Εγγραφή στο
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024
Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024
Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024
Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024
Ο εισαγγελέας της Χειλουδάκη 13 χρόνια μετά...
Rodiaki NewsRoom
- Το σκάνδαλο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής... 1997 και η ελληνική κοινωνία σοκάρεται από τη σχέση ενός εισαγγελέα με μία τρανσέξουαλ! 13 χρόνια μετά ο άνθρωπος, που ερωτεύτηκε παράφορα τη Τζένη Χειλουδάκη, σπάει τη σιωπή του...
Το σκάνδαλο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής... 1997 και η ελληνική κοινωνία σοκάρεται από τη σχέση ενός εισαγγελέα με μία τρανσέξουαλ! 13 χρόνια μετά ο άνθρωπος, που ερωτεύτηκε παράφορα τη Τζένη Χειλουδάκη, σπάει τη σιωπή του...
- Ο Γιώργος Σακελλαρόπουλος ανοίγει την καρδιά του στο People και θυμάται την θυελλώδη σχέση του με την Τζένη Χειλουδάκη. Μια σχέση που τον οδηγεί ολοταχώς στην καταστροφή. Χάνει τη δουλειά, η οικογενειακή του γαλήνη κλονίζεται συθέμελα... Ο Γιώργος είναι παντρεμένος με παιδί, όταν ξεσπάει το σκάνδαλο. Και η ελληνική κοινωνία ανέτοιμη να υποδεχτεί ή μάλλον να... ανεχτεί έναν τέτοιο έρωτα.
Εκείνος δηλώνει ερωτευμένος και αγνοεί τις επικρίσεις που δέχεται. Μέχρι τη στιγμή που η Τζένη αποφασίζει να γυρίσει σελίδα. ''"Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του.Δεν ήμουν ποτέ" λέει και το γυαλί σπάει...
- Δεκατρία χρόνια μετά ο Γιώργος Σακελλαρόπουλος μοιάζει ακόμα πικραμένος. Είναι άνεργος και ζει με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Η Τζένη γι' αυτόν είναι παρελθόν. Και αν τη συνατούσε τυχαία στο δρόμο;
'Και μόνο με τη σκέψη αισθάνομαι αφόρητη πίεση. Κάτι σαν καταβαράθρωση. Καλύτερα να ξεμπερδεύουμε μια και καλή. Requiem λοιπόν. Επιτάφιος λόγος'' απαντά.
Ύστερα πάλι γίνεται ειρωνικός... Επιβεβαιώνει ότι του στάθηκε η Τζένη εκείνη τη δύσκολη περίοδο. ''Στάθηκε όπως όφειλε τότε και με υπερασπίστηκε σθεναρά, κάτι που ενέχει ιδιαίτερη βαρύτητα, αν αναλογιστούμε ότι δεν ήταν καν ερωτευμένη. Εθαύμασα το σθένος της. Φυσικά ειρωνεύομαι...'' λέει με έκδηλη την πικρία.
- Η Τζένη Χειλουδάκη από την άλλη έχει δηλώσει σε αρκετές συνεντεύξεις της, χρόνια μετά, ότι έχει μετανιώσει για τον τρόπο που του φέρθηκε.
- Όπως λέει και ο ίδιος όμως, το κεφάλαιο έχει κλείσει. Ρέκβιεμ.
- https://www.rodiaki.gr/article .
Tζένη Χειλουδάκη: «Πουλήθηκα στον Εισαγγελέα» << Γιώργο Σακελλαροπουλο >>
protothema.gr...
- Η ζωή της γεμάτη, πολυτάραχη, συναρπαστική. Sex symbol της δεκαετίας του 1990 και διακαής πόθος διάσημων και μη. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν λίγες οι φορές που σιχάθηκε τον εαυτό της. Η πρώτη που της έρχεται κατευθείαν στο μυαλό είναι η υπόθεση με τον εισαγγελέα Γιώργο Σακελλαρόπουλο. «Σιχάθηκα τον εαυτό μου όταν πουλήθηκα στον εισαγγελέα. Δεν τον αγάπησα. Με γοήτευσε η θέση του, το ενδιαφέρον που μου έδειχνε και τα χρήματά του. Αγαπούσα το μυαλό και την καρδιά του. Κάναμε υπέροχες συζητήσεις, με γέμιζε και φόρτιζε τις μπαταρίες μου. Από τον Γιώργο έμαθα τον Νίτσε και τον Κονδύλη. Στην πορεία, βέβαια, όλο αυτό απομυθοποιήθηκε».
- Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, πολλές φορές, δημιουργούν την επιθυμία της εκδίκησης. Ο Σακελλαρόπουλος εκδικήθηκε την Τζένη με το δικό του τρόπο. Μετά από δεκαέξι χρόνια, εμφανίστηκε ξανά στη ζωή της με ένα μήνυμα στο facebook που έγραφε το εξής: «Παραμένεις ο έρωτας της ζωής μου και θέλω να σε συναντήσω». Έτσι κι έγινε. Όταν πριν από δύο χρόνια ξαναέσμιξαν, της έθεσε τους δικούς του όρους. «Μου είπε πως πλέον δεν θα είναι ο μαλάκας της υπόθεσης. Ήθελε να διαγράψω το προφίλ μου στο facebook, διότι τον ενοχλούσε που μου έκαναν like στις φωτογραφίες και σε αυτά που έγραφα. Το πιο συγκλονιστικό –που με άφησε με το στόμα ανοιχτό– ήταν πως μου επέβαλε να διώξω τα σκυλιά από τη ζωή μου. Έβλεπε την αγάπη που διοχέτευα στα σκυλιά και ζήλευε» αποκαλύπτει. Η επανασύνδεση της Τζένης με τον εισαγγελέα κράτησε μόλις έξι μήνες. «Μέναμε σε ένα θεϊκό ρετιρέ στην Αγία Παρασκευή. Αυτή τη φορά ζούσα πραγματικά σε μια χρυσή φυλακή. Είχα τα πάντα. Κάθε πρωί, όμως, ξυπνούσα με ένα τρέμουλο στην καρδιά. Ότι πάλι θα τον συναντήσω, ότι πάλι θα ακούω τις ρητορείες του Νίτσε και του Κονδύλη. Η ζωή του Γιώργου ήταν τα βιβλία του, κάτι που τον έκανε να βρίσκεται στο δικό του πλανήτη». Η τελευταία φορά που βρέθηκαν ήταν στο ρετιρέ της Αγίας Παρασκευής. «Όταν μου έθεσε το δίλημμα με τα σκυλιά, του απάντησα πως για όλα τα χρήματα του κόσμου δεν θα τα έβγαζα ποτέ από τη ζωή μου». Από τότε δεν ξαναμίλησαν ποτέ.
- «Σιχάθηκα το σεξ. Δεν μου λείπει καθόλου»
Εκτός από πάρτι, κάμερες, δημοσιότητα και χρήμα, στη ζωή της Τζένης πρωταγωνιστούσε το σεξ. Καθημερινό και ατελείωτο σεξ. «Σιχάθηκα το σεξ. Ακούγεται κάπως, αλλά δεν θέλω να το ξαναδώ στη ζωή μου. Δεν μου λείπει καθόλου. Η τελευταία φορά που έκανα σεξ ήταν πριν από δύο χρόνια, με τον Σακελλαρόπουλο, στο ρετιρέ της Αγίας Παρασκευής».
- Οδός Ειρήνης είναι ο δρόμος που βρίσκεται το ρετιρέ όπου έμενα με τον Σακελλαρόπουλο στην Αγία Παρασκευή» αποκαλύπτει.
Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024
Μάικλ Κόλινς (Αγγλικά: Michael Collins, Ιρλανδικά: Micheal O Coileain - Κομητεία Κορκ, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, Συνθήκες θανάτου ανθρωποκτονία - 22 Αυγούστου 1922)
Μάικλ Κόλινς (Ιρλανδός ηγέτης)
Ο Μάικλ Κόλινς (Αγγλικά: Michael Collins, Ιρλανδικά: Micheal O Coileain; Μεγάλη Βρετανία, 16 Οκτωβρίου 1890
– Κομητεία Κορκ, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, 22 Αυγούστου 1922) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης του IRA, πρωτεργάτης του αγώνα της ανεξαρτησίας και από τους κυριότερους πρωταγωνιστές της ίδρυσης της Ιρλανδικής Δημοκρατίας κατά τις αρχές του 20ου αιώνα.
- Διετέλεσε πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης της Ιρλανδίας, υπουργός της, ενώ κατά καιρούς κατείχε και διάφορα άλλα αξιώματα, όπως εκείνο του επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, κ.ά. Ήταν, ακόμη, πρόεδρος της Ιρλανδικής Ρεμπουπλικανικής Αδελφότητας από το Νοέμβριο του 1920 έως και τον θάνατό του. Υπήρξε μέλος της Ιρλανδικής αντιπροσωπείας στις Αγγλο-Ιρλανδικές διαπραγματεύσεις του Λονδίνου οι οποίες κατέληξαν στην υπογραφή συνθήκης για την ίδρυση ανεξάρτητου Ιρλανδικού κράτους. Δολοφονήθηκε από πολέμιους της ειρηνευτικής συνθήκης κατά τη διάρκεια ενέδρας πολύ κοντά στον τόπο γέννησής του, στις 9 Αυγούστου του 1922,[8] κατά τη διάρκεια του Ιρλανδικού εμφυλίου.
Εξέγερση του Πάσχα
Το 1913, είχαν δημιουργηθεί δύο μεγάλες παραστρατιωτικές ομάδες που αργότερα ξεκίνησαν την Εξέγερση του Πάσχα: η Ιρλανδική Πολιτοφυλακή ιδρύθηκε από τον Τζέιμς Κόνολι και την Ιρλανδική Ένωση Εργαζομένων στις Μεταφορές και Γενικών Εργαζομένων (ITGWU) για την προστασία των απεργών από τη Μητροπολιτική Αστυνομία του Δουβλίνου. Οι Ιρλανδοί Εθελοντές δημιουργήθηκαν την ίδια χρονιά από τους εθνικιστές ως απάντηση στον σχηματισμό των Εθελοντών του Όλστερ (UVF), που υποσχέθηκε να αντιταχθεί στην ξένη κυριαρχία με τη βία. O Kόλινς διοριστήκε οικονομικός συμβούλος του Κόμη Πλάνκετ, πατέρα ενός από τους διοργανωτές της εξέγερσης του Πάσχα. Ο Κόλινς έλαβε μέρος στην προετοιμασία του οπλισμού και των στρατευμάτων για την εξέγερση.
- Aιχμάλωτοι Ιρλανδοί μετά την αποτυχημένη εξέγερση
Όταν ξεκίνησε η εξέγερση του Πάσχα το 1916, ο Κόλινς υπηρέτησε ως βοηθός του Τζόζεφ Πλάνκετ στην έδρα της εξέγερσης στο Γενικό Ταχυδρομείο (GPO) του Δουβλίνου. Εκεί αγωνίστηκε μαζί με τον Πάτρικ Πιρς, τον Τζέιμς Κόνολι και άλλα μέλη της ανερχόμενης ηγεσίας των Ιρλανδών. Η εξέγερση απέτυχε στρατιωτικά, όμως οι αντάρτες πέτυχαν τον πολιτικό τους στόχο, να κρατήσουν δηλαδή τις θέσεις τους για αρκετό χρόνο ώστε να δικαιολογήσουν την ανεξαρτησία τους.[9]
https://el.wikipedia.org/wiki/
Μάικλ Κόλινς Πολιτικό κόμμα/Κίνημα Σιν Φέιν - Θάνατος - 22 Αυγούστου 1922 - Bandon .
- Θάνατος 22 Αυγούστου 1922 Bandon
Αιτία θανάτου πεσών σε μάχη
Συνθήκες θανάτου ανθρωποκτονία
Τόπος ταφής Glasnevin Cemetery
- Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα Σιν Φέιν
- Πόλεμοι/μάχες Εξέγερση του 1916, Ιρλανδικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας και Ιρλανδικός Εμφύλιος Πόλεμος .
https://el.wikipedia.org/wiki/
Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2024
Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024
«Έχετε άδειο δωμάτιο;; Σκεφτείτε να βάλετε οικογένειες μεταναστών»!! Νέα πρόταση-σοκ,
ΕΔΩ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ....
- «Ο καθένας έχει κάτι να προσφέρει»!!!
Δίχως να περάσει πολύς καιρός από την αδιανόητη πρόταση του Δημάρχου Νέας Υόρκης, Έρικ Άνταμς, για τη στέγαση μεταναστών σε άδεια δωμάτια κατοικιών, ανάλογη έκκληση έρχεται και από άλλο σημείο των ΗΠΑ.
