Πρώτα διαβάστε το συγκλονιστικό βιβλίο του ΙΩΑΝΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ: ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ, ΠΡΙΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΝΝΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΧΙΔΝΩΝ

Πρώτα διαβάστε το συγκλονιστικό βιβλίο του ΙΩΑΝΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ: ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ, ΠΡΙΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΝΝΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΧΙΔΝΩΝ

https://attikanea.info/

Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΝ ΘΥΤΗ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΘΥΜΑ ..

 ΘΥΜΑΣΤΕ ?? ΞΕΡΕΤΕ ?? ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ??

- ΤΟ 1948  Tρομοκρατικη εισβολη  ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ  ΤΩΝ καθαρματων   Jewish fascists ... και την  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ  ΣΦΑΓΗ   αθωων  πολιτων.

Στις 14 Μαΐου 1948, μία ημέρα πριν λήξει η βρετανική Εντολή στην περιοχή, το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του Ισραήλ και όρκισε πρόεδρο τον Χάιμ Βάιζμαν και πρωθυπουργό τον σιωνιστή ηγέτη, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν.

Παρλάπιπας: Ουκρανός βουλευτής, Oleksii Goncharenko «Βομβαρδίσ...

Παρλάπιπας: Ουκρανός βουλευτής, Oleksii Goncharenko «Βομβαρδίσ...:   Ο Ουκρανός βουλευτής, Oleksii Goncharenko, εκφώνησε μια απίστευτη ομιλία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

https://www.oparlapipas.gr/

Πόσα τελικά όπλα δώσαμε στην Ουκρανία;

https://www.tovima.gr/

 Ο οπλισμός που εστειλε η Ελλάδα στην Ουκρανία έχει χαρακτηρισθεί από τις ΕΔ ως «εύχρηστα μη επιχειρησιακά αναγκαία». Το σύνηθες είναι να πουλάμε σε χώρες (όπως οι ΗΠΑ) οπλισμό τον οποίο η άμυνα της χώρας δεν χρειάζεται και οι χώρες αυτές να το παραδίδουν στην Ουκρανία.

23.03.2024

ΒΗΜΑτοδότης

Επειδή πολύς λόγος έγινε τελευταία για το εάν υπάρχει ή όχι συμφωνία με την Ουκρανία για την παραχώρηση οπλισμού, με τον Πρωθυπουργό να δηλώνει πως δεν έκανε καμία εν κρυπτώ συμφωνία με τον Πρόεδρο Ζελένσκι, έψαξα και βρήκα όλο τον οπλισμό που στείλαμε στην Ουκρανία. Συγκεκριμένα, έχουν παραδοθεί από τη χώρα μας στην Ουκρανία (από την εισβολή της Ρωσίας το 2022 μέχρι τώρα) ποσότητες από:

α. Τυφέκια εφόδου (assault rifles) ΑΚ – 47.

β. Αντιαρματικές ρουκέτες RPG-18.

γ. Ρουκέτες Πυροβολικού 122 mm.

δ. Τεθωρακισμένα οχήματα ΒΜΡ-1 (40 οχήματα).

ε. Αναλώσιμο φαρμακευτικό υλικό.

στ. Φυσίγγια διαμετρήμματος 7,62 Χ39 mm και 7,62 Χ54 mm.

ζ. Βλήματα 73mm.

Επίσης, έχουν πωληθεί στην Τσεχία με διακρατική συμφωνία βλήματα πυροβολικού των 105 mm, καθώς και 32 πυροβόλα Μ-101Α1 των 105 mm. Όλα τα προαναφερθέντα έχουν χαρακτηρισθεί από τις ΕΔ ως «εύχρηστα μη επιχειρησιακά αναγκαία». Το σύνηθες είναι να πουλάμε σε χώρες (όπως οι ΗΠΑ) οπλισμό τον οποίο η άμυνα της χώρας δεν χρειάζεται και οι χώρες αυτές να το παραδίδουν στην Ουκρανία. Να σημειώσω επίσης ότι στείλαμε εκπαιδευτές σε άρματα μάχης και σε ανορθόδοξο πόλεμο για να εκπαιδεύσουν Ουκρανούς κομάντος.

- Jewish fascists ...

 Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024

Νετανιάχου: Απολογία πριν το έγκλημα;

https://massmedia-gr.blogspot.com/

 

Τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2024, με βιντεοσκοπημένο διάγγελμα, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απευθύνθηκε άμεσα στους πολίτες του Ιράν, διαβάζοντας ένα κείμενο στην αγγλική γλώσσα, μέρος του οποίου παραθέτω στο τέλος.

Το διάγγελμα έρχεται σε μια περίοδο αυξανόμενης έντασης στη Μέση Ανατολή, με το Ισραήλ να εντείνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις κατά ομάδων που υποστηρίζονται από το Ιράν, όπως λένε οι Ισραηλινοί που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ.

Το κείμενο του διαγγέλματος του Νετανιάχου, με λίγες προσαρμογές, θα είναι απαραίτητο σε κάθε επίδοξο σφαγέα που θα θελήσει να επικαλεστεί μια χρήσιμη πρόφαση για να επιτεθεί σε κάποιον κατασκευασμένο εχθρό. Η δομή του δεν διαφέρει πολύ από ανάλογα κείμενα που εκφώνησαν και άλλοι στο πρόσφατο παρελθόν, όπως: ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι. Αποτελεί εξαίσιο παράδειγμα της ρητορικής της κατάχρησης. Ο καταχραστής της εξουσίας, έχοντας επίγνωση της κατάχρησης, επιχειρεί με προσχήματα να νομιμοποιήσει την προμελετημένη ενέργειά του. «Προφάσεως δείται μόνον η πονηρία», κατά τον Αριστοτέλη, που επισημαίνει την τάση του ανθρώπου να επιδιώκει την αυτοδικαίωση για τις άδικες πράξεις του μέσω πονηρών δικαιολογιών. Όποιος καταχράται προσπαθεί πάνω απ’ όλα να δικαιωθεί, αναζητώντας μια casus belli, ήταν η παρατήρηση του Ουμπέρτο Έκο σε μια διάλεξη που δόθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, στις 20 Μαΐου 2004 για τον κύκλο: «Η δύναμη των λέξεων».

Η ανακοίνωση ήταν μια απολογία πριν το έγκλημα. Ο Νετανιάχου πρώτος προανήγγειλε ότι το Ισραήλ θα επιτεθεί στο Ιράν, καλύπτοντας τις επιθετικές του προθέσεις πίσω από μηνύματα προσποιητής αλληλεγγύης και υποστήριξης προς τον ιρανικό λαό που τον κάλεσε με τεχνάσματα captatio benevolantiae* να εναντιωθεί στην θεοκρατική ηγεσία της χώρας. Παρουσίασε το Ισραήλ ως σύμμαχο και απελευθερωτή των Ιρανών που θα εναντιωθούν στο καθεστώς, με στόχο να διχάσει και να αποσπάσει τη συναίνεση από εκείνους που τελικά θα υποστούν την κατάχρηση της δύναμης των όπλων. Θα δεχόταν, άραγε, ο Νετανιάχου έναν αυτόκλητο εξωτερικό απελευθερωτή για το λαό του Ισραήλ που διαδηλώνει ενάντια στη δική του καθεστωτική κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση εθνικιστική, η οποία κάθε μέρα βυθίζει την περιοχή βαθύτερα στο σκοτάδι και βαθύτερα στον πόλεμο.

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του Ισραήλ οφείλουν να αναγνωρίσουν μία αλήθεια: Ότι το φιλάργυρο τραπέζι της «ειρήνης», που υπόσχεται ο Νετανιάχου, θα είναι στρωμένο με τα δικά τους πτώματα, αν συνεχίσουν να κάνουν τα «στραβά μάτια» στα νέα Ολοκαυτώματα: Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττουν οι κακοήθεις ισραηλινοί εθνικιστές σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.

 

Ακολουθεί το διάγγελμα-ρουκέτα του Νετανιάχου:

«Ο λαός του Ιράν πρέπει να γνωρίζει ότι το Ισραήλ στέκεται μαζί σας. Κάθε μέρα, βλέπετε ένα καθεστώς που σας υποτάσσει, να βγάζει πύρινους λόγους για την υπεράσπιση του Λιβάνου, την υπεράσπιση της Γάζας. Ωστόσο, κάθε μέρα, αυτό το καθεστώς βυθίζει την περιοχή μας βαθύτερα στο σκοτάδι και βαθύτερα στον πόλεμο. Κάθε στιγμή που περνάει, το καθεστώς σας φέρνει – τον ευγενή περσικό λαό – πιο κοντά στην άβυσσο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιρανών γνωρίζει ότι το καθεστώς τους δε νοιάζεται καθόλου γι’ αυτούς. Αν νοιαζόταν, αν νοιαζόταν για εσάς, θα σταματούσε να σπαταλά δισεκατομμύρια δολάρια σε μάταιους πολέμους σε όλη τη Μέση Ανατολή. Θα άρχιζε να βελτιώνει τις ζωές σας. Φανταστείτε αν όλα αυτά τα τεράστια χρήματα που σπαταλά το καθεστώς σε πυρηνικά όπλα και ξένους πολέμους επενδύονταν στην εκπαίδευση των παιδιών σας, στη βελτίωση της υγειονομικής σας περίθαλψης, στην οικοδόμηση των υποδομών του έθνους σας, του νερού, της αποχέτευσης, όλων των άλλων πραγμάτων που χρειάζεστε. Φανταστείτε το. Όταν το Ιράν θα είναι επιτέλους ελεύθερο – και αυτή η στιγμή θα έρθει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζει ο κόσμος – όλα θα είναι διαφορετικά. Οι δύο αρχαίοι λαοί μας, ο εβραϊκός λαός και ο περσικός λαός, θα έχουν επιτέλους ειρήνη. Οι δύο χώρες μας, το Ισραήλ και το Ιράν, θα έχουν ειρήνη μεταξύ τους. Όταν έρθει αυτή η μέρα, το τρομοκρατικό δίκτυο που έχτισε το καθεστώς σε πέντε ηπείρους θα χρεοκοπήσει, θα διαλυθεί. Το Ιράν θα ευδοκιμήσει όσο ποτέ άλλοτε. Παγκόσμιες επενδύσεις. Μαζικός τουρισμός. Λαμπρή τεχνολογική καινοτομία βασισμένη στα τεράστια ταλέντα που υπάρχουν μέσα στο Ιράν. Αυτό δεν ακούγεται καλύτερο από την ατελείωτη φτώχεια, την καταπίεση και τον πόλεμο; Μην αφήσετε μια μικρή ομάδα φανατικών θεοκρατών να συντρίψει τις ελπίδες και τα όνειρά σας. Αξίζετε κάτι καλύτερο. Τα παιδιά σας αξίζουν κάτι καλύτερο. Όλος ο κόσμος αξίζει καλύτερα. Ξέρω ότι δεν υποστηρίζετε τους βιαστές και τους δολοφόνους της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, αλλά οι ηγέτες σας το κάνουν. Αξίζετε περισσότερα. Ο λαός του Ιράν πρέπει να γνωρίζει ότι το Ισραήλ είναι μαζί σας. Μακάρι να γνωρίσουμε μαζί ένα μέλλον ευημερίας και ειρήνης.»

🔴Το "Ιδιώνυμο" του Ελευθερίου Βενιζέλου: πως και γιατί στέλνονταν οι κομμουνιστές σε εξορίες και φυλακές;🤔

 Αμαλία🇬🇷   @4fABkkc5xTv2aek

     
🔴Μεγάλη σύγχυση επικρατεί στον κόσμο, για το πότε, πως και γιατί άρχισαν να εφαρμόζονται στην Ελλάδα κατασταλτικά μέτρα κατά των κομμουνιστών (φυλακίσεις και εξορίες). Ο πολύς κόσμος, πιστεύει ότι τα μέτρα αυτά άρχισαν να εφαρμόζονται επί της δικτατορίας του Μεταξά. Λάθος! Η αρχή έγινε επί Βενιζέλου.

🔴Σαν σήμερα, λοιπόν, το 1929, άρχισε η εφαρμογή του N.4229 "Περί μέτρων προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Ο συγκεκριμένος νόμος της κυβέρνησης Βενιζέλου, που πέρασε στην Ιστορία ως "Ιδιώνυμο", είχε ψηφιστεί στις 18 Ιουλίου από την συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής. 

🔴Πάμε τώρα στο κρίσιμο ερώτημα: οι διώξεις των κομμουνιστών γίνονταν για τις ιδέες τους (όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι), ή για άλλον λόγο; Και αν ισχύει το δεύτερο, ποιος είναι αυτός ο λόγος;

🔴Επ' αυτού, πολύ διαφωτιστική είναι η πρώτη παράγραφος του άρθρου 1 του νόμου:

👉«Όστις επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της Επικρατείας, ή ενεργεί υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμόν, τιμωρείται με φυλάκισιν τουλάχιστον εξ μηνών. Προς τούτοις επιβάλλεται δια της αποφάσεως και εκτοπισμός ενός μηνός μέχρι δύο ετών εις τόπον εν αυτή οριζόμενον...»👈

🔴Το "ζουμί" του νόμου είναι στην φράση "απόσπαση μέρους εκ του όλου της Επικρατείας". Τι εννοεί ο νομοθέτης; Προφανώς, την υιοθέτηση από το ΚΚΕ της επίσημης θέσης της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν), για "ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη", απ'  το 1924! Διώκονταν, λοιπόν οι κομμουνιστές, όχι γιατί ήταν κομμουνιστές, αλλά γιατί ήταν αυτονομιστές, που επιδίωκαν την "απόσπαση μέρους εκ του όλου της Επικρατείας"!

🔴Τα σχόλια δικά σας!

Ποιος Χρηματοδοτούσε τον Χίτλερ-Ξένες μεγάλες τράπεζες χρηματοδότες των ναζί ...

Τόνοι χαρτιού έχουν γραφτεί για το πώς και γιατί της ανόδου του Χίτλερ στην Γερμανία του Μεσοπολέμου, που έφερε τους ναζί στην εξουσία προκαλώντας την μεγαλύτερη ανθρώπινη φρίκη του 20ο αιώνα.

https://www.escapemedia.gr/

- Πέρα όμως από τα πολιτικά, κοινωνικά και άλλα αίτια, ο Χίτλερ και οι ναζί δεν θα αποκτούσαν ίσως τόσο μεγάλη στρατιωτική δύναμη αν κάποιος δεν τους χρηματοδοτούσε. Και δεν ήταν μόνο οι Γερμανοί τραπεζίτες και βιομήχανοι.

