Τρομοκρατικη επιθεση στον Σιδηροδρομικο Σταθμο της Μπολονιας..

IL 29 LUGLIO 1900..Gaetano Bresci..

Ο Γκαετάνο Μπρέσι ήταν Ιταλός αναρχικός και ακτιβιστής, δολοφόνος του Ιταλού μονάρχη Ουμβέρτου Α΄ του «Καλού». Βικιπαίδεια

- 22 Μαΐου 1901, Σάντο Στέφανο, Ιταλία Δολοφονήθηκε εκεί με στραγγαλισμό, από έναν δεσμοφύλακα.

- 

Δολοφονία του Ουμβέρτου Α΄, της Ιταλίας

- Αποφάσισε να δολοφονήσει τον Ιταλό μονάρχη, έπειτα από τη σφαγή δεκάδων Ιταλών εργατών που διαδήλωναν άοπλοι για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, στο Μιλάνο από τις 6 έως τις 10 Μαΐου 1898. Μεταξύ των τουλάχιστον 80 νεκρών ήταν και η αδελφή του Μπρέσι. Τότε εκείνος αιτήθηκε την επιστροφή ενός σημαντικού ποσού (150 δολαρίων) που είχε συνεισφέρει στην κοινή οργάνωση (κάτι που προκάλεσε την έντονη δυσφορία των συντρόφων του) και με αυτό πραγματοποίησε το ταξίδι στην χώρα του, όπου στη Μόντσα, στις 29 Ιουλίου του 1900[4] χρησιμοποιώντας ένα ρεβόλβερ 32 χιλ., πυροβόλησε τέσσερις φορές από κοντινή απόσταση τον Ιταλό βασιλέα και τον σκότωσε, ως αντίποινα για τη δολοφονία των εργατών. Συνελήφθη και κακοποιήθηκε, ενώ δήλωσε ότι η πράξη του ήταν συμβολική, κατά ενός τυραννικού θεσμού, όχι ενός προσώπου.

- Καταδίκη και το τέλος

Στο δικαστήριο την υπεράσπισή του ανέλαβε ο αναρχικός δικηγόρος Francesco Saverio Merlino (1856 – 1930). Ο Μπρέσι κρίθηκε ένοχος, απέφυγε όμως την εκτέλεση χάρις σε έναν πρόσφατα ψηφισμένο νόμο, καταδικάστηκε όμως σε ισόβια καταναγκαστικά έργα και μεταφέρθηκε στις φυλακές της νήσου του Αγίου Στεφάνου, τόπο εγκλεισμού πολλών ακόμη ομοϊδεατών του. Ωστόσο, πολύ σύντομα δολοφονήθηκε εκεί με στραγγαλισμό, από έναν δεσμοφύλακα. Οι σύντροφοί του, όταν έμαθαν το σκοπό για τον οποίο απαίτησε την επιστροφή των χρημάτων, αποκατέστησαν τη μνήμη του και ανέλαβαν την προστασία της μοναχοκόρης του. Αντίθετα, η χήρα του δεν έδειξε ποτέ ότι εκτίμησε την πράξη του.

https://el.wikipedia.org/

CARLO GIULIANI,

CARLO GIULIANI,

Partito Comunista

21 ώρ. · 

19 Anni sono passati.
Carlo vive nella lotta contro il capitalismo e la globalizzazione.

Δείτε τη μετάφραση

2 χιλ.Tina Di Fazio και 2 χιλ. ακόμη

374 σχόλια338 κοινοποιήσεις

CARLO GIULIANI,

CARLO GIULIANI,

Nicola Sacco- Bartolomeo Vanzetti .

Στις 14 Ιουλίου 1921, οι δύο διακεκριμένοι αναρχικοί Ιταλοί μετανάστες στις ΗΠΑ, Nicola Sacco και Bartolomeo Vanzetti, καταδικάζονται σε θάνατο. Έξι χρόνια αργότερα, στις 23 Αυγούστου 1927, ακολουθεί η εκτέλεσή τους. Προηγήθηκε η δολοφονία ενός ταμία και ενός φύλακα εργοστάσιου στη Μασαχουσέτη, για λεία 15,776 δολαρίων, η οποία αποτέλεσε το σημείο έναρξης μιας θρυλικής ιστορίας.

Οι αστυνομικές αρχές, βασισμένες μάλλον σε ενδείξεις παρά σε αποδείξεις, προχώρησαν στη σύλληψη δυο υπόπτων. Ο Nicola Sacco ήταν τσαγκάρης, γεννημένος στην επαρχία Foggia της Ιταλίας, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Ο Bartolomeo Vanzetti, ιχθυοπώλης γεννημένος στη Β. Ιταλία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ στην ηλικία των 20. Και οι δυο άντρες έφτασαν στις ΗΠΑ την ίδια χρονιά αλλά πέρασαν 9 χρόνια μέχρι να συναντηθούν.