- Αυτό θέλει τώρα η Κυβερνήτρια της Μασαχουσέτης, Maura Healey, καθώς αναζητά βοήθεια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για τη στέγαση των μεταναστών, την ώρα που οι ροές από τον νότο είναι σε αύξουσα πορεία.
- Η ίδια είπε ότι περίπου 10 έως 30 οικογένειες μεταναστών την ημέρα έρχονται στη Μασαχουσέτη.
- Υπάρχουν 40 ξενοδοχεία σε όλη την πολιτεία που βοηθούν στη στέγασή τους, αλλά ζητά τώρα βοήθεια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση—καθώς και από τους πολίτες.
- Η Healey ανακοίνωσε ότι σχεδόν 5.600 οικογένειες μεταναστών στεγάζονται επί του παρόντος στο σύστημα καταφυγίων έκτακτης ανάγκης της πολιτείας.
- Σύμφωνα με αμερικανικά ΜΜΕ, ο αριθμός αυτός είναι 80% υψηλότερος από ό,τι πριν από ένα χρόνο.
- «Το πιο σημαντικό, αν έχετε ένα επιπλέον δωμάτιο ή σουίτα στο σπίτι σας, σκεφτείτε να φιλοξενήσετε μια οικογένεια. Η στέγαση και το καταφύγιο είναι η πιο επιτακτική ανάγκη μας και γίνουμε χορηγός οικογένειας». Εάν είστε ιδιοκτήτης ακινήτου μπορούμε να σας χρησιμοποιήσουμε και εσάς για σύνδεση με παρόχους υπηρεσιών για βοήθεια μετάβασης των οικογενειών σε μόνιμη στέγαση».
«Χορηγός οικογένειας» το λένε τώρα!!
ΠΗΓΗ https://antipliroforisi.blogspot.com/
ΚΑΡΑΜΑΝ ΑΛΗΣ Ο ΕΘΝΑΡΧΙΔΗΣ ...
KARAMAN ALHS
του Κωνσταντίνου Κόλμερ
TO Σκοτεινό παρελθόν ..
- Εν πρώτοις, ολίγα περί του αγνώστου βίου του Καραμανλή στην πρώτη φάσι της ζωής του – διότι περί του γνωστού έχουν φροντίσει ήδη οι μίσθαρνοι «αγιογράφοι»του: Ο γεννηθείς στο χωρίον Κιούπκιοϊ της Οθωμανικής Μακεδονίας το 1907, πρωτότοκος υιός του Γεωργίου Καραμανλή και της Φωτεινής Δαλόγλου, ο Κ. έλαβε την στοιχειώδη εκπαίδευσι στην Πρώτη Σερρών και την δευτεροβάθμιο στο Γυμνάσιον Νέας Ζίχνης.
- Ο τότε βουλευτής Σερρών Αθανάσιος Αργυρός ανέλαβε την επιμόρφωσι του Καραμανλή και τον εισήγαγε ως οικότροφον στο Λύκειον Μεγαρέως, στο Παγκράτι.
- Αποφοιτήσας ο Κ., εισήλθε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου έλαβε δίπλωμα το 1932, ελάχιστα δικηγορήσας εις Σέρρας.
--------------------------------------------------------
. Στην πολιτικήν ζωήν εισήλθεν ως «ιδιαίτερος» του Αργυρού, που κατά τον Κώστα Μπαρμπή (βλ. σχ. ΚΚ: Εθνάρχης ή Εθνικός Εφιάλτης, εκδ. Λογοθέτης, 1995, σελ.29 επ.)
τον εξηπάτησεν πολιτικώς .........
εκλεγείς αντ’ αυτού, εις ηλικίαν 28 ετών, στην Ε΄ Εθνοσυνέλευσι του 1935, ως βουλευτής Σερρών του Λαϊκού κόμματος
--------------------------------------------------
Το 1936, επανεξελέγη στην Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή, την οποίαν διέλυσεν ο στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς την 4ην Αυγούστου 1936, κηρύξας δικτατορία, λόγω και της τότε χαώδους πολιτικής καταστάσεως εν Ελλάδι.
- Στην Βουλή του ’35 ο Καραμανλής εσχετίσθη με τον Λάμπρον Ευταξία. Ήσαν σχεδόν συνομήλικοι, ομοϊδεάτες κατά της Μεταξικής δικτατορίας, η οποία ανέστειλε την πολιτική των δραστηριότητα (βλ. σχ.
- ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΥΤΑΞΙΑΣ.
Γιατί ο ειρηνιστής Μητσοτάκης δεν προωθεί την ειρήνη αλλά στηρίζει πόλεμο, τον ηττημένο Zelensky, τον δολοφόνο Netanyahu;
- Γιατί ο ειρηνιστής Μητσοτάκης δεν προωθεί την ειρήνη αλλά στηρίζει πόλεμο, τον ηττημένο Zelensky, τον δολοφόνο Netanyahu;
- Ο Μητσοτάκης δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον αλλά το προσωπικό, απλά πονηρά έχει κρύψει το προσωπικό συμφέρον με τον μανδύα του εθνικού συμφέροντος…
- Οι πολιτικοί ανέκαθεν είναι συνοδοιπόροι του συμφέροντος αλλά και της λογικής, ειδικά οι επαγγελματίες πολιτικοί όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης που εργάστηκε ένα φεγγάρι αλλά ξεκάθαρα βιοπορίζεται από την πολιτική…
Προέρχεται από έμπειρη οικογένεια πολιτικών οπότε έχει ανεπτυγμένα τα αξιολογικά κριτήρια πολιτικής επιβίωσης...
Ξέρει να σταθμίσει το συμφέρον με την λογική αλλά κατά γενική ομολογία ο Μητσοτάκης είναι θιασώτης της ειρήνης, τουλάχιστον αυτό προκύπτει από το παρελθόν και τις παρελθούσες δηλώσεις του πριν χρόνια…
- Πάμε στο σήμερα…
Σήμερα μαίνονται δύο πόλεμοι.
Στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη, από την μια έχουμε τον Zelensky ένα διεφθαρμένο πολιτικό, μαριονέτα που οδήγησε στον θάνατο, τον τραυματισμό ή ακρωτηριασμό 500.000 Ουκρανούς.
Η Ουκρανία είναι χώρα κατασκεύασμα, άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ρωσία, ο Zelensky μιλάει Ρωσικά όπως και η καθολική πλειοψηφία των Ουκρανών, πέραν από τα Ουκρανικά.
Η Ουκρανία θεωρείται από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον κόσμο και αυτό γιγαντώθηκε με τον πόλεμο πολλοί κλέβουν… δίχως αύριο…
Ο Ουκρανικός στρατός όμως ηττάται και θα συνθλιβεί, η χώρα είναι καταδικασμένη σε θάνατο.
Ο Μητσοτάκης εκπροσωπεί την Ελλάδα στα διεθνή φόρα και βεβαίως στο ΝΑΤΟ όπως ο Erdogan την Τουρκία που επίσης είναι στο ΝΑΤΟ.
- Εντούτοις ούτε μια φορά ο Μητσοτάκης δεν μίλησε για την ειρήνη, ούτε μια φορά δεν πήρε πρωτοβουλία να παρουσιάσει προτάσεις για το πώς Ρωσία και Ουκρανία να τα βρουν.
Θα είχε εκτιμηθεί η προσπάθεια του τόσο από την Ρωσία όσο και από την Ουκρανία.
Η λογική στο Ουκρανικό είναι με το τέλος του πολέμου τώρα, η Ουκρανία ούτε μπορούσε, ούτε θα μπορέσει ποτέ να νικήσει την Ρωσία… όσο μαίνεται ο πόλεμος τόσο η Ουκρανία θα χάνει... τόσο απλά...
Και ενώ στο Ουκρανικό η Ελλάδα εμμένει στον πόλεμο, φαίνεται ότι και στο Παλαιστινιακό η όλη στρατιωτική επιχείρηση του Ισραηλινού στρατού εξελίσσεται σε παρωδία.
Ο Netanyahu ο πρωθυπουργός του Ισραήλ δίνοντας εντολή να χτυπηθεί η Hamas στηρίχθηκε στην νόμιμη άμυνα αλλά σκοτώνοντας 27.000 ανθρώπους από τους οποίους οι άμαχοι είναι πάνω από 20.000 εκ των οποίων 6.000 παιδιά… ο Netanyahu δεν είναι τίποτα λιγότερο από δολοφόνος και τίποτα λιγότερο από εγκληματίας πολέμου…
Ο Ισραηλινός στρατός που γελοιοποιήθηκε δεν έχει εξολοθρεύσει την Hamas και συνεχίζει να έχει καθημερινές απώλειες, έφθασαν σε σημείο να ντυθούν νοσοκόμοι για να σκοτώσουν δύο μαχητές της Hamas που ήταν σε μονάδα αυξημένης φροντίδας άοπλοι… τέτοιες ικανότητες έχει ο Ισραηλινός στρατός…
- Γιατί και στην περίπτωση του Παλαιστινιακού, ο Μητσοτάκης δεν μίλησε ούτε μια φορά για ειρήνη;
- Ακόμη και στην αστεία δύναμη που εποπτεύει την Ερυθρά Θάλασσα η Ελλάδα αποτελεί την στρατηγική βάση, ωστόσο τα εμπορικά πλοία συνεχίζουν να έχουν πρόβλημα ενώ οι ΗΠΑ… φοβούνται να χτυπήσουν το Ιράν μετά την αιματηρή επίθεση στην αμερικανική βάση στην Ιορδανία.
Γιατί ο Μητσοτάκης κάνει τα στραβά μάτια και στηρίζει ένα διεφθαρμένο και ένα δολοφόνο;
Είπαμε στην αρχή για συμφέρον και λογική…
Το σενάριο των F-35 το βρίσκουμε παρωχημένο, λένε κάποιοι η Ελλάδα έπρεπε να πάρει μια θέση, να γίνει υποτελής δηλαδή για να πάρει τα F-35… το επιχείρημα είναι ανόητο…
Δεν ξέρει ο Μητσοτάκης ότι ο Biden έχει τελειώσει πολιτικά;
Δεν ξέρει ο Μητσοτάκης ότι ο Zelensky είναι τελειωμένος;
Δεν ξέρει ο Μητσοτάκης ότι ο Putin έχει κερδίσει;
Δεν ξέρει ο Μητσοτάκης ότι ο Netanyahu υλοποιεί σχέδιο γενοκτονίας;
- Η άποψη μας είναι ότι ο Μητσοτάκης έχει την λογική και ξέρει απόλυτα τι συμβαίνει αλλά ταυτίστηκε με την συμμαχία που τώρα φαντάζει ενωμένη το ΝΑΤΟ… ποντάροντας αύριο – σημειολογικά το αύριο – ότι θα αναδειχθεί σε μια ευρωπαϊκή προσωπικότητα.
Οπότε ο Μητσοτάκης δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον αλλά το προσωπικό, απλά πονηρά έχει κρύψει το προσωπικό συμφέρον με τον μανδύα του εθνικού συμφέροντος…
Ο Μητσοτάκης είναι στην λάθος πλευρά της ιστορίας και το ξέρει, το ξέρουν και οι υπουργοί του αλλά παίζει το δικό του μελλοντικό πολιτικό παιχνίδι… που βρίσκεται στην Ευρώπη…
- www.bankingnews.gr
Η πρόεδρος των μεγάλων επιτυχιών .
Συντάκτης: ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ
https://www.newsbreak.gr/
2.02.2024
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις δεσμεύσεις του κυβερνήτη μας, η οποία έγινε όντως πραγματικότητα.
Το είχε πει άλλωστε ο Κυριάκος μας όταν την πρότεινε, ότι πρόκειται για μία ιστορική στιγμή. Η πραγματικότητα όμως πρέπει να ξεπεράσει και την μεγαλύτερη προσδοκία του.
Η επιλογή της ήταν όντως μεγάλη επιτυχία του Κυριάκου, αφού η Κατερίνα Σακελλαροπούλου εξελίσσεται στην πρόεδρο των μεγάλων επιτυχιών.
Για την ακρίβεια κάθε δημόσια παρέμβαση της προέδρου, θα μπορούσε από μόνη της να είναι σενάριο ταινίας εγκλήματος, για να μην πω ολόκληρης σειράς του Netflix.
Από την δημόσια στήριξη σε παιδοβιαστή, την ελληνοποίηση ελληνοφάγων μουτζαχεντίν, ανθελλήνων καταδοτών, του «άλλου ανθρώπου» κλπ, η κ. Σακελλαροπούλου έχει μετατρέψει το Προεδρικό Μέγαρο σε πτέρυγα σωφρονιστικού ιδρύματος. Και όλα αυτά, σε δημόσια θέα!
Φαντάσου τι «έπη» γράφει ιδιωτικώς…
– 4 Φεβρουαρίου 1961: Ξεσπά ο πόλεμος της ανεξαρτησίας της Ανγκόλας ..