Στην κορυφή μάλιστα φιγουράρει η και σήμερα «τράπεζα των τραπεζών», η ελβετική Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, η οποία δημιουργήθηκε το 1930 από τον τότε διοικητή της τράπεζας της Αγγλίας MontaguNorman και τον Γερμανό ομολόγο του Hjalmar Schacht που έγινε αργότερα υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ. Αρχικός στόχος της τράπεζας ήταν να διευκολύνει την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων που είχαν επιβληθεί στην Γερμανία με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών μετά το τέλος του A’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τράπεζα όπως όμως θα δούμε παρακάτω έπαιξε σημαντικό ρόλο στη χρηματοδότησης του Χίτλερ, μεσολαβώντας για την διαρπαγή του χρυσού που υπήρχε στα θησαυροφυλάκια των χωρών που προσαρτούσε η ναζιστική Γερμανία στο Ράιχ. Μεταξύ άλλωστε 1933 και 1945 στο διοικητικό συμβούλιο της ελβετικής τράπεζας υπηρέτησαν αρκετοί ναζί, όπως ο Walter Funk και ο Emil Puhl. Και οι δύο καταδικάστηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης μετά τον Πόλεμο. Στο συμβούλιο της BIS υπηρέτησαν ακόμη ο Herman Schmitz διευθυντής της βιομηχανίας IG Farben, της εταιρίας που παρασκεύαζε το αέριο για την εξόντωση των εκατομμυρίων Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο βαρόνος φον Schroeder, ιδιοκτήτης της τράπεζας J.H.Stein Bank, που διατηρούσε λογαριασμούς με τις καταθέσεις της Γκεστάπο.

Σύμφωνα με  δημοσίευμα της ισραηλινής οικονομικής εφημερίδας «Καλκαλίστ» το οποίο συνοψίζει γνωστά ευρήματα για το ρόλο του διεθνούς τραπεζικού κεφαλαίου στην χρηματοδότηση και ενίσχυση του Χίτλερ, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών διοχέτευσε από το 1933 που ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία μέχρι την έναρξη του Παγκοσμίου Πολέμου, 294 εκατ. ελβετικά φράγκα από την Βρετανία και τις ΗΠΑ στη γερμανική οικονομία, της οποίας βασικός στόχος ήταν ως γνωστόν ο εξοπλισμός της Γερμανίας και η προετοιμασία της για τη συμμετοχή της στον πόλεμο.

Αμέσως μετά την προσάρτηση της Αυστρίας το 1936 ο Χίτλερ ζήτησε από την BIS να μεταφέρει τον χρυσό της τράπεζας της Αυστρίας στα θησαυροφυλάκια της Ράιχσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας του Ράιχ. Η BIS με την ανοχή των υπολοίπων Ευρωπαίων ηγετών μετέφερε όντως 22 τόνους σε ράβδους χρυσού. Όπως άλλωστε επισημάναμε και παραπάνω στο διοικητικό συμβούλιο της BIS κυριαρχούσαν ήδη άνθρωποι των ναζί.

Ακολούθησε η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, με τον Χίτλερ να απαιτεί και εκεί τη συνδρομή της BIS για να μεταφέρει τον χρυσό της χώρας. Μόνο που αυτή τη φορά υπήρξε πρόβλημα. Ο χρυσός της Τσεχοσλοβακίας είχε μεταφερθεί με μυστικότητα σε ασφαλέστερο μέρος στα θησαυροφυλάκια της τράπεζας της Αγγλίας. Ο Χίτλερ απαίτησε από την BIS να μεσολαβήσει για τη μεταφορά του τσεχοσλοβακικού χρυσού από την Τράπεζα της Αγγλίας, κάτι που τελικά όντως έκανε ο διοικητής τηςMontagu Norman, μεταφέροντας αμέσως χρυσό αξίας 6 εκατ. λιρών στη Ράιχσμπανκ. Ακολούθησαν η Ολλανδία και το Βέλγιο, τον χρυσό τον οποίο κατ’έντολή του Χίτλερ μετέφερε η BIS στα θησαυροφυλάκια της Ράϊχσμπανκ.

Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών συνέχισε να συνεργάζεται με τους ναζί καθ’όλη τη διάρκεια του πολέμου, μεταφέροντας όχι μόνο τα μερίδια από τις επενδύσεις που είχε κάνει η Γερμανία μέσω της τράπεζας, αλλά και τα μερίδια που είχαν αποκτήσει μέσω επενδύσεων με τη μεσολάβηση της BIS και οι χώρες που είχαν καταληφθεί από τους ναζί.

Ακόμη πιο σοκαριστική ήταν η αποκάλυψη που έγινε μέσω αμερικανικών εγγράφων προς το τέλος του πολέμου, σύμφωνα με τα οποία η BIS μετέτρεπε σε ελβετικά φράγκα παίρνοντας και προμήθεια για αυτό, το χρυσό που είχαν αφαιρέσει οι ναζί ακόμη και από τα θύματα τους(δόντια, γυαλιά, ρολόγια). Τα ελβετικά αυτά φράγκα κατατίθονταν κατευθείαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των ΕΣ-ΕΣ.

Το 1944 άρχισε η διερεύνηση των δραστηριοτήτων της BIS, στα πλαίσια των συμμαχικών ερευνών για τη χρηματοδότηση του Χίτλερ. Η Νορβηγία ζήτησε μάλιστα από τους νεοσυσταθέντες διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς να προχωρήσουν στη διάλυση της ελβετικής τράπεζας, αίτημα το οποίο είχε τη στήριξη του Αμερικανού υπουργού Χένρι Μόργκενταου, αλλά το οποίο συνάντησε την αντίρρηση του διάσημου Βρετανού οικονομολόγου Τζον Μέυναρτ Κέυνς. Ο Κέυνς υποστήριζε ότι η τράπεζα δεν πρέπει να κλείσει διότι οι σύμμαχοι θα χρειαστούν τις υπηρεσίες της μετά τον πόλεμο.

Ο Αμερικανός υπουργός αποφάσισε να μεταθέσει τη συζήτηση για την τύχη της τράπεζας για μετά το τέλος του πολέμου. Εν τω μεταξύ ο πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ απεβίωσε το 1945. Ο νέος πρόεδρος Χάρι Τρούμαν «πάγωσε» τις συνομιλίες που διεξάγονταν με τη Βρετανία και το ενδεχόμενο διάλυσης της ανεστάλη οριστικά το 1948.

Η BIS δεν ήταν η μόνη ξένη τράπεζα που βοήθησε οικονομικά τους ναζί. Μία από τις τράπεζες χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος ήταν και η αμερικανική UBC της οποίας μάλιστα πρόεδρος ήταν ο Πρέσκοτ Μπους, παππούς του τέως Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους. Η τράπεζα η οποία είχε άριστες σχέσεις με το χιτλερικό καθεστώς την δεκαετία του ’30, συνεισέφερε στην πολεμική προσπάθεια της Γερμανίας στέλνοντας τόνους χρυσού, βενζίνης και χάλυβα. O Πρέσκοτ Μπους είχε επίσης σχέσεις με την εταιρία σιδήρου CSSC η οποία στη διάρκεια του πολέμου απασχολούσε εργάτες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Το 1944 αποκαλύφθηκε η στενή σχέση που είχε η αμερικανική τράπεζα Chase, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της εποχής, με τον Χίτλερ. Η Chase λειτουργεί μέχρι σήμερα ως JP Morgan Chase. Το κατάστημα της Chase στο Παρίσι υπηρέτησε με πάθος του ναζί. Το 1941 που άρχισαν να εφαρμόζονται τα μέτρα κατά των Εβραίων και στην κατεχόμενη Γαλλία, η Chase ήταν από τις πρώτες επιχειρήσεις που προχώρησαν στην απόλυση των Εβραίων υπαλλήλων της. Έκλεισαν επίσης αμέσως τους λογαριασμούς που είχαν Εβραίοι πελάτες, στερώντας με τον τρόπο αυτό από τους Εβραίους του Παρισιού τη δυνατότητα να αποσύρουν τα λεφτά τους.

Το κατάστημα της βρετανικής Barclays στο Παρίσι απευθύνθηκε επίσης στις αρχές κατοχής με το ερώτημα αν θα πρέπει να προχωρήσει στην απόλυση των Εβραίων υπαλλήλων της και να κλείσει τους λογαριασμούς Εβραίων πελατών. Στόχος της τράπεζας ήταν να δείξει διάθεση συνεργασίας με τις δυνάμεις κατοχής. Οι αρχές κατοχής απάντησαν: «Δεν μας ενδιαφέρει εφαρμόστε τον κανονισμό».

Δεν υπάρχουν ένοχα μυστικά, τα πάντα είναι μπίζνες! Στις 31 Μαρτίου 1933, η Αμερικανική Εβραϊκή Επιτροπή, που ελεγχόταν από τον Warburg και την μασονική στοά B’nai B’rith, που σε μεγάλο βαθμό επηρεαζόταν από το περιβάλλον του Εβραίου επιχειρηματία …

ΡΕ ΦΑΣΙΣΤΟ ΒΟΘΡΟΚΑΝΑΛΑ RADIO T V ....

 ΕΒΡΑΙΚΑ  ΦΕΡΕΦΩΝΑ ....

ΓΙΑΤΙ  ΔΕΝ  ΛΕΤΕ ΚΑΙ  ΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕ  Η  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  ΤΩΝ  ΠΑΛΑΙΣΤΗΝΙΩΝ ??

 - Jewish fascists ...

Εξαγοράστηκε η ''τιμή'' στον Μητσοτάκη;;; (Atlantic Council)

https://kalami.us/

 Ψευτιές, παραπληροφόρηση... 

- ΔΕΝ θα έχει ''συνάντηση με την Ομογένεια'' ο πρωθυπουργός στην Νέα Υόρκη. Απλά, όπως συνηθίζει, θα μιλήσει σε γεύμα νεολεφτάδων (24 Σεπ. '24), που πληρώνουν ''εισιτήριο'' 250 δολ. στον ''λομπίστα'' Μανάτο. Και το γεύμα αυτό, οι διεφθαρμένοι ''Μαξίμου'', το βαφτίζουν ψευδέστατα, ''συνάντηση με την Ομογένεια'' !!!

...........

Ο ‘Αλμπερτ Μπουρλάς, όλα δείχνουν, ότι εξαγόρασε την... ''τιμή'' στον Κυρ. Μητσοτάκη από το Atlantic Council.

To Think Tank, εξαιτίας του δωρητή Μπουρλά, δηλ. χρήμα της Pfizer, συμπεριέλαβε τον πρωθυπουργό Ελλάδας ως έναν από τους 4 τιμώμενους (τελετή Νέα Υόρκη, 23 Σεπ. '24), σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες του ''Κ''.

Ο πρωθυπουργός του διεφθαρμένου ''καθεστώτος Μητσοτάκη'', φυσικά, τιμάται γιά τις μίζες του, τις αρπαχτές, τα δώρα (''μαύρα'') από επιχειρηματίες που ευνοεί, την τεράστια διαφθορά, τα Τέμπη, το παραδικαστικό, τις παρακολουθήσεις, τον έλεγχο- εξευτελισμό ''δικαιοσύνης'', την ακρίβεια, την φτωχοποίηη του λαού, τα χάλια και... χαλιά κλπ.

Μητσοτάκης και Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ''λέγεται'' ότι ήταν αποδέκτες γερής μίζας από Pfizer / Μπουρλά, γιά τις τεράστιες ποσότητες εμβόλιων, γιά κορωναιό. Ο Μητσοτάκης ήταν ο ''ελληνικός σύνδεσμος'' μεταξύ Μπουρλά και φον ντερ Λάιεν γιά την αγορά των εμβολίων.

Οι σχέσεις Μητσοτάκη και Μπουρλά είναι εντωπωσιακά στενές, συμφέροντος.

Φυσικά, ούτε στην διεφθαρμένη ευρ.'Ενωση, ούτε στο σάπιο κράτος Ελλάδας υπάρχει καθαρή, αδέσμευτη δικαιοσύνη γιά να ασχοληθεί με τις μεγάλες μίζες, εμβόλιων.

Το Think Tank έλαβε αρκετά εξευτελιστικά γι' αυτό, επικριτικά emails γιά την απόφασή του να τιμήσει έναν διεφθαρμένο, μιζολήπτη, πολιτικό, δηλ. τον πρωθυπουργό Ελλάδας, γόνο της οικογένειας διαχρονικών μιζοληπτών, αρπακτικών.

Η είδηση...

Ο πρωθυπουργός του σάπιου κράτους με την διεφθαρμένη κυβέρνηση, θα είναι ένα από τα τέσσερα πρόσωπα που θα τιμηθούν εφέτος με το βραβείο ''Global Citizen'', το οποίο απονέμει το β' κατηγορίας φιλοπολεμικό αμερικανικό think tank, Atlantic Council. O Κ. Μητσοτάκης θα απευθύνει σύντομη ομιλία παραλαμβάνοντας το βραβείο.

Λεπτομέρεια: Το βραβείο θα απονείμει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Pfizer, Δρ. Άλμπερτ Μπουρλά.

Μαζί του θα βραβευθούν, η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, ο πρόεδρος της Γκάνα Νάκα Ακούφο-Άντο και η πρωτοπόρος στον τομέα της ψυχαγωγίας από τη Νότια Κορέα Μίκι Λι.

Σύμφωνα με το Atlantic Council, «ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βραβευθεί ως αναγνώριση για «την αξιοσημείωτη σταδιοδρομία του τόσο στη δημόσια διοίκηση όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και για τις ηγετικές του ικανότητες στη διακυβέρνηση της χώρας αλλά και στις διατλαντικές, ευρωπαϊκές και παγκόσμιες υποθέσεις... Αναδεικνύοντας τόσο αξιόλογα άτομα - δύο άνδρες και δύο γυναίκες από τρεις ηπείρους - ελπίζουμε να εμπνεύσουμε άλλους να μιμηθούν τη συμβολή τους σε έναν καλύτερο κόσμο», δήλωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Atlantic Council, Φρέντερικ Κέμπε.

''Κ'' - 22 Σεπ. '24 - Θα υπάρξει και συνέχεια

Mικρασιατική Καταστροφή: Από τη μεγάλη στη σύγχρονη Ελλάδα και η Δίκη των 6 - «Εθνικός Κήρυκας»

πηγη     Mικρασιατική Καταστροφή: Από τη μεγάλη στη σύγχρονη Ελλάδα και η Δίκη των 6 - «Εθνικός Κήρυκας»

Αποβίβαση ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη (2/15.5.1919). ΑΙΕ ΙΕΕΕ- ΕΙΜ

Η ελληνική αντιπροσωπεία στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης τον Δεκέμβριο 1922: Εικονίζονται όρθιοι από αριστερά οι Γεώργιος Δεπάστας, Μιχαήλ Θεοτοκάς, Ιωάννης Πολίτης, Ανδρέας Μιχαλόπουλος, Κωνσταντίνος Κόλλας, Γεώργιος Κούστας, Γεώργιος Δροσόπουλος, Πίνδαρος Ανδρουλής, άγνωστος, Παππάς. Καθιστοί, από αριστερά: Δημήτριος Κακλαμάνος, Ελευθέριος Βενιζέλος, Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν. A.Ι.Ε. ΙΕΕΕ- EIM

Η Επίθεση των Χαζαρο-Εβραίων!

