Ήταν, σαν σήμερα, 20 Οκτώβρη 2011 ...

 Το βράδυ της 19ης Μάρτη, οι ένοπλες δυνάμεις της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκίνησαν την Επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας» (Dawn of the Odyssey) για να χτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους στη Λιβύη βάσει ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ

β μέρος ..

 Δεύτερος Μέρος – Η επίθεση κατά της Λιβυκής Τζαμαχίρια

Οι δυτικοί και κύρια οι Αμερικάνοι ηγέτες δεν συγχώρεσαν ποτέ τον οραματιστή κι επαναστάτη Καντάφι. Ξένοι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, πράκτορες της CIA, της MI6 και της DGSE με πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση, από τις ΗΠΑ και τις μοναρχίες της Μέσης Ανατολής, κατάφεραν να σχηματίσουν σχετικά έτοιμες για μάχη μονάδες από στρατιωτικά αφερέγγυους Λίβυους αντικαθεστωτικούς που κινήθηκαν ενάντια στον τακτικό στρατό.

Τον χειμώνα του 2010-2011 ξεκίνησε ένα κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών στις χώρες του αραβικού κόσμου, που τροφοδοτήθηκε επιμελώς, ωθήθηκε και κατευθύνθηκε από αμερικάνικες (κυρίως) μυστικές υπηρεσίες, μέσω των κοινωνικών δικτύων, εναντίον της διοίκησης της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρία, κύρια εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι.

Ουάσιγκτον, 2011. Λίβυοι Αμερικανοί στον Λευκό Οίκο καλωσορίζουν την επιχείρηση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη.

- Το βράδυ της 15ης Φλεβάρη 2011, ένας όχλος ανθρώπων συγκεντρώθηκε στη Βεγγάζη (Benghazi) και ζήτησε την απελευθέρωση του δικηγόρου και ακτιβιστή Φετχί Ταρμπέλ (Fethi Tarbel). Παρά την απελευθέρωση του Ταρμπέλ, οι «διαδηλωτές» συγκρούστηκαν με όπλα με τις δυνάμεις ασφαλείας.

Τις επόμενες ημέρες, οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κατεστάλησαν ενεργά από δυνάμεις πιστές στον Λίβυο ηγέτη. Προσπάθησαν να αποκαταστήσουν την τάξη και να σταματήσουν τις θηριωδίες των ξενοκίνητων δυνάμεων. Στις 18 Φλεβάρη οπλισμένοι διαδηλωτές, ντόπιοι μαχητές και ξένοι μισθοφόροι, απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο της πόλης Αλ Μπάιντα (Elbeida), με την τοπική αστυνομία να αυτομολεί στο πλευρό των διαδηλωτών. Μέχρι τις 20 Φλεβάρη, μετά από μάχες, η Βεγγάζη (Benghazi) πέρασε στον έλεγχο των αντιπάλων της λιβυκής ηγεσίας, μετά την οποία η αναταραχή επεκτάθηκε στην πρωτεύουσα.

Για αρκετές ημέρες αναταραχής, το ανατολικό τμήμα της χώρας βρισκόταν υπό τον έλεγχο των οπλισμένων διαδηλωτών, ξένων αξιωματικών πληροφοριών και μισθοφορικών δυνάμεων, ενώ στο δυτικό τμήμα ο Καντάφι διατήρησε την εξουσία. Βασικό αίτημα της αντιπολίτευσης ήταν η παραίτηση του συνταγματάρχη Καντάφι.

Στις 26 Φλεβάρη, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επέβαλε κυρώσεις που απαγορεύουν την προμήθεια όπλων και κάθε στρατιωτικού υλικού στη Λιβύη, καθώς και απαγόρευση των διεθνών ταξιδιών του Καντάφι και δέσμευση των υπερπόντιων περιουσιακών στοιχείων του.

Την επόμενη μέρα στη Βεγγάζη, σε μια κοινή έκτακτη συνεδρίαση των μελών των τοπικών λαϊκών συμβουλίων και ξενοκίνητων μιαθοφόρων τρομοκρατών σχημάτισαν το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο (NTC) ως αρχή της «επανάστασης», της οποίας επικεφαλής ήταν ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της χώρας, Μουσταφά Μοχάμεντ Αμπντ αλ- Τζαλίλ (Mustafa Muhammad Abd al-Dschalil).