- Η σύγκρουση εξελίχθηκε σε έναν αμείλικτο ανταρτοπόλεμο στον οποίο η πορτογαλική κυβέρνηση απάντησε με μια ευρεία πολεμική εκστρατεία. Οι ακρότητες ήταν διαδεδομένες και έγιναν από όλες τις πλευρές της σύρραξης. Τελικά, με την εκδήλωση του αριστερού πραξικοπήματος στη Λισαβόνα («Επανάσταση των Γαριφάλων»), που ανέτρεψε το καθεστώς του Estado Nuovo (την ακροδεξιά 40χρονη διακυβέρνηση), η Πορτογαλία εγκατέλειψε τις αποικίες της και αποσύρθηκε από την Ανγκόλα και τη Μοζαμβίκη το 1975 μετά από περισσότερα από 13 χρόνια συγκρούσεων.
- Οι συγκρούσεις στην Ανγκόλα θα συνεχιστούν, αυτή τη φορά μεταξύ των νικητριών παρατάξεων της UNITA, του MPLA, του FNLA και του FLEC, σε έναν ακόμα πιο αιματηρό εμφύλιο, που θα κρατήσει ως το τέλος του 20ού αιώνα.
Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας (MPLA) του Αγκοστίνιο Νέτο
- Στάθης Βασιλείου
https://military-history.gr/
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2024
Ο Βίος και η πολιτεία ενός ευπατρίδη, υπό Κ. Κόλμερ, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2006, σελ.112).
Βίος και πολιτεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
- Αν ο Eυάγγελος Δενδρινός είχεν αστοχήσει; Η αποδόμησις ενός μύθου ...
Το τηλέφωνο στο γραφείο του Μεταξικού υπουργού Ασφαλείας κωδούνισε δυνατά.
Ο Κωνσταντίνος Μανιαδάκης σήκωσε το ακουστικό. –
Λέγετε…
– Εδώ διευθυντής των φυλακών Αβέρωφ, ακούσθηκε από την άλλη γραμμή. Έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα, κύριε υπουργέ.
Αντιμετωπίζουμε τον εκβιασμό ενός εγκαθείρκτου.
Παρέσυρε τον βουλευτή Λάμπρο Ευταξία στο κελί του, τον αιχμαλώτισε και απειλεί να τον σκοτώσει, εάν δεν αποφυλακισθή αμέσως.
– Περιμένατε, απήντησε ο Μανιαδάκης, και ευθύς αμέσως συνεβουλεύθη τηλεφωνικώς τον πρωθυπουργό…
Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε έναν φίλο, δεινό σκοπευτή.
Τον Ευάγγελο Δενδρινόν.
Τον επεφόρτισε να μεταβή πάραυτα στις φυλακές Αβέρωφ, να σκοπεύσει από του μικρού παραθύρου του κελίου τον εκβιαστή και να τον φονεύσει επί τόπου.
Όπερ και εγένετο.
Διασωθέντος του Ευταξίου και του κύρους του κράτους, που δεν υπέκυψε στον εκβιασμό ενός βαρυποινίτου, ο βασιλεύς Γεώργιος β’ παρεσημοφόρησε τον Δενδρινόν διά την ευστοχία του. Ακολούθησεν η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, που διέλυσε την Βουλή του ’36 στην οποίαν μετείχε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. (βλ. σχ. Πάνου Βίγλαρη, Η καθόδος των Ολεθρίων, σελ. 407 επ.)
Οι σχέσεις του Λάμπρου Ευταξίου και του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήσαν γνωστές στην προπολεμικήν Αθήνα.
Αυτό που έμεινε άγνωστο αφορά στην επιστολή που έστειλε (28.3.1988) ο Λάμπρος Ευταξίας στον Σπύρο Μαρκεζίνη, παραπονούμενος ότι, «άν και τον προστάτευσε» (και ουσιαστικώς διέσωσε τον Καραμανλή απ’ το δικαστήριο των δοσιλόγων, διά την δραστηριότητά του κατά την Γερμανική κατοχήν), εν τούτοις ο περί ού ο λόγος συμπεριεφέρθη αγνωμόνως στον προστάτη του (βλ. σχ. Σπ. Μαρκεζίνη, Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος 1936-44, εκδ. Πάπυρος, α΄τόμος, σελ. ΧΙ.)
Ως διηγείται σχετικώς ο τ. πρόεδρος της νεολαίας των Προοδευτικών Αντώνης Βογιατζής, κατά εξομολόγησι του ιδίου του Ευταξίου, ο Καραμανλής του είπε τηλεφωνικώς ότι «κατέστησε την αγνωμοσύνη…πολιτική αρετή», εννοών την απιστία έναντι των πρώην συντρόφων του.
Η πολιτική απάτη ήταν παγία τακτική του Καραμανλή: εξαπατήσας τον βασιλέα Κωνσταντίνο Β΄, ΏΣΤΕ να μην επανέλθη στην πατρίδα το 1974, τον συνταγματάρχη Γ. Γρίβα διά την ματαίωσι του Κυπριακού αγώνος, τον αρχιεπίσκοπον Μακάριον μετά την Τουρκικήν εισβολή, τον Σπύρο Θεοτόκη ως υπουργό Εξωτερικών το 1956 και τον Ευάγγελον Αβέρωφ διά την πρωθυπουργία το 1980 (που την παρέδωσε στον Γεώργιο Ράλλην), ο κρυψίνους Καραμανλής είχε αναγάγει την παραπλάνησιν εις επιστήμην, μη αποφυγών, όμως, εν τέλει και ο ίδιος την εξαπάτησιν απ’ τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1989, όταν αντ’ αυτού διορίσθη πρόεδρος της δημοκρατίας ο Χρίστος Σαρτζετάκης.
Εάν όμως ο Δενδρινός το 1936 είχεν αστοχήσει και ο Ευταξίας εφονεύετο υπό του εγκαθείρκτου κακοποιού, ποία θα ήταν η πολιτική εξαπάτησις της Ελλάδος μεταπολεμικώς;
Σκοτεινό παρελθόν
Εν πρώτοις, ολίγα περί του αγνώστου βίου του Καραμανλή στην πρώτη φάσι της ζωής του – διότι περί του γνωστού έχουν φροντίσει ήδη οι μίσθαρνοι «αγιογράφοι»του: Ο γεννηθείς στο χωρίον Κιούπκιοϊ της Οθωμανικής Μακεδονίας το 1907, πρωτότοκος υιός του Γεωργίου Καραμανλή και της Φωτεινής Δαλόγλου, ο Κ. έλαβε την στοιχειώδη εκπαίδευσι στην Πρώτη Σερρών και την δευτεροβάθμιο στο Γυμνάσιον Νέας Ζίχνης.
Ο τότε βουλευτής Σερρών Αθανάσιος Αργυρός ανέλαβε την επιμόρφωσι του Καραμανλή και τον εισήγαγε ως οικότροφον στο Λύκειον Μεγαρέως, στο Παγκράτι.
Αποφοιτήσας ο Κ., εισήλθε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου έλαβε δίπλωμα το 1932, ελάχιστα δικηγορήσας εις Σέρρας.
Στην πολιτικήν ζωήν εισήλθεν ως «ιδιαίτερος» του Αργυρού, που κατά τον Κώστα Μπαρμπή (βλ. σχ. ΚΚ: Εθνάρχης ή Εθνικός Εφιάλτης, εκδ. Λογοθέτης, 1995, σελ.29 επ.) τον εξηπάτησεν πολιτικώς εκλεγείς αντ’ αυτού, εις ηλικίαν 28 ετών, στην Ε΄ Εθνοσυνέλευσι του 1935, ως βουλευτής Σερρών του Λαϊκού κόμματος.
Το 1936, επανεξελέγη στην Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή, την οποίαν διέλυσεν ο στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς την 4ην Αυγούστου 1936, κηρύξας δικτατορία, λόγω και της τότε χαώδους πολιτικής καταστάσεως εν Ελλάδι.
Στην Βουλή του ’35 ο Καραμανλής εσχετίσθη με τον Λάμπρον Ευταξία. Ήσαν σχεδόν συνομήλικοι, ομοϊδεάτες κατά της Μεταξικής δικτατορίας, η οποία ανέστειλε την πολιτική των δραστηριότητα (βλ. σχ. ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΥΤΑΞΙΑΣ.
Ο Βίος και η πολιτεία ενός ευπατρίδη, υπό Κ. Κόλμερ, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2006, σελ.112).
Ο Καραμανλής, διαρκούσης της Γερμανικής κατοχής, έλαμψε διά της απουσίας του από τους εθνικούς αγώνες.
Αντιθέτως, σύμφωνα με αναφερόμενες βιβλιογραφικές αναφορές, φέρεται ότι ανεμίχθη στην εμπορία τροφίμων, συνεργαζόμενος με τον κατοχικό γενικό γραμματέα του υπουργείου Γεωργίας Φιλήμονα Πατίστα, καταδικασθέντα αργότερα ως δοσίλογον.
Συνεργάζετο επίσης, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο Κ. με τον πλοιοκτήτη Μιλτιάδη Εμπειρίκο, εφοδιάζοντα με το σκάφος ΕΛΕΝΗ την στρατιάν του Ρόμελ στο Τομπρούκ με τρόφιμα.
Ο Πατίστας εξέδιδε άδειες εισαγωγής ελαιολάδου εκ Κρήτης έναντι οσπρίων και σίτου εκ Θεσσαλονίκης, τα οποία επωλούντο στην μαύρη αγορά της λιμοκτονούσης Αθήνας.
Ο Κ. επεδίωξε να διορισθή και διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης αλλά ο κατοχικός πρωθυπουργός Λογοθετόπουλος τον απέρριψε, γνωρίζων το δύσφημο παρελθόν του (βλ. σχ. Η κάθοδος των ολεθρίων, υπό Πάνου Βίγλαρη, εκδ. Στ.Κωνσταντινόπουλος, 1985)
Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καραμανλής προσεχώρησε στην «Σοσιαλιστική ΄Ενωση» που είχαν ιδρύσει οι σοσιαλιστές καθηγητές Ξενοφών Ζολώτας, Κων/νος Τσάτσος και ΄Αγγελος Αγγελόπουλος (εν συνεχεία «υπουργός Οικονομικών» του… Βουνού το 1943-4).
«Αυτοί (οι καθηγητές) με τις ιδέες τους, τις προτάσεις και τις διασυνδέσεις τους επηρέασαν καθοριστικά τον χαρακτήρα των δημοσίων επιλογών που υιοθετήθησαν τα πρώτα κρίσιμα μεταπολεμικά χρόνια, όσο και αρκετές δεκαετίες μετά» (βλ. σχ. «Δημιουργική κρίση σε Δημοκρατία και Οικονομία, με παράδειγμα την σύγχρονη Ελλάδα», υπό Γεωργίου Μπήτρου και Αναστασίου Καραγιάννη, εκδ.Παπαζήση, Αθήνα 2011, σελ.275 κ.ε., όπου εκτίθεται η οικονομική πολιτική του Κ. τα έτη 1955-63 εντός πλαισίου εντόνου κρατικισμού).
Τελευτούντος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καραμανλής διέφυγε στην Μέσην Ανατολήν αλλά φιλύποπτοι οι Εγγλέζοι τον εκράτησαν επί τρίμηνον στην Συρίαν, απ’όπου επέστρεψεν άπρακτος εις Αθήνας, μηδέποτε κατορθώσας να φθάσει στο Κάϊρον, όπου ευρίσκετο η ελευθέρα Ελληνική κυβέρνησις. Μεταπολεμικώς, ο Κ. αξιοποίησε την προσωπική του σχέσιν με τον Ευταξίαν.
Τη υποδείξει του τελευταίου, διορίσθη επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Τσαλδάρη ως υπουργός Εργασίας από 24ης Νοεμβρίου 1946 έως 7ης Φεβρουαρίου 1947.
Διετέλεσε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνησι Δ. Μαξίμου από 27 Ιανουαρίου 1947 ενώ ο Ευταξίας ετέθη οικειοθελώς εκτός κυβερνήσεως.
Ο Κ. έγινε υπουργός Μεταφορών από 7ης Μαΐου έως 18 Νοεμβρίου 1948 και υπουργός Κοινωνικής Προνοίας από 18. 11.48 μέχρις 6ης Ιανουαρίου 1950. Τον Σεπτέβριον 1950, στην κυβέρνησι Βενιζέλου-Τσαλδάρη-Παπανδρέου, ο Κ. ανέλαβε επί δίμηνον το υπουργείον Στρατιωτικών και εν συνεχεία απεχώρησε απ’ το Λαϊκόν κόμμα, προσχωρήσας στην ομάδα Στεφανοπούλου, η οποία τελικώς συνετάχθη με τον στρατάρχην Αλέξανδρο Παπάγον στον ιδρυθέντα υπ’ αυτού «Ελληνικόν Συναγερμόν» (Ε.Σ) (βλ. σχ. Ελλήνων Σάλπισμα, Ιαν 2011).