To Απαγορευμένο Άρθρο!

Κατέστρεψαν τη Ρωσία, αλλά αυτή αναγεννήθκε μέσα από τις στάχτες της!

- Ποιοί ήταν αυτοί που υποκίνησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση, ποιοί τους χρηματοδότησαν, ποιά ήταν τα κίνητρα και ποιοί οι στόχοι

- Σημείωση Ιστολογίου:

- Το παρακάτω άρθρο, κατέβηκε και διαγράφτηκε από το Facebook, με τη δικαιολογία της...διασποράς ψευδών ειδήσεων για τους Εβραίους! Η ιστορική αλήθεια, για τον επίσης Χαζαρο-Εβραίο Μάρκ Ζούγκερμπεργκ, ιδιοκτήτη του Facebook φαίνεται ότι τον...πειράζει πολύ κι έτσι ρύθμισε κατάλληλα τις μηχανές αυτού του διαδικτυακού μέσου να κατεβάζουν αμέσως ό,τι κείμενο αναφέρεται σε αυτούς. Ειδοποίησαν το ιστολόγιο ότι οποιαδήποτε επόμενη ανάρτηση που θα αναφέρεται σε Εβραίους (δεν ήταν σαφής για ποιούς Εβραίους) θα κατεβαίνει και ίσως αυτό αποτελέσει και αιτία διαγραφής της σελίδας του Ιστολογίου!

https://www.pirinoslogios.com/

Γράφει ο

Δημήτρης Ρωμανός

Σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι που λίγο πολύ γνωρίζεται αλλά όχι με τόσες λεπτομέρειες.

Επισημαίνω και σε αυτό το άρθρο , ότι από τα 22 μέλη των Λαϊκών Επιτροπών της πρώτης Σοβιετικής Κυβέρνησης, τα 17 ήταν Χαζαρο-εβραϊκής προελεύσεως και από τους 554 Λαϊκούς Επιτρόπους, οι 447 ήταν επίσης Χάζαρο-εβραίοι (όχι Ιουδαίοι).

- Ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έχει δηλώσει δημοσίως ότι η πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση απαρτιζόταν κατά 80-85% από Εβραίους!

- Όπως τονίζει ο Ρώσος ιστορικός Oleg Budnitskii στο βιβλίο του Russian Jews Between the Reds and the Whites, το 2012, συνέβη ένα μοναδικό φαινόμενο στην Ιστορία, κατά το οποίο της μεγαλύτερης επανάστασης όλων των εποχών, ηγούνταν άτομα που αντιπροσώπευαν μόλις το 3% του συνολικού πληθυσμού των 136 εκατομμυρίων πολιτών της αχανούς Ρωσικής Αυτοκρατορίας του 1914.

- Μόλις όμως εξασφάλισαν την κυριαρχία τους, καταδίωξαν με φοβερά πογκρόμ τους πραγματικούς, ορθόδοξους Εβραίους, όπως και τους πιστούς όλων των άλλων δογμάτων. 

Αλήθεια πως μπορεί άραγε να δικαιολογηθεί αυτή η δυσανάλογη αντιπροσώπευση;

- Ο πρωτεργάτης του Σιωνισμού, Θιόντορ Χερζλ, το 1905 που είχε επισκεφθεί τη Ρωσία, απέδωσε αυτό το γεγονός στην πρότερη, μεγάλη τους καταπίεση από την τσαρική κυβέρνηση.

- Επισημαίνω ότι όλοι οι Εβραίοι επαναστάτες προέρχονταν από την ανώτερη τάξη, ήταν διανοούμενοι, με πανεπιστημιακή μόρφωση και ξένες γλώσσες. Ελάχιστοι ήταν οι εργάτες, ενώ δεν υπήρχαν καθόλου αγρότες. 

Αν καταπιέζονταν τόσο πολύ, πως είναι δυνατόν να υπήρχε τόσο προηγμένη ανώτερη τάξη;

- Η απάντηση είναι ότι ο τσάρος Αλέξανδρος Β΄ με τη μεταρρύθμιση του 1861 και τον πολλαπλασιασμό των Μασονικών Στοών, τους είχε απονείμει πάρα πολλά προνόμια, μεταξύ των οποίων και το δικαίωμα να αναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις, εφόσον βέβαια είχαν κάνει κατάλληλες σπουδές. 

Και οι πλούσιες Εβραϊκές οικογένειες που μπορούσαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους ήταν πολλές, απόδειξη ότι είχαν ευκαιρίες πλουτισμού.

- Ωστόσο, μετά τη δολοφονία του τσάρου το 1881, το κλίμα αντιστράφηκε και ο λαός που γνώριζε τις προθέσεις των μορφωμένων Χαζαρο-εβραίων για αποκλειστική πολιτική και οικονομική ηγεμονία, τους καταδίωκε συχνά και ενίοτε, απηνώς.

Και λέμε Χαζαρο-εβραίων, διότι ουδόλως επρόκειτο για απόγονους Σημιτών από την Ιουδαία.

- Αυτοί οι άνθρωποι φυλετικά ανήκαν σε μια ημι-νομαδική Τουρκική φυλή που οι χρονικογράφοι αναφέρουν ότι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου ζούσε ήδη στα βάθη της Ασίας, ανάμεσα στην Κασπία και τη λίμνη Αράλη.

- Οι Χάζαροι ήταν επιμειξία Τούρκων, Ούννων, Μογγόλων, και Τάταρων. Οι βασιλιάδες τους που ονομάζονταν χαγάνοι (khagan= αυτοκράτορας) και οι ηγεμόνες τους χάνοι (khan), εξ ου και τα Εβραϊκά επώνυμα Khagan, Khan ή Khun, που δείχνουν Χαζαρική καταγωγή, και σταδιακά οι Χάζαροι διεύρυναν την επικράτειά τους σε μια πραγματική αυτοκρατορία !!!

- Πιεζόμενοι από τη μια από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και από την άλλη από το Χαλιφάτο των Ομεϋαδών και των Αβασσιδών, οι Τουρκο-Χάζαροι που μέχρι τότε ήταν τεγκριστές, πίστευαν δηλαδή σε έναν συγκερασμό παγανιστικών δοξασιών, περί το 720 μ.Χ. προσχώρησαν στον Εβραϊσμό για ευνόητους γεωπολιτικούς λόγους, χωρίς όμως να είναι Σημίτες.

- Διαβάστε για περισσότερες λεπτομέρειες 

Και τώρα λίγη προσοχή.

Την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης οι κυριώτερες εστίες των Χαζαρο-εβραίων εντοπίζονταν σε μία μεγάλη περιοχή που περιέκλειε την Οδησσό και το Κίεβο της σημερινής Ουκρανίας, και έφτανε μέχρι τη Βαρσοβία της Πολωνίας και το Βίλνιους της Λιθουανίας.

- Η σημερινή Ουκρανία δεν υπήρχε ως ξεχωριστό κράτος, αλλά ως επαρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και η Χαζαρία (Khazaria) ήταν οι νοτιοανατολικές περιοχές της.

- Πρέπει λοιπόν να γίνει σαφές ότι οι εξεβραϊσθέντες Χάζαροι δεν είχαν, και οι απόγονοί τους εξακολουθούν να μην έχουν, καμμία απολύτως γενετική σχέση με τον σύμμεικτο λαό Σημιτών του Μωϋσή και του Σολομώντα, ούτε με τους Ιουδαίους της εποχής του αυτοκράτορα της Ρώμης Τίτου.

- Οι Εβραίοι Μπολσεβίκοι επαναστάτες, φυλετικά δεν ήταν σε καμμία περίπτωση Σημίτες, αλλά Τουρκο-Χάζαροι, και μάλιστα αιρετικοί στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.

- Και πολλοί εβραίοι αυτών των περιοχών, αιώνες νωρίτερα, είχαν ασπαστεί τον Σαμπαταϊσμό και άλλοι τον Φραγκισμό που ήταν Εβραϊκές μεσσιανικές, Σατανιστικές σέχτες.

- Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές που μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ερεύνησαν διαβαθμισμένα έγγραφα, όπως ο Εσθονός δημοσιογράφος και συγγραφέας Juri Lina, οι Λένιν και Τρότσκι ήταν αποδεδειγμένα Μασόνοι.

- Και οι δυό τους, ήταν μέλη της Μασονικής Στοάς Art & Travail (Τέχνη και Εργασία) του Παρισιού, και είχαν λάβει μέρος στη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Ελευθεροτεκτόνων στην Κοπεγχάγη το 1910.

- Ο αντιμασόνος και αντικομμουνιστής Juri Lina, που επί Σοβιετικής Ένωσης διώχθηκε από την KGB για τις έρευνές του και αυτοεξορίστηκε στη Σουηδία, παραθέτει τα ευρήματά του στο συγκλονιστικό βιβλίο Under the Sign of the Scorpion: The Rise and Fall of the Soviet Empire, του 1998.

Ο Λίνα, αποδεικνύει ότι ο Τρότσκι ήταν «μπροστινός» του Γερμανο-Αμερικανού σιωνιστή τραπεζίτη Jacob Schiff, που καταγόταν από διακεκριμένη και παλαιότατη ραβινική οικογένεια Χάζαρων ευγενών Ασκενάζι, και ότι πίσω από τις επαναστάσεις βρισκόταν η διεθνής Εβραϊκή υπερ-στοά Μπενέ Μπερίτ της οποίας ο Τρότσκι ήταν …τυχαία μέλος της! 

- Επιπλέον, ο Βρετανός οικονομολόγος και συγγραφέας Antony Sutton, που ερεύνησε διαβαθμισμένα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στο βιβλίο του Wall Street and the Bolsevik Revolution, του 2012, αποκαλύπτει ότι και ο Schiff ήταν μέλος της Μπενέ Μπερίτ, ενώ οι φίλοι του, Felix Warburg, Otto Kahn, Mortimer Schiff, και Isaac Seligman, όλοι Εβραίοι μοχθούσαν για να ανατρέψουν τον τσάρο της Ρωσίας.

O Sutton ήταν επίσης αυτός που ανακάλυψε την τεράστια οικονομική βοήθεια και την τεχνογνωσία που είχαν δώσει οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ στη Σοβιετική Ένωση, εν αγνοία των Αμερικανών φορολογούμενων.

- Τώρα, πως κατάφεραν οι Μασονικές Στοές και οι Χαζαρο-εβραίοι τραπεζίτες να ανατρέψουν μια ολόκληρη αυτοκρατορία;

- Oι Ρώσοι τσάροι στο παρελθόν είχαν λάβει μέτρα κατά της Βρετανικής και Γερμανικής Μασονίας που είχαν ανοίξει παραρτήματα στη Ρωσία.

Ωστόσο, ο Νικόλαος Β΄ φάνηκε εύπιστος: η πτώση του επιταχύνθηκε, όταν η Στοά Μεγάλη Ανατολή (Grand Orient) της Γαλλίας του έστειλε ως σύμβουλό του τον περιβόητο Γάλλο γιατρό, Gerard Encausse.

- O Encausse όμως ήταν μαρτινιστής, καμπαλιστής και μάγος, μέλος του ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής, και έμεινε γνωστός στον εσωτερισμό ως Papus.

Ο Papus, σαν εγκάθετος της Μεγάλης Ανατολής έδρασε σαν Δούρειος Ίππος. Στόχος του ήταν η ανατροπή της Ρωσικής αυτοκρατορίας και η εξάλειψη της Ορθοδοξίας!

- Ήλθε στη Ρωσία ως γιατρός του Τσάρου και της Τσαρίνας και σύμβουλός τους σε θέματα υπνωτισμού και μεντιουμνισμού που τότε ήταν της μόδας και τους έπεισε να αφήσουν ανενόχλητες τις τεκτονικές Στοές, στις οποίες όμως φώλιαζαν εκείνοι που τελικά τους έσκαψαν τον λάκκο.

- Ο επόμενος μεγάλος στόχος των μυστικών εταιρειών ήταν η κατάκτηση της Ευρώπης.

Aυτό που δεν πέτυχαν οι Χαζαρο-εβραίοι Φρανκιστές με τον εισοδισμό τους στη Μασονία και στους Ιακωβίνους της Γαλλικής Επανάστασης, πίστευαν ότι θα το πετύχαιναν τώρα μέσω του εισοδισμού τους στον Κομμουνισμό, με τη δημιουργία εκείνου που θα ονομαζόταν Σοβιετική Ένωση!

- Και αυτό που δεν πέτυχαν μέσω του Κομμουνισμού, εν συνεχεία, πίστευαν ότι θα το πετύχουν μέσω του εισοδισμού τους στον Ναζισμό και την Εταιρεία της Θούλης.

Και αυτό που τελικά δεν πέτυχαν με τον Ναζισμό, πίστευαν ότι θα το πετύχουν μέσα από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δυστυχώς το πέτυχαν σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Αλλά για να το ολοκληρώσουν 100%, πιστεύουν ότι είναι απαραίτητος ένας συνδυασμός τριών τρομοκρατικών μεθόδων:  Ο ασφυκτικός ψηφιακός έλεγχος, και η μόνιμη υγειονομική και κλιματική δικτατορία. 

Θα αποτύχουν και πάλι, αλλά αυτή την φορά τα θύματά τους θα είναι εκατομμύρια...

Η επανάσταση στη Ρωσία άρχισε να γεννιέται τη δεκαετία του 1880, δεν ξέσπασε όμως παρά στις αρχές του 1900

- Το 1905 έγινε μια πρόωρη εξέγερση στους δρόμους της Πετρούπολης και της Μόσχας, αλλά κατεστάλη αμέσως, ενώ ο Τσάρος εξαναγκάστηκε να ιδρύσει ένα εκλεγμένο κοινοβούλιο, τη Δούμα. Η κυβέρνηση αμέσως φυλάκισε και εξόρισε 250.000 συνομώτες μεταξύ των οποίων και ο Λένιν που κατέφυγε στη Σουηδία.

- Ο συνεργάτης του, ο Τρότσκι, συνελήφθη, δραπέτευσε από τη φυλακή και κατέφυγε στη Γαλλία. Toυλάχιστον 10.000 συνομώτες κατέφυγαν στις ΗΠΑ και εκπαιδεύτηκαν εκεί από τους Εβραίους τραπεζίτες και τις Στοές για να επιστρέψουν στη Ρωσία ξεσηκώνοντας την επανάσταση.

Την περίοδο 1906 με 1911, επί πρωθυπουργίας του μεγαλύτερου μεταρρυθμιστή στη Ρωσική ιστορία, Πιότρ Στολύπιν, η Ρωσία ορθοπόδησε.  Ο στρατός και το ναυτικό εκσυγχρονίστηκαν και το ΑΕΠ της αυξήθηκε θεαματικά, ώστε παρήγαγε τέτοιες ποσότητες σταριού όσο οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αργεντινή μαζί!