    Ο Μουσταφά Μοχάμεντ Αμπντ αλ- Τζαλίλ επικεφαλής του «Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου».

- Την ίδια μέρα, στα δυτικά της Τρίπολης, η πόλη Ζαουίγια (Az-Zāwiyah), σημαντικό κέντρο της βιομηχανίας διύλισης πετρελαίου, πέρασε υπό τον έλεγχο των αντιπάλων του Καντάφι. Εν τω μεταξύ, στα ανατολικά της Λιβύης, ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες που χρηματοδοτούνται από γειτονικές μοναρχίες και τη Δύση εξαπέλυσαν επίθεση κατά της Τρίπολης, καταλαμβάνοντας στην πορεία τους λιβυκές πόλεις. Στις 2 Μάρτη, ένα από τα κέντρα της βιομηχανίας πετρελαίου στη χώρα Μάρσα Μπρέγκα (Marsa al Brega) τέθηκε υπό τον έλεγχό τους και δύο μέρες αργότερα το λιμάνι του Ρας Λανούφ (Ras Lanuf).

Η ξενοκίνητη λιβυκή αντιπολίτευση αρνήθηκε κατηγορηματικά την προσφορά διαμεσολάβησης του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης στην κρίση με τη Λιβύη

 Στις 5 Μάρτη, οι τρομοκράτες μπήκαν στο Μπιν Τζαβάντ (Bin Jawad), την τελευταία πόλη στο δρόμο για τη Σύρτη (Sirte), αλλά την επόμενη κιόλας μέρα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από την πόλη. Στα μέσα Μάρτη, τα κυβερνητικά στρατεύματα συνήλθαν από το σοκ και προχώρησαν στην επίθεση κατά των θέσεων των ανταρτών και των μισθοφόρων, μέσα σε λίγες μέρες επέστρεψαν υπό τον έλεγχό τους τις πόλεις Ρας Λανούφ και Μάρσα Μπρέγκα. Στις 10 Μάρτη, στα δυτικά της Λιβύης, η Ζαουίγια ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Τη νύχτα της 17ης προς 18η Μάρτη, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε το ψήφισμα 1973, το οποίο προβλέπει την απαγόρευση των πτήσεων από τη λιβυκή αεροπορία, καθώς και τη λήψη οποιωνδήποτε μέτρων για την προστασία του λιβυκού πληθυσμού, με εξαίρεση τη χερσαία επιχείρηση. Το βράδυ της 19ης Μάρτη, οι ένοπλες δυνάμεις της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών ξεκίνησαν την Επιχείρηση «Αυγή της Οδύσσειας» (Dawn of the Odyssey) για να χτυπήσουν στρατιωτικούς στόχους στη Λιβύη βάσει ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ …«για την προστασία των αμάχων». Αρκετές ευρωπαϊκές και αραβικές χώρες εντάχθηκαν επίσημα στην επιχείρηση. Ξεκίνησαν να βομβαρδίζουν τη Λιβύη μετατρέποντάς την στη λίθινη εποχή. Την 1η Μάη 2011, τα τρία νεαρά εγγόνια του Καντάφι και ένας γιος του σκοτώθηκαν σε αεροπορική επιδρομή του ΝΑΤΟ. Ήρθε η ώρα οι ΗΠΑ να δημιουργήσουν ένα κύμα χάους στον αραβικό κόσμο και να «ψαρέψουν σε ταραγμένα νερά». Οι αραβικές μοναρχίες αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να βάλουν τέλος στον ενοχλητικό γείτονά τους. Και ο Γάλλος πρόεδρος δεν χρειαζόταν ζωντανό πιστωτή…

«Ο Σαρκοζί είναι διανοητικά καθυστερημένος. Μόνο χάρη σε μένα έγινε πρόεδρος. Του παρείχαμε τα κεφάλαια που τον βοήθησαν να κερδίσει» – είπε σε μια συνέντευξη του ο Μ. Καντάφι στο τηλεοπτικό κανάλι France 24 στις 16 Μάρτη 2011.

«Βομβαρδίζετε το τείχος που σταμάτησε τη ροή της αφρικανικής μετανάστευσης στην Ευρώπη, το τείχος που σταμάτησε τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα. Αυτό το τείχος ήταν η Λιβύη. Το καταστρέφετε. Είστε ηλίθιοι. Για χιλιάδες μετανάστες από την Αφρική, για την υποστήριξη της Αλ Κάιντα, θα καείτε στην κόλαση. Και έτσι θα γίνει» (Μ. Καντάφι)

Με την υποστήριξη της αεροπορίας των χωρών του δυτικού συνασπισμού, οι τρομοκράτες κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο της Αζνταμπίγια (Ajdabiya), Μάρσα Μπρέγκα και Ρας Λανούφ μέσα σε λίγες μέρες, προχωρώντας προς τη Σύρτη. Ωστόσο, τα κυβερνητικά στρατεύματα όχι μόνο σταμάτησαν την προέλαση των τρομοκρατών κοντά στη Σύρτη, αλλά εξαπέλυσαν επίσης μια μαζική επίθεση, ωθώντας τους αντάρτες 160 χιλιόμετρα ανατολικά της χώρας μέχρι τις 30 Μάρτη.

Στις 24 Ιούνη, η Διεθνής Αμνηστία (Amnesty International) ανακοίνωσε ότι διεξήγαγε μια σειρά ερευνών για τις δραστηριότητες του Μουαμάρ Καντάφι και των υποστηρικτών του. Δεν εντόπισε στοιχεία εγκλήματος στις πράξεις τους, αρνήθηκε με κάθε δυνατό τρόπο τις κατηγορίες κατά του Καντάφι για «μισθοφορισμό» και «εκτελέσεις διαδηλωτών». Σύμφωνα με αυτούς, βρήκαν στοιχεία ότι οι εξεγερμένοι «αντάρτες» παραποίησαν πολλά στοιχεία για τα εγκλήματα δυνάμεων πιστών στον Καντάφι. Αναγνώρισαν, επίσης, όλες τις ομιλίες κατά του Καντάφι ως ένοπλη εξέγερση!

Ωστόσο, στις 27 Ιούνη, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης (International Criminal Court) εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον Καντάφι για την οργάνωση των δολοφονιών, των κρατήσεων και των φυλακίσεων που διαπράχθηκαν τις πρώτες 12 ημέρες της εξέγερσης στη Λιβύη. Τι μπορεί να πει κανείς για αυτό το «δικαστήριο», που όπως π.χ. και στη Γιουγκοσλαβία, εκτελεί τις εντολές των κυρίων του;

Ο γαλλικός στρατός έριξε όπλα με αλεξίπτωτα για τη φυλή Αμαζίγ (Amazigh), η οποία υποστήριξε τους εξεγερμένους «αντάρτες», νοτιοδυτικά της Τρίπολης, στις περιοχές Εζ Ζιντάν (Ez-Zintan) και Ερ-Ραγούμπ (Er-Ragub). Όμως η αντικατασκοπεία του Καντάφι ανακάλυψε την ώρα της επόμενης ρίψης όπλων και των τρόπων επικοινωνίας μεταξύ Γάλλων πιλότων και των Αμαζίγ. Συνελήφθησαν ελεγκτές αεροσκαφών, οι οποίοι θα πήγαιναν τα γαλλικά αεροπλάνα στο σημείο ρίψης των όπλων. Μετά από αυτό, η αντικατασκοπεία μπήκε σε ραδιοφωνικό «παιχνίδι» με τη γαλλική διοίκηση και εξασφάλισε ότι τον Ιούλη του 2011 οι Γάλλοι έριξαν όπλα, μεταξύ άλλων, νάρκες κατά προσωπικού, απευθείας στη θέση μιας κυβερνητικής στρατιωτικής μονάδας, όπου κινηματογραφήθηκε από τη λιβυκή τηλεόραση!

- συνεχεια εδω - https://svoura.net/