Κατά τας εκλογάς του 1951, ο Ε.Σ. δεν συνεκέντρωσε την απόλυτο πλειοψηφία και παρέμεινε στην αντιπολίτευσι. Φημολογείται ότι ο Κ. προσεφέρθη να στηρίξη την ασθενή κοινοβουλευτικώς κυβέρνησι Πλαστήρα, αποσχιζόμενος του Ε.Σ. με μία μικρή ομάδα βουλευτών, αλλ’ ο Πλαστήρας δεν εδέχθη την Καραμανλική πρωτοβουλία, ειδοποιήσας τον Παπάγον (βλ. αν. Π. Βίγλαρη).
Ο Παπάγος δεν ηθέλησε να συμπεριλάβη τον Κ. στον εκλογικό συνδυασμό Σερρών κατά τας εκλογάς του 1952 αλλ’ επιέσθη υπό του Σπ. Μαρκεζίνη, επ’ απειλή ότι άλλως ο Καραμανλής θα κατήρχετο εις τας εκλογάς επικεφαλής αυτονομιστικού «Μακεδονικού κόμματος».
Ούτως ο Καραμανλής επανεξελέγη και μάλιστα διορίσθη υπουργός Δημοσίων ΄Εργων, αποκτήσας εν τω μεταξύ και την εύνοιαν των Ανακτόρων (αποκληθείς ως «Μέγας …Φρειδερίκος» υπό της εφημερίδος ΑΘΗΝΑΪΚΗ. Βλ. σχ. εξομολόγησι του Κ. Μανιαδάκη στο βιβλίον του Π. Βίγλαρη).
Μετά τον θάνατον του Αλεξάνδρου Παπάγου, το 1955, ο Κ. διωρίσθη την 4ην Οκτωβρίου 1955 πρωθυπουργός υπό του βασιλέως Παύλου (αντί του Πιπινέλη) καθ’ υπόδειξιν της βασιλίσσης Φρειδερίκης και των Αμερικανών.
«Από της στιγμής αυτής ήρχισεν η πρωθυπουργική σταδιοδρομία και ηγεμονία του Καραμανλή, πλήρους πολιτικού αμοραλισμού» (βλ. σχ. Θ. Παπακωνσταντίνου, Η μεγάλη περιπέτεια, σελ.120).
Τα μετέπειτα είναι λίγο ή πολύ γνωστά.
Άν όμως ο Κ. δεν είχεν υποστηριχθή υπό του Λάμπρου Ευταξίου, κατά την κρίσιμον μεταπολεμικήν περίοδον 1946-51, είναι πολύ πιθανόν ότι δεν θα πρωταγωνιστούσε στο πολιτικό προσκήνιον της Ελλάδος σχεδόν επί μία 35ετίαν.
Ούτως δεν θα είχαν συμβή τα ακόλουθα ατυχή διά το έθνος γεγονότα:
Ατυχείς συγκυρίαι
1. Το Ελληνικόν κράτος δεν θα χρεωκοπούσε σήμερα και η Ελληνική κοινωνία δεν θα είχε διασπασθή εις μίαν κάστα προνομιούχων και εις έναν χύδην λαόν, που εξαρτά πλήρως την επιβίωσίν του από το δημόσιον.
Το μοντέλο της νεοθωμανικής διακυβερνήσεως υιοθετήθη υπό του Καραμανλή, όπου όλες οι αποφάσεις και «οι εντολές» εκπορεύοντο από του πρωθυπουργικού γραφείου. Συγχρόνως ο Κ. εφήρμοσε την διαρκή διεύρυνσι του δημοσίου τομέως, με ίδρυσι δημοσίων επιχειρήσεων, προσλήψεις ψηφοφόρων και ξένες πιστώσεις.
Ο αριθμός των «εργαζομένων» στο δημόσιον από 54.000 προπολεμικώς είχεν ήδη το 1963 τριπλασισθή επί Κ. και έφθασε το ένα εκατομμύριον και πλέον στις αρχές του 21ου αιώνος επί των επιγόνων του.
Ο Κ. εξέθρεψε τον Λεβιάθαν του δημοσίου και ο Ανδρέας Παπανδρέου εύρεν πρόσφορον έδαφος να παράσχει μισθούς, συντάξεις και επιδοτήσεις στην λαϊκήν μάζα με τα χρήματα της «ΕΟΚ» και του εκτεταμένου ξένου δανεισμού (συνολικώς άνω του ενός τρις. ευρώ).
Τ’ αποτελέσματα της εξωνήσεως της λαϊκής ψήφου έφεραν την Ελλάδα στην σημερινή κρίσι και άφησαν τον λαόν πολιτικώς αμόρφωτον και παραγωγικώς με αρνητική προστιθεμένην αξία.
2. Η Ελλάς χωρίς τον Κ. δεν θα «ανήκε εις την Δύσιν», ως επιγραμματικώς είχε δηλώσει, αλλά πρωτίστως εις εαυτήν.
Δηλαδή στον Ελληνικόν λαόν και δευτερευόντως στις συμφέρουσες πρός τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του Ελληνισμού συμμαχίες.
Εις ποίαν «Δύσιν» ήθελεν ο Κ. την Ελλάδα;
Του ανθελληνικού ΝΑΤΟ, με όπλα του οποίου κατελήφθη υπό των Τούρκων η Κύπρος;
Της Ευρωπαϊκής Ενώσεως των Ολλανδών, Φιλανδών και Αυστριακών, που θεωρούν τους Έλληνας «τεμπέληδες, ανεπρόκοπους και καλοπερασάκηδες»;
Της Γερμανίας του χερ Σόϋμπλε, που φαντάζεται αντιεπιστημονικώς «την ανάπτυξη της Ελλάδας μέσω της… λιτότητας» (!) ή μήπως της Κομμισσιόν της Ε.Ε., που προστατεύει τα συμφέροντα των λαθρομεταναστών με την συνθήκη Σένγκεν, αντί των γηγενών;
3. Άνευ του Κ. δεν θα είχε προκληθή, κατά την πρώτη οκταετία του, η μετανάστευσις ενός εκατομμυρίου Ελλήνων, η αστυφιλία και η εγκατάλειψις της υπαίθρου, με προσέλκυσι των αγροτικών πληθυσμών στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Το «κόλπο» της αστυφιλίας εμεθοδεύθη διά της Αντιπαροχής – Κατ’Όροφον Ιδιοκτησίας – Αφορολογήτων Υψηλών Συντελεστών Δομήσεως υπέρ των… εργολάβων! Αρχικώς εφηρμόσθη επί θητείας του Κ. στο υφυπουργείον Οικισμού το 1954.
Τότε άρχισε και η αλλοίωσις της φυσιογνωμίας των Αθηνών, με την καταστροφή των διατηρητέων κτισμάτων της λεωφόρου Βασ.Σοφίας, την κάλυψι των ποταμών Κηφισσού, Ηριδανού και Ιλισσού, την αυθαίρετη δόμησι των χειμάρων της Αττικής και την δημιουργία ακαλύπτων χωματερών εις ολόκληρη την χώρα.
Την απουσία πολεοδομικής πολιτικής του Κ. εμιμήθησαν εν συνεχεία όλες οι «δημοφιλείς» κυβερνήσεις.
Ένα από τ’ άγνωστα «ανδραγαθήματα» του «απο-φασιστικού» Κ. ήταν η εν μιά νυκτί και μόνη αποξήλωσις των σιδηροτροχειών του Τράμ, το οποίον επανιδρύθη επ’ ευκαιρία των «Ολυμπιακών… Παιγνίων» (Olympic Games) το 2004.
Άλλο λησμονημένο «σκανδαλάκι» του Κ., ως υπουργού Δημοσίων Έργων, ήταν η αγορά των «βραχωδών οικοπέδων» στην Φιλοθέη, στο δέκατο της αξίας και η εν συνεχεία ένταξίς των στο σχέδιον πόλεως, μ’ αποτέλεσμα την κατακόρυφο ανατίμησίν των.
4. Με τον Καραμανλή απωλέσθησαν τ’ αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων (ΝΑΤ, ΙΚΑ, ΜΤΣ κλπ.) διά της υποχρεωτικής ανακαταθέσεως στην Τράπεζα της Ελλάδος με ιδιαιτέρως χαμηλά επιτόκια και αποδόσεις.
Η σημερινή αδυναμία των Ταμείων να πληρώσουν τους συνταξιούχους, ιδίως μετά το αξιόποινον «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, ανατρέχει στην εποχή Καραμανλή.
5. Ο Κ. ίδρυσε σειράν δημοσίων επιχειρήσεων ως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ η ΕΥΔΑΠ, τα Ζαχαρουργεία, η ΚΥΔΕΠ, ο ΟΛΠ κλπ., όπου διόριζε ως διοικητάς υποστηρικτές του άνευ προσόντων.
6. Απόντος του Κ. δεν θα είχε «λυθή» το Κυπριακόν με τις επαίσχυντες συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, που κατέστησαν την Τουρκίαν εγγυήτρια δύναμι της «ανεξαρτησίας» της Κύπρου και οδήγησαν στην διχοτόμησι, την οποίαν πρώτος υπεστήριξεν ο Καραμανλής, με τον Ευάγγελον Αβέρωφ-Τοσίτσα ως υπουργόν Εξωτερικών, κατόπιν της παραιτήσεως του Σπύρου Θεοτόκη, κατ’ αξίωσιν του Μακαρίου. (βλ. σχ. Βιογραφία του Σ.Θ., Πολιτικαί Αναμνήσεις, Αθήνα 1986).
Η εκβιαστική υπογραφή των συμφωνιών υπό του Μακαρίου υπήρξεν «η ευτυχεστέρα ημέρα της ζωής» του Καραμανλή, κατά δήλωσιν του ιδίου, ίσως διότι ούτως απεπλήρωσε το γραμμάτιον της αναρρήσεώς του στην πρωθυπουργίαν υπό των Αμερικανών.
7. Ο Κ. διέλυσε τον «Ελληνικό Συναγερμόν» (4.1.1955), συστήσας προσωποπαγές κόμμα, την «Ε,ρέ» (ΕΣΤΙΑ) και εμεθόδευσε αλλεπάλληλα εκλογομαγειρεία, με τις εκλογικές «νίκες» του το 1958, 1961 και 1975.
Ούτως ο πολιτικός βίος της χώρας δεν θα εκτραχύνετο, ως παρεδέχθη αργότερον κι’ ο ίδιος, εις μίαν σπανία κρίσιν αυτογνωσίας.
8. Δεν θα είχεν λόγον ο Γεώργιος Παπανδρέου να κηρύξει τον «ανένδοτο αγώνα» το 1962 και δεν θα είχε κερδίσει τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 η «Ένωσις Κέντρου» – ένα εξ υπ’ αρχής ασταθές πολιτικό σχήμα ετεροθαλών κομμάτων.
9. Δεν θα είχε «διαφωνήσει» ο Κ., αρχομένου του 1963, με το Παλάτι, σχετικώς με την επίσκεψι των Ελλήνων βασιλέων στην Αγγλία, που ωδήγησεν εις παραίτησίν του και στην οξυτάτη πολιτική και, γιά πρώτην φοράν μεταπολεμικώς, καθεστωτική κρίσι της «κοινοβουλευτικής μοναρχίας».
10. Απουσιάζοντος του Κ. δεν θα είχεν επανέλθη ο έτερος ολετήρας της συγχρόνου Ελλάδος, ο Ανδρέας Παπανδρέου, εξ Αμερικής, διορισθείς καθ’ υπόδειξιν των Αμερικανών ως «σύμβουλος» στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Αλλά κι’ αν είχεν …αυτοβούλως επανέλθη ο Α.Π., δεν θα απηλλάσσετο υπό του Ειδικού Δικαστηρίου το 1989 διά την συμμετοχή του στο σκάνδαλο της Τραπέζης Κρήτης, τη αγρία παρεμβάσει των Καραμανλή-Μητσοτάκη εις τους περιδεείς δικαστάς (όπως αναφέρει ο Σπυρίδωνος Σπύρου: Πώς απηλλάγη ο Α.Π. στο Ειδικό δικαστήριον, εκδ.ΠΕΛΑΣΓΟΣ, 2012) .
Ο Καραμανλής διετείνετο ότι «οι πρώην πρωθυπουργοί πάνε σπίτι τους κι’ όχι φυλακή» (όταν συλληφθούν υπεξαιρούντες δημόσια κεφάλαια).
