέσως. Όταν χωρίσαμε εκείνο το βράδυ, ήμουν σίγουρος πως με τον χαρισματικό αυτόν άνθρωπο, θα φτιάχναμε κάτι μαζί. Είχα ήδη αρχίσει να γράφω το σενάριο της επόμενης ταινίας, που είχε προσωρινό τίτλο το διφορούμενο Εύκολος δρόμος. Στη συνέχεια έγινε Ασυμβίβαστος. Οι κριτικές δεν ήταν καλές. Ως προς τον κόσμο, σε κάποιους άρεσε, ενώ κάποιοι άλλοι μίλησαν για ταινία αδιάφορη. Άρεσε όμως στη Γερμανία και παίχτηκε σε εφτά κανάλια εκεί και σε ένα φεστιβάλ στο Κάρλοβυ Βάρι της τότε Τσεχοσλοβακίας βρήκε οπαδούς και τρυφερούς συγγενείς. Μετά το θάνατο του Παύλου, πολλοί πια μιλούν γι’ αυτή την ταινία που απέκτησε μυθικές διαστάσεις. Τέλος, το Να μ’ αγαπάς, το τραγούδι-ορόσημο της ταινίας, προϋπήρχε. Γράφτηκε ένα χρόνο πριν από την ταινία, για την Ηρώ, τη γυναίκα μου και μητέρα των παιδιών μου».
Η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1978 και ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησε από τη Lyra ο δίσκος με τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας. Σε ότι αφορά το Κάποτε θα ‘ρθουν, από την, μόλις πέντε λεπτών, συνάντηση του με τον Μίκη Θεοδωράκη, με αφορμή το τραγούδι αυτό, ο Παύλος θα εμπνευστεί για το κείμενο-καταπέλτη που ηχογράφησε στο σπίτι του και κυκλοφόρησε το 1994 στο μεταθανάτιο άλμπουμ του, Εν αρχή ην ο λόγος.
Ο Παύλος εμφανίστηκε και στην τηλεόραση ως ηθοποιός, το 1982, στο σήριαλ Οικογένεια Ζαρντή που σκηνοθέτησε για την ΕΡΤ-1 ο Κώστας Φέρρης. Ο ίδιος ο Φέρρης για τη συμμετοχή του Παύλου στο σήριαλ θα γράψει. «Σ’ έναν πολύ ωραίο ρόλο…ενός οπιομανούς γαλλοθρεμμένου αστού στις αρχές του αιώνα. Σε μία σκηνή του σήριαλ έπαιζε κιθάρα για να τραγουδήσει η Σωτηρία Λεονάρδου το Summertime που της δίδαξε ο Πουλικάκος! Ακόμα, τη μουσική της σειράς έγραψε ο Σταύρος Λογαρίδης. Αυτά κυρίως για να καταφανεί ο σύνδεσμος που κρατούσε αυτή τη γενιά σε διαρκή επαφή σαν μια οικογένεια με τα καλά και τα κακά».
Παρόλο που ο Παύλος δεν ήταν επαγγελματίας ηθοποιός, η τέχνη της υποκριτικής τον είχε κερδίσει τόσο, ώστε, στην προσπάθειά του να την κατανοήσει, έφτασε ν’ αναλύσει σε βάθος ακόμα και τον τρόπο διδασκαλίας της.

Ως συγγραφέας

Το χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη Παύλου Σιδηρόπουλου ήταν ότι έγραφε συνεχώς! Σε οποιοδήποτε άδειο χαρτί, απόκομμα, μπλοκ, έστω και σε μισή κενή κόλλα που μπορεί να βρισκόταν μπροστά του, θα αποτύπωνε κάποια σκέψη του, κάποιο συναίσθημα του. Ο Σιδηρόπουλος δεν έγραψε μόνο στίχους, αλλά και ποιήματα, ημιτελή θεατρικά έργα καθώς και κείμενα με πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις. Διάβαζε, ιδιαίτερα ποίηση, αλλά και φιλοσοφία. Συχνά καταπιανόταν με τη συγγραφή διηγημάτων, τα οποία όμως δεν ολοκλήρωσε ποτέ. Έχει σημασία να αναφέρουμε πόσο καθοριστικές υπήρξαν για τον στιχουργό-ποιητή Παύλο οι επιρροές του από το κίνημα της αμερικανικής beat λογοτεχνίας (κυρίως από τον Allen Ginsebearg, κατά τον ίδιο τον Παύλο), χωρίς ν’ αφήσουμε εκτός, τη λεγόμενη rock subculture με βασικότερο εκφραστή της τον Lou Reed. Δεν έλειπαν ακόμη οι στιχουργικές παραπομπές του Παύλου σε σημαντικούς Έλληνες ποιητές: στον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον «Ποιητή της Ήττας», στο κομμάτι του, «Οι σοβαροί κλόουν» από το Φλου. Αγαπούσε ιδιαίτερα τον Σεφέρη, τον οποίο θεωρούσε ποιητή παγκόσμιας εμβέλειας, τον Οδυσσέα Ελύτη για την ελληνικότητα της γραφής του, τον Τάκη Σινόπουλο, το Νίκο Καρούζο, και από τη νεότερη γενιά τον Γιώργο Χρονά και τον Δημήτρη Βάρο. Επίσης ανέφερε ως συνειδητή επιρροή του τον Διονύση Σαββόπουλο και τη στιχουργική του, επειδή στην ηλικία των 20 ετών ήταν ο μόνος άνθρωπος που εξέφρασε τις υποψίες του για το κοινωνικό περιβάλλον στην Ελλάδα.
Ώριμος πια ο Σιδηρόπουλος, το Σεπτέμβριο του 1990 θα πει σε συνέντευξη στον Μισέλ Φάις για το περιοδικό ΗΧΟΣ&Hi-Fi: «Νιώθω περισσότερο στιχουργός παρά μουσικός.». Φράση του Παύλου που μέσα σε δυο αράδες συνοψίζει όλη του την οπτική για αυτό το σημαντικό κομμάτι της δημιουργίας του.

