Προυντόν Πιερ Ζοζέφ.

 Προυντόν
 Ο δάσκαλος του αναρχισμού Πιερ Ζοζέφ  Προυντόν

Ο γάλλος θεωρητικός που πρώτος αυτοανακηρύχτηκε αναρχικός!

Ο δάσκαλος του αναρχισμού Πιερ Ζοζέφ Προυντόν

- https://www.newsbeast.gr/

Με την περιβόητη σήμερα φράση «η ιδιοκτησία είναι κλοπή», ο πολιτικός στοχαστής Πιερ Προυντόν ήταν ο πρώτος ιστορικά ιδεολόγος που προσδιόρισε τις βασικές γραμμές της αναρχίας τόσο ως πολιτική ιδεολογία όσο και ως μεταρρυθμιστικό πρόταγμα. «-Είσαι δημοκράτης; -Όχι. -Μήπως είσαι φιλελεύθερος; -Όχι, καθόλου. -Τι είσαι τότε; -Είμαι αναρχικός», δηλώνει τρανά ο Προυντόν στο σύγγραμμά του «Τι είναι η ιδιοκτησία;» δημιουργώντας ένα πολιτικό δεδικασμένο που θα άφηνε μεγάλη παρακαταθήκη στον χώρο του αντιεξουσιαστικού κινήματος. Σφοδρός εχθρός κάθε κυβέρνησης ανθρώπου από άνθρωπο, ο Προυντόν θα εισάγει δύο νέους όρους στην πολιτική σκέψη: την αμοιβαιότητα (μουτουαλισμό) και τον φεντεραλισμό, που θα μετατρέψει σε αιχμή του δόρατος της θεωρητικής του σκέψης. Η οικονομική θεωρία του ήταν ένα σύστημα ισότιμης παραγωγής και ανταλλαγής, στο οποίο οι συλλογικότητες συναλλάσσονται μεταξύ τους έντιμα και χωρίς κέρδος, ανταλλάσσοντας τον παραγόμενο πλούτο. Μέσα στην κοινωνική αυτή αλληλεξάρτηση, η εξουσία δεν έχει θέση, καθώς κανένας κυβερνητικός μηχανισμός δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ισότιμη αρμονία της κοινωνίας. Όσο για τον φεντεραλισμό του, στον οποίο αφιέρωσε ένα καλό μέρος του έργου του, ήταν η ιδέα της ομοσπονδίας σε ευθεία αντίθεση µε το έθνος-κράτος. Ο Προυντόν επέμενε ότι οι μηχανισμοί της αγοράς θα ενείχαν θετικά αποτελέσματα αν συνοδεύονταν με αντιεξουσιαστικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. Περισσότερο ίσως στο μεταίχμιο δύο κόσμων και εποχών παρά στην αρχή κάτι καινούριου, ο Προυντόν δεν αντιτάχθηκε ποτέ στην ελεύθερη αγορά και την ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, παρά μόνο στην ύπαρξη συγκεντρωτικού κράτους και στην εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού από τους εργοδότες. Τόσο ο ίδιος ο Προυντόν όσο και οι υποστηρικτές του προσπάθησαν να εφαρμόσουν τη θεωρία του μουτουαλισμού στη πράξη, ιδρύοντας «Αμοιβαίες Πιστωτικές Τράπεζες», οι οποίες χρέωναν τους πελάτες με συμβολικούς τόκους, μόνο για να καλύπτουν τα έξοδα λειτουργίας των υποκαταστημάτων και όχι για να αποκομίζουν κέρδος σε βάρος τους. Ο πρώτος θεωρητικός του αναρχισμού και ογκόλιθος της πρώιμης αναρχικής σκέψης του 19ου αιώνα έκανε να χυθούν τόνοι μελάνης τόσο από τους σφοδρούς πολέμιούς του (όπως ο Μαρξ) όσο και από τους ταγμένους θαυμαστές του. Παρά ταύτα, ο Προυντόν παραμένει ένας μοναχικός στοχαστής που δεν αποδέχτηκε ποτέ ότι είχε σκαρώσει ένα πολιτικό αντιπαράδειγμα, ούτε θέλησε ποτέ να το μετατρέψει σε κίνημα. Κι όμως το έκανε, καθώς πάνω του θα πατούσαν οι μεγάλοι της αναρχίας Μπακούνιν («Ο Προυντόν είναι ο πατέρας όλων μας») και Κροπότκιν, αλλά και πολλά συνδικαλιστικά και πολιτικά κινήματα της Ευρώπης. Μέχρι και τη δεκαετία του 1920, η σκέψη του Προυντόν διέπνεε απ’ άκρη σ’ άκρη τον ριζοσπαστισμό της γαλλικής εργατικής τάξης, του Προυντόν που έλεγε: «Δεν υπάρχει κανένας θεός εκτός από την Ανθρωπότητα -το περιεχόμενο της θεολογίας είναι ασήμαντο. Δεν υπάρχει καμία κυβέρνηση εκτός από την Ελευθερία -το περιεχόμενο της πολιτικής δεν έχει καμιά αξία. Κυριολεκτώντας, η καλύτερη μορφή κυβέρνησης, όπως και η πιο τέλεια θρησκεία, είναι μια αντιφατική ιδέα. Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε πώς μπορούμε να αποκτήσουμε όχι την καλύτερη κυβέρνηση αλλά την καλύτερη ελευθερία» («Ιδιοκτησία και Επανάσταση»)…