Ούτως καθιερώθη διά πρώτη φοράν η παράδοξος ασυλία των πολιτικών εν Ελλάδι, η οποία επεξετάθη και στους διοικούντες τις Τράπεζες προσφάτως.
10. Είναι και πολύ πιθανόν, επί τη βάσει της θεωρίας του «ισοδυνάμου των όρων», ότι εξομαλυνομένου του πολιτικού βίου άνευ των Καραμανλή και Α. Παπανδρέου, να μην είχε γίνη και η επέμβασις του στρατού της 21ης Απριλίου 1967 – αν κι’ αύτη υπηγορεύθη υπό των Αμερικανών εξ άλλων λόγων (εν όψει του πολέμου των «Έξη ημερών» του Ισραήλ, τον Ιούνιον 1967).
11. Άνευ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μιά ευνομουμένη Ελλάς θα είχεν εισπράξει από την Γερμανία το λεγόμενον «Κατοχικόν δάνειον», αξίας 40 δις.$ σήμερον, ως και τις αποζημιώσεις διά τις φρικαλεότητες της Βέρμαχτ στο Δίστομον, στα Καλάβρυτα, στην ΄Ηπειρο, Μακεδονία και Κρήτη.
Ο Κ. διέγραψε τις νόμιμες αυτές αξιώσεις χάριν Γερμανικών πιστώσεων μόλις 200 εκατομμυρίων μάρκων και παρέσχεν αμνηστείαν στους Γερμανούς εγκληματίες πολέμου (Μέρτεν και Σια) κατά την πρώτην του οκταετίαν (βλ. σχ. «Στην Σκιά της Κατοχής.
Οι Ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010.» υπό Katerina Kralova. Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2012, σελ.222 -229 και ικατωτέρω).
Τον Καραμανλή περιβάλλει η φήμη ως «μεγαλοφυούς οικονομολόγου», που επέτυχε την «ανάπτυξη της Ελλάδας» στην περίοδο 1956-1963.
Πράγματι, ο μέσος ρυθμός αναπτύξεως της 8ετίας ήταν 5% αλλά στην δευτέρα 8ετία (1975-81)έπεσε στο 0,5%!
Αν ήταν σπουδαίος οικονομολόγος δεν θα υπήρχε τόση διαφορά, καθ’ όσον μάλλον κατά την μεσολαβείσα «χουντική» 7ετία, η ανάπτυξις της οικονομίας υπερέβη τον μ.ό. 6%.
Προφανώς το χαμηλόν σημείον αφετηρίας και οι ευνοϊκές διεθνείς οικονομικές συνθήκες ευνόησαν την εγχωρία ανάπτυξι των περιόδων αυτών, μαζί με την πολιτική σταθερότητα και τις ξένες επενδύσεις.
Εν τούτοις, τότε εξετράφη ο πρώϊμος κρατικισμός του Κ., που επεκράτησε πλήρως μετά το 1974, οδηγήσας την χώραν εις πλήρη τελμάτωσιν.
Η «κοινοβολευτική δημο-ακρατία»
Η επάνοδος του Κ. εκ της αυτοεξορίας του στο Παρίσι το θέρος του 1974, μετά την τουρκικήν εισβολήν στην Κύπρο και την κατάρρευσι της δικτατορίας του ταξιάρχου Δ. Ιωαννίδη, προσφέρεται περαιτέρω διά μίαν υπόθεσιν εργασίας: τι θα συνέβαινε εάν δεν ανελάμβανε τα ηνία της χώρας ο Κ. Καραμανλής, ωρκισθείς υπό του στρατηγού Γκιζίκη στο «Παπαδοπουλικόν σύνταγμα» τον Ιούλιο του 1974, αλλά μία άλλη πολιτική κυβέρνησις, μετά τις ματαιωθείσες εκλογές του Φεβρουαρίου 1974;
Εν πρώτοις, είναι αμφίβολον εάν μία πολιτική κυβέρνησι ως εν προκειμένω η «δοτή» του Σπ. Μαρκεζίνη του Οκτωβρίου 1973, θα είχε επιχειρήσει ανατρεπτικό κίνημα κατά του Μακαρίου, που άνοιξε τον δρόμον γιά την τουρκικήν εισβολή στην Κύπρον και την αναστολή των πολιτικών δικαιωμάτων, με το «ηρωϊκό πολυτεχνείο»…
Δεύτερον, δεν άνοιξε ποτέ ο «φάκελλος της Κύπρου» στην Ελληνική βουλήν, οπότε δεν εγνώσθη ο σκοτεινός ρόλος του Καραμανλή και του Ευαγγέλου Αβέρωφ, κατά την πρό του κινήματος εναντίον του Μακαρίου εποχήν.
Εικάζεται ότι ο Κ. εμπόδισε την εκκαθάρισι των ευθυνών της εποχής εκείνης, διότι βαρύνεται με ρόλον… «αζάν προβοκατέρ» της διενέξεως του Μακαρίου με την δεύτερη χούντα των Αθηνών, ως και ενωρίτερον του κινήματος των συνταγματαρχών του Απριλίου 1967, όταν ζήτησε από τον πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ στρατηγόν Λάρυ Νόρσταντ την πραγματοποίησι πραξικοπήματος στην Ελλάδα επι κεφαλής των στρατηγών (βλ. σχ. Ηλία Δημητρακόπουλου, εκτεταμένη δημοσιότητα γιά την συγκάλυψι της αληθείας υπό Λαμπρία-Νικολοπούλου, το 1976).
Τρίτον, δεν θα επήρχετο η πολιτειακή μεταβολή του Ιουλίου 1974, με την εσπευσμένη έλευσι του Καραμανλή και την παρεμπόδισι της επανόδου του βασιλέως Κωνσταντίνου, του τελευταίου «αντιστασιακού» κατά της χούντας.
Επίσης, η νομιμοποίησις του ΚΚΕ άνευ όρων και η έξοδος της Ελλάδος από του ΝΑΤΟ, που κατέστησε αποκλειστικούς ρυθμιστάς τους Τούρκους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης μέχρις του 1981, θα είχαν αποφευχθή, ως και το πολιτειακό δημοψήφισμα με το σύνθημα «Καραμανλής ή τανκς», που εγκαδίδρυσε την προεδρευομένη δημο-ακρατία και την πρωθυπουργικήν κληρονομικήν ολιγαρχίαν εν Ελλάδι.
Η «κοινο-βολευτική δημο-ακρατία» προεκάλεσε τελικώς την χρεωκοπίαν της χώρας επί ΝΔ, την οποία ίδρυσεν ο Κ. Καραμανλής, διά την οποίαν χρεωκοπίαν είχα προειδοποιήσει με άρθρα μου στον Οικονομικόν Ταχυδρόμον και την αφημερίδα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, αλλ’ εις ώτα μη ακούοντων (βλ.σχ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ, υπό Κ.Κόλμερ, εκδ.Ροές, σελ.359 επ.1986).
Χωρίς τον Καραμανλή, οι πολιτικές ακροβασίες και οι μεταπολιτευτικοί εκβιασμοί θα ήσαν απείρως δυσκολώτεροι, ενώ η αποφυγή πολιτικών λαθών ευκολωτέρα: λ.χ. θα ήταν δυνατόν ο εξαναγκασμός του ΚΚΕ ν’ απορρίψη το επαναστατικό του παρελθόν, εφικτή η αποφυγή της κομματικής διαφθοράς της κεντροδεξιάς και αδύνατος η ανομία της αριστεράς, που χαρακτηρίζουν την μεταπολίτευσι του 1974.
Τα φαινόμενα αυτά θα είχαν αποτραπεί όχι κατά το Καραμανλικό δόγμα «η πολιτική τέχνη του εφικτού», αλλά από την μετουσίωσιν ιδεολογικών αξιών εις κυβερνητικήν πραγματικότητα, ως του σεβασμού του Νόμου, του μικρού και αποδοτικού κράτους και της αξιοκρατίας.
Δεν θα είχε γίνη επίσης η αναγνώρισις της «εθνικής αντίστασης» υπό του Α. Παπανδρέου, προεδρεύοντος του Κ. Δηλαδή η παροχή συντάξεων σε στελέχη του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ που έστρεψαν τα όπλα εναντίον της μητρός-πατρίδος εις τρεις «γύρους» μητροκτόνου ανταρσίας.
Τέλος, δεν θα διεσπείρετο η διαφθορά που εμόλυνε ολόκληρο το σώμα της Ελληνικής πολιτείας κατά την Μεταπολίτευσι.
Δεν θα κατεστρέφοντο τα checks and balances που επέτρεψαν την ομηρεία του Ελληνικού λαού υπό της πολιτικής ολιγαρχίας, την οποίαν ίδρυσεν ο Καραμανλής μετά το 1974. Η βουλή κυριαρχείται σήμερον από 70 απογόνους πολιτικών οικογενειών.
Τέταρτον, δεν θα είχε καθιερωθή η «μαλλιαρή» ως γλώσσα του κράτους και η εκπαίδευσις θα είχε αποφύγει την πλήρη εξαχρείωσιν – ιδίως στα Ελληνικά πανεπιστήμια.
Η ενημέρωσις της κοινής γνώμης επί των πολιτικών υποθέσεων και της ξένης ειδησεογραφίας θα ήταν περισσότερον αντικειμενική, με μίαν ακομμάτιστον ραδιοφωνίαν και τηλεόρασι, που σήμερα δεν υπάρχει ακόμη και στα λεγόμενα «ιδιωτικά κανάλια».
Οι ολιγάρχες του Τύπου και της «κουλτούρας» (π.χ. ο μακαρίτης Χρίστος Λαμπράκης, τινές διαπλεκόμενοι εργολάβοι και μερικοί «νάνοι» ή «ογκόλιθοι» της δημοσιογραφίας) δεν θα ενισχύοντο με χρήματα του φορολογουμένου και ο «πολιτισμός» δεν θα μονοπωλείτο απ’ τα φερέφωνα της αριστεράς και τα τρωκτικά του δημοσίου πλούτου.
Δεν θα καθιερούτο το ακαταδίωκτο των βουλευτών δι’ αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου και δεν θα εσπαταλώντο εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ δι’ επιδοτήσεις των κομμάτων, μεταξύ των οποίων και το ΚΚΕ, που ουδέποτε επέτρεψε δημόσιο έλεγχο των οικονομικών του ενώ εισπράττει απ’ τον ιδρώτα των εργαζομένων.
Πέμπτον, η οικονομική πολιτική θα απέφευγε την στρεβλή ανάπτυξι, στηριγμένη στην αστυφιλία, υπερκατανάλωσι και «σοσιαλμανία» του Παναγή Παπαληγούρα, με τις άσκοπες κρατικοποιήσεις τύπου Στρατή Ανδρεάδη, τον «εξισορροπητικό δανεισμό» του Ξενοφώντος Ζολώτα, και τα μεγάλα ελλείμματα του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών, με κατάληξιν την χρεωκοπία του 2009, επί ανεψιού Κώστα Καραμανλή (βλ. σχ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, υπό Γ. Μπήτρου και Αναστασίου Καραγιάννη, εκδ. Παπαζήση 2011, σελ. 414 επ.)
Ο «εθνάρχης» βαρύνεται με το κλείσιμο δεκάδων Ελληνικών επιχειρήσεων ως της ΙΖΟΛΑ, Πίτσος, Εσκιμό, Πειραϊκής-Πατραϊκής, Αιγαίου, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ, Ολυμπιακής Αεροπορίας, Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνος, του Συγκροτήματος Σκαλιστήρη, της χαρτοβιομηχανίας Κεφάλα και πλειάδος ξένων επενδύσεων ως της ΕΣΣΟ, ΕΘΗΛ, ΧΕΛΛΕΝΙΚ ΣΤΗΛ, ΠΙΡΕΛΙ κλπ.
Ως ενδιάμεσος «σύνδικος πτωχεύσεως» όλων αυτών των επιχειρήσεων κατέστη η διοίκησις της Εθνικής Τραπέζης.
Τα υπόλοιπα ανέλαβεν ο κομματικός συνδικαλισμός, ιδίως μετά το 1981, οπότε ο Κ. περιορίσθη στα διακοσμητικά καθήκοντα του πρόεδρου της Δημοκρατίας, αφού ως νέα Κίρκη προσεταιρίσθη τις αναγκαίες ψήφους διά να επιτύχη τις απαραίτητες 180 (ως του αλήστου μνήμης Αθανασίου Κανελλοπούλου, του «φιλελευθέρου» Κ. Μητσοτάκη και τινών βο-λευτών της Εθνικής Παρατάξεως). Τελικώς, αλλ’ όχι άνευ σημασίας, όλοι οι προϋπολογισμοί του Ελληνικού κράτους από του 1975 και εντεύθεν ενεφανίζοντο ως «ισοσκελισμένοι και χωρίς επιπλέον φορολογικό βάρος», ενώ στην πραγματικότητα ήσαν εντόνως ελλειμματικοί και την επιπλέον φορολογία ανεδέχετο η διεύρυνσις της κρατικής δαπάνης υπό μορφήν ελλειμμάτων, πληθωρισμού και εξωτερικού δανεισμού.
Ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της ΝΔ ήταν ο Ευάγγελος Δεβλέτογλου, «πρωταθλητής» της δημιουργικής λογιστικής, ως απεκάλυψα τότε από των στηλών του Οικονομικού Ταχυδρόμου.
Ο Δ. αξίωσε από τον «επιστάτη» του ΔΟΛ Αθανάσιο Κανελλόπουλον την απόλυσίν μου επί τη προφάσει ότι παρενέβαλα εμπόδια στην «οικονομική πολιτική» του δημοκρατικού καθεστώτος, ενώ στην πραγματικότητα προσεπάθησα να προστατεύσω την δημοκρατία από τις καταχρήσεις των κομματικών εγκαθέτων.
Αργότερα (το 1979) η Καραμανλική κυβέρνησι αντεκατέστησε την δημιουργική λογιστική του Δεβλέτογλου με την πλήρη παραχάραξι του δημοσιονομικού ισοζυγίου, που βρήκε αξίους μιμητάς όλους τους υπουργούς Οικονομικών του Ανδρέα Παπανδρέου, με αποκορύφωμα την κυβέρνησι Σημίτη και τις λαθροχερίες της Γκόλντμαν Ζάκς ή GS (Βλ. σχ. Η ΤΡΑΠΕΖΑ, υπό Μάρκ Ρός, εκδ.Μεταίχμιο, ΑΘΗΝΑ 2010).
Η Ελλάς «ξεπέρασε τα όρια» το 1999 με την Αντιγόνη Λουλιάδη της G.S. και τον κ. Γιαννάκη Στουρνάρα, γιά να επιτύχη την πλαστή ένταξί της στην Ευρωζώνη, αλλ’ είμαι βέβαιος ότι η Καραμανλική κουστωδία θα εχαιρέτιζε αρμονικώς την απώλεια της εθνικής νομισματικής ανεξαρτησίας της χώρας, ως δικαίωσι της «Ευρωπαϊκής πολιτικής» του Κ.
Εθνικά εγκλήματα
Υποτίθεται ότι ο Κ., ενδιατρίψας επί 10ετίαν εις την σοσιαλιστική Γαλλίαν, εμολύνθη υπό του Μιττερανικού κρατικισμού, ως ο Καποδίστριας υπό του Ρωσσικού καισαρισμού το 1829.
Εν τούτοις, διά τους γνωρίζοντας την δημιουργία της μεγάλης, συγκεντρωτικής και ανικάνου γραφειοκρατίας εν Ελλάδι μεταπολεμικώς, το έργον ήτο κατ’ εξοχήν Καραμανλικής εμπνεύσεως. Αντιστάσεως μη ούσης υπό της Ελληνικής επιχειρηματικής «ελίτ», η Ελλάς έγινε σοσιαλιστική δημοκρατία επί Α. Παπανδρέου.
Συνεπώς οι αιτίες της Ελληνικής κακοδαιμονίας επεκτείνονται και προ του Παπανδρεϊκού σοβιετικού μετασχηματισμού της Ελληνικής κοινωνίας.
Εκεί όμως όπου οι ευθύνες του Καραμανλή είναι απολύτως προσωπικές υπήρξαν στην εξωτερική πολιτική.
Συγκεκριμένως, ο Καραμανλής βαρύνεται με τα εξής εθνικά εγκλήματα και μειοδοσίες:
α) Ως πρωθυπουργός υπό Νατοϊκήν κηδεμονίαν άφησε ανυπεράσπιστο τον Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως να καταστραφή υπό των Τούρκων το 1955.
Ηνέχθη αδιαμαρτυρήτως τον αφελληνισμό της Ίμβρου και Τενέδου, και ως πρόεδρος-μονάρχης απεδέχθη την ονομασία- έκτρωμα των Σκοπίων ως «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» το 1991!
β) Ο Κ. άναψε το 1974 το «πράσινο φώς» στον τουρκικόν «Αττίλα 2», να καταλάβη το 38% του Κυπριακού εδάφους, ειπών το διαβόητον «η Κύπρος κείται… μακράν» (διά να την αφήση απροστάτευτη το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και η Αεροπορία, που διέθεταν τότε υπεροπλία στο Αιγαίον).
γ) Ο Κ. έρριψεν αθωράκιστον της Ελληνικήν οικονομίαν στην αγκάλην της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, με αποτέλεσμα την καταστροφή της Γεωργίας, Αλιείας, Βιομηχανίας και του Τραπεζικού συστήματος της χώρας, ιδίως μετά την χρεωκοπίαν του 2008 επί των κληρονόμων του.
Ως έγραφεν ο μακαρίτης Παναγής Τζαννετάκης, «η Ελλάς ερρίφθη στην θάλασσα χωρίς να γνωρίζει κολύμπι»!
δ) Ο Κ. απήλλαξε ουσιαστικώς, με τον ν.3933/13.2.1959, τον εγκληματία πολέμου Μάξ Μέρτεν και απηλλάγη από τις κατηγορίες του τελευταίου, διά συνεργασία στην διαρπαγή των Εβραϊκών περιουσιών, υπό της «εταιρίας» Τάκου Μακρή, Γεωργίου Θέμελη, Δοξούλας το γένος Λεοντίδου-γνωστών συνεργατών του Κ. μεταπολεμικώς. (βλ. σχ. Στη σκιά της Κατοχής υπό Κατερίνας Κράλοβας, εκδ. Αλεξάνδρεια 2012, σελ.241 επ.)
Μετά την παλινόρθωσι του Καραμανλή το 1974, η Ελλάς δεν θα είχεν μεταβληθή εις «απέραντον φρενοκομείον», ως διακήρυξεν ούτος την 10ην Ιανουαρίου 1989, άμα τη απολύσει του από του προεδρικού μεγάρου υπό του Α.Π., με την πολιτική κωμωδία των εγχρώμων ψηφοδελτίων.
Ο κυβερνήσας επί 35ετίαν τον Ελληνικόν οίκον ευθύνεται πρωτίστως διά την μεταβολήν του εις τρελλοκομείον, με την μετάκλησι του Ανδρέα Παπανδρέου από τις ΗΠΑ-πάσχοντος από μανιοκατάθλιψι κατά τον θεράποντα ιατρόν του τελευταίου, καθηγητήν Αυγερινόν (ως ούτως απεκάλυψε στο πρόσφατο βιβλίον του).
Θα έλεγε κανείς ότι η Ελλάς εκυβερνάτο επί 50 έτη υπό ψυχικώς ανωμάλων και διατεταραγμένων ηγετών.
Πώς λοιπόν, να μην φθάσει στην σημερινή κατάντια;
Μικρά και …ανέντιμον
Εν αντιθέσει προς την δυναστεία των Γλύξμπουργκ, που προσέθεσε στην Ελλάδα τας Ιονίους νήσους το 1864, την ΄Ηπειρο, Κρήτη, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, Θράκη, τα νησιά του βορείου Αιγαίου (1912-18) και τα Δωδεκάνησα το 1947, η Καραμανλική «δυναστεία» εσμίκρυνε την Ελλάδα.
Αυτός και οι επίγονοί του (Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης κλπ.) έχασαν τον Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως (1955), της Ίμβρου και Τενέδου, την Κύπρον (1974), την Ελληνική υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου (συμφωνία της Βέρνης 1974 του Κ. με τους Τούρκους όπου απεκλείσθη η εκμετάλλευσις των Αιγαιακών υδρογοναναθράκων υπό της Ελλάδος πλήν του Πρίνου), απώλεσαν την εδαφική κυριαρχία των Ιμίων (επί Σημίτου), μετέβαλον την Μουσουλμανικήν μειονότητα της Θράκης εις «τουρκικήν», εσπατάλησαν την αποκλειστικήν ονομασίαν «Μακεδονία» (Μητσοτάκης) και εξεχώρησαν την νομισματική ανεξαρτησία της χώρας το 2002 στην Ευρωζώνη δηλαδή στην Γερμανική Μπούντεσμπανκ, επί αλήστου μνήμης Σημίτου, όστις εκουβάλησεν επιπλέον και τα 2 εκατομμύρια λαθρομετανάστες μέσω της συνθήκης Σένγκεν, την οποίαν αδιστάκτως υπέγραψαν οι συνεχιστές του «ευρωπαϊστού» Κ.
Η κολοβή δημο-ακρατία
Εάν «η δημοκρατία»του Κ. δεν είχεν επανέλθη το 1974 «με τις λόγχες των Τούρκων στρατιωτών», ως εκόμπαζεν ο Ετσεβίτ, ίσως η Κύπρος να ήταν σήμερον ελευθέρα και η Ελλάς ολιγώτερον εξηρτημένη χώρα.
Το «σοσια-ληστρικό» σύνταγμα του 1975 των Τσάτσων, με τις φλύαρες διατάξεις του «μεγάλου κράτους», θα επερίττευε μαζί με τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις του (πχ. του ακαταδιώκτου των υπουργικών λαθροχειριών), που το μετέβαλαν εις ένα «κουρελόχαρτο». Το παρανόμως καταργηθέν σύνταγμα της βασιλευομένης-κοινοβουλευτικής δημοκρατίας του 1952 θα ίσχυεν σήμερον με ορισμένες ουσιώδεις μεταβολές στις μη θεμελιώδεις διατάξεις.
Ούτως, λ.χ., οι εκατοντάδες δήμοι και κοινότητες δεν θα εξηφανίζοντο με τα δημο-φονικά σχέδια «Καποδίστρια» και «Καλλικράτης» και μαζί μ’ αυτούς οι πληθυσμοί της υπαίθρου κατ’ απαίτησιν της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Το φυσικό περιβάλλον δεν θα είχεν καταστραφή ανεπανορθώτως με την Καραμανλικήν αβελτηρία της ανυπάρκτου πολεοδομικής πολιτικής.
Το δημογραφικόν πρόβλημα, που προεκάλεσεν η αστόχαστος πολιτική του Καραμανλή ήδη από της πρώτης οκταετίας του, δεν θα υπέσκαπτε τα θεμέλια του Ελληνικού έθνους μακροπροθέσμως, ως συμβαίνει σήμερον με τα Μνημόνια της «Τρόϊκας», τα κατατρώγοντα το δημογραφικό σφρίγος του Ελληνικού λαού.
Απομένει μία ακόμη «υπόθεσις εργασίας» προς εξέτασι: τι θα συνέβαινε εάν ο Καραμανλής δεν ετύγχανε της ευνοίας του Ευταξίου, του στέμματος και των Αμερικανών, διά ν’ αναρριχηθή στην εξουσία;
«Πολιτικό ζώον»
Απαντώ υποθετικώς: ίσως πάλιν ο Καραμανλής να εγίνετο πρωθυπουργός κάποιας κυβερνήσεως «συνεργασίας» αθλίων κομμάτων και φαύλων κομματαρχών.
Τόση υπήρξεν η απαξία των μεταπολεμικών κομματικών σχηματισμών μετά τον Αλέξανδρο Παπάγον (πχ. ΄Ενωσις Κέντρου, «Ε,ρέ», Ν.Δ. και ΠαΣοΚ και τ’ αριστερά κόμματα της ανομίας), τοσαύτη δέ η παντελής έλλειψις πολιτικού σθένους των αντιπάλων του Κ. (λ.χ. Παναγιώτου Πιπινέλη, Στεφάνου Στεφανοπούλου, Παναγιώτου Κανελλοπούλου, Γεωργίου Μαύρου), ώστε δεν είναι απίθανον και πάλιν ο Κ. να είχεν πρωταγωνιστήσει στην πολιτική σκηνή.
Η φθορά των δημοκρατικών θεσμών από καταβολής του νεωτέρου Ελληνικού κράτους (λχ. Καποδιστριακές, Οθωνικές, Βενιζελικές, χουντικές παρεκτροπές) επέτρεψαν ώστε άνθρωποι αδίστακτοι ως ο Κ., συμπεριφερόμενοι όμως ως…«πολιτικά ζώα», να είναι λίαν πιθανόν ότι θα κατελάμβανον και πάλιν την εξουσίαν, διά να ωφελήσουν εαυτούς και να εξαπατήσουν τον λαόν.
Υπό άλλας όμως συνθήκας, ο Κ. δεν θα είχε θέσει την προσωπική του σφραγίδα στις σύγχρονες συνθήκες του Ελληνικού έθνους.
