🔴14 Οκτωβρίου 1946: Συμφωνία Τίτο - ☭ΚΚΕ για ένταξη του NOF στον ΔΣΕ, με αντάλλαγμα την Μακεδονία!

 Αμαλία🇬🇷 @4fABkkc5xTv2aek

🔴Τον Νοέμβριο του 1943, με πρωτοβουλία του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας (δηλαδή του Τίτο), στελέχη του ΚΚΕ στις περιοχές Καστοριάς και Φλώρινας ίδρυσαν το  Славјаномакедонски Народно Ослободителен Фронт (СНОФ), ήτοι “Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο”, το οποίο εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Το SNOF ιδρύθηκε από το ΚΚΕ, για να μην “παρασυρθούν” οι σλαβόφωνοι και προσχωρήσουν στις βουλγαρο-κομιτατζήδικες συμμορίες της “Οχράνα”.

🔴 Ιδού τι επακολούθησε:

👉«Σύντομα, στρατιωτικοί σύνδεσμοι από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία μετέβαιναν στην ελληνική Μακεδονία και προπαγάνδιζαν ότι ο μακεδονικός λαός στην Ελλάδα  πρέπει να αγωνιστεί για αυτοδιάθεση και συνένωση με τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία»👈

🔴Ωστόσο, τον επόμενο χρόνο (1944), το ΚΚΕ υπέγραψε την Συμφωνία του Λιβάνου, που προέβλεπε την συμμετοχή του στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, δεν συμβιβαζόταν με την διατήρηση αλυτρωτικών οργανώσεων τύπου SNOF, που είχαν διακηρυγμένο σκοπό την απόσπαση της Μακεδονίας από τον εθνικό κορμό. Έτσι, τον Μάϊο του 1944, το ΚΚΕ αναγκάστηκε να διαλύσει το SNOF.

🔴Στις 23 Απριλίου 1945, “άλλαξε ο Μανωλιός” και με εντολή του στρατάρχη Τίτο τα στελέχη του SNOF, που είχαν καταφύγει στα Σκόπια, ίδρυσαν το Народно Ослободителен Фронт (НОФ). Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, σχηματίστηκαν ένοπλες υποεπιτροπές στις περιφέρειες Καστοριάς, Φλώρινας και Έδεσσας.

🔴Τα κύρια σημεία του πολιτικού προγράμματος του NOF ήταν τα εξής:

👉«Συνεχής αγώνας των Μακεδόνων της Μακεδονίας του Αιγαίου για την απόκτηση εθνικών δικαιωμάτων. Ανακίνηση του μακεδονικού εθνικού ζητήματος στον πολιτικό βίο της Ελλάδας. Οργάνωση αντίστασης στην τρομοκρατία και τη γενοκτονία που οι ελληνικές αντιδραστικές αρχές συστηματικά ασκούν στον μακεδονικό λαό. Ενδυνάμωση της ενότητας μεταξύ του ελληνικού και του μακεδονικού λαού και αγώνας των Μακεδόνων με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα εναντίον του κοινού εχθρού»👈

Αντιλαμβάνεστε βέβαια ποιες ήταν οι “προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα” και ποιος ήταν ο “κοινός εχθρός”!

🔴Ωστόσο, ο αγώνας κατά του “κοινού εχθρού” (της Ελλάδος!) μπορούσε να περιμένει. Ήταν η περίοδος μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας, το ΚΚΕ λειτουργούσε ακόμα ως νόμιμο κόμμα, κι έτσι αναγκαζόταν να καταδικάζει φραστικά το NOF:

👉«Επανειλημμένα η κομματική περιφερειακή οργάνωση Έδεσσας καταδίκασε το NOF ως οργάνωση φασιστική και αυτονομιστική»👈

🔴Ωστόσο, μετά το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Οκτώβριος 1945), έπεσαν οι μάσκες και το “φασιστικό” NOF έγινε... “αντιφασιστικό”:

👉«Σε λόγο του στις 28 Δεκεμβρίου 1945, στην Ολομέλεια της κομματικής Οργάνωσης Μακεδονίας - Θράκης στην Θεσσαλονίκη, ο  Ζαχαριάδης για πρώτη φορά χαρακτήρισε το NOF ως αντιφασιστική και δημοκρατική οργάνωση»👈

📌Πηγή: “ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα”, τόμος 6ος, σ. 337-338.

🔴Στις 31 Μαρτίου 1946 άρχισε ο “3ος Γύρος” και λίγες ημέρες αργότερα, ο Ζαχαριάδης πήγε στο Βελιγράδι, όπου απέσπασε την υπόσχεση του Τίτο για βοήθεια στο αντάρτικο. Το αντάλλαγμα θα ήταν η προσχώρηση του NOF στον ΔΣΕ, που ουσιαστικά δέσμευε το ΚΚΕ στην απόσπαση της Μακεδονίας από τον εθνικό κορμό και στην εν συνεχεία ενσωμάτωσή της στην “Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας”!

🔴Έτσι, στις 14 Οκτωβρίου 1946, ο  Ιωαννίδης ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ και ο Ι. Καραϊβάνωφ ως εκπρόσωπος του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας υπέγραψαν, υπό την εποπτεία του υπουργού Εσωτερικών της Γιουγκοσλαβίας, Ράνκοβιτς, την συμφωνία για την ένταξη του NOF στον ΔΣΕ.

🔴Για να καταλάβουμε την δύναμη του NOF μέσα στον ΔΣΕ, αρκεί να πούμε ότι αμέσως μετά την Συμφωνία βγήκαν στο αντάρτικο 5.350 “Μακεδόνες”, τον Ιανουάριο του 1948 ο αριθμός τους ανέβηκε σε 10.147 και τον Ιανουάριο του 1949 σε 14.000, σε σύνολο περίπου 25.000 ανταρτών. Κι ύστερα, κάποιοι μας μιλάνε για “εμφύλιο”!

📌Κύρια πηγή της ανάρτησης είναι το βιβλίο “Ανεπιθύμητοι σύμμαχοι και ανεξέλεγκτοι αντίπαλοι: οι σχέσεις ΚΚΕ και NOF στη διάρκεια του εμφυλίου”, του Σπ. Σφέτα.