Το τέλος

Το φθινόπωρο του 1979, όταν ο Παύλος ήταν 31 ετών, ξεκίνησε η σχέση του με την ηρωίνη. Η καλλιτεχνική του πορεία μετρούσε ήδη εννιά χρόνια και η δημιουργικότητά του, το έργο του και η προσωπικότητά του είχαν για τα καλά αποκαλυφθεί. Στην αρχή ο Παύλος πιστεύει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα και ότι θα μπορέσει να ξεμπλέξει εύκολα. Σύντομα σχετικά αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο, κάτι που φαίνεται άλλωστε τόσο στους στίχους των κομματιών του όσο και σε συνεντεύξεις του. Πολλές φορές κάνει προσπάθειες να ξεφύγει, και κατορθώνει για κάποια χρονικά διαστήματα να είναι «καθαρός». Είναι οι περίοδοι που ο Παύλος δημιουργεί ξανά και βάζει στόχους. Δυστυχώς, όμως, παρ’ όλες αυτές τις προσπάθειες, που γίνονται κυρίως ατομικά και χωρίς ποτέ να ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα αποτοξίνωσης (χαρακτηριστική είναι και η μαρτυρία του Πάνου Ηλιόπουλου στο περιοδικό ΝΤΕΦΙ), τελικά δεν θα τα καταφέρει. Την άνοιξη του 1990 χάνει τη μητέρα του, στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία, γεγονός που τον καταβάλλει. Λίγους μήνες αργότερα αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με το χέρι του (η διάγνωση του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών της 18ης Αυγούστου του 1990 ήταν «πάρεση βραχιόνιου αριστερού πλέγματος») και η κακή ψυχολογία του επιδεινώνεται. Παρ’ όλο που η κατάσταση του χεριού του ήταν πολύ σοβαρή και πιθανώς μη αναστρέψιμη, ετοιμάζει με το συγκρότημά του, τους Απροσάρμοστους, τον καινούργιο του δίσκο (πρόκειται για το μεταθανάτιο άλμπουμ Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες) και δίνει συναυλίες.
Σύμφωνα με τον Αλέκο Αράπη, τον μπασίστα των Απροσάρμοστων, την προηγούμενη νύχτα του θανάτου του, στις 5 Δεκεμβρίου του 1990, ο Σιδηρόπουλος έφτασε στο στούντιο αρκετά καθυστερημένος και σε αλλόφρονα κατάσταση τσακώθηκε με τους μουσικούς του. Υπάρχει και η μαρτυρία του φίλου του, παραγωγού Πάνου Ηλιόπουλου, κατά την οποία εκείνο το βράδυ ο Παύλος προσπαθούσε απεγνωσμένα να επικοινωνήσει μαζί του από τηλεφώνου. Για την ακρίβεια, ο τηλεφωνητής του Ηλιόπουλου κατέγραψε δεκαπέντε αναπάντητες κλήσεις και δεκαπέντε αντίστοιχα φωνητικά μηνύματα από τον Παύλο. Στις 6 Δεκεμβρίου του 1990, βρισκόμενος στο σπίτι μιας γνωστής του στο Νέο Κόσμο, έπεσε σε κώμα και άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στον  Ευαγγελισμό, χάνοντας τη μάχη με την ηρωίνη.

Κηδεύτηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1990, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια, παρουσία ελάχιστων επωνύμων αλλά πλήθους συγκλονισμένου και βαθειά θλιμμένου κόσμου που είχε κατακλίσει το χώρο για να του πει το τελευταίο αντίο. Σήμερα στον Κόκκινο Μύλο υπάρχει οικογενειακός τάφος στον οποίο βρίσκονται ο Παύλος, η μητέρα του και ο πατέρας του, με την προτομή του Παύλου που φιλοτέχνισε η γλύπτρια Δώρα Βουτσινά.

Μελίνα Σιδηροπούλου, Ιούνιος 2011
(δημοσιογραφική επιμέλεια, Αντώνης Μποσκοΐτης)

Πηγή: pavlos-sidiropoulos.gr