Θα ήταν παρείσακτος, ως λ.χ. ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, που έθεσε την Ελλάδα υπό τα «Καυδιανά δίκρανα» του ΔΝΤ το 2010, ή ο Λουκάς Παπαδήμος, που υπέγραψε την ανεπαρκή περικοπή του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους την οποίαν απέρριπτε προηγουμένως διαρρήδην.
Ο πάντοτε ευκολόπιστος και αείποτε απατημένος Ελληνικός λαός διατηρεί κι’ αυτός τις ευθύνες του ακέραιες, διά τα όσα υπέστη επί Κ. και υφίσταται σήμερον επί των επιγόνων του, καθ΄όσον «βολεύεται» με την ρουσφετολογία, το μπαξίσι και τους διορισμούς στο δημόσιον και τελευταίως με το …ευρώ!
Μόνον οι κατακαημένοι οι Κύπριοι δεν έπταισαν διά τον εμπαιγμόν υπό του μοιραίου Σερραίου και των επιγόνων του, που άφησαν τον Κυπριακόν λαόν ανυπεράσπιστον προ του Τούρκου εισβολέως και πολιτικώς ατροφικόν, ώστε να υποστή δύο συμφοράς: ό,τι δεν επρόλαβε η Καραμανλική προδοσία το 1974, το επέτυχεν ο…Καταστρόφιας, ο νυν πρόεδρος Ανα(ν)στασιάδης, τη υποδείξει των Αγγλοσαξώνων και του Γιούρογκρουπ τον Μάρτιον του 2013, δηλαδή την πλήρη καταστροφή της Κυπριακής οικονομίας.
Συνεπώς, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν αξίζει τον τίτλο του «εθνάρχου», αλλά μάλλον του εθνοκτόνου, ως θ’ αποδειχθή οψέποτε ανοίξει ο φάκελλος της Κύπρου.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον αποκαθηλώσει από το βάθρο το οποίον έστησαν συμβατικά συμφέροντα και ανιστόρητοι «ακαδημαϊκοί κ…», ως τους είχεν αποκαλέσει επιγραμματικώς ο Ηλίας Πετρόπουλος.
Ήδη, η μνήμη του Κ. έχει λησμονηθή, πλην των τυμβωρύχων θαμμένων ιστορικών αρχείων, που τον ενθυμούνται οσάκις προσπαθούν να στηρίξουν την αποτυχούσα 3η καραμανλική δημο-ακρατία με επικοινωνιακά τεχνάσματα και ευτελή συνθήματα.
Στην πολιτικήν ζωήν εισήλθεν ως «ιδιαίτερος» του Αργυρού, που κατά τον Κώστα Μπαρμπή (βλ. σχ. ΚΚ: Εθνάρχης ή Εθνικός Εφιάλτης, εκδ. Λογοθέτης, 1995, σελ.29 επ.) τον εξηπάτησεν πολιτικώς εκλεγείς αντ’ αυτού, εις ηλικίαν 28 ετών, στην Ε΄ Εθνοσυνέλευσι του 1935, ως βουλευτής Σερρών του Λαϊκού κόμματος.
του Κωνσταντίνου Κόλμερ
Ο Βίος και η πολιτεία ενός ευπατρίδη, υπό Κ. Κόλμερ, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2006, σελ.112).
https://24-ores.blogspot.com/
TO Σκοτεινό παρελθόν ..
- Εν πρώτοις, ολίγα περί του αγνώστου βίου του Καραμανλή στην πρώτη φάσι της ζωής του – διότι περί του γνωστού έχουν φροντίσει ήδη οι μίσθαρνοι «αγιογράφοι»του: Ο γεννηθείς στο χωρίον Κιούπκιοϊ της Οθωμανικής Μακεδονίας το 1907, πρωτότοκος υιός του Γεωργίου Καραμανλή και της Φωτεινής Δαλόγλου, ο Κ. έλαβε την στοιχειώδη εκπαίδευσι στην Πρώτη Σερρών και την δευτεροβάθμιο στο Γυμνάσιον Νέας Ζίχνης.
Ο τότε βουλευτής Σερρών Αθανάσιος Αργυρός ανέλαβε την επιμόρφωσι του Καραμανλή και τον εισήγαγε ως οικότροφον στο Λύκειον Μεγαρέως, στο Παγκράτι.
Αποφοιτήσας ο Κ., εισήλθε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου έλαβε δίπλωμα το 1932, ελάχιστα δικηγορήσας εις Σέρρας.
Στην πολιτικήν ζωήν εισήλθεν ως «ιδιαίτερος» του Αργυρού, που κατά τον Κώστα Μπαρμπή (βλ. σχ. ΚΚ: Εθνάρχης ή Εθνικός Εφιάλτης, εκδ. Λογοθέτης, 1995, σελ.29 επ.) τον εξηπάτησεν πολιτικώς εκλεγείς αντ’ αυτού, εις ηλικίαν 28 ετών, στην Ε΄ Εθνοσυνέλευσι του 1935, ως βουλευτής Σερρών του Λαϊκού κόμματος.
Το 1936, επανεξελέγη στην Γ΄ Αναθεωρητική Βουλή, την οποίαν διέλυσεν ο στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς την 4ην Αυγούστου 1936, κηρύξας δικτατορία, λόγω και της τότε χαώδους πολιτικής καταστάσεως εν Ελλάδι.
Στην Βουλή του ’35 ο Καραμανλής εσχετίσθη με τον Λάμπρον Ευταξία. Ήσαν σχεδόν συνομήλικοι, ομοϊδεάτες κατά της Μεταξικής δικτατορίας, η οποία ανέστειλε την πολιτική των δραστηριότητα (βλ. σχ. ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΥΤΑΞΙΑΣ.
.......................
Ο Βίος και η πολιτεία ενός ευπατρίδη, υπό Κ. Κόλμερ, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2006, σελ.112).
https://24-ores.blogspot.com/
--------------------
Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
Τι κρύβονταν πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών συνδιαλέξεων Έλληνα πρωθυπουργού που άλλαξε την πορεία της χώρας;
Το 2004 ο Κώστας Καραμανλής εκλέχτηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Ακολούθησε το μεγάλο άνοιγμα προς την Ρωσία του Πούτιν που ανέτρεπε όλες τις παραδοσιακές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή και εξόργισε τους παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας.
Αυτό έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα. Ο Κώστας Καραμανλής ανατράπηκε το Φθινόπωρο του 2009, (με το φτιαχτό σκάνδαλο του Βατοπεδίου, στο οπoίο πρωτοστάτησε το γνωστό κανάλι του Φαλήρου και η γνωστή δημοσιογράφος, σήμερα ευρωβουλευτίνα της…Ν.Δ.) για να μπει η χώρα στην τροχιά των κατοχικών μνημονίων.
Τι όμως είχε προηγηθεί και τι σχέση μπορεί να είχε η…Τουρκία, (;;;), με όλα αυτά ;;;
Το καλοκαίρι του 2012 είχε γίνει γνωστό πως τα τηλέφωνα του Έλληνα πρωθυπουργού, κ Καραμανλή, παρακολουθούνταν την περίοδο 2005-2006 από αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Οι τότε έρευνες του αρμόδιου εισαγγελέα κόλλησαν στην αμερικανική πρεσβεία των Αθηνών, γιατί εκεί δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει ανάκριση για το μεγάλο αυτό θέμα που για πολλούς ήταν το πρώτο «βήμα» για να συρθεί η Ελλάδα στην συνέχεια στην μνημονιακή κατοχή.
Σύμφωνα με τότε δημοσιεύματα του τύπου, ο εισαγγελέας εφετών Δ. Δασούλας, έδειχνε την αμερικανική πρεσβεία ως αυτουργό των παρακολουθήσεων του τέως πρωθυπουργού και άλλων αξιωματούχων της τότε κυβέρνησης, κατά την περίοδο 2004-2005.
Οι ανακρίσεις όμως είχαν «κολλήσει» γιατί, όπως είχε δημοσιευτεί τότε ακόμα και αν ασκηθούν διώξεις δεν πρόκειται να υπάρξει αποτέλεσμα, καθώς οι εργαζόμενοι της πρεσβείας, (και κάθε πρεσβείας), καλύπτονται από διπλωματική ασυλία.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι παρακολουθήσεις αυτές σχετίστηκαν με σχεδιαζόμενη απόπειρα δολοφονίας του Έλληνα πρωθυπουργού και όλα αυτά ξεκινούσαν με βασική αφορμή την προσέγγιση που είχε επιχειρήσει εκείνη την περίοδο ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαδίμηρο Πούτιν, κάτι που δεν του το συγχώρησαν ποτέ οι Αμερικανοί «σύμμαχοι» μας.
Το επίμαχο σημείο εδώ ήταν πως οι Αμερικανοί ήθελαν τη με κάθε δυνατό μέσο την ακύρωση του ενεργειακού αγωγού Μπουργάζ – Αλεξανδρούπολης που είχαν συμφωνήσει οι Πούτιν-Καραμανλής και που θα ήταν ένα ισχυρότατο πλήγμα στην τουρκική πολιτική και θα άλλαζε όλα τα δεδομένα για την μελλοντική πορεία της Ελλάδας
Λίγα χρόνια μετά κάποιες αποκαλύψεις που έρχονταν από την άλλη πλευρά του Αιγαίου έδιναν μια νέα διάσταση στην όλη ιστορία των υποκλοπών.
Συγκεκριμένα στις 2 Μαρτίου 2014, σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα, Vatan, με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο, «ABD dunyayi Gοlbai’ndan dinliyor!», δηλαδή, « Οι ΗΠΑ από το Gοlbasi παρακολουθούν τον κόσμο», ο πρόεδρος του Ιδρύματος Τούρκων Μηχανικών και Προγραμματιστών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Ylmaz Sonmez, αποκάλυπτε πως το μεγαλύτερο Κέντρο Παρακολούθησης των Αμερικανών σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκεται στο προάστιο Gοlbasi της Άγκυρας με ειδικό Κέντρο Εκπαίδευσης πρακτόρων της CIA, όπου όμως για να φοιτήσει κάνεις περνούσε από πολύ δύσκολες εξετάσεις.
Όπως αποκαλύπτονταν στην συνέντευξη αυτή, οι Αμερικανοί έχουν τέσσερα μεγάλα κέντρα παρακολουθήσεων σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι στην Αγγλία, Νότιο Κορέα, Γερμανία και αυτό του Gοlbasi στην Τουρκία.
Το Κέντρο αυτό κατασκευάστηκε σε συνεργασία με την τουρκική πολεμική βιομηχανία, Aselsan, που ειδικεύεται σε ηλεκτρονικές εφαρμογές.
Το θέμα συζητήθηκε εκτενώς στην συνέντευξη αυτή γιατί σχετίστηκε με παρακολουθήσεις των κρυπτογραφικών τηλεφώνων του Τούρκου πρωθυπουργού, που αποκάλυψαν στις 17/12/2013 ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα υποκλοπών του Ερντογάν καθώς και χιλιάδων άλλων επώνυμων της δημόσιας ζωής.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός κατήγγειλε συνωμοσία ανατροπής του κατευθυνόμενη από το εξωτερικό, (κάτι που δυστυχώς δεν το έκανε ο Έλληνας συνάδελφος του και αν το έκανε ίσως σαν μην φτάναμε σήμερα σε αυτό το σημείο της μνημονιακής κατοχής της Ελλάδας), στην ουσία όμως η συνομωσία αυτή κατευθύνονταν από το εσωτερικό της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν είχε εξοργιστεί γιατί διαπίστωνε πως λειτουργούσε ένας μηχανισμός παρακολουθήσεων ανεξέλεγκτος από την τουρκική μυστική υπηρεσία, ΜΙΤ, και μάλιστα, όπως υπαινίχτηκε, ο μηχανισμός αυτός κατευθυνόμενος από τις ΗΠΑ λειτουργούσε αποσταθεροποιητικά και όπως υποστήριξε συνδέονταν με το τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν.
Η δημοσιοποίηση των απορρήτων τηλεφωνικών συνομιλιών του Ερντογάν με τον γιο του Μπιλάλ και παράλληλα των τηλεφωνικών υποκλοπών σε δεκάδες άλλα δημόσια πρόσωπα, έγινε με τελευταίας τεχνολογίας όργανα υποκλοπών, για να μπορούν στη συνέχεια να εκβιάζουν τον πολιτικό κόσμο της Τουρκίας.
Το ενδιαφέρων εδώ είναι ότι οι μηχανισμοί αυτοί, όπως και τα κρυπτογραφικά τηλέφωνα του Ερντογάν και του περιβάλλοντος του είναι παραγωγής των δυο μεγάλων τουρκικών πολεμικών βιομηχανιών, της Aselsan και της Tubitak.
Όμως το ζήτημα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων δημοσίων προσώπων, σύμφωνα με την συνέντευξη, έπρεπε να γίνονταν εδώ και χρόνια.