Αμφότεροι οι άντρες ήταν οπαδοί του Luigi Galleani, ενός Ιταλού αναρχικού που υποστήριζε την επαναστατική βία. Την εποχή εκείνη οι Ιταλοί αναρχικοί βρισκόταν στην κορυφή της λίστας των «επικίνδυνων εχθρών της κυβέρνησης» και είχαν πολλάκις κατηγορηθεί για βομβιστικές επιθέσεις και απόπειρες δολοφονίας. Ο ίδιος ο Galleani απελάθηκε από τις ΗΠΑ στις 24 Ιουνίου του 1919.

Μια αλυσίδα γεγονότων, για τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, οδηγεί την αστυνομία στο να στήσει καρτέρι σε ένα γκαράζ όπου τρεις άντρες θα παραλάμβαναν ένα όχημα, για το οποίο οι αρχές πίστευαν ότι βρισκόταν στον τόπο της δολοφονίας του φύλακα στο έγκλημα στο εργοστάσιο των Slatter and Morrill. Οι δυο από τους τρεις άντρες συλλαμβάνονται ως ύποπτοι: πρόκειται για τους Bartolomeo Vanzetti και Nicola Sacco.

Οι δύο φίλοι και συναγωνιστές, συνελήφθησαν στις 5 Μαΐου 1920 και κατηγορήθηκαν ότι λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 15 Απριλίου, είχαν δολοφονήσει στο Σάουθ Μπρέιντρι της Μασαχουσέτης τον ταμία ενός εργοστασίου υποδηματοποιίας και τον σωματοφύλακά του, με σκοπό να αποσπάσουν τα χρήματα τής μισθοδοσίας. Κατά την στιγμή της σύλληψής τους βρέθηκαν πάνω τους αναρχικά φυλλάδια και δύο πιστόλια. Και οι δυό τους αρνήθηκαν κατηγορηματικά ότι συμμετείχαν στην ληστεία.

Οι Sacco και Vanzetti κρίνονται ένοχοι, με περιστασιακές ενδείξεις για φόνο και καταδικάζονται σε θάνατο, μετά από μια δίκη επτά εβδομάδων όπου ήταν απροκάλυπτη η εχθρότητα και η μεροληψία των αρχών κατά των αναρχικών μεταναστών, και όπου για κάθε μάρτυρα υπεράσπισης η κατήγορος αρχή παρουσίαζε κάποιον δικό της που κατέρριπτε τα όσα υποστήριζε ο πρώτος. «Αυτός ο άνδρας, (ο Vanzetti) αν και μπορεί να μην διέπραξε το έγκλημα που του αποδίδεται, είναι παρόλα αυτά ένοχος, επειδή είναι εχθρός των θεσμών μας» φέρεται να δήλωσε ο πρόεδρος του δικαστηρίου προς τους ενόρκους κατά τη διάρκεια της δίκης. Όταν οι ένορκοι προφέρουν την ετυμηγορία «Ένοχοι» ο Nicola Sacco κραυγάζει μέσα στην αίθουσα: «Είμαι αθώος!».

Με την έκδοση της απόφασης αρχίζουν διαμαρτυρίες σε εργατικές περιοχές των ΗΠΑ, της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις σημειώνονται στη Γαλλία και την Ιταλία όπου χιλιάδες άνθρωποι γεμίζουν τους δρόμους. Οι διαδηλώσεις ωστόσο παύουν μόλις γίνει αντιληπτό ότι η εκτέλεση των δύο κατηγορουμένων δεν θα γινόταν άμεσα.

Όλο και περισσότερες διαμαρτυρίες αρχίζουν να γίνονται και στις δυο μεριές του Ατλαντικού. Άρθρο της εφημερίδας Frankfurter αναφέρει: «Εκτός της αίθουσας του δικαστηρίου η Κόκκινη υστερία κάνει θραύση: εντός, της επετράπη να κυριαρχήσει». Σωρεία τηλεγραφημάτων και επιστολών φθάνουν στο γραφείο του κυβερνήτη της Μασαχουσέτης από διανοούμενους ακόμα και δεξιών πεποιθήσεων. Ο κυβερνήτης Alvan T. Fuller διορίζει τριμελή επιτροπή για να εξετάσει την υπόθεση αλλά το πόρισμά της, στις 9 Απριλίου 1927, καταδικάζει και πάλι τους δυο άντρες. O ίδιος ο Fuller αρνείται να δείξει επιείκεια και η εκτέλεση των δυο αντρών στην ηλεκτρική καρέκλα μοιάζει αναπόφευκτη.