Οι Μασονικές Στοές της Αγίας Πετρούπολης αφηνίασαν. Το 1911 ένα υποχείριό τους επιτέθηκε στον Στολύπιν, τον τραυμάτισε θανάσιμα και λίγες μέρες μετά πέθανε. Ήταν η 11η και μοιραία απόπειρα δολοφονίας του!

Το 1917 ο αδέκαρος Τρότσκι πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε για λίγο σαν δημοσιογράφος σε μία ρωσόφωνη κομμουνιστική εφημερίδα. Εκεί, ανακάλυψε ότι η ιδέα μιας παγκόσμιας κομμουνιστικής επανάστασης είχε ισχυρούς Αμερικανούς «φίλους» με δύναμη και επιρροή και δεν ήταν άλλοι από τους Εβραίους πλούσιους τραπεζίτες που ήταν πρόθυμοι να τη στηρίξουν στη Ρωσία. Ο Εβραίος τραπεζίτης Jacob Schiff τον ανέλαβε πλήρως οικονομικά, του νοίκιασε πολυτελές διαμέρισμα με όλες τις ανέσεις, και τον προετοίμασε για την τρομακτική αποστολή του.

Μέσα σε δύο μήνες, και εν μέσω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τρότσκι έφυγε από τις ΗΠΑ για να επιστρέψει στη Ρωσία, έχοντας μαζί του πολύ χρήμα και μία ομάδα από αφοσιωμένους επαναστάτες για να τον βοηθήσουν, που οι περισσότεροι ήταν Αμερικανοί!

Όπως αναφέρει ο Gary Allen στο μπεστ σέλερ του None Dare Call it Conspiracy, του 1976, όταν το πλοίο Christianiafjord με το οποίο ταξίδευε, έπιασε λιμάνι στη Νέα Σκωτία του Καναδά, Βρετανοί αξιωματούχοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν με την κατηγορία του πράκτορα των Γερμανών, κατάσχοντας και τα χρήματα που μετέφερε.

Ωστόσο, κάποιος κατάφερε να πείσει τελικά την Καναδική κυβέρνηση υποσχόμενος ότι όταν ο Τρότσκι και οι Μπολσεβίκοι πάρουν την εξουσία στα χέρια τους στη Ρωσία, θα κάνουν ειρήνη με τους Γερμανούς, τερματίζοντας τον πόλεμο.

Άραγε ποιος ήταν αυτός που μεσολάβησε ώστε να πειστούν να απελευθερωθεί ο Τρότσκι από τη φυλακή και να του επιστραφούν τα χρήματα που μετέφερε; Μα ο στενός σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Woodrow Wilson, συνταγματάρχης Edward Mandell House, ο άνθρωπος που αργότερα επέβαλε στις ΗΠΑ το κεντρικό τραπεζικό σύστημα FED και ήταν έμπιστος των Χαζαρο-Εβραίων Ρότσιλντ!

Μέσα σε λίγες μέρες, ο Τρότσκι εφοδιάστηκε με Αμερικανικό διαβατήριο και επέστρεψε στη Ρωσία που πλήττονταν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως ...Αμερικανός!

Τον Μάρτιο του 1917 οι πολίτες επαναστάτησαν, ο Τσάρος παραιτήθηκε και ανέβηκε η κυβέρνηση Κερένσκι. Σύντομα, ο Ρωσικός στρατός ξαναβρήκε το μαχητικό του πνεύμα, και οι Γερμανοί έψαχναν απεγνωσμένα να σταματήσουν τους Ρώσους στο Ανατολικό Μέτωπο.

Η λύση βρέθηκε στο πρόσωπο του …..πρόθυμου Λένιν που βοηθήθηκε από Γερμανούς πράκτορες να επιστρέψει στη Ρωσία, καθώς τότε ήταν και αυτός εξόριστος.

Έτσι, τον Απρίλιο του 1917, ο Λένιν επιβιβάστηκε σε ένα σφραγισμένο τραίνο στη Ζυρίχη της Ελβετίας με προορισμό την Αγία Πετρούπολη, διασχίζοντας με την ανοχή και την προστασία της Γερμανικής κυβέρνησης όλη τη Γερμανική επικράτεια, εν συνεχεία τη Σουηδία και τη Φινλανδία, μεταφέροντας τουλάχιστον 5 εκατομμύρια Αμερικανικά δολάρια για τις ανάγκες της επανάστασης.

Μαζί του ταξίδευαν άλλοι 159 αφοσιωμένοι Μπολσεβίκοι επαναστάτες.

- Δεδομένου ότι ο Λένιν είχε υποσχεθεί στους Γερμανούς τη λήξη του πολέμου, οι Γερμανοί ανυπομονούσαν να δουν τους Μπολσεβίκους να παίρνουν την εξουσία. Γι’ αυτό άφησαν το τραίνο να κατευθυνθεί στον προορισμό του χωρίς καμμία αντίρρηση.

Οι ακλόνητες αποδείξεις που έχουν έλθει στο φως εδώ και έναν αιώνα, δείχνουν λοιπόν ολοφάνερα ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί Χαζαρο-εβραίοι τραπεζίτες χρηματοδότησαν τους Τρότσκι και Λένιν για να υποκινήσουν την επανάσταση στη Ρωσία.

- Η Ρωσική Επανάσταση δεν ήταν επομένως μια αυθόρμητη εξέγερση του λαού, όπως εξακολουθούν να ισχυρίζονται όλα τα Κομμουνιστικά κόμματα και ακόμα τους πιστεύουν αρκετοί αφελείς, αλλά μια διαδικασία συστηματικής εξαπάτησης και δημαγωγίας όπου τελικά με τη δύναμη των όπλων, το «Κόμμα» και η «Κόκκινη» γραφειοκρατία, κατάφερε να διαλύσει τη Ρωσική Αυτοκρατορία και να προκαλέσει γενοκτονία.

- Η μεγάλη δημοτικότητα των πρωτεργατών της, επετεύχθη με την αρχαία μέθοδο της συνομωσίας, όπου οι συνομώτες, αν και υπόσχονταν ένα πράγμα, έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Τον Ιούλιο του 1917 ο Λένιν κατάφερε να υποκινήσει μια επανάσταση, αλλά ο Ρωσικός στρατός την κατέστειλε. Ο Κερένσκι, διέταξε τη σύλληψή του σαν πράκτορα της Γερμανίας, και ο Λένιν κατέφυγε στη Φινλανδία.

- Στις αρχές Οκτωβρίου αισθάνθηκε ασφαλής να επιστρέψει πάλι στη Ρωσία και στις 7 Νοεμβρίου κατάφερε να υποκινήσει ξανά επανάσταση, που αυτή τη φορά τελικά πέτυχε.

- Ωστόσο, οι Μπολσεβίκοι απαίτησαν εκλογές και ο Λένιν εξαναγκάστηκε να δεχτεί. Ποσοστό περισσότερο από 75% του λαού ψήφισε εναντίον του!

- Ο Λένιν ζήτησε διάλυση του Συμβουλίου του Λαού που είχε γεμίσει από αντιπροσώπους που ήταν εναντίον του, αλλά το Συμβούλιο αρνήθηκε. Τότε εφαρμόστηκε στην πράξη το ρητό «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος». Ο Λένιν έστειλε ένοπλους φρουρούς και διέλυσαν το Συμβούλιο. Με λίγα λόγια, οι Κομμουνιστές εμπόδισαν ωμά ένα σύστημα αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης!

- Εν συνεχεία, οι Μασόνοι Λένιν και Τρότσκι υποσχέθηκαν ένα συνταγματικό Συμβούλιο που ήταν η πρώτη ενέργεια διάλυσης της Δούμας. Το 1918 έκαναν πραγματική ειρήνη με τους Γερμανούς, στέλνοντας εκατομμύρια Γερμανούς στρατιώτες στα δυτικά μέτωπα.

Γι’ αυτό το σκοπό, Αμερικανικοί τραπεζικοί οίκοι που ελέγχονταν από τους Χαζαροεβραίους Ρότσιλντ, τους αντάμειψαν με άφθονο ρευστό χρήμα προκειμένου να στηρίξουν τη δικτατορία τους.

Συνολικά, από το 1917 έως το 1953 έχει αποδειχτεί ότι τα θύματα των Μπολσεβίκων από τις διώξεις, τα βασανιστήρια, τις εκτοπίσεις, τις εκτελέσεις, και την πείνα, ανήλθαν σε 70 εκατομμύρια ψυχές αλλά κανείς δεν τις μνημονεύει όσο μνημονεύει τους απείρως λιγότερους εβραίους που εξολόθρευσαν οι Ναζι...

A- Σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ: Η αγάπη που έγινε μίσος (Α' μέρος)

16/01/2018 

https://www.liberal.gr/

ΑΜΥΝΑ & ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Του Ιωάννη Μπαλτζώη*

- «Η Γεωπολιτική επέστρεψε και επέστρεψε με εκδικητική διάθεση, μετά από διακοπές που πήραμε από την Ιστορία, στην αποκαλούμενη μεταψυχροπολεμική περίοδο». Αντιστράτηγος H. R. McMaster, Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ.

Γεωπολιτική κατά τον καθηγητή Μάζη, «είναι εκείνη η γεωγραφική, αναλυτική μέθοδος που ασχολείται με τη μελέτη και την καταγραφή της κατανομής ισχύος και του ελέγχου των σφαιρών επιρροής στον πλανήτη».

Άρα, όλα όσα παρακολουθούμε στις σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι Γεωπολιτική και προβολή ισχύος!!

Η σχέση των δύο χωρών Τουρκίας και Ισραήλ δεν είναι πρόσφατη, αλλά έχει βάθος αιώνων και είναι ισχυρή και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα. Θα εξηγήσω παρακάτω τους ισχυρούς δεσμούς των δύο λαών.

Θα αναφερθούμε με χρονολογική σειρά στις σχέσεις των δύο κρατών:

Χρονολογία σχέσεων Τουρκίας- Ισραήλ

1949 28 Μαρτίου: Επίσημη αναγνώριση του Ισραήλ από την Τουρκία, η οποία ήταν η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ!

Η Ελλάδα αποφασίζει να προβεί σε de facto αναγνώριση το 1949, αλλά επιβραδύνει για 42 ολόκληρα χρόνια την πολυπόθητη de jure αναγνώριση, το 1990!

1950 4 Ιουλίου: Το πρώτο πολιτικό βήμα μεταξύ των δύο χωρών πραγματοποιήθηκε με την υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας.

1951 5 Φεβρουαρίου: Υπογράφηκε μεταξύ των δύο χωρών συμφωνία “αεροπορικών... μεταφορών”

1958 28 Αυγούστου: Ο πρωθυπουργός Ben Gurion μαζί με την Υπεξ Golda Meir τον υφυπουργό εξωτερικών Simon Perez και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Zvi Zur πέταξαν προς την Άγκυρα για να συναντηθούν με τον Menderes. H Toυρκία για να δικαιολογήσει αυτή την επίσκεψη στις Ισλαμικές χώρες δήλωσε ότι το αεροσκάφος της EL-AL προσγειώθηκε στην Άγκυρα λόγω μηχανικής βλάβη

1960 18 Μαρτίου: Υπογράφηκε συμφωνία εμπορικής συνεργασίας μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

1967: Έναρξη αραβοϊσραηλινού πολέμου όπου η Τουρκία πήρε το μέρος των αραβικών χωρών και δεν επέτρεψε την χρήση των αμερικανικών βάσεων που βρίσκονται στην Τουρκία από τους Αμερικανούς για να μην παράσχουν μέσω αυτών βοήθεια προς το Ισραήλ

1975 10 Νοεμβρίου: Η Τουρκία ψήφισε μαζί με τις υπόλοιπες Ισλαμικές χώρες υπέρ του υπομνήματος που υποβλήθηκε στον ΟΗΕ, το οποίο ανέφερε ότι ο σιωνισμός είναι ένα είδος ρατσισμού (φυλετισμού).

1980 30 Ιουλίου: Η βουλή του Ισραήλ υπερψήφισε νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο ανακήρυξε ως παντοτινή πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ. Η Τουρκία αποδοκίμασε αυτό το νομοσχέδιο και ζήτησε την ακύρωση του.

26 Νοεμβρίου: Οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έφτασαν στο κατώτερο επίπεδο που υπάρχει δηλαδή στο επίπεδο 2ου γραμματέα πρεσβείας.

1985 27 Μαρτίου: Κατά την διάρκεια επίσκεψης του Turgut Ozal στην Αμερική μαζί με τον τότε Υπεξ Vahit Halefoglu συναντήθηκε μυστικά με το εβραϊκό λόμπι.

1992: Άρχισαν οι συνομιλίες του Όσλο, όπου η Τουρκία, αναβάθμισε τις διπλωματικές της σχέσεις σε επίπεδο πρέσβη ταυτόχρονα με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη.

1994 24 Ιανουαρίου: Ο Ezer Weizman ήταν ο πρώτος Ισραηλινός πρόεδρος που επισκέφθηκε την Τουρκία ο οποίος υπέγραψε μια σειρά συμφωνιών που αφορούσαν την αγορά νερού και την συνεργασία στον στρατιωτικό και τουριστικό τομέα.

31 Μαρτίου Υπογράφηκε συμφωνία ασφάλειας και διαβάθμισης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

3 Νοεμβρίου Η Tansu Ciller μαζί με μια αντιπροσωπία 56 ατόμων επισκέφθηκε το Ισραήλ.

1996 23 Φεβρουαρίου: Υπογράφηκε συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας και εκπαίδευσης μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.

1999 25 Νοεμβρίου: Ο Ehud Barak ήταν ο πρώτος Ισραηλινός πρωθυπουργός που επισκέφθηκε την Τουρκία ύστερα από 41 χρόνια.

1999: Η αρχή της ρήξης. Η επίθεση του πρωθυπουργού Erdogan κατά του προέδρου Shimon Peres στο Νταβός.

2010: Στολίσκος Ελευθερίας και το πλοίο ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ. Η πλήρης κατάρρευση των σχέσεων.

2013: Η συγγνώμη Netanyahu στον Erdogan.

 

2013-Σήμερα: Ψυχρές έως ανύπαρκτες.

Η σχέση των δύο κρατών χωρίζεται σε τρεις περιόδους:

Α Περίοδος: 1948- 1996. Χαρακτηρίζεται ως περίοδος ομαλότητας, καλών γενικά σχέσεων, σταδιακή ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων.

Β' Περίοδος: 1996-2009. Η περίοδος του μεγάλου έρωτα, της στρατηγικής συμμαχίας, στρατιωτικής και πολιτικής συνεργασίας και της ανάπτυξης των εμπορικών σχέσεων και των μεγάλων αγορών.

Γ' Περίοδος: 2009-Σήμερα. Η Μεγάλη Ρήξη και της άκρατης επιθετικότητας της Τουρκίας κατά του Ισραήλ.

Η ρήξη

Όλα τα παραπάνω έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην ίδρυση του κράτους του Ισραήλ αλλά και στην ανάπτυξη των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ, οι οποίες έχουν βαθιές ρίζες και μπορούν να χαρακτηριστούν στρατηγικές, τουλάχιστον μέχρι την αλλαγή πολιτικής που άρχισε να εφαρμόζει ο Erdogan τα τελευταία χρόνια.

Να υπογραμμίσουμε ότι η αλλαγή αυτή, κομβικά σημεία της οποίας ήταν το «one minute» του Νταβός (2009) και το όλο ζήτημα του πλοίου Μαβί Μαρμαρά (2010), παρά την αποδοχή από την κυβέρνηση Erdogan του ραντάρ της αντιπυραυλικής ασπίδα στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας, το οποίο ενισχύει και την προστασία του Ισραήλ απέναντι σε μουσουλμανικούς πυραύλους, έχει επηρεάσει και τις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ.

2009. Οικονομικό φόρουμ Νταβός- Η αρχή του τέλους

Ο Erdogan, μετέχοντας σε πάνελ, εκνευρίστηκε, καθώς δεν θεώρησε ότι δεν του δόθηκε χρόνος για να απαντήσει σε παρέμβαση του Ισραηλινού προέδρου για τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα. “Σκοτώνετε ανθρώπους” φώναξε αποχωρώντας από την αίθουσα. “Θα κάνατε το ίδιο αν έπεφταν ρουκέτες στην Κωνσταντινούπολη”, απάντησε ο Πέρες.

2010. ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ - Η οριστική ρήξη

Η υπόθεση του στολίσκου ελευθερίας (FREEDOM FLOTILLA) συνέβη το 2010 και είχε τραγικά αποτελέσματα. Τότε υπό την αιγίδα, υποστήριξη και σχεδιασμό της Τουρκίας, με «όχημα» την «ανθρωπιστική» οργάνωση ΙΗΙ, που εκμεταλλεύτηκε αγνούς ακτιβιστές από διάφορες χώρες και με τις προσωπικές εντολές του τότε πρωθυπουργού Erdogan, που ήθελε να επιδείξει την ηγεμονική πολιτική του και το (δήθεν) ενδιαφέρον του για το Παλαιστινιακό ζήτημα, ο πρώτος στολίσκος ελευθερίας, με 6 πλοία και με επικεφαλής το τουρκικό πλοίο ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ απέπλευσε προς την Γάζα, για να άρει, με το έτσι θέλω, τον ναυτικό αποκλεισμό, που είχε επιβάλει το Ισραήλ. Τότε αγνοώντας τις υποδείξεις του Ισραηλινού ναυτικού να σταματήσουν και να μην προχωρήσουν, αρνήθηκαν να αλλάξουν πορεία, οπότε δέχθηκαν επίθεση Ισραηλινών κομάντος, (της περίφημης μονάδας SAYERET 13), οι οποίοι κατέλαβαν το πλοίο ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ με τραγικό απολογισμό 9 τούρκους πολίτες νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Η κατάληψη δεν ήταν εύκολη, καθόσον όταν οι Ισραηλινοί κομάντος με Ε/Π κατέβηκαν στο κατάστρωμα του ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ, δέχθηκαν επίθεση από τους επιβαίνοντες στο πλοίο, με σιδηρολοστούς, μαχαίρια, ξύλα κλπ, αναγκάζοντας τους Ισραηλινούς να ανοίξουν πυρ, με τραγικά αποτελέσματα.

Το περιστατικό αυτό κατέστρεψε ολοσχερώς τις Ισραηλινο-τουρκικές σχέσεις και έκτοτε παραμένουν έτσι, ανύπαρκτες έως εχθρικές. Το 2011 έγινε προσπάθεια ξανά με νέο στολίσκο, η οποία είχε άδοξο τέλος όταν τα ελλιμενισμένα πλοία του στολίσκου σε Ελληνικό λιμάνι, υπέστησαν δολιοφθορά και η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε.

Τον Σεπτέμβριο του 2010, δόθηκε στον ΟΗΕ, η έκθεση της επιτροπής Πάλμερ (πρόεδρος της επιτροπής ο Σουηδός διπλωμάτης Πάλμερ), που δημιουργήθηκε με εντολή του ΟΗΕ, με σκοπό να εξετάσει την ισραηλινή επιδρομή κατά του στολίσκου ελευθερίας. Σύμφωνα με το πόρισμα της έκθεσης Πάλμερ, έκρινε ότι το Ισραήλ δεν παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, σύμφωνα με την Συνθήκη του Σαν Ρέμο (1920) , πλην όμως έκανε χρήση υπερβολικής βίας.

Άλλα καταστροφικά γεγονότα

Ενδεικτικά σταχυολογούμε ορισμένα χαρακτηριστικά:

Ο Erdogan τον Μάρτιο 2013, θεώρησε τον σιωνισμό εφάμιλλο του ρατσισμού και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, στο πλαίσιο ομιλίας του στη Βιέννη.

Δημοσίευμα της Washington Post (2013), που αφορούσε την κατάδοση Ισραηλινού δικτύου κατασκοπείας στο Ιράν. Η τουρκική κυβέρνηση φέρεται να προέβη, κατά τους πρώτους μήνες του 2012 στην αποκάλυψη στις Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες, της ταυτότητας δέκα (10) Ιρανών υπηκόων που είχαν πραγματοποιήσει συναντήσεις με πράκτορες της Μοσάντ, εντός της Τουρκικής επικράτειας και φυσικά είχαν καταγραφεί από την ΜΙΤ. Με την κίνηση αυτή της Άγκυρας, που είχε ως αποτέλεσμα την εξάρθρωση του Ισραηλινού δικτύου κατασκοπείας στο Ιράν, περιγράφεται από «καλά πληροφορημένες» πηγές, σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο Ignatius, ως μια πολύ σημαντική απώλεια πληροφοριών για το Ισραήλ και ως μια ακόμη «προσπάθεια πλήγματος του Ισραήλ» από την Τουρκία.

Παρεμβάσεις συνεχώς του Erdogan, κατηγορώντας το Ισραήλ για κάθε γεγονός που συμβαίνει και αφορά το Ισραήλ. Ενδεικτικά, τελευταία το 2017, για τα γεγονότα στο Όρος του Ναού, (Χαράμ αλ Σαρίφ) και πρόσφατα μετά την απόφαση Τραμπ για αναγνώριση της Ιερουσαλήμ, ως η πρωτεύουσα του Ισραήλ, όπου συγκάλεσε στην Κων-λη Παν-Ισλαμική Σύνοδο και αυτό-χρίσθηκε Σημαιοφόρος των Μουσουλμανικών κρατών για την αλλαγή της απόφασης, καθώς και η πρωτοβουλία του να φέρει το θέμα στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, όπου πραγματικά κατήγαγε μοναδική νίκη κατά των ΗΠΑ, αφού 135 κράτη υπερψήφισαν την πρόταση της Τουρκίας, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα!!!Κατά την άποψή μας ήταν μέγα διπλωματικό λάθος, θα μπορούσαμε κάλλιστα να απέχουμε και όχι να ακολουθούμε τον Σουλτάνο στα επικίνδυνα διπλωματικά του παίγνια. Και από την άλλη να στραφούμε κατά φίλων και στενών συμμάχων, όπως είναι σήμερα για την Ελλάδα, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Η Συγγνώμη Netanyahu (2013)

Toν Μάρτιο 2013, ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Netanyahu πιέσθηκε αφόρητα από τον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα και απολογήθηκε τελικά τηλεφωνικώς, στον Τούρκο ομόλογό του, Erdogan, παρουσία του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, πριν την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ. Η συγγνώμη Netanyahu προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στο Ισραήλ, ακόμη και εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στο Ισραήλ, με πρώτο επικριτή τον σημαντικό εταίρο τον Αβιγνορ Λίμπερμαν (τότε ΥΠΕΞ και νυν ΥΠΕΘΑ), με το επιχείρημα ότι είναι εκτός του πνεύματος της «Ορθής Οδού», του Γιτζάκ Ράμπιν, που αποτελεί παρακαταθήκη για όλους τους Ισραηλινούς.

Η ορθή οδός

Το 1967, μετά τον νικηφόρο Πόλεμο των Έξι Ημερών, ο Γιτζάκ Ράμπιν εκφώνησε μία ομιλία, που έμεινε γνωστή στην ιστορία, ως «Η ορθή οδός». Στην ομιλία του αυτή ο Ράμπιν, απότισε φόρο τιμής στην ηθική διαγωγή των IDF [Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων] κατά τη διάρκεια της εμπόλεμης σύρραξης, η οποία «ξεκινά με το πνεύμα και τελειώνει με την πνεύμα».

Σύμφωνα λοιπόν με τον Ράμπιν, οι θυσίες και η αδελφοσύνη των Ισραηλινών στρατιωτών δεν ήταν το αποτέλεσμα της μαχητικότητάς τους, αλλά προέκυψαν από την επίγνωση του γεγονότος ότι ο αγώνας τους ήταν δίκαιος και από τη συνειδητοποίηση του ρόλου τους και του καθήκοντός τους, που ήταν η «διασφάλιση της ύπαρξης του Ισραηλινού έθνους στην πατρίδα του, στο πατρογονικό Yeretz Israel». Η ιστορία έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι η νίκη, είτε σε πολιτικό είτε σε στρατιωτικό επίπεδο, επιτυγχάνεται από εκείνους που πιστεύουν εντονότερα στην ορθότητα του αγώνα τους και που διατηρούν βαθιά πίστη και πεποίθηση ότι πράττουν το ορθό και δίκαιο.

Η συνέχεια των σχέσεων

Από τότε μέχρι σήμερα η περίοδος ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για τις σχέσεις Ισραήλ - Τουρκίας, με ακυρώσεις συμβολαίων αγοράς ισραηλινού πολεμικού υλικού, αιχμηρές δηλώσεις του Erdogan και Τούρκων αξιωματούχων κατά του Ισραήλ και καυστικές απαντήσεις των Ισραηλινών ηγετών. Οι δύο από τους τρεις όρους που είχε θέσει η Τουρκική πλευρά για την εξομάλυνση των σχέσεων και σχετίζονται με τα γεγονότα του 2010 ( δηλαδή έκφραση επίσημης συγνώμη από το Ισραήλ και καταβολή αποζημίωσης προς τα θύματα), είχαν ήδη γίνει αποδεκτοί και έχουν υλοποιηθεί, όπως και ο βασικός όρος της Ισραηλινής πλευράς (περιορισμός των δραστηριοτήτων της Χαμάς και απομάκρυνση ηγετικών στελεχών της από το έδαφος της Τουρκίας). Όμως ο τρίτος όρος της Τουρκίας, που αφορά την άρση του αποκλεισμού των Παλαιστινίων της Γάζας, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει δεκτή από το Ισραήλ, εκτιμάται ότι σχετίζεται ευθέως με την φιλοδοξία της Τουρκίας για απόκτηση πρωταγωνιστικού ρόλου στα ισλαμικά κράτη, μέσα από την «επίσημη» αναγνώρισή της ως προστάτη των Παλαιστινίων.

* O Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, πρώην Αξκος επιχειρήσεων της ECMM στον πόλεμο της Βοσνίας, Απόφοιτος Tactical Intelligence School (U.S.Army), Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική Ανάλυση, Γεωστρατηγική Σύνθεση και Σπουδές Άμυνας και Διεθνούς Δικαίου του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος ΔΣ του ΕΛΙΣΜΕ.

Σημείωση: Η παραπάνω διάλεξη δόθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την 12 Ιανουαρίου, στο πλαίσιο της ημερίδος, που διοργανώθηκε με θέμα: «Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ».

Σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ: Η αγάπη που έγινε μίσος (Β' μέρος)

ΑΜΥΝΑ & ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Του Ιωάννη Μπαλτζώη*

17/01/2018 

https://www.liberal.gr/

- Η σχέση των δύο χωρών Τουρκίας και Ισραήλ δεν είναι πρόσφατη, αλλά έχει βάθος αιώνων και είναι ισχυρή και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα. Θα εξηγήσω παρακάτω τους ισχυρούς δεσμούς των δύο λαών.

Οι ιδιαίτερες σχέσεις

Τι είναι αυτό που συνδέει ιδιαίτερα και στενά το Εβραϊκό έθνος με την Τουρκία και έχει δεσμούς αιώνων. Ας το δούμε αναλυτικότερα. Οι Οθωμανοί, έβλεπαν στο πρόσωπο των Εβραίων έναν σύμμαχο, που τους καλύπτει το τεράστιο οικονομικό και πνευματικό έλλειμμα που είχαν έναντι των χριστιανών, οπότε είδαν με καλό μάτι την εγκατάσταση στις οθωμανικές κτήσεις των διωκόμενων Εβραίων από διάφορες χώρες της Ευρώπης. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής στάσης της Υψηλής Πύλης, ήταν η μεγάλη βοήθεια που παρείχε το 1492 μ.Χ. ο σουλτάνος Μπαγιαζίτ στους Εβραίους της Ισπανίας, οι οποίοι διωγμένοι από την Ιερά Εξέταση, ώστε αυτοί οι «Σεφαραδίτες» διωκόμενοι Εβραίοι να μεταφερθούν δια θαλάσσης και να εγκατασταθούν στις οθωμανοκρατούμενες πλέον πόλεις Κωνσταντινούπολη, Αδριανούπολη, Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Μαγνησία, Προύσσα, Καλλίπολη, Αμάσεια, Πάτρα, Λάρισσα, Μοναστήρι και αλλού.

Μάλιστα είναι χαρακτηριστική η φράση του Μπαγιαζίντ, ο οποίος, αναφερόμενος στο διάταγμα του βασιλιά της Ισπανίας με το οποίο οι Εβραίοι ήταν υποχρεωμένοι ή να ασπαστούν τον Ρωμαιοκαθολικισμό ή να φύγουν από την Ισπανία, φέρεται να είπε: «Αυτόν τον Βασιλιά πώς μπορείτε να τον αποκαλείτε έξυπνο και λογικό Φερδινάρδο, όταν κάνει φτωχή τη δική του χώρα και τη δική μας πλούσια;» Η σχέση αυτή έχει όνομα μερικούς αιώνες αργότερα και ονομάζεται Ντονμέδες.

Οι Ντονμέδες

Οι ρίζες τους πάνε πίσω στο 1680. Τότε ο Σαμπατάϊ Ζεβί (Sabbatai Zvi) ανακηρύσσει τον εαυτό του εβραϊκό Μεσσία στη Θεσσαλονίκη. Ηγείται χιλιάδων Εβραίων οπαδών του σε μια έξοδο προς στην Παλαιστίνη. Στο δρόμο ο Ζεβί γίνεται μουσουλμάνος, για να γλυτώσει την ποινή του θανάτου από το Σουλτάνο. Το 1716 μια ομάδα που ονομάζεται “Donmeh” σχηματίζεται στη Θεσσαλονίκη με επικεφαλής τον διάδοχο του Σαμπατάϊ Ζεβί τον Baruchya Russo. Έτσι λοιπόν από τότε οι κρυπτοεβραίοι ονομάζονται στην Τουρκία Ντονμέδες (“Donmeh”).

Οι Ντονμέδες απετέλεσαν την αφρόκρεμα του νέου τουρκικού κοσμικού εθνικού κράτους, που δημιούργησε ο Μουσταφά Κεμάλ, καθώς κράτησαν τα σκήπτρα στον χώρο της οικονομίας, των ΜΜΕ, της πολιτικής, του στρατού, αλλά και της διανόησης. Είναι γεγονός πως μέχρι σήμερα, όπως αναφέρουν πολλοί Τούρκοι ερευνητές, διαμορφώνουν, συχνά παρασκηνιακά, την εξωτερική και εσωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας. Για τον ίδιο τον «πατέρα» της σύγχρονης Τουρκίας, τον Μουσταφά Κεμάλ, έχει υποστηριχτεί πολλές φορές στην ίδια την χώρα του, κυρίως από Τούρκους Ισλαμιστές, ότι ήταν Ντονμές.

Η κυριότερη σύντροφος του Κεμάλ και η εμψυχωτής του τουρκικού εθνικισμού που θα σημαδέψει την καριέρα του Τούρκου ηγέτη, η δυναμική και δραστήρια γυναίκα, η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ, που λατρεύεται σαν μεγάλη ηρωίδα στην σημερινή Τουρκία, ήταν Ντονμέ. Τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία έχουν δει το φως της δημοσιότητας ορισμένα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία, το εβραϊκό στοιχείο και η γνωστή ομάδα των Ντονμέδων ή Σαμπεταϊστών, είχαν κυριαρχήσει μετά τον πόλεμο του 1921-22. Σήμερα οι κρυπτοεβραίοι στην Τουρκία, δηλαδή οι Ντονμέδες υπολογίζονται σύμφωνα με τουρκικά στοιχεία, περίπου στο ενάμιση εκατομμύριο και φυσικά αποτελούν και ανήκουν στην οικονομική, πνευματική και πολιτική ελίτ της Τουρκίας.

Διαπιστώσεις

Το Ισραήλ για την ασφάλειά του και την στρατηγική αποτροπή, από καιρό αναζητούσε το στρατηγικό του βάθος που του έλειπε, λόγω της γεωγραφίας και προσπάθησε κατ' αρχήν να συμπτύξει στρατηγική συμφωνία με την Ελλάδα, το 1993, πλην όμως η προσπάθειά του δεν ευοδώθηκε, λόγω της επιφυλακτικής έως εχθρικής στάσης που διατηρούσε η Ελλάδα, η οποία ήταν προσανατολισμένη προς τον Αραβικό κόσμο. Ο χώρος δυτικά του Ισραήλ, η Ανατολική Μεσόγειος μέχρι τα Ελληνικά νησιά (Δωδεκάνησος και Κρήτη) ήταν ο απολύτως απαραίτητος για την αμυντική του θωράκιση και την στρατηγική του αποτροπή.

Το μόνο που πέτυχε ήταν μια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας, έναν πρώτο βήμα αλλά πολύ σημαντικό για την εξάλειψη της αμφιβολίας και της επιφυλακτικότητας. Έτσι το Ισραήλ, με την προτροπή του φιλοτουρκικού λόμπι που υπάρχει και είναι λίαν ισχυρό στο Ισραήλ, αλλά και την ουσιαστική βοήθεια των Ντονμέδων, στράφηκε προς την Τουρκία και υπέγραψε μια σημαντικότατη μυστική στρατηγική συμφωνία το 1996, η οποία δεν είναι πλήρως γνωστή. Ο ομιλών, ως ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, κατόρθωσε το 2002 να πληροφορηθεί μόνο δύο σημαντικά άρθρα της εν λόγω συμφωνίας: Το ένα αφορούσε την δυνατότητα του ενός κράτους να κάνει χρήση όλων των υποδομών και στρατιωτικών εγκαταστάσεων του άλλου κράτους σε περίπτωση πολέμου.

Το άλλο αφορούσε την μεταστάθμευση από τον καιρό της ειρήνης 7 Ισραηλινών Α/Φ F-15Ι σε κάποια αεροπορική βάση της ΝΑ Τουρκίας, κοντά στα σύνορα με το Ιράν, έμφορτα βομβών, έτοιμα να εκτελέσουν βομβιστικές επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών και πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, όταν αποφασιστεί και ιδιαίτερα αν το Ιράν πλησίαζε στην ολοκλήρωση κατασκευής ατομικής βόμβας.

Συμπεράσματα- Εκτιμήσεις

Όλα αυτά μέχρι το 2009. Μετά η ρήξη έγινε οριστική και οι σχέσεις καταστράφηκαν πλήρως. Παρ' όλα αυτά και παρά την φοβερή επιδείνωση των σχέσεων των δύο χωρών αυτά τα χρόνια, οι αξιότιμοι προεδρικοί φίλοι του προέδρου της Τουρκίας συνεχίζουν το εμπόριο με το Ισραήλ και ο ίδιος ο Ερντογάν και η οικογένειά του έχουν οικονομικά οφέλη. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι άνθισε το εμπόριο μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ και ακόμα και σήμερα, οι Τουρκικές Αερογραμμές εκτελούν έως και 10 πτήσεις την ημέρα από και προς Ισραήλ, ακόμα και τον χειμώνα, που σημαίνει ότι οι επιχειρηματίες και οι τουρίστες πάνε και έρχονται!

Κατά την εκτίμησή μου, ο Ερντογάν απέτυχε στον σχεδιασμό του να θεωρηθεί ηγέτης του Αραβικού κόσμου, καθόσον οι Άραβες τον θεωρούσαν περισσότερο φίλο του Εβραϊκού Κράτους παρά δικό τους. Πλέον αυτοπαρουσιάζεται ως ο μεγαλύτερος εχθρός του Ισραήλ και έχει κάνει περισσότερες εμπρηστικές δηλώσεις εναντίον των Εβραίων απ' ότι όλοι οι Άραβες μαζί. Θεωρεί πλέον ότι η εχθρότητά του εναντίον του Ισραήλ του προσθέτει πόντους στον αγώνα του, για να αναδειχθεί τώρα σε Πανισλαμικό ηγέτη, αφού απέτυχε να αναδειχθεί Παναραβικός ηγέτης. Έτσι τώρα το Ισραήλ είναι το όχημα για να επιτύχει τα σχέδιά του, αλλά και πάλι θα αποτύχει. Το Εβραϊκό Κράτος είναι ο κατάλληλος στόχος για όλους όσους ονειρεύονται να ηγηθούν του Μουσουλμανικού κόσμου σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι με λίγα λόγια, ο «σάκος του μποξ, για την επίτευξη του στόχου, αλλά με το Ισραήλ, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα.

Απ' εκεί και πέρα άλλοι λόγοι θα μπορούσαν να αναζητηθούν στην ψυχοπαθητική προσωπικότητά του Ερντογάν. Αλλάζει τόσο εύκολα και γρήγορα θέσεις και απόψεις, που προκαλεί τρόμο. Όσοι τον παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς και αναλύουν αυτή τη ψυχοπαθητική προσωπικότητά του, δίνουν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευσή του, η οποία κυριαρχήθηκε από το φανατικό Ισλάμ και από ένα άρρωστο αντισημιτισμό, αφού ο πρώτος μέντοράς του στα αρχικά του στάδια, ήταν ο Γκιουλέν, που μισεί το Εβραϊκό έθνος, ασχέτως τώρα αν ο Ερντογάν τον έχει ανακηρύξει, ως τον μεγαλύτερο εχθρό του.

Σε ότι αφορά τώρα το Ισραήλ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδώ και καιρό το Ισραήλ σχεδιάζει το μέλλον έχοντας έξω από το ραντάρ του την Τουρκία, αν και οι εμπορικές, καθόσον και οι οικονομικές σχέσεις, δεν έχουν επηρεαστεί σχεδόν καθόλου. Το Ισραήλ παίζει το δικό του παιγνίδι, έχει υπομονή -όπως μας έχει συνηθίσει- και θα κτυπήσει την κατάλληλη στιγμή. Έχει επιλέξει τους συμμάχους του στην περιοχή, με πιο βασικούς τους Κούρδους, με τους οποίους διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις. Έχει δημιουργήσει ακόμη μια ισχυρή συμμαχία με την ηγέτιδα δύναμη του Σουνιτικού κόσμου, την Σαουδική Αραβία, μαζί με την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ, που εκτός από τα οικονομικά συμφέροντα τους συνδέει και η αντι - Ιρανική πολιτική τους. Πλέον αυτών, έχει αποκτήσει πλέον και το στρατηγικό βάθος (και όχι μόνο) που αναζητούσε από την αρχή, με την (μυστική, ναι μυστική) στρατηγική συμφωνία Ελλάδος – Ισραήλ, που υπογράφηκε το 2011 !

Ακόμη με την δημιουργία του ισχυρού (οικονομικο-πολιτικο-στρατιωτικού) πλέον άξονα Ιερουσαλήμ-Λευκωσία-Αθήνα, την Τριμερή όπως ονομάζεται, που στην πραγματικότητα είναι Τετραμερής (με την προσθήκη της Αιγύπτου, η οποία συμπεριλαμβάνεται στον άξονα Αθήνα, Λευκωσία, Κάϊρο) και που θα γίνει μελλοντικά και Πενταμερής (με την προσθήκη της Ιορδανίας), έχει εξασφαλίσει στρατηγικές και οικονομικές συμμαχίες ισχυρότατες με μελλοντική προοπτική. Θεωρείται πλέον σχεδόν βέβαιο, η δημιουργία του αγωγού Υ/Δ East Med, ο οποίος θα αποτελέσει τελικά τον αγωγό της Φιλίας και της Συνεργασίας και των Ισχυρών Δεσμών και εδώ το καταπληκτικό, μεταξύ των τριών αρχαιοτέρων λαών της Ανατολικής Μεσογείου, των Ελλήνων, των Αιγυπτίων και των Εβραίων.

East Med

Θα πρέπει ακόμη να συνυπολογίσουμε, την νέα Αμερικανική εξωτερική πολιτική, όπως ήδη διαμορφώνεται, όπου καθιστά πλέον το Ισραήλ, την Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο, τους νέους βασικούς πυλώνες της αμερικανικής πολιτικής στην Μέση Ανατολή, όπου σε συνδυασμό δε με τις καταστραμμένες πλέον σχέσεις Τουρκίας – ΗΠΑ , καθόσον με τις περίεργες και ανίερες συμμαχίες της Τουρκίας με Ρωσία και Ιράν, καθώς και την αγορά «απαγορευμένου» Ρωσικού οπλισμού , το αποτέλεσμα φαίνεται προδιαγεγραμμένο για την σημερινή Τουρκία.

Μια Τουρκία που ο ηγέτης της και νυν Σουλτάνος απέτυχε να την οδηγήσει στο Νεοοθωμανικό όνειρο που σχεδίαζε, με το Νταβουτόγλειο στρατηγικό βάθος των μηδενικών προβλημάτων, που τελικά κατέληξε σε μηδενικούς φίλους σε ολόκληρη την περιοχή. Η Άγκυρα περικυκλωμένη από κατακτημένους λαούς και κράτη, στα οποία χρωστάει εδάφη και αίμα, αντιμετωπίζει την ρομφαία της ιστορικής δικαιοσύνης. Η ψευδαίσθηση, ιδίως της πολιτικής Ομπάμα, ότι η Τουρκία θα μπορούσε να παίξει έναν μεταρρυθμιστικό ρόλο στην Μέση Ανατολή, διαψεύστηκε με τον χειρότερο τρόπο στα μέτωπα του Ιράκ και της Συρίας. Έδωσε τελικά μια άλλη εικόνα, αυτή ενός κράτους-συνωμότη που ανακατεύεται όλο και περισσότερο στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτόνων του και συγκρούεται με την αμερικανική στρατηγική, που συvεργάζεται και ενισχύει Ισλαμιστές τρομοκράτες και για αυτό τελικά θα τιμωρηθεί.

Τελειώνοντας εκτιμώ και με βάση τα ανωτέρω, ότι ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας, σίγουρα δεν κοιμάται ήσυχα τα βράδια… Γνωρίζει ότι οι αυταρχικοί ηγέτες αργά η γρήγορα έχουν πάντα ένα βίαιο τέλος…

Στο ερώτημα αν θα ξαναφτιάξουν οι σχέσεις των δύο χωρών, Τουρκίας και Ισραήλ; Εκτιμώ ναι, αλλά στην μετά τον Ερντογάν εποχή. Μέχρι τότε θα πρέπει εμείς ως Ελλάδα, να ενδυναμώσουμε την συμμαχία μας με Ισραήλ και Αίγυπτο, για την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά και το κυριότερο για την ζητούμενη στρατηγική αποτροπή, που σήμερα είναι περισσότερο απαραίτητη για την πατρίδα από ποτέ!

* O Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ Τελ Αβίβ, πρώην Αξκος επιχειρήσεων της ECMM στον πόλεμο της Βοσνίας, Απόφοιτος Tactical Intelligence School (U.S.Army), Μεταπτυχιακό (M.Sc.) στην Γεωπολιτική Ανάλυση, Γεωστρατηγική Σύνθεση και Σπουδές Άμυνας και Διεθνούς Δικαίου του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος ΔΣ του ΕΛΙΣΜΕ.

**Σημείωση: Η παραπάνω διάλεξη δόθηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο την 12 Ιανουαρίου, στο πλαίσιο της ημερίδος, που διοργανώθηκε με θέμα: «Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ».

Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης Το χρονικό του μακεδονικού ζητήματος .. Μέρος Πρώτο ..

  Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

τεύχος 2348

22/08/2024

24.08.2024

https://www.topontiki.gr/

Μέρος Πρώτο

- Μια ιστορία με πολύ παρελθόν και δύσκολο μέλλον

Στη Συνθήκη του Βερολίνου, που υπεγράφη μεταξύ της 13ης Ιουνίου και της 13ης Ιουλίου 1878, αναθεωρήθηκε η βεβιασμένη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που υπεγράφη στις 3 Μαρτίου 1878 μεταξύ της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βασικό δημιούργημα της οποίας ήταν η «Μεγάλη Βουλγαρία».

Η Συνθήκη προέβλεπε την ίδρυση εκτεταμένης αυτόνομης βουλγαρικής ηγεμονίας, που θα περιλάμβανε εδάφη από τον Δούναβη ώς το Αιγαίο πέλαγος και από τον Εύξεινο Πόντο ώς το Δρίνο και τις λίμνες Πρέσπες και την Αχρίδα. Να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή, ανύπαρκτη στον παγκόσμιο χάρτη, η Βουλγαρία δεν ήταν υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου – ούτε και οι Βούλγαροι. Το Μακεδονικό ως πρόβλημα έγινε γνωστό διεθνώς αμέσως μετά τη Συνθήκη του Βερολίνου τον 19ο αιώνα, και αφορούσε στη διευθέτηση των συνόρων στην περιοχή της Μακεδονίας μεταξύ των κρατών της περιοχής: Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και των διευθετήσεων που έγιναν στο λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα, ως επί μέρους θέμα φάνηκε να έχει τακτοποιηθεί, για να επανεμφανιστεί εκ νέου μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή τη φορά μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδας, και τα τελευταία χρόνια ως ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων.

Μακεδονία: ένα όνομα με πολλούς κληρονόμους

Η επαναφορά του Μακεδονικού θέτει το ζήτημα της «μακεδονικής» εθνότητας, μέρος της οποίας είναι και η «γλώσσα». Η νέα αυτή εκδοχή του Μακεδονικού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και προφανώς δεν αντιμετωπίζεται με εθνικιστικές κορώνες και πλειοδοσίες πατριωτισμού. Κυρίως όμως αποτελεί έγκλημα να αντιμετωπίζεται με κομματικά – ιδεολογικά κριτήρια, που κατά κανόνα εμπορεύονται το εθνικό συμφέρον.

Στη σύγχρονη εκδοχή του Μακεδονικού θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Και όπως είδαμε πρόσφατα, οι λεπτομέρειες δίνουν την ευκαιρία στο τυχάρπαστο και κατασκευασμένο από τον κομμουνιστή ηγέτη Τίτο κρατίδιο των Σκοπίων να αμφισβητεί τη βεβιασμένη και υπό το κράτος ισχυρών διεθνών πιέσεων Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία υπέγραψαν πρόθυμοι διεθνιστές. Δύο σοβαρές «αβλεψίες τής τότε ελληνικής κυβέρνησης ήταν αυτές που επισήμανε πρόσφατα σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης: «Υπάρχει μία συμφωνία. Εγώ είχα σοβαρές επιφυλάξεις για τη Συμφωνία, για την έννοια της ‘‘μακεδονικής’’ εθνότητας και γλώσσας. Σοβαρές επιφυλάξεις. Ήταν ο λόγος για τον οποίο αντιτάχθηκα στη Συμφωνία, όχι το όνομα. Ήμουν πολύ σαφής όταν μίλησα στη Βουλή».

Τελικά υπογράψαμε το όνομα, πήραν οι Σκοπιανοί μετρητοίς την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ και εμείς μείναμε με το «erga omnes» και με την επιβάρυνση να ξοδεύουμε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο για μια κακή συμφωνία με μιαν αναξιόπιστη χώρα. Ήδη στην Ελλάδα πρόθυμοι «προοδευτικοί» εκδοτικοί οίκοι κυκλοφορούν μεταφράσεις από τη «μακεδονική» γλώσσα στην ελληνική.

Πτυχές του Μακεδονικού

Οι ιστορικές αναφορές σχετικά με την Αριστερά και το Μακεδονικό είναι πολλές και δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Κυρίως, δεν περιορίζονται στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, αλλά συνεχίζονται και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά.

Ας πιάσουμε ενδεικτικά την ιστορία από τον Οκτώβριο του 1918, όταν στη Μόσχα με την ίδρυση της Ομοσπονδίας Σοβιετικών Δημοκρατιών της Βαλκανικής – όπου ανάμεσα στα ιδρυτικά στελέχη ήταν και Έλληνες κομμουνιστές – σχεδίαζαν τη μεταλαμπάδευση της επανάστασης στη Βαλκανική και την προσάρτησή της στη μεγάλη ΕΣΣΔ.

Ήδη το 1920, το σχέδιο αυτό μιλούσε για βαλκανικό κομμουνιστικό ομόσπονδο κράτος. Μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες της ΒΚΟ (Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας) ήταν να θέσει θέμα αυτονομίας στις τρεις Μακεδονίες: του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο τότε γ.γ. του ΚΚΕ Κώστας Γεωργιάδης διαφωνεί και διαγράφεται κατά τα ειωθότα.

Στη συνέχεια, το ΚΚΕ εργάζεται σταθερά για την απόσχιση της Μακεδονίας, υπερψηφίζει την εισήγηση των Βουλγάρων συντρόφων του στο συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα στις 12-13 Ιουνίου του 1923 και κάνει λόγο για αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης. Στο συνέδριο αυτό δεν γίνεται πλέον λόγος για «βουλγαρικό λαό», αλλά εισάγεται μια νέα ορολογία με… ευρύτερο νόημα: Γίνεται λόγος για «μακεδονικό λαό», «μακεδονικό πληθυσμό», χωρίς καμιά διάκριση εθνότητας. Είναι φανερό ότι βασικός στόχος ήταν η δημιουργία μιας μακεδονικής συνείδησης, ενός λαού και ακολούθως μίας «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας», που θα λειτουργούσε ως εργαλείο υπονόμευσης των βαλκανικών «αστικών» κρατών.

Όταν η κυβέρνηση Μιχαλακοπούλου το 1924 μετά την παραίτηση προσπαθούσε να εγκαταστήσει στη Μακεδονία χιλιάδες ξεριζωμένους Έλληνες, το ΚΚΕ κατήγγειλε ότι με τον «βίαιο εποικισμό της Μακεδονίας εξοντώνουν τον μακεδονικό λαό»!

«[…] Το συνέδριο παραδέχεται ότι τα συνθήματα που διατύπωσε η 6η και 7η Βαλκανική κομμουνιστική συνδιάσκεψη, ‘‘Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία!’’, ‘‘Ενιαία και ανεξάρτητη Θράκη!’’ είναι τελείως ορθά και αληθινά επαναστατικά.

[…] Άμεσα καθήκοντα του ΚΚΕ επάνω στο εθνικό ζήτημα είναι ο αμείλικτος αγώνας εναντίον της καταπιεστικής πολιτικής της ελληνικής μπουρζουαζίας στη Μακεδονία και τη Θράκη, αμείλικτος αγώνας εναντίον κάθε μορφής σωβινισμού και εθνικισμού (νασιοναλισμού) της κυβερνώσης ελληνικής μπουρζουαζίας και εναντίον των προσπαθειών της να μπολιάση τον εθνικισμόν αυτόν στις καθυστερημένες μάζες».

ΚΚΕ, επίσημα κείμενα, τόμος 2ος, σελ.: 515-517, 201/ε’, «Το εθνικό ζήτημα», 1925-1928 (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή).

«Ριζοσπάστης», 6-7 του Φλεβάρη, 1925.

Στο 6ο συνέδριο του ΚΚΕ, που έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 1935, γίνεται μια προσπάθεια αναδίπλωσης στο Μακεδονικό. Δεν γίνεται πλέον λόγος για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας, αλλά για «παραχώρηση ίσων δικαιωμάτων στις μειονότητες». Ωστόσο δεν παραλείπει να σημειώσει: «Η αλλαγή του συνθήματος κάθε άλλο παρά αδυνάτισμα της δουλειάς μας στη Μακεδονία και ανάμεσα στις εθνικές μειονότητες σημαίνει. Αντίθετα, επιβάλλεται να δυναμώσουν οι προσπάθειές μας για την εξασφάλιση στις μειονότητες πλέριων δικαιωμάτων. Το Κόμμα δεν παύει να διακηρύττει πως τελικά και οριστικά το μακεδονικό ζήτημα θα λυθεί αδελφικά μετά τη νίκη της σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια, που θα σκίσει τις άτιμες συνθήκες των ανταλλαγών των πληθυσμών και θα πάρει όλα τα πρακτικά μέτρα, ώστε να εξαλειφθούν οι ιμπεριαλιστικές τους αδικίες. Μόνον τότε ο Μακεδονικός Λαός θα βρει την πλέρια εθνική του αποκατάσταση».

Το ΚΚΕ σε συνεργασία με τον ΕΛΑΣ και τον Τίτο ιδρύουν στην Καστοριά τον Οκτώβριο του 1943 και στη Φλώρινα τον Νοέμβριο του ιδίου έτους το βραχύβιο Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΣΝΟΦ). Συγκεκριμένα, το κίνημα αυτό έγινε έπειτα από συνεννόηση του Τίτο για τη Γιουγκοσλαβία, τη στρατιωτική ηγεσία του ΕΛΑΣ και την πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ τον Ιούλιο – Αύγουστο του 1943.

Ταυτόχρονα και συντονισμένα, το «Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας» στη δεύτερη συνεδρίασή του στην Jajce θεσπίζει ένα πολιτικό πρόγραμμα δημιουργίας ενός ομοσπονδιακού γιουγκοσλαβικού κράτους, της «Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας», στην οποία περιλαμβάνεται και η ένταξη της Μακεδονίας.

Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Γιάννης Ιωαννίδης, στις 12 Ιουλίου 1943, υπογράφει στο Πετρίτσι της Βουλγαρίας, με τον αντιπρόσωπο του ΚΚΒ Δασκάλωφ, συμφωνία για κοινή προσπάθεια των δύο πλευρών για να αποσπασθεί η Μακεδονία από την Ελλάδα και να ενταχθεί στη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (ΒΚΟ)…

Από την άλλη, 850 σλαβόφωνοι Έλληνες συγκροτούν την κομμουνιστική «Πρώτη Ταξιαρχία Κρούσης της Μακεδονίας του Αιγαίου» στο τέλος του 1943 και υποχρεώνονται μαζί με τις οικογένειές τους (3.500 συνολικά) να δραπετεύσουν και να εγκατασταθούν στο Μοναστήρι, με σκοπό την προσάρτηση της Ελληνικής Μακεδονίας στη Γιουγκοσλαβία! Στην τελετή εγκατάστασής τους τούς προσφώνησε ο στρατηγός Τέμπο με τα παρακάτω λόγια: «Είναι τιμή σας που βρίσκεστε εδώ, κοντά στα αδέλφια σας. Όταν θα έλθει η ώρα, θα κατεβούμε στην Ελλάδα και με τη βοήθεια τη δική σας θα απελευθερώσουμε τη Μακεδονία του Αιγαίου από τους Έλληνες και θα την ενώσουμε με την αδελφή Μακεδονία του Βαρδάρη».

Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης Το χρονικό του μακεδονικού ζητήματος ..Μέρος Δεύτερο:

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

https://www.topontiki.gr/

τεύχος 2349

29/08/2024

31.08.2024

istoria-makedoniko

Μέρος Δεύτερο: 

- Η δημιουργία του κράτους των Σκοπίων (1944)

Η βουλγαρική Οχράνα, μια αυτονομιστική οργάνωση με αρχηγό τον κομιτατζή Άντον Κάλτσεφ, στόχευε στην κατάληψη της Θεσσαλονίκης και της Δυτικής Μακεδονίας υπό την ιταλική και τη γερμανική κατοχή. Προς επίτευξη του σκοπού της, ένα τμήμα του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο) συντονίζει τη δράση του εναντίον των ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας. Τα θύματα από ελληνικής πλευράς υπολογίζονται στους 3.000 ανθρώπους και σφαγιάστηκαν στο όνομα… της ενιαίας κομμουνιστικής Μακεδονίας.

1944: Το 1944 το ΚΚΕ στράφηκε ανοιχτά κατά των αποσχιστικών κινήσεων του ΣΝΟΦ όπως και κατά των σλαβόφωνων ταγμάτων Αριδαίας – Έδεσσας και Φλώρινας – Καστοριάς που ελέγχονταν από το Γενικό Επιτελείο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας.

1945: Σαν διάδοχη κατάσταση του ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου) ιδρύεται στα Σκόπια τον Απρίλιο του 1945 το ΝΟΦ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Η δράση των ένοπλων ομάδων του ΝΟΦ στο Βίτσι και το Καϊμακτσαλάν έφερε το ΚΚΕ σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση. Το 1945 ο Ζαχαριάδης στρέφεται εναντίον του ΝΟΦ που προπαγάνδιζε τη συνένωση του «μακεδονικού λαού» και δρούσε ανεξέλεγκτα στην ελληνική Μακεδονία.

Στους λόγους του ο Ζαχαριάδης αναφερόταν τώρα πια στην ελληνικότητα της Μακεδονίας και στο απαραβίαστο των ελληνικών συνόρων. Η στάση αυτή του Ζαχαριάδη αποδείχτηκε βραχύβια, αφού δεν έκλεισε χρόνο. Ο ίδιος είχε αρχίσει να σκέπτεται σοβαρά το ενδεχόμενο της ένοπλης σύγκρουσης, πράγμα που θα απαιτούσε τη βοήθεια των γειτονικών χωρών και κυρίως της Γιουγκοσλαβίας. Έτσι, έπρεπε να εξομαλυνθούν οι σχέσεις ΚΚΕ και ΝΟΦ. Εδώ να θυμίσουμε ότι πριν από λίγους μήνες οι οργανώσεις του ΚΚΕ προέτρεπαν τους κατοίκους να καταδώσουν στην αστυνομία και στα κρατικά όργανα τους πράκτορες του ΝΟΦ, αν εμφανίζονταν στην περιοχή τους. Τώρα το ΝΟΦ από φασιστική οργάνωση, όπως είχε χαρακτηρισθεί από τον Ζαχαριάδη, έγινε αίφνης μια δημοκρατική οργάνωση, ένα αντίστοιχο σλαβομακεδονικό ΕΑΜ.

1946: Στις 14 Οκτωβρίου 1946 έγινε η συμφωνία του ΚΚΕ με τη Γιουγκοσλαβία. Σε αυτή δεν προβλεπόταν η ίδρυση ξεχωριστών σλαβομακεδονικών ένοπλων τμημάτων. Ταυτόχρονα, ωστόσο, με την ίδρυση του κράτους των Σκοπίων αναθερμάνθηκε ο σλαβομακεδονικός εθνικισμός και η αλυτρωτική προπαγάνδα έδινε και έπαιρνε υπό την αιγίδα του ΝΟΦ, το οποίο δεν ελεγχόταν πλήρως από το ΚΚΕ. Για να γίνει κατανοητό, στους κόλπους του ΝΟΦ υπήρχαν οι τάσεις του ΚΚΕ και η φιλογιουγκοσλαβική πτέρυγα που ελέγχονταν από τα Σκόπια. Η δε σκοπιανή φράξια προπαγάνδιζε ανοιχτά ότι λύση του μακεδονικού ζητήματος μπορεί να υπάρξει μονάχα όταν η ελληνική Μακεδονία ενωθεί με τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία στο πλαίσιο της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας. Ταυτόχρονα, προπαγάνδιζε την ανάγκη διαμόρφωσης σλαβομακεδονικής συνείδησης στους σλαβόφωνους της ελληνικής Μακεδονίας. Στους προγραμματικούς της στόχους ήταν επίσης η επαρκής εκπροσώπηση Σλαβόφωνων στα διάφορα κομματικά όργανα, όπως και στις στρατιωτικές διοικήσεις.

- 1947: Το ΚΚΕ αρέσκεται στο να γράφει τη δική του ιστορία. Έτσι στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», 1η Μαρτίου 1947, δίνει μια νότα γνήσιας ιστορικής αποτίμησης, παρουσιάζοντας τον Παύλο Μελά σαν κομιτατζή που «έσφιγγε τη θηλιά στον λαιμό του μακεδονικού λαού», ο οποίος «στέναξε κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς».

1948: Τα δύσκολα για το ΚΚΕ ήρθαν τον Ιούνιο του 1948 με τη ρήξη των σχέσεων Στάλιν – Τίτο. Παρά την καταδικαστική εναντίον του Τίτο απόφαση της Κομινφόρμ (ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1947 και είχε ως στόχο να λειτουργήσει ως μέσω επιβολής των απόψεων του ΚΚΣΕ στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ενίσχυσης του ελέγχου των Σοβιετικών στις χώρες του ανατολικού μπλοκ και γενικότερα του συντονισμού των κομμουνιστικών τους κομμάτων) της 28ης Ιουνίου 1948, το ΚΚΕ, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, απέφυγε να στραφεί με σφοδρότητα κατά της Γιουγκοσλαβίας, καθώς από εκεί λάμβανε σημαντική βοήθεια για τον αγώνα του. Παρά τη μετριοπαθή του στάση, η γιουγκοσλαβική «διεθνιστική» βοήθεια του Τίτο περιορίστηκε δραστικά. Για την ακρίβεια, μέσω Βουλγαρίας προερχόταν πλέον η σοβιετική βοήθεια προς τον Δημοκρατικό Στρατό. Μετά το πλήγμα που υπέστη το πνεύμα της «αλληλεγγύης των λαών», η φιλογιουγκοσλαβική πτέρυγα του ΝΟΦ υπονόμευε τον Δημοκρατικό Στρατό και άρχισε να οργανώνει λιποταξίες Σλαβομακεδόνων μαχητών προς τη Γιουγκοσλαβία με τη δικαιολογία ότι το ΚΚΕ πρόδωσε τον αγώνα του «μακεδονικού λαού».

1949: Στην Πέμπτη Ολομέλεια του ΚΚΕ, το 1949, ο Ζαχαριάδης επανήλθε επιβάλλοντας τη θέση «για το δικαίωμα της εθνικής αποκατάστασης και αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού». Η θέση για ενιαίο και ανεξάρτητο μακεδονικό κράτος προκάλεσε σύγχυση στη Σόφια και στο Βελιγράδι, και φυσικά στην Αθήνα, όπου το KKE καταγγέλθηκε ως κόμμα προδοτικό. Για τον λόγο αυτόν, η Σοβιετική Ένωση κάλεσε τον Ζαχαριάδη να αποφύγει τη συζήτηση τέτοιων ζητημάτων στο Δεύτερο Συνέδριο του ΝΟΦ.

Στις 25 και 26 Μαρτίου 1949 στην εκκλησία του χωριού Ψαράδες (Nivici), κοντά στις Πρέσπες, συνήλθε το Δεύτερο Συνέδριο του ΝΟΦ, στο οποίο έλαβαν μέρος 700 αντιπρόσωποι. Στον λόγο του ο Ζαχαριάδης αναφέρθηκε στα επιτεύγματα του «μακεδονικού» λαού για την κοινή νίκη, την οποία χαρακτήρισε δύσκολη. Το συνέδριο υπογράμμισε την ενότητα του ελληνικού λαού με τον «μακεδονικό» λαό και διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού.

Στις 27 Μαρτίου 1949 ιδρύθηκε η «Κομμουνιστική Οργάνωση της Μακεδονίας του Αιγαίου (ΚΟΕΜ)» ως τμήμα του ΚΚΕ. Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη έλαβαν μέρος 163 Σλαβομακεδόνες κομμουνιστές, αντιπρόσωποι στο Δεύτερο Συνέδριο, οι οποίοι και εξέλεξαν μία οργανωτική επιτροπή. Αποστολή της επιτροπής ήταν η σύγκληση μιας πανεθνικής συνδιάσκεψης για την εκλογή της ηγεσίας του κόμματος. Είναι σαφές ότι η ΚΟΕΜ αποτελούσε ένα αντίβαρο στο Κ.Κ. «Μακεδονίας». Στις 3 Απριλίου 1949 ανασχηματίστηκε η ΠΔΚ (Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση). Όπως είχε προαναγγελθεί, ο P. Mitrevski έγινε υπουργός Επισιτισμού, ο V. Kojicev μέλος του Ανώτατου Πολεμικού Συμβουλίου του Δ.Σ. και ο S. Kocev πρόεδρος της Διεύθυνσης Εθνικών Μειονοτήτων. Με τις παραχωρήσεις αυτές το ΚΚΕ υπολόγιζε ότι θα μπορούσε να στρατολογήσει περισσότερους Σλαβομακεδόνες και να δελεάσει τους πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στη Γιουγκοσλαβία και όσους είχαν μεταναστεύσει νωρίτερα στη Βουλγαρία να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να αγωνιστούν στον Δημοκρατικό Στρατό.

Το KKE από τη μεριά του με τη νέα του αυτή γραμμή προσπαθούσε να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στις αποσχιστικές δραστηριότητες τις οποίες ανέπτυσσαν οι δυνάμεις που έβλεπαν τα Σκόπια σαν το εθνικό τους κέντρο και να εξασφαλίσει μεγαλύτερη συμμετοχή των Σλαβόφωνων στον Δημοκρατικό Στρατό.

Εν ολίγοις, η νέα θέση του ΚΚΕ στρεφόταν κατά της κυριαρχίας του Τίτο στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία και αμφισβητούσε τον ρόλο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και ταυτόχρονα στρεφόταν και κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Έτσι, το ΚΚΕ βρέθηκε στο στόχαστρο τόσο της γιουγκοσλαβικής όσο και της ελληνικής κυβέρνησης εξ αιτίας τη αλλοπρόσαλλης πολιτικής τού Ζαχαριάδη.

1950-51: Ο Νίκος Ζαχαριάδης απέδωσε αργότερα την ήττα τού Δημοκρατικού Στρατού «στην υπονομευτική δράση των φιλογιουγκοσλαβικών στοιχείων του ΝΟΦ και στην προδοσία του Τίτο».

Το 1951 αποκαταστάθηκαν με αμερικανική μεσολάβηση οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις. Ο Ζαχαριάδης, παραβλέποντας τη δική του τυχοδιωκτική και αλλοπρόσαλλη πολιτική, θα θεωρήσει υπευθύνους για την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού τη συνωμοσία του «ελληνικού μοναρχοφασισμού» με την κλίκα του Τίτο!

ΙΣΤΟΡΙΑ 6 Σεπτεμβρίου 1955: Το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλεως ..

https://www.olympia.gr/

Μέσα σε 9 ώρες καταστρέφονται 4.500 ελληνικά καταστήματα, 1.000 σπίτια, 73 εκκλησίες και 37 σχολεία. Μέχρι τάφους βεβήλωσαν! Με αυτούς δεν κάνεις διάλογο και συμφωνίες!

- Η τουρκία δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο.

- Tο μεσημέρι της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955 ένας αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός, μικρής ισχύος, εξερράγη στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, το οποίο στεγαζόταν στο σπίτι που μεγάλωσε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Από την έκρηξη δεν τραυματίστηκε κανείς ενώ σημειώθηκαν και μικρές ζημιές (κυρίως στα τζάμια του κτιρίου).

- Αυτή, θα μπορούσε να πει κάποιος, πως είναι η αρχή ενός αιματηρού πογκρόμ κατά των Ελλήνων που ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη και έμεινε στην ιστορία ως «Σεπτεμβριανά»! Η πραγματική «ρίζα», ωστόσο, εκείνων των θλιβερών γεγονότων βρίσκεται άλλου…

Η σύλληψη του Οκτάι Εγκίν και τα τούρκικα ΜΜΕ

Για την επίθεση στο προξενείο συνελήφθη από τις ελληνικές Αρχές ένας μουσουλμάνος φοιτητής από την Κομοτηνή (που αργότερα τιμήθηκε στην πατρίδα του και μάλιστα διορίστηκε κυβερνήτης σε επαρχία, ενώ ισχυρίστηκε ότι έπεσε θύμα πλεκτάνης από τους Έλληνες).

- Οι τουρκικές εφημερίδες εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός και κατόπιν, όπως αποδείχθηκε αργότερα, κυβερνητικών οδηγιών έκαναν λόγο για «τρομερή έκρηξη που σχεδόν κατεδάφισε το σπίτι του Κεμάλ». Η εφημερίδα «Ισταμπούλ Εξπρές», μάλιστα, έφτασε στο σημείο να δημοσιεύσει σειρά παραποιημένων φωτογραφιών.

Τα ΜΜΕ της γειτονικής χώρας είχαν αναλάβει τον ρόλο της προετοιμασίας του εδάφους για αυτό που θα ακολουθούσε…

- Το αιματηρό «πογκρόμ» κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Είναι δεδομένο πλέον πως η κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές (με την βοήθεια των Άγγλων που ήθελαν αντίποινα για την δράση της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, όπως ισχυρίζονται κάποιοι ιστορικοί) δημιούργησε την ευκαιρία ώστε να αποσπάσει την κοινή γνώμη της Τουρκίας από τα τεράστια οικονομικά προβλήματά της, στρέφοντάς την κατά της ελληνικής μειονότητας που ευημερούσε, επενδύοντας στην δημιουργία εθνικιστικού κλίματος.

- Περίπου στις 5 το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου ένα αφιονισμένο πλήθος 50.000 ατόμων άρχισε να κινείται κατά των ελληνικών περιουσιών στη συνοικία Πέραν. Όλοι τους οπλισμένοι με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, αξίνες, σφυριά, σιδερένιους λοστούς και μπιτόνια βενζίνης. Για πολλές ώρες έσπαγαν και έκαιγαν τις περιουσίες των Ελλήνων φωνάζοντας συνθήματα όπως:  «Θάνατος στους γκιαούρηδες», «Σπάστε, γκρεμίστε, είναι γκιαούρης», «Σφάξτε του Έλληνες προδότες», «Κάτω η Ευρώπη» και «Εμπρός να βαδίσουμε κατά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης».

- Όλες αυτές τις ώρες, μέχρι τα ξημερώματα της 7ης Σεπτεμβρίου, που ο όχλος κατέστρεφε οτιδήποτε ελληνικό υπήρχε η αστυνομία και ο στρατός ήταν απόντες και δεν επενέβησαν σε κανένα σημείο με εντολή της κυβέρνησης. Μόνο όταν οι Τούρκοι είχαν… υπερασπιστεί την «τιμή» του Κεμάλ, ο Μεντερές έδωσε εντολή στον στρατό να επέμβει.

- Ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός, μάλιστα, σε δίστασε να δηλώσει λίγες ώρες αργότερα πως υπεύθυνοι για το πογκρόμ ήταν «οι πεινασμένοι κομμουνιστές»! Δήλωση η οποία συνάντησε την χλεύη της Ευρώπης…

- Ο απολογισμός των «Σεπτεμβριανών»

Πολλά έχουν ακουστεί και έχουν γραφτεί για τον απολογισμό των δραματικών εκείνων στιγμών. Κάποια από αυτά προσεγγίζουν την πραγματικότητα ενώ κάποια άλλα δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν.

- Ίσως ο πλέον κοντινός στην αλήθεια απολογισμός να είναι αυτός που αναφέρει ότι: 16 Έλληνες έχασαν την ζωής τους και 32 ακόμα τραυματίστηκαν. Επιπλέον, σκοτώθηκε ένας Αρμένιος, βιάσθηκαν 12 Ελληνίδες και αδιευκρίνιστος αριθμός ανδρών υπέστησαν βίαιη περιτομή (ανάμεσα σε αυτούς, μάλιστα, ήταν και πολλοί ιερείς σύμφωνα με τον γνωστό τούρκο συγγραφέα Αζίζ Νεσίν).

- Επιπλέον καταστράφηκαν 4.348 εμπορικά καταστήματα, 110 ξενοδοχεία, 27 φαρμακεία, 23 σχολεία, 21 εργοστάσια, 73 εκκλησίες (συνολικά, ζημιές μικρές ή μεγάλες, προκλήθηκαν στο 90% των εκκλησιών), περίπου 1000 κατοικίες. Όλα ελληνικής ιδιοκτησίας.

- Το οικονομικό κόστος των ζημιών ανήλθε σε 150 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, ενώ η ελληνική κυβέρνηση τις υπολόγισε σε 500.000.000 δολάρια.

- Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί πως το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου τούρκοι εθνικιστές έκαψαν το ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Σμύρνης και στη συνέχεια, κατέστρεψαν το νεόκτιστο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής, ενώ λεηλάτησαν σπίτια Ελλήνων στρατιωτικών, που υπηρετούσαν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ.

- Την επόμενη ημέρα η φρίκη αποτυπώθηκε στα πρωτοσέλιδα του ελληνικού Τύπου που σχεδόν «παγωμένος» παρακολουθούσε τα όσα γινόντουσαν στην Κωνσταντινούπολη.

Το τέλος του Αντνάν Μεντερές

Η Δικαιοσύνη αλλά και η μοίρα επεφύλαξε άσχημο τέλος στον υποκινητή του αιματηρού πογκρόμ κατά των Ελλήνων, Αντνάν Μεντερές.

- Η αρχή του τέλους του έγινε τον Μάη του του 1960, όταν μια ομάδα αξιωματικών, με επικεφαλής τον Τζελάλ Γκιουρσέλ, με πραξικόπημα ανέτρεψε τη νόμιμη μεν, τυραννική δε, κυβέρνηση του Μεντερές. Ο ίδιος αλλά και πολλά στελέχη της κυβέρνησης του συνελήφθησαν.

- Ακολούθησε η δίκη του που κράτησε για αρκετούς μήνες στη διάρκεια της οποίας ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας κατηγορήθηκε για διαφθορά, αντιλαϊκή πολιτική και για την άγρια επίθεση εναντίον των Ελλήνων. Θεωρήθηκε ο αυτουργός των «Σεπτεμβριανών» και στο τέλος καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού. Όχι επειδή «διατάραξε τις σχέσεις με τη σύμμαχο χώρα», αλλά επειδή «επανειλημμένα καταπάτησε το Σύνταγμα της χώρας» του. Πριν από την ετυμηγορία του δικαστηρίου προσπάθησε να αυτοκτονήσει αλλά απέτυχε.

Η απόφαση εκτελέστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1961. Ένας στρατιώτης κλώτσησε το σκαμνί πάνω στο οποίο πατούσε ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας ο οποίος λίγες στιγμές αργότερα πέθανε από ασφυξία.