Εδώ έμπαινε το πρόβλημα του ρόλου της Aselsan στις παρακολουθήσεις πολίτικων προσώπων στην ίδια την Τουρκία, αλλά και (και εδώ είναι το ενδιαφέρων σημείο), και σε άλλες χώρες εκτός Τουρκίας, (υπάρχει άραγε σχέση με τις παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων στην Ελλάδα;).
Πριν από λίγα χρόνια, (2006-2007), η Τουρκία είχε συγκλονιστεί από τις αλλεπάλληλες «αυτοκτονίες» κορυφαίων στελεχών της Aselsan.
Πολλοί σήμερα στην Τουρκία συσχετίζουν τις αυτοκτονίες αυτές με την άκρως απόρρητη λειτουργία του Κέντρου του Gοlbasi και επειδή οι αυτόχειρες είχαν γίνει κοινωνοί κάποιων απορρήτων υποκλαπέντων στοιχείων έπρεπε να… «αυτοκτονήσουν».
Πραγματικά η ιστορία αυτών των αυτοκτονιών όπως έχει μεγάλο «βάθος». Οι αυτοκτονίες αυτές μας φέρνουν στο νου, όσο και αν αυτό είναι σχετικό ή άσχετο, την αυτοκτονία του 39 χρόνου Έλληνα, Κώστα Τσαλικίδη, σχεδιαστής δικτύου και διευθυντής τεχνολογίας της εταιρίας Vodafone, που αυτοκτόνησε στις 9 Μαρτίου του 2005, (είχε βρεθεί απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του στον Κολωνό).
Η αυτοκτονία του σχετίστηκε με την επιχείρηση παρακολούθησης των τηλεφώνου του κ Καραμανλή και οι πληροφορίες που διέρρευσαν τον ενέπλεκαν άμεσα.
Η υπόθεση αυτή έκλεισε αφήνοντας πολλά αναπάντητα ερωτήματα.
Όλα αυτά δείχνουν το πως υπήρχε μέσα στην Τουρκία ένα γιγάντιο σύστημα παρακολούθησης κυβερνητικών στελεχών ελεγχόμενο από τους Αμερικανούς και την CIA με την χρήση συστημάτων τελευταίας σούπερ-τεχνολογίας.
Εκείνο όμως που θα πρέπει εμάς εδώ στην Ελλάδα να μας απασχολήσει περισσότερο, είναι το πόσο ευθύνεται το Κέντρο του Golbasi για παρακολουθήσεις τηλέφωνων πρωθυπουργών εκτός Τουρκίας, όπως ο π.χ. ο κ. Καραμανλής στην Ελλάδα και πιθανώς ο Ερντογάν στην ίδια την Τουρκία.
Όπως αποκαλύφθηκε στην συνέντευξη της Vatan, το Gοlbasi είναι στην ουσία ένα μεγάλο παγκόσμιο δίχτυο παρακολουθήσεων που επιχείρησε τα τελευταία χρόνια την αποσταθεροποίηση και ανατροπή πολλών καθεστώτων προς όφελος των αμερικανικών και δυτικών συμφερόντων, (καλή ώρα Συρία, Ουκρανία, κλπ) και…στην Ελλάδα.
- Πηγή: dynatielladanews.com – 27 Νοεμβρίου 2020
ΘΥΜΑΣΤΕ ΡΕ EURO ΠΕΗ ??
Πηγή: el.wikipedia.org
Σαν σήμερα – 2 Φεβρουαρίου 2006: Αποκαλύπτεται το σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών εις βάρος του πρωθυπουργού και στελεχών της κυβέρνησης
2 Φεβρουαρίου 2023
Σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών εις βάρος του ίδιου του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κώστα Καραμανλή, στελεχών της κυβέρνησης και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής αποκαλύπτεται σε κοινή συνέντευξη τύπου των υπουργών Επικρατείας, Θόδωρου Ρουσόπουλου, Δικαιοσύνης, Αναστάση Παπαληγούρα, και Δημόσιας Τάξης, Γιώργου Βουλγαράκη.
Contents
Ανθρωποκτονία και όχι αυτοκτονία έδειξαν οι τελευταίες εισαγγελικές έρευνες.Αιτιώδης συνάφεια με τις υποκλοπέςΤι κρύβονταν πίσω από το σκάνδαλο των υποκλοπών συνδιαλέξεων Έλληνα πρωθυπουργού που άλλαξε την πορεία της χώρας;
Το σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών 2004-05 ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Αφορούσε τηλεφωνικές υποκλοπές σε βάρος σημαντικών δημοσίων προσώπων κατά την περίοδο 2004-05.
Οι υποκλοπές αποκαλύφθηκαν στις 4 Μαρτίου 2005, έπειτα από έναν έλεγχο ρουτίνας, που διεξήγαγε η εταιρία Vodafone στο λογισμικό της.
Η κυβέρνηση ενημερώθηκε στις 10 Μαρτίου και αποκάλυψε το γεγονός στην κοινή γνώμη στις 2 Φεβρουαρίου 2006, με κοινή συνέντευξή τύπου που έδωσαν οι υπουργοί Επικρατείας, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης (Θ. Ρουσόπουλος, Γ. Βουλγαράκης και Αν. Παπαληγούρας, αντίστοιχα).
Αποκαλύφθηκε πως μέσω ειδικού λογισμικού που είχε εγκατασταθεί στην εταιρία, παρακολουθούνταν την περίοδο 2004-05 περίπου 100 τηλέφωνα με τη χρήση 14-16 καρτοκινητών «τηλεφώνων-σκιών», τα οποία κατέγραφαν τις συνομιλίες. Μετά από δικαστική έρευνα δύο ετών που δεν απέδωσε αποτελέσματα, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο τον Αύγουστο του 2008
Δύο χρόνια μετά, το 2010 η υπόθεση ξανάνοιξε με την εμφάνιση νέων στοιχείων που υποδείκνυαν υπόθεση κατασκοπείας με ανάμιξη της αμερικανικής πρεσβείας.
Με την υπόθεση των υποκλοπών συνδέεται και η υπόθεση του θανάτου του υπαλλήλου της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη.
Ο Τσαλικίδης που ήταν υπεύθυνος για την ανάπτυξη του δικτύου της εταιρείας Vodafone, βρέθηκε νεκρός στις 9 Μαρτίου 2005 μία μέρα πριν γνωστοποιηθεί στις αρχές η ύπαρξη του ύποπτου λογισμικού.
Ο θάνατός του, αποδόθηκε αρχικά σε αυτοκτονία, εκδοχή που υποστηρίχτηκε από το πρώτο δικαστικό πόρισμα. Η υπόθεση όμως άνοιξε ξανά το 2010 καθώς νέα στοιχεία αποκάλυψαν στενή διασύνδεση του θανάτου με την υπόθεση των υποκλοπών και ενίσχυσαν την εκδοχή της δολοφονικής ενέργειας
Ανθρωποκτονία και όχι αυτοκτονία έδειξαν οι τελευταίες εισαγγελικές έρευνες.
Χρειάστηκαν η επιμονή της οικογένειάς του, που προσέφυγε ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), και τρεις έρευνες της Δικαιοσύνης, με την τελευταία να καταλήγει ότι τον θάνατο του άτυχου άνδρα προκάλεσε εγκληματική ενέργεια.
Η εισαγγελέας Πρωτοδικών Σωτηρία Παπαγεωργακοπούλου άσκησε κατ’ αγνώστων δραστών ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση για τον θάνατο του πρώην στελέχους της Vodafone.
Τη σχετική παραγγελία έδωσε ο εισαγγελέας Εφετών Γρηγόρης Πεπόνης, ο οποίος διεξήγαγε την τρίτη κατά σειρά έρευνα για την υπόθεση του τεχνικού στελέχους της εταιρείας που βρέθηκε απαγχονισμένος στις 9 Μαρτίου 2005 στο μπάνιο του σπιτιού του στον Κολωνό, λίγο πριν αποκαλυφθεί η δυσώδης υπόθεση των υποκλοπών με την εγκατάσταση παράνομου λογισμικού στη Vodafone.
Ο διενεργών την έρευνα είχε λάβει εντολή τον Νοέμβριο του 2017 από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αντώνη Λιόγα να ερευνήσει εκ νέου την υπόθεση Τσαλικίδη.
Αφορμή για την ανάσυρση της υπόθεσης και πάλι από το αρχείο στάθηκε η απόφαση του ΕΔΔΑ, που δικαίωσε τους συγγενείς του εκλιπόντος κρίνοντας ότι το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται σε αποζημίωσή τους, γιατί προέβη σε πλημμελή έρευνα για τα αίτια του θανάτου του, παραβιάζοντας τη διάταξη για σεβασμό της ανθρώπινης ζωής.
Είχαν προηγηθεί μια εισαγγελική και μια κύρια έρευνα, οι οποίες κατέληξαν στο αρχείο δεχόμενες ότι ο θάνατος του Κώστα Τσαλικίδη ήταν αυτοκτονία και δεν συνδεόταν με το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Την πρώτη έρευνα είχε διενεργήσει ο τότε εισαγγελέας Πρωτοδικών Ιωάννης Διώτης και τη δεύτερη ο εισαγγελέας Χαράλαμπος Λακαφώσης.
Ο Κώστας Τσαλικίδης ήταν σχεδιαστής δικτύου της εταιρείας τηλεφωνίας Vodafone. Μόλις μία ημέρα μετά τον θάνατό του αποκαλύφθηκε έπειτα από σχετική ενημέρωση της κυβέρνησης το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών στις τηλεφωνικές επικοινωνίες υπουργών της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ. αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
- Αιτιώδης συνάφεια με τις υποκλοπές
Η υπόθεση του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη έκλεισε αρχικά το 2006, αφήνοντας αναπάντητα πολλά ερωτήματα.
Η δεύτερη εκ νέου έρευνα έκλεισε το 2014, τοποθετώντας και πάλι την υπόθεση στο αρχείο.
Ο Παναγιώτης Τσαλικίδης επέμενε ότι ο αδελφός του δεν είχε κανέναν λόγο να αυτοκτονήσει, ενώ παράλληλα σημείωνε ότι υπήρξε σαφής ένδειξη στραγγαλισμού η οποία δεν ερευνήθηκε ενδελεχώς, παρά το γεγονός ότι αρχικά ο εισαγγελικός λειτουργός είχε κάνει λόγο για «ενδείξεις ότι ο θάνατος σχετίζεται με την υπόθεση των υποκλοπών».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη έρευνα Διώτη δεν συσχετίστηκε τότε με την κύρια έρευνα για τις υποκλοπές.
Οι δυο δικογραφίες παρέμειναν ξεχωριστές. Αν και ο Διώτης κατέληξε κι αυτός στην εκδοχή της αυτοκτονίας, ωστόσο το πόρισμά του υπήρξε κόλαφος για τις έως τότε έρευνες, εφόσον ερμήνευσε την αυτοκτονία ως άμεση συνέπεια των υποκλοπών.
Η σχετική παράγραφος στο τελικό πόρισμα Διώτη ανέφερε:
«Η αυτοκτονία του Κωνσταντίνου Τσαλικίδη συνδέεται αιτιωδώς με την ήδη αποκαλυφθείσα υπόθεση της παραβίασης του απορρήτου των τηλεφωνημάτων στην εταιρία Vodafone. Τούτο συνάγεται από το γεγονός ότι πολύ ενωρίτερα από την αποκάλυψη της υπόθεσης αυτής, ο Κωνσταντίνος Τσαλικίδης μίλησε για κίνδυνο να κλείσει η εταιρία Vodafone και για την αποχώρησή του ως ζήτημα ζωής ή θανάτου. Οπως βεβαιώνουν οι μάρτυρες Γεώργιος Κορωνιάς, Νικόλαος Μαστοράκης και Νικόλαος Πλεύρης, η εταιρία αυτή δεν αντιμετώπιζε κανένα απολύτως πρόβλημα που να απειλεί την ύπαρξή της. Επομένως το μόνο πρόβλημα που μπορούσε να εννοεί ο Κωνσταντίνος Τσαλικίδης είναι η υπόθεση των “τηλεφωνικών υποκλοπών”. Εξάλλου ο ίδιος δεν αντιμετώπιζε κανένα άλλο σοβαρό πρόβλημα το οποίο να τον οδηγήσει στην αυτοκτονία παρά μόνο το άγχος της εργασίας του, το οποίο, χωρίς εμφανή λόγο, τον οδήγησε στην αποχώρηση, στην επάνοδό του, στην ψυχολογική καταρράκωσή του και τέλος στην προαναγγελθείσα από τον ίδιο εξέλιξη (ζήτημα ζωής ή θανάτου!)».
Πηγή: efsyn.gr – 22.06.2018