Οι συνήγοροι κάνουν έκκληση στον κόσμο: «Ελάτε με τρένα και πλοία! Ελάτε με τα πόδια ή με οχήματα! Ελάτε στη Βοστόνη!» ενώ δεκάδες εκκλήσεις στοιβάζονται στο γραφείο του κυβερνήτη. Μια από αυτές φέρει τις υπογραφές 474.842 πολιτών και μια δεύτερη άλλες 153.000. Η υπεράσπιση κάνει ακόμα μια προσπάθεια αναψηλάφησης της δικής με το αιτιολογικό της μεροληψίας του δικαστή, αίτημα που απορρίπτεται. Οι συνήγοροι στρέφονται στο Ανώτατο δικαστήριο μα και πάλι το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό. Μέχρι την παραμονή της εκτέλεσης γίνονται συνεχείς προσπάθειες – αλλά όλα τα αιτήματα απορρίπτονται. Ο νομικός αγώνας έχει λήξει και οι δυο άντρες οδεύουν αμετάκλητα προς την ηλεκτρική καρέκλα.

ΓΚΑΕΤΑΝΟ ΜΠΡΕΣΙ..Gaetano Bresci .Πράτο, 11 Νοεμβρίου 1869 – Ίζολα ντι Σάντο Στέφανο, 22 Μαϊου 1901)

Γκαετάνο Μπρέσι

Gaetano Bresci, Πράτο, 11 Νοεμβρίου 1869 – Ίζολα ντι Σάντο Στέφανο, 22 Μαϊου 1901)

- Ιταλός αναρχικός και βασιλοκτόνος.

- ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

- Ιταλός αναρχικός και βασιλοκτόνος. Γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Prato της Τοσκάνης. Πολύ νέος μετανάστευσε στις Η.Π.Α. και εγκαταστάθηκε στο Πάτερσον (Patterson) της Νέας Υερσέης (New Jersey), γνωστό για την εκεί πολυάριθμη κοινότητα Ιταλών αναρχικών μεταναστών, όπου νυμφεύθηκε και απέκτησε μία θυγατέρα.

Εργάστηκε με πολύ μικρό μισθό σε εργοστάσιο υφαντουργίας (όπου, σύμφωνα με την Έμμα Γκόλντμαν, στο βιβλίο της «Living My Life», 1931, διακρίθηκε ιδιαίτερα για την ευσυνειδησία του), εντάχθηκε στο εκεί εργατικό συνδικάτο και άσκησε συνδικαλιστική δράση, προσχώρησε στον Αναρχισμό και ίδρυσε μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του την ιταλόφωνη επιθεώρηση «Το Κοινωνικό Ζήτημα» («La Questione Sociale»), στην οποία έκανε τακτικές εβδομαδιαίες οικονομικές ειφορές παρά τα πενιχρά οικονομικά του. Αφιερώνοντας όλον τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του στην δουλειά για την επιθεώρηση, αλλά και στην διανομή προπαγανδιστικού υλικού, απέκτησε πολύ γρήγορα τον θαυμασμό και την μεγάλη εκτίμηση όλων των συντρόφων του.

- Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ

- Το 1898 σφαγιάστηκαν στο Μιλάνο από τον στρατό περισσότεροι από εκατό άοπλοι εργάτες και εργάτριες που διαδήλωναν κατά της ακρίβειας κατευθυνόμενοι προς τα ανάκτορα και, όταν αμέσως μετά ο βασιλιάς Ουμβέρτος ο Α (ο επονομαζόμενος «Καλός», 14 Mαρτίου 1844 - 29 Ιουλίου 1900) επαίνεσε τον επικεφαλής του στρατού ως «γενναιότατο υπερσπιστή της βασιλικής κατοικίας», ο Μπρέσι πήρε την απόφαση να εκδικηθεί τον άδικο θάνατό τους (σύμφωνα μάλιστα με μαρτυρία του γνωστού ζωγράφου Bresci Thompson, του οποίου ο πατέρας γνώριζε τον Μπρέσι, στους νεκρούς συμπεριλαμβανόταν και η αδελφή του, στην οποία έστελνε κατά καιρούς εμβάσματα από την Αμερική).

- Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΟΥΜΒΕΡΤΟΥ

- Αφού εξασφάλισε τα χρήματα για το εισητήριό του ζητώντας να του επιστραφεί ένα δάνειο 150 δολλαρίων που είχε κάνει στην επιθεώρηση «Το Κοινωνικό Ζήτημα» (δίχως όμως ν’ αποκαλύψει σε κανένα την απόφασή του, αντέχοντας ακόμη και ότι οι ίδιοι οι σύντροφοί του τον αντιμετώπισαν τότε ως έναν ασυνείδητο και φιλοχρήματο παλιάνθρωπο), επέστρεψε το 1900 στην Ιταλία και στις 29 Ιουλίου στην Μόντσα (Monza), στάθηκε με θαυμαστή γενναιότητα απέναντι στον Ουμβέρτο και τον σκότωσε, πυροβολώντας τον τέσσερις φορές με το αμερικανικό ρεβόλβερ του.

- Ο Γκαετάνο Μπρέσι στα χέρια των καραμπινιέρων

Ο βασιλοκτόνος πιάστηκε επί τόπου, κακοποιήθηκε, κλείστηκε στις φυλακές και σε λίγο οδηγήθηκε σε δίκη, όπου τον υπερασπίστηκε ο αναρχικός δικηγόρος Μερλίνο (Francesco Saverio Merlino, 1856 - 1930), ενώ όταν τα νέα έφθασαν στο Πέτερσον, όλοι οι ομοϊδεάτες του συγκλονίστηκαν και πολλοί έκλαψαν για το γεγονός ότι τον έκριναν άδικα μέσα στην άγνοιά τους για το τι σκόπευε να πράξει, όταν ζητούσε πίσω τα χρήματα από την επιθεώρηση «Το Κοινωνικό Ζήτημα». Στην απολογία του ο Μπρέσι δήλωσε: «δεν σκότωσα τον Ουμβέρτο, αλλά τον βασιλιά. Σκότωσα μία αρχή» («Io non ho ucciso Umberto. Io ho ucciso il re. Ho ucciso un principio»).

- ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ

- Στις 29 Αυγούστου 1900 το δικαστήριο του Μιλάνο τον καταδίκασε σε ισόβια καταναγκαστικά έργα στην φυλακή Σάντο Στέφανο (Santo Stefano) στο ομώνυμο νησί. Εννέα μόλις μήνες αργότερα όμως, στις 22 Μαϊου 1901, βρέθηκε νεκρός στο κελί του,

- Η δίκη του Μπρέσι στο Μιλάνο

σταγγαλισμένος από κάποιον από τους δεσμοφύλακες. Για να διορθώσουν την αδικία που είχαν κάνει προς τον μάρτυρα βασιλοκτόνο, κρίνοντάς τον λανθασμένα σαν φιλοχρήματο όταν εκείνος τους είχε ζητήσει τα χρήματα που χρειαζόταν για το ταξίδι στην Ιταλία, οι σύντροφοί του στο Πάτερσον ανέλαβαν να συντηρήσουν μέχρι την ενηλικίωσή της την μοναδική του θυγατέρα Γκαεταμίνα (Gaetanina).

- ΤΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ

Ένας από αυτούς μάλιστα έδωσε ως όνομα στον δικό του υιό το απαγορευμένο πια στην Ιταλία επώνυμο του βασιλοκτόνου. Ο προαναφερθείς ζωγράφος Bresci Thompson (1908 - 2004) αφηγήθηκε σχετικά γύρω στα 1990 στον συγγραφέα Jeff Kisseloff : «ο Μπρέσι καταδικάστηκε σε ισόβια και διατάχθηκε κανείς να μην φέρει στο εξής το επώνυμό του, αλλά ο πατέρα μου είπε ότι, εάν ποτέ αποκτούσε υιό, θα τον ονόμαζε Μπρέσι και έτσι πήρα το όνομά μου».

Ακόμα και σήμερα ο Μπρέσι τιμάται ως ήρωας της ελευθερίας, όχι μόνον από τους αναρχικούς, αλλά και από πολλούς συνειδητούς δημοκρατικούς. Η εκτέλεση του Ουμβέρτου από τον Μπρέσι έγινε το 1974 θέμα του γνωστού Ιταλού αναρχικού ζωγράφου Φλάβιο Κωνσταντίνι (Flavio Costantini). Το 1985 καθιερώθηκε προς τιμή του Μπρέσι στην πόλη της Καράρα (Carrara, έδρας της «Ιταλικής Αναρχικής Ομοσπονδίας» - F.A.I.) με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, ένα άγαλμα από εντόπιο μάρμαρο, έργο του γνωστού μιλανέζου γλύπτη Σινιόρι (Carlo Sergio Signori), ενώ στην γενέτειρά του πόλη, το Πράτο, έχει δοθεί το όνομά του σε μία οδό.

GAETANO BRESCI Πράτο, 11 Νοεμβρίου 1869 – Ίζολα ντι Σάντο Στέφανο, 22 Μαϊου 1901)

Against all

Μόλις τώρα · 

Cristina Campanile

